Daar ben ik het mee eens. Het avondmaal is niet voor zoekenden ingesteld.Afgewezen schreef:Even terug naar de HC: hier gaat het om gelovigen die in het Evangelie hun Zaligmaker gevonden hebben.
En voor die gelovigen is het heilig avondmaal ingezet. En het avondmaalsformulier is bedoeld voor die gelovigen.
Dan toch nog even dit citaat:Tiberius schreef:Daar ben ik het mee eens. Het avondmaal is niet voor zoekenden ingesteld.Afgewezen schreef:Even terug naar de HC: hier gaat het om gelovigen die in het Evangelie hun Zaligmaker gevonden hebben.
En voor die gelovigen is het heilig avondmaal ingezet. En het avondmaalsformulier is bedoeld voor die gelovigen.
Bernardus Smytegelt schreef:Vr. Welke zijn de bewijzen dat er het begin van het geloof is?
Antw. 1e. Met al die achterdocht; ik vrees, dat ik het niet heb, erkent hij de algenoegzaamheid Gods en zegt: "ach, dat ik het had, Heere Jezus, dat gij eens zo goed op mij waart. Wilt Gij? U kunt het mij alléén geven." 2e. Zo een verneemt nergens meer naar als naar de natuur des geloofs. Wordt er van gepredikt en gesproken, hij zet zijn oren open om te luisteren. Hebt gij het niet wel ondervonden, dat gij gaarne eens zoudt willen weten hoe de vereniging van het geloof in de Heere Jezus was en de overgang? 3e. Zo een zal zo hartelijk volmondig toestemmen, dat hij een andere gerechtigheid moet hebben. Hij zal hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van de Heere Jezus. Zijt gij daar wel vreemd van? 4e. Als niemand het wist dan gij en God alleen, hebt gij toen niet al menigmaal met tranen en smart beschreid het gemis van Jezus? 5e. Zo'n ziel is als Israël. Zij schreien de Heere achterna en nemen de toevlucht tot de Zone Gods. Kunt Gij mij ook niet eens aanschouwen met een gunstig oog, gelijk de Kananese vrouw deed? "Ik zal wachten," zegt zo'n ziel, "wie weet, God mocht het nog eens doen". 6e. Zo een heeft zo'n heilig ongeduld. Dan zegt ze: ps. 6:4,5: "Ja, mijn ziel is zeer verschrikt, en Gij, Heere, hoe lange? Keer weder Heere, red mijn ziel, verlos mij om Uwer goedertierenheids wil." Het heeft zo lang geduurd, wanneer zult Gij tot mij komen? Gij, die zo zijt, moogt, ja gij moet ten Avondmaal gaan. 7e. Zegt zo een: "mag ik dan gaan, Heere, ik zou u niet gaarne vertoornen, ontdek het mij, ik weet niet beter of het is mij om U te doen". Krijgen ze geen antwoord, dan gaan ze op de roepstem van Gods Woord.
Nu wilden wij wel weten: Kent gij dat niet? Menigeen moeten zeggen: "Ik kan het niet loochenen", maar dan zegt de duivel: "Zo gij nu aan de tafel gaat, de Heere zal u tot een schrikkelijk toonbeeld stellen". "Wel, laat het zo zijn!" zegt ze, en ze gaat, al bevende als een lammetje, tussen de leeuwen en beren. Dan zullen ze kunnen leren verstaan hetgeen geschreven staat: "Zij zullen al wenende en bevende komen tot de Heere en Zijn goedheid, en zij zullen de Heere toegevoegd worden". Dan komen ze zo als met een gewaagde sprong en ze werpen zich in de armen des Heeren en zeggen met Esther: "Kom ik om, zo kom ik om". Wilt ge nu nog met hardnekkige, eigendunkelijke uitvluchten voortgaan, God wil evenwel niet hebben, dat wij bedroeven zouden, die Hij niet bedroefd wil hebben, namelijk de zwakke lammetjes, zogende schaapjes, rokende vlaswiekjes.
Het mooie is dat er staat: een ieder onderzoeke zichzelf en ete alzo.refo schreef:Smijtegelt maakt het avondmaal tot een daad van de mens. Alsof het een vreselijk moeizame weg is om een keer naar het avondmaal te gaan. Het lijkt wel een moeten.
Terwijl de belijdenis en het formulier onbekommerd zeggen dat het een versterking van het geloof is. Als je dan eerst moet gaan naspeuren of er geloof is.
Het blijft jammer dat het geloof allemaal zo 'innerlijk', zo 'geestelijk' gemaakt is. De mens blijft zichzelf maar bestuderen op die manier en kijkt niet vooruit en omhoog.
Ik heb je punten even genummerd, zodat het wat makkelijker praat.MarthaMartha schreef:Geeft niet, zoek ik het even voor je op:Tiberius schreef:Zeg maar wat ik over het hoofd ziet, want volgens mij doet hij dat niet.
En bedoelt Ruth daar nu mee dat ze mag behoren tot dat volk? dat volk van God, van Israël? en dat ze deel heeft aan die God? nee, ze spreekt hier haar begeerte uit om tot dat volk te behoren en om die God ook te mogen leren kennen als haar God. Het is een uitdrukking van de keuze die in haar hart gevallen is. (1) Dat ze reeds tot dat volk behoort, en dat ze reeds voor rekening is voor de God van Israël, och gemeente, dat weet ze nog niet, maar dat is wel waar. en dat zal ook bevestigd worden in het leven van Ruth als ze straks Boaz zal leren kennen, als ze door Boaz gelost zal worden. Dat ze voor rekening van die Boaz straks door het leven zal gaan.
Het moet ook in Ruth's leven naar de kennis van Boaz. En naar die kennis moet het ook toe in het leven van degenen die de Heere heeft stilgezet en geroepen uit het Moab van de zonden en onderweg zijn naar Kanaän. En dan kan er heel veel tegenop komen, en toch, de zijde van God te mogen kiezen in nood en in dood. (2) En toch, tot die kennis van Christus leidt God al zijn kinderen, want Hij doet geen half werk op de aarde. De keuze van Ruth komt openbaar, het komt openbaar in wie de Heere zijn werk verheerlijkt.
(3) en dan legt hij verder uit hoe deze Ruths de stillen in de lande zijn, de bekommerden, degenen met het lampje op de rug, die het van zichzelf niet geloven kunnen, maar waar soms de mond opengaat in deze schone geloofsbelijdenis.
En dan zegt Paulus in de romeinenbrief hoofdstuk 9 vers 25 tegen de christenen in Rome, (4) en hij zegt het ook nu tegen die levendgemaakte zielen, die zo ongetroost over de aarde kunnen gaan, die zich bij het volk van God niet durven rekenen en die zeggen: wat zal het zijn als ik straks zal komen bij de grenzen van Kanaän, om dan nog weggewezen te worden omdat het geen waarheid bij mij is geweest, nu zegt Paulus (5) tegen hen, die toch niet kunnen ontkennen dat die onberouwelijke keuze in hun hart is gedaan, gelijk ook Hosea zegt: Ik zal degene die niet mijn volk was, mijn volk noemen, en die niet bemind was, mijn beminde. Want immers heeft Hij hen liefgehad met een eeuwige liefde.
Ruth heeft dus een keuze gemaakt die niet inhoudt dat ze erbij hoort, maar dat dat het verlangen van haar hart is.
(6) ze is nu een bekommerde, iemand met het lampje op de rug, iemand die Boaz nog niet kent, nog geen vrede heeft in haar hart.
Ze is wel kind van God blijkbaar, want God zal zijn kinderen brengen tot de kennis van Boaz.
Dan stelt hij toch gerust? Hij spreekt al die Ruths aan in de toepassing, de zoekende zielen, de ongetroosten....
Zij zijn als Ruth, kinderen van God, en Christus zullen ze leren kennen, God heeft ze liefgehad met een eeuwige liefde, God noemt hen "mijn volk".
Maar Christus kennen ze niet.
(7) (overigens is je voorbeeld van Paulus niet overtuigend. ten eerste staat nergens dat hij op weg naar Damascus Christus niet leerde kennen, er pleit meer voor dat het wel zo is, want Paulus roept uit: wie zijt Gij? en dan openbaart Christus zich aan hem als "Ik ben Jezus die gij vervolgt. Er staat ook nergens dat hij pas in Damascus Christus leerde kennen, er staat alleen dat er iemand naar hem toegestuurd wordt om hem te onderwijzen, dat hebben al Gods kinderen nodig. Ik hoop dat je duidelijker schriftbewijzen hebt voor levend zonder Christus, want dit overtuigd mij nog niet)
Democritus schreef:Het mooie is dat er staat: een ieder beproeve zichzelf en ete alzo.refo schreef:Smijtegelt maakt het avondmaal tot een daad van de mens. Alsof het een vreselijk moeizame weg is om een keer naar het avondmaal te gaan. Het lijkt wel een moeten.
Terwijl de belijdenis en het formulier onbekommerd zeggen dat het een versterking van het geloof is. Als je dan eerst moet gaan naspeuren of er geloof is.
Het blijft jammer dat het geloof allemaal zo 'innerlijk', zo 'geestelijk' gemaakt is. De mens blijft zichzelf maar bestuderen op die manier en kijkt niet vooruit en omhoog.
Wij blijven vaak hangen in het onderzoek.
Of constateren dat we het "Allerheiligst Geloof" niet bezitten.Democritus schreef:Het mooie is dat er staat: een ieder onderzoeke zichzelf en ete alzo.refo schreef:Smijtegelt maakt het avondmaal tot een daad van de mens. Alsof het een vreselijk moeizame weg is om een keer naar het avondmaal te gaan. Het lijkt wel een moeten.
Terwijl de belijdenis en het formulier onbekommerd zeggen dat het een versterking van het geloof is. Als je dan eerst moet gaan naspeuren of er geloof is.
Het blijft jammer dat het geloof allemaal zo 'innerlijk', zo 'geestelijk' gemaakt is. De mens blijft zichzelf maar bestuderen op die manier en kijkt niet vooruit en omhoog.
Wij blijven vaak hangen in het onderzoek.
Of we zijn zo klaar ermee. Wie zichzelf onderzoekt vindt meestal wel wat hij/zij wil vinden.Democritus schreef:Het mooie is dat er staat: een ieder onderzoeke zichzelf en ete alzo.refo schreef:Smijtegelt maakt het avondmaal tot een daad van de mens. Alsof het een vreselijk moeizame weg is om een keer naar het avondmaal te gaan. Het lijkt wel een moeten.
Terwijl de belijdenis en het formulier onbekommerd zeggen dat het een versterking van het geloof is. Als je dan eerst moet gaan naspeuren of er geloof is.
Het blijft jammer dat het geloof allemaal zo 'innerlijk', zo 'geestelijk' gemaakt is. De mens blijft zichzelf maar bestuderen op die manier en kijkt niet vooruit en omhoog.
Wij blijven vaak hangen in het onderzoek.
We hebben het over het avondmaalsformulier, niet over Smytegelt.Ander schreef:Dan toch nog even dit citaat:Tiberius schreef:Daar ben ik het mee eens. Het avondmaal is niet voor zoekenden ingesteld.Afgewezen schreef:Even terug naar de HC: hier gaat het om gelovigen die in het Evangelie hun Zaligmaker gevonden hebben.
En voor die gelovigen is het heilig avondmaal ingezet. En het avondmaalsformulier is bedoeld voor die gelovigen.
Bernardus Smytegelt schreef:Vr. Welke zijn de bewijzen dat er het begin van het geloof is?
Antw. 1e. Met al die achterdocht; ik vrees, dat ik het niet heb, erkent hij de algenoegzaamheid Gods en zegt: "ach, dat ik het had, Heere Jezus, dat gij eens zo goed op mij waart. Wilt Gij? U kunt het mij alléén geven." 2e. Zo een verneemt nergens meer naar als naar de natuur des geloofs. Wordt er van gepredikt en gesproken, hij zet zijn oren open om te luisteren. Hebt gij het niet wel ondervonden, dat gij gaarne eens zoudt willen weten hoe de vereniging van het geloof in de Heere Jezus was en de overgang? 3e. Zo een zal zo hartelijk volmondig toestemmen, dat hij een andere gerechtigheid moet hebben. Hij zal hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van de Heere Jezus. Zijt gij daar wel vreemd van? 4e. Als niemand het wist dan gij en God alleen, hebt gij toen niet al menigmaal met tranen en smart beschreid het gemis van Jezus? 5e. Zo'n ziel is als Israël. Zij schreien de Heere achterna en nemen de toevlucht tot de Zone Gods. Kunt Gij mij ook niet eens aanschouwen met een gunstig oog, gelijk de Kananese vrouw deed? "Ik zal wachten," zegt zo'n ziel, "wie weet, God mocht het nog eens doen". 6e. Zo een heeft zo'n heilig ongeduld. Dan zegt ze: ps. 6:4,5: "Ja, mijn ziel is zeer verschrikt, en Gij, Heere, hoe lange? Keer weder Heere, red mijn ziel, verlos mij om Uwer goedertierenheids wil." Het heeft zo lang geduurd, wanneer zult Gij tot mij komen? Gij, die zo zijt, moogt, ja gij moet ten Avondmaal gaan. 7e. Zegt zo een: "mag ik dan gaan, Heere, ik zou u niet gaarne vertoornen, ontdek het mij, ik weet niet beter of het is mij om U te doen". Krijgen ze geen antwoord, dan gaan ze op de roepstem van Gods Woord.
Nu wilden wij wel weten: Kent gij dat niet? Menigeen moeten zeggen: "Ik kan het niet loochenen", maar dan zegt de duivel: "Zo gij nu aan de tafel gaat, de Heere zal u tot een schrikkelijk toonbeeld stellen". "Wel, laat het zo zijn!" zegt ze, en ze gaat, al bevende als een lammetje, tussen de leeuwen en beren. Dan zullen ze kunnen leren verstaan hetgeen geschreven staat: "Zij zullen al wenende en bevende komen tot de Heere en Zijn goedheid, en zij zullen de Heere toegevoegd worden". Dan komen ze zo als met een gewaagde sprong en ze werpen zich in de armen des Heeren en zeggen met Esther: "Kom ik om, zo kom ik om". Wilt ge nu nog met hardnekkige, eigendunkelijke uitvluchten voortgaan, God wil evenwel niet hebben, dat wij bedroeven zouden, die Hij niet bedroefd wil hebben, namelijk de zwakke lammetjes, zogende schaapjes, rokende vlaswiekjes.
"Wees dan ijverig en bekeer U.refo schreef:Smijtegelt maakt het avondmaal tot een daad van de mens. Alsof het een vreselijk moeizame weg is om een keer naar het avondmaal te gaan. Het lijkt wel een moeten.
Tiberius, zie je nu niet in dat je zo een 'dubbele boekhouding' creëert: iemand kan zichzelf er niet voor houden, en krijgt in de prediking te horen dat zulken er juist bij horen. Dan zeg jij: ja, maar zo iemand weet dat niet. Dan zeg ik weer: waarom wordt het dan in de prediking genoemd, als toch niemand de toepassing op zichzelf kan maken? Jij weet heel goed dat men toch (stiekem) die toepassing wél op zichzelf zal maken.Tiberius schreef:Ik heb je punten even genummerd, zodat het wat makkelijker praat.
Verder neem ik aan, dat je notie genomen hebt van mijn commentaar over de verweving; die herhaal ik dus niet steeds bij elk punt.
Ad 1) Hier zegt hij toch een waarheid? Als een mens levendgemaakt is, vanaf de eerste levenssnik hoort hij al bij Gods volk. Alleen kunnen ze het daar nog niet voor houden, en terecht, want het moet een afgesneden zaak worden, het moet op Christus aan. Onze oude dominee zei wel eens: "de zaken moeten afgehandeld worden, voor die tijd verkeert men nog in het beweeglijke koninkrijk". Dan kan het nog alle kanten op. Maar van Gods kant ligt het vast.
Daarom "dat weet ze nog niet", dat weet niemand nog op dat moment.
Ad 2) Hier valt mijns inziens de scheiding: wanneer God iemand niet tot die kennis van Christus leidt, is het nooit uit Hem geweest. De keuze van Ruth komt openbaar, inderdaad.
Ad 3) Dit is volgens mij een citaat van jou, niet van desbetreffende predikant. Maar die bekommerden, diegenen met dat lampje op de rug, die soms wel eens een schone belijdenis kunnen doen, daarvan zegt hij toch niet: "Het is goed, zo, rust maar op je bekommernis".?
Ad 4 en 5) (Deze neem ik even samen). Nu heeft hij m.i. over levendgemaakten zoals Heman. Die wel kunnen zeggen "Gij God mijns heils", maar verder zo ongetroost leven. Hunkerend naar de eerdere dagen.
Ad 6) Hetzelfde als bij 1. De zondaar is vanaf dat moment een kind van God, vanaf het moment van levendmaking, omdat die liefde tot God al in zijn hart ligt. Maar ze kan het er zelf niet voor houden. Evenals Paulus: toen de Heere hem tegenkwam in Damascus, was hij een kind van God, in de dadelijkheid levengemaakt.
Ad 7) Ananias mag hem in de naam van Christus opwekken (pas in Damascus) om zich te laten dopen tot vergeving der zonden. Dan pas kan hij Christus omhelzen als Degene Die voor hem geleden en gestorven had.
In de tussentijd was het in zijn leven dat hij niet at, niet dronk, maar wel getuigde God van hem "Zie, hij bidt".
Oh, even terug had je het nog over de HC. Maar goed, geef jij in het vervolg maar aan waar ik het over mag hebben.Afgewezen schreef: We hebben het over het avondmaalsformulier, niet over Smytegelt.
