Kinderdoop, 100% naar de Heilige Schrift!

[GGG038]

ds Verschuure's lezing over de kinderdoop staat op het RD.
Ik lees er veel inlegkunde in, en iets heel anders dan wat de HC ons leert
maar misschien ben ik er te dom voor

Dit is een lezing die al plaats gevonden heeft tijdens de najaarsbijeenkomst van de Adoptievereniging Gereformeerde Gezindte op 1 november in Gorinchem.
https://www.rd.nl/artikel/1127446-onder ... on-bekeren

Het gaat over adoptiekinderen.
Er wordt direct vermeld dat de doop de erfzonde niet afwast. Juist dát was echter de reden waarom de kinderdoop ooit is ontstaan. Later in de geschiedenis van de kinderdoop is dit uitgangspunt weer ontkracht.

Wat mij opvalt, is dat er in deze lezing nauwelijks naar de Bijbel verwezen wordt als het over de kinderdoop gaat. Er worden wel enkele Bijbelverzen aangestipt, maar het grootste deel van de lezing richt zich op de uitleg van het doopformulier in relatie tot adoptie.

Wat ik wél mooi vind, is de gedachte dat kinderen van christelijke ouders bij hun conceptie al geheiligd zijn. God geeft deze kinderen een ziel, maar trekt daarbij Zijn beeld terug. Zij worden geboren op het erf van het genadeverbond, horen dus bij de gemeente en moeten daarom gedoopt worden.

Toch wil ik even de vinger leggen bij dat laatste: “en moeten daarom gedoopt worden.”
Ja, dat is wat het doopformulier zegt. Maar op grond van de Bijbel kun je dat niet zo stellen. Er zijn wel enkele aanwijzingen dat er bij bepaalde doopsituaties ook kinderen aanwezig waren, maar van een duidelijke instelling – zoals bij het avondmaal – is geen sprake.

Als ik snel kijk steunt het betoog inhoudelijk op Gen. 17; Kol. 2:11–12; Hand. 2:39; 1 Kor. 7:14; Mark. 10:14–16; Rom. 4:11; 1 Petr. 3:21 en de huisdoop-plaatsen.
Dat alle verzen niet volledig zijn uitgeschreven in een krantenstuk is begrijpelijk; de theologische lijn is echter de Schrift. Wellicht is dit tijdens de lezing uitgebreider aan bod gekomen.

[GGG038]

en ook: ons en onze kinderen, staat voor Gods kinderen en geestelijk zaad. Dat is natuurlijk inlegkunde.
ook mbt erf gaat het fout. het gaat niet om iets fysieks, het gaat om hetgeen ge-erft wordt in het verbond

De term geestelijk zaad is Paulus’ eigen categorie (vgl. Rom. 9; Gal. 3:7, 29). Het Doopformulier spreekt verbondsmatig over gemeente en nageslacht; het artikel duidt dat in die Bijbelse categorie.
Dat is geen inlegkunde, maar gereformeerde taal.

[Bertiel]

zie mijn tweede reactie, als het over onze kinderen gaat, gaat het over de gedoopten, niet over geestelijke zaad

[GGG038]

zie mijn tweede reactie, als het over onze kinderen gaat, gaat het over de gedoopten, niet over geestelijke zaad

Nee, in Hand. 2:39 klinkt "u en uw kinderen" vóór de doophandeling. Het gaat dus niet om reeds gedoopte kinderen, maar om de kinderen aan wie de belofte toekomt. Paulus noemt wie werkelijk delen in die belofte het geestelijke zaad (Gal. 3:7,29; Rom. 9:6–8). Het verbond omvat onze natuurlijke kinderen naar de uiterlijke zijde, en het geestelijke zaad (door geloof) naar de inwendige zijde. Het teken volgt op de belofte, niet andersom.

[Bertiel]

maar ik zie nergens in de bijbel een verschil tussen uiterlijk zijde en inwendige zijde.
Dat de uitwerking enkel bij de uitverkorenen plaats vindt, maakt de belofte niet ongeldig voor de kinderen die in het ongeloof blijven liggen.

