Ander schreef:
Ik zie dat ook, helaas niet alleen bij jongeren. Net zoals ik een 'evangelische' lijdelijkheid waarneem waarbij het taboe is te wijzen op de noodzaak van een nieuw hart. Maar of beide gevallen van lijdelijkheid een gevolg zijn van de prediking, dat zij verre. We hebben zelf een bedriegelijk, goddeloos, verdorven hart.
Ben het met je eens, Ander, is dat we die valse lijdelijkheid niet aan de prediking van de uitverkiezing wijten mogen. Want de uitverkiezing is daar niet de schuld aan, nog een prediking gebaseerd op de Goddelijke uitverkiezing. Die uitverkiezing is juist onze enige hoop.
Ook is de prediking die het welgemeend aanbod afwijst hier niet het mankement.
Maar het probleem dat ik zie is dezelfde als ook in de GerGem en andere bevindelijke kerken, en waarin, mijns insziens, ze van de oude waarheid afgeweken zijn. Als je de vaderen leest (en hier bedoel ik NIET de 'Nadere Reformatie' vaderen, maar Dordt en daarvoor, dan zie je niet de soms 'ziekelijke' mystiek en bevindelijkheid. Die komen met de eenvoudige waarheid van 'bekeerd u en geloof'. En veel hiervan zit, mijns insziens, vast aan de inmenging van de staat in de kerk, en de daaraan samenhangende veranderde praktijk van het afleggen van de belijdenis. In plaats van de nadruk op het geloof, is de nadruk teveel op het 'moeten bekeren worden' gekomen, en enigszins de menselijke onmogelijkheid daartoe, maar de Goddelijke mogelijkheid daartoe niet op de juiste manier benadrukt in verband met het verbond van God met ONS, EN ONZE KINDEREN. Want het behaagt God verbondsmatig te werken in de geslachten van Zijn volk, hetwelk rijkelijk in de Schrift aangetoont wordt.
En net zoals de DL leren, dat gelovige ouders niet mogen twijfelen aan de zaligheid van de kinderen die in hun jonkheid sterven, en net zo Ds. van der Groe leerde dat gelovige ouders hun kinderen, die ze ten doop houden, moeten behandelen als gelovige kinderen, net zo moeten wij onze kinderen als gelovigen behandelen. En dat om Gods verbonds wil, hetwelk Hij gemaakt heeft, eenzijdig, met ons en onze kinderen.
Dat betekend ondertussen niet dat elk kind van gelovige ouders, hoofd voor hoofd, bekeerd IS of zal worden. Maar onze kinderen (meervoud!) zijn gelovig, in de organische zin. Dezelfde zin als dat een korenveld, doet er niet toe hoeveel onkruid, toch altijd een korenveld is.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
