Wat een flauwe reactie zegaccoord schreef:Ds. Mallan schrijft dat hij "de schrijver(Mr. Bart) van harte toewenst dat hij het nog eens anders zal mogen leren dan dat hij het nu zijn lezers wil leren. Als hij nog al wat haren op zijn hoofd mag hebben, zal hij wel spijt als die haren op zijn hoofd krijgen dat hij het aangedurfd heeft om zo'n boekje het licht te doen zien".Gian schreef:Waar staat die recensie?
Ik vind het eigenlijk nog wel een milde reactie. Kan iemand dat artikel uit de Wachter even hier neerzetten?accoord schreef:Ds. Mallan schrijft dat hij "de schrijver(Mr. Bart) van harte toewenst dat hij het nog eens anders zal mogen leren dan dat hij het nu zijn lezers wil leren. Als hij nog al wat haren op zijn hoofd mag hebben, zal hij wel spijt als die haren op zijn hoofd krijgen dat hij het aangedurfd heeft om zo'n boekje het licht te doen zien".Gian schreef:Waar staat die recensie?
't Lijkt misschien flauw, maar gezien zijn recensie is het wel te begrijpen. 't Was meer een conclusie.freek schreef:Wat een flauwe reactie zegaccoord schreef:Ds. Mallan schrijft dat hij "de schrijver(Mr. Bart) van harte toewenst dat hij het nog eens anders zal mogen leren dan dat hij het nu zijn lezers wil leren. Als hij nog al wat haren op zijn hoofd mag hebben, zal hij wel spijt als die haren op zijn hoofd krijgen dat hij het aangedurfd heeft om zo'n boekje het licht te doen zien".Gian schreef:Waar staat die recensie?
:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.
Dat van die haren kan ook lichte humor zijn... zie de foto in het ND interview (welke Mallan ook wel gelezen zal hebben). Ik kan me voorstellen dat Mallen met een glimlach de laatste alinea geschreven heeft.Tiberius schreef:Dat van die haren is natuurlijk een beetje flauw.accoord schreef:Ds. Mallan schrijft dat hij "de schrijver(Mr. Bart) van harte toewenst dat hij het nog eens anders zal mogen leren dan dat hij het nu zijn lezers wil leren. Als hij nog al wat haren op zijn hoofd mag hebben, zal hij wel spijt als die haren op zijn hoofd krijgen dat hij het aangedurfd heeft om zo'n boekje het licht te doen zien".Gian schreef:Waar staat die recensie?
Maar wat het eerste betreft ben ik het wel met ds. Mallan eens.
Bevinding is een oncontroleerbare leermeester, die je alles maar kunt laten zeggen. Dat is net het punt van geschil. Gods volk leert het anders en dan moet je maar zwijgen. Wat leert Gods Woord? Maar daar is Mallan niet in geïnteresseerd, zo te lezen.accoord schreef::shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.
Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.
Wat leert Gods Woord? Maar daar is Mallan niet in geïnteresseerd, zo te lezen.refo schreef:accoord schreef::shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.
Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.
Ehm... Dit was zijn slotzin hoor! Hij heeft wel degelijk zijn standpunt middels Gods Woord verdedigd!
Het ligt er maar aan wat je centraal zet... waar je op focust. Als dat intern gericht is zal dit altijd voor problemen zorgen bij gesprekken over eenheid.accoord schreef::shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.
Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.
Dit soort litanieën lijken me vrij zinloos...Marnix schreef:Het ligt er maar aan wat je centraal zet... waar je op focust. Als dat intern gericht is zal dit altijd voor problemen zorgen bij gesprekken over eenheid.accoord schreef::shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.
Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.
En zo blijven we hangen waar we al decennia in hangen. Zoals ik het heb geleerd is het de echte weg... iedereen die eenheid wil moet zich bij mijn kerkgenootschap aansluiten. Kom ga met ons...... en doe als wij. Anders wordt het hem niet. Ik wil best asmaenwerken met andere christenen... maar dan moeten zij eerst zorgen dat ze geen "andere" christenen meer zijn.
En dat doen ze allemaal en iedereen denkt het bij het rechte eind te hebben... en de gevolgen zijn dat iedereen het verkeerd blijft doen.
Want?Afgewezen schreef:Dit soort litanieën lijken me vrij zinloos...Marnix schreef:Het ligt er maar aan wat je centraal zet... waar je op focust. Als dat intern gericht is zal dit altijd voor problemen zorgen bij gesprekken over eenheid.accoord schreef::shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.
Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.
En zo blijven we hangen waar we al decennia in hangen. Zoals ik het heb geleerd is het de echte weg... iedereen die eenheid wil moet zich bij mijn kerkgenootschap aansluiten. Kom ga met ons...... en doe als wij. Anders wordt het hem niet. Ik wil best asmaenwerken met andere christenen... maar dan moeten zij eerst zorgen dat ze geen "andere" christenen meer zijn.
En dat doen ze allemaal en iedereen denkt het bij het rechte eind te hebben... en de gevolgen zijn dat iedereen het verkeerd blijft doen.
Wat een moeilijke woorden gebruiken jullie toch! Litanieen? Voor mij acabadabra...Afgewezen schreef:Dit soort litanieën lijken me vrij zinloos...Marnix schreef:Het ligt er maar aan wat je centraal zet... waar je op focust. Als dat intern gericht is zal dit altijd voor problemen zorgen bij gesprekken over eenheid.accoord schreef::shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.
Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.
En zo blijven we hangen waar we al decennia in hangen. Zoals ik het heb geleerd is het de echte weg... iedereen die eenheid wil moet zich bij mijn kerkgenootschap aansluiten. Kom ga met ons...... en doe als wij. Anders wordt het hem niet. Ik wil best asmaenwerken met andere christenen... maar dan moeten zij eerst zorgen dat ze geen "andere" christenen meer zijn.
En dat doen ze allemaal en iedereen denkt het bij het rechte eind te hebben... en de gevolgen zijn dat iedereen het verkeerd blijft doen.