[parsifal]

Het gaat over adoptiekinderen.
Er wordt direct vermeld dat de doop de erfzonde niet afwast. Juist dát was echter de reden waarom de kinderdoop ooit is ontstaan. Later in de geschiedenis van de kinderdoop is dit uitgangspunt weer ontkracht.

Er zijn inderdaad mensen die denken dat de kinderdoop niet in Bijbelse tijd is ontstaan en de theologie van erfzonde een belangrijke rol speelde naar het omarmen van kinderdoop door Christenen. Ik geloof hier echter niets van en de historische onderbouwing van deze aanname, die jij met "Juist dát was echter.." boven discussie lijkt te stellen, is m.i. dunner dan de argumenten die worden gebruikt om te zeggen dat de praktijk van het dopen van kinderen in de Bijbel wordt voorgeschreven.

Ik geloof dat kinderdoop in Bijbelse tijd, ook door apostelen werd gepraktiseerd (en ja, ik geloof ook dat er in dezelfde tijd ook jonge kinderen aan het avondmaal gingen, ook als de apostelen erbij waren) ik geloof echter niet dat we zowel voor doop en avondmaal vanuit de Bijbel alleen tot een conclusie hierover kunnen komen. Net als we in veel gevallen niet uit de Bijbel alleen niet de betekenis van alle woorden die in de Bijbel gebruikt worden kunnen afleiden. Soms helpen buiten-Bijbelse bronnen ons daarbij.

[GGG038]

maar ik zie nergens in de bijbel een verschil tussen uiterlijk zijde en inwendige zijde.
Dat de uitwerking enkel bij de uitverkorenen plaats vindt, maakt de belofte niet ongeldig voor de kinderen die in het ongeloof blijven liggen.

De Schrift maakt duidelijk onderscheid tussen uiterlijk en inwendig: je kunt tot Gods volk behoren in de zichtbare zin (Rom. 2:28; 1 Kor. 7:14; Hebr. 10:29) en toch het hart onbesneden hebben (Rom. 2:29; Deut. 10:16). Daarom zegt het N.T. enerzijds dat de belofte aan "u en uw kinderen” toekomt (Hand. 2:39) en dat onze kinderen heilig zijn (1 Kor. 7:14), reden voor het uiterlijke teken, en leert het anderzijds dat alleen wie gelooft het geestelijke zaad is (Gal. 3:7,29; Rom. 9:6–8).

Precies dát is het klassieke onderscheid: het teken behoort bij de uiterlijke verbondsinsluiting; de wedergeboorte/het geloof is de inwendige deelname die God alleen werkt.
Het Doopformulier spreekt identiek: onze kinderen horen uiterlijk bij verbond en gemeente, daarom dopen; en we bidden om inwendige inlijving door de H. Geest.

[Bertiel]

tweeërlei kinderen van het verbond, dat onderschrijf ik, maar wel beide in het verbond, dezelfde beloftes verzegeld.
de kinderen die aangesproken worden zijn niet het geestelijk zaad.

[GGG038]

tweeërlei kinderen van het verbond, dat onderschrijf ik, maar wel beide in het verbond, dezelfde beloftes verzegeld.
de kinderen die aangesproken worden zijn niet het geestelijk zaad.

Tweeërlei kinderen des verbonds. De Schrift leert echter dat de uitwerking van de beloften niet gelijk is: dezelfde bediening, maar de bezegelde gerechtigheid is aan het geloof verbonden (Rom. 4:11; Hebr. 4:2; 1 Pet. 3:21; 1 Kor. 10:1-5). Daarom mogen “u en uw kinderen” (Hand. 2:39) het teken ontvangen, terwijl alleen wie gelooft het geestelijke zaad is (Rom. 9:6-8; Gal. 3:7,29).
Ik blijf hierbij naar dezelfde Schriftplaatsen verwijzen.

[Bertiel]

tussen verzegeling en uitwerking ligt het verschil.
Echter de belofte is universeel en heeft hierop geen verschil door Degene die de belofte doet en verzegelt.

[GGG038]

tussen verzegeling en uitwerking ligt het verschil.
Echter de belofte is universeel en heeft hierop geen verschil door Degene die de belofte doet en verzegelt.

Helemaal mee eens dat Gods belofte zelf niet wankelt: zij is waar omdat Hij waarachtig is.
Over de uitwerking verschillen we van mening.

[Bertiel]

nee, over de verzegeling

[Posthoorn]

ds Verschuure's lezing over de kinderdoop staat op het RD.
Ik lees er veel inlegkunde in, en iets heel anders dan wat de HC ons leert
maar misschien ben ik er te dom voor

Ach, en zo probeert iedereen het doopsformulier naar zijn hand te zetten. Want als je eerlijk bent, kun je het daar in onze kringen gewoon niet mee eens zijn. Er wordt helemaal uitgegaan van de zaligheid van deze kinderen en van het opwassen in de genade etc.

[Posthoorn]

ds Verschuure's lezing over de kinderdoop staat op het RD.
Ik lees er veel inlegkunde in, en iets heel anders dan wat de HC ons leert
maar misschien ben ik er te dom voor

Het artikel stelt expliciet dat de doop de erfzonde niet afwast; zij is teken en zegel van Gods verbond en dient tot versterking van het geloof, niet als 'magisch' middel. Dat is precies de Bijbelse en catechetische lijn: Abraham ontving de "besnijdenis tot een zegel der gerechtigheid des geloofs” (Rom. 4:11); en van de doop zegt Petrus: "niet het afleggen van de vuiligheid des lichaams, maar die een vraag is ener goede consciëntie tot God” (1 Petr. 3:21). Dit is één op één de strekking van Zondag 26–27 van de Heidelbergse Catechismus. Het artikel zit hier dus niet tegen maar juist naast de HC.

Dus je geloof wordt versterkt door andermans doop? Dat is op zijn minst merkwaardig te noemen. Verder doet ds. V. natuurlijk aan inlegkunde om 'deze kinderen' ineens als geestelijke kinderen te beschouwen. Er is niets in het hele formulier dat daar aanleiding voor geeft, het is puur wensdenken van ds. V.

[elbert]

Je haalt hier de typologie die Paulus gebruikt uit zijn verband. Het gaat hier helemaal niet over de NT doop. En als het dan over kinderen gaat: Ze aten ook dezelfde geestelijke spijze. Laat de kinderen dan ook aan het Avondmaal deelnemen!

Onze gereformeerde vaderen zijn het met het onderstreepte niet eens. Want in het formuliergebed voor de bediening van de doop wordt immers gerefereerd aan de doortocht door de Schelfzee:

U hebt de verharde farao met heel zijn volk in de Rode Zee verdronken, maar Uw volk Israël daar droogvoets doorheen geleid, waardoor de doop wordt aangeduid.

Paulus gebruikt hier inderdaad typologie, maar hij kan de doortocht door de Schelfzee alleen als doop typeren als daarin niet iets gezegd kan worden over de doop die de nieuwtestamentische gemeente mocht bedienen. Daarin worden de kinderen ook begrepen.
Wat het Avondmaal betreft, wie zegt eigenlijk dat het de kinderen van de gemeente in principe niet toekomt? Het komt hen ook toe, maar wel in de juiste orde. De Doop is immers het sacrament van de inlijving en het Avondmaal het sacrament van de onderhouding. Voor het sacrament van de onderhouding is het nodig dat degene die het Avondmaal viert zelf daadwerkelijk tot belijdenis des geloofs is gekomen, zichzelf beproeft en in dankbaarheid leeft. Dat kunnen we van de kleine kinderen van de gemeente nog niet zeggen en daarom vieren de kinderen het Avondmaal nog niet mee. Maar het is uiterst ongezond (zeg maar gerust onbijbels) wanneer Doop en Avondmaal op een dusdanige manier uit elkaar getrokken worden dat we wel de kinderen dopen en dat eigenlijk van weinig waarde achten en het Avondmaal daar geheel en al los van zou staan. Dat kan niet: er loopt een lijn van Doop via belijdenis naar het Avondmaal.
Onze kinderen worden gedoopt in de verwachting dat de Heere Zijn Woord in hun leven waar zal maken en ze ook tot belijdenis des geloofs en dus ook de viering van het Avondmaal zullen komen. De belofte komt hen immers ook toe (Hand. 2:39), zij zijn erfgenamen van het rijk van God en van Zijn verbond en dat is dan ook de grond voor de Doop.