memento schreef:

albion schreef: Ze kregen het bedrag waar ze het over eens zijn geworden.

het moraal is:

Doch hij, antwoordende, zeide tot een van hen: Vriend! ik doe u geen onrecht; zijt gij niet met mij eens geworden voor een penning?

14 Neem het uwe en ga heen. Ik wil dezen laatsten ook geven, gelijk als u.

15 Of is het mij niet geoorloofd, te doen met het mijne, wat ik wil? Of is uw oog boos, omdat ik goed ben?

16 Alzo zullen de laatsten de eersten zijn, en de eersten de laatsten; want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

1. Ze kregen NIET het bedrag waar ze het over eens geworden waren. Alleen met de vroegsten was een bedrag afgesproken
2. Wat de latere knechten kregen, was onverdiend.
3. Dat de eerste knechten klaagden, was niet terecht, wat de heer mag doen met zijn geld wat hij wil

De gelijkenis draait om de heer die soeverein meer geeft dan verdient is. Als je dat element mist, snap je de gelijkenis niet helemaal.

Marie-Henriëtte schreef:Prestatiegericht gaan belonen in de gezondheidszorg: wie kan het snelste een patiënt verzorgen? Vijf minuten per patiënt. Niemand wil er nog opgenomen worden in een ziekenhuis of verpleeghuis. Prestatiegericht belonen kan je niet in iedere sector toepassen, dat kan uitdraaien op veel ellende.

Juist niet. Je moet dan niet alleen snelheid (kwantiteit) maar ook aandacht en zorg en vakbekwaamheid (kwaliteit) meten. Dus binnen de zorg zou ik positieve reacties van patiënten (die en die zuster zijn zo lief) juist hoog meerekenen in de beoordeling.

Daar heeft Donner het niet over. Donner heeft het over de snelheid en de beloning die daar tegenover staat. Oudere werknemers zijn niet snel genoeg, maar misschien juist wel heel kwalitatief bezig. Vijf minuten voor het geheel verzorgen van 3e graads brandwonden? Het gaat gegarandeerd ten koste van de kwaliteit.

Aantal declarabele uren en uurtarief zegt ook niet alles. Het uurtarief is het gevolg van de inschaling en dat staat lang niet altijd synoniem met prestatie. Als je uurtarief hoger is, lever je welliswaar voor het bedrijf meer op, maar niet automatisch ook voor de klant. Kijk je dan als bedrijf wie het meeste geld binnenbrengt (vanwege declarabele uren) of hecht je meer waarde aan klanttevredenheid? Kijk je naar het effect op de korte of op de lange termijn? Dat staat vaak haaks op elkaar.

Ik blijf erbij: prestatiematen zijn doorgaans subjectief. Je hebt in bijna alle bedrijven mensen die met hun ellebogen hogerop kunnen komen. Of mensen die door gebrek aan gewicht naar de top zweven.

refo schreef:In de computerbranche kunnen de ouderen het misschien niet zo bijhouden, maar er zijn honderden beroepen waar ze beter zijn.

Inderdaad zijn er veel ouderen die teveel vast willen houden aan het trucje waar ze vroeger in uitblonken.
Toch doen veel jongeren het juist niet zo geweldig in de computerbranche. Ik werk de laatste tijd regelmatig met stagiaires en afstudeerders, maar het niveau is doorgaans bedroefend. Als het maar een beetje complexer wordt, haken ze af.

Prestatiebeloning kan alleen wanneer er sprake is van SMART afspraken:

Specifiek: doelen en afspraken zijn specifiek, geformuleerd in termen van concrete resultaten.
Meetbaