R+ck schreef: ↑11 jul 2025, 08:56

JanRap schreef: ↑11 jul 2025, 08:35

refo schreef: ↑12 jul 2022, 07:23 Het zal hier wel over gaan:

. De volgens artikel 11 losgemaakte predikant behoudt zijn titel en waardigheid, mag Woord en sacramenten bedienen en is beroepbaar. Hij ontvangt gedurende een door de classis te bepalen termijn een wachtgeld van de gemeente waaraan hij het laatst verbonden was.

1 september lijkt me wel wat snel. Maar misschien wordt het in de praktijk langer.

Beste Refoforummers, we zijn afgedaald tot op het niveau van de boulevardpers. We zouden ons een potje moeten schamen. Vroeger waren we als ger. gezindte mensen die wat achteraan kwamen, kleine luiden. Inmiddels zijn we rijk en verrijkt, en onze zonde is stille gerustheid en zatheid van brood. In ons mensbeeld zijn we volop werelds geworden. Is er nog plaats voor ( laat ik het eens zwaar zeggen) een arm en ellendig zondaar die nochtans op de Naam van de Heere vertrouwt? Is er nog plaats voor mensen uit de Kreupelstraat? ( uitdrukking Kohlbrugge). Of accepteren we alleen nog top-talenten? En top-predikanten? Laten we ons wat inhouden als het gaat over moeite en zorgen in een gemeente. Het is al erg genoeg. En wat een persoonlijk leed schuilt er achter? En je loopt bij dit type conflicten geheid vast in een psychologisch drama zonder begin of einde.

Dank voor deze treffende bijdrage

JanRap schreef: ↑11 jul 2025, 08:35

refo schreef: ↑12 jul 2022, 07:23 Het zal hier wel over gaan:

. De volgens artikel 11 losgemaakte predikant behoudt zijn titel en waardigheid, mag Woord en sacramenten bedienen en is beroepbaar. Hij ontvangt gedurende een door de classis te bepalen termijn een wachtgeld van de gemeente waaraan hij het laatst verbonden was.

1 september lijkt me wel wat snel. Maar misschien wordt het in de praktijk langer.

Beste Refoforummers, we zijn afgedaald tot op het niveau van de boulevardpers. We zouden ons een potje moeten schamen. Vroeger waren we als ger. gezindte mensen die wat achteraan kwamen, kleine luiden. Inmiddels zijn we rijk en verrijkt, en onze zonde is stille gerustheid en zatheid van brood. In ons mensbeeld zijn we volop werelds geworden. Is er nog plaats voor ( laat ik het eens zwaar zeggen) een arm en ellendig zondaar die nochtans op de Naam van de Heere vertrouwt? Is er nog plaats voor mensen uit de Kreupelstraat? ( uitdrukking Kohlbrugge). Of accepteren we alleen nog top-talenten? En top-predikanten? Laten we ons wat inhouden als het gaat over moeite en zorgen in een gemeente. Het is al erg genoeg. En wat een persoonlijk leed schuilt er achter? En je loopt bij dit type conflicten geheid vast in een psychologisch drama zonder begin of einde.

Philip schreef: ↑11 jul 2025, 22:12 We hebben het toch ontzettend goed? Nieuwe refodome, drie keer stampen en er ligt € 250.000 voor de kerk, mooie auto op het kerkplein, luxe kleding. Armoede komt in onze gezindte veel minder voor. We regelen reformatorische scholen voor onze kinderen, die kwalitatief bovengemiddeld goed zijn. Hetzelfde geldt voor reformatorische verzorgingshuizen. Minder echtscheidingen en seksualiteit buiten het huwelijk heeft een positieve invloed op kinderen en gezinnen. De sociale verbondenheid is groter, wat ook een positieve invloed heeft.

Ellendig? Ik merk er weinig van. Gezellig, dat komt meer in de buurt.

refo schreef: ↑11 jul 2025, 09:00

R+ck schreef: ↑11 jul 2025, 08:56

JanRap schreef: ↑11 jul 2025, 08:35

refo schreef: ↑12 jul 2022, 07:23 Het zal hier wel over gaan:

. De volgens artikel 11 losgemaakte predikant behoudt zijn titel en waardigheid, mag Woord en sacramenten bedienen en is beroepbaar. Hij ontvangt gedurende een door de classis te bepalen termijn een wachtgeld van de gemeente waaraan hij het laatst verbonden was.

1 september lijkt me wel wat snel. Maar misschien wordt het in de praktijk langer.

Beste Refoforummers, we zijn afgedaald tot op het niveau van de boulevardpers. We zouden ons een potje moeten schamen. Vroeger waren we als ger. gezindte mensen die wat achteraan kwamen, kleine luiden. Inmiddels zijn we rijk en verrijkt, en onze zonde is stille gerustheid en zatheid van brood. In ons mensbeeld zijn we volop werelds geworden. Is er nog plaats voor ( laat ik het eens zwaar zeggen) een arm en ellendig zondaar die nochtans op de Naam van de Heere vertrouwt? Is er nog plaats voor mensen uit de Kreupelstraat? ( uitdrukking Kohlbrugge). Of accepteren we alleen nog top-talenten? En top-predikanten? Laten we ons wat inhouden als het gaat over moeite en zorgen in een gemeente. Het is al erg genoeg. En wat een persoonlijk leed schuilt er achter? En je loopt bij dit type conflicten geheid vast in een psychologisch drama zonder begin of einde.

Dank voor deze treffende bijdrage

Ja, gelukkig hebben we janRap om ons op onze zonden te wijzen. Maar bedoelt hij met 'we' nu alleen mij en hemzelf? Dat wordt niet duidelijk. En het is ook wat traag, want de aanhaling is van precies 3 jaar terug.

Job schreef: ↑30 jun 2025, 13:04

mulder schreef: ↑30 jun 2025, 12:42 Onlangs nog een dienst in Driedorp meegemaakt en toen leek er nog niets aan de hand. k Merkte wel dat de dominee veel fouten maakte qua bijbelse namen en zoekend was naar woorden soms. Gezien de leeftijd 76 is dat niet gek. Los van het ontslag vraag ik mij dan wel af of het niet beter is op die leeftijd om rustig aan te doen. ook in mijn eigen kerkverband (ggin) al meegemaakt dat een predikant eigenlijk veel en veel te lang doorgaat en zelf niet doorheeft dat de gemeente er onder lijdt. ...

Moeilijke materie. Voor kerkenraden een hele stap om de dominee erop aan te spreken wanneer hij zelf de verantwoordelijkheid niet neemt. "Maar", zegt ds. P. Mulder: "Een half signaal zou dan genoeg moeten zijn". https://www.digibron.nl/viewer/collecti ... pr17154371

Vergelijk het met je oude vader aanspreken op zijn rijgedrag, alleen is dit dan nog 1.000 keer zo gevoelig omdat hier een roeping meespeelt.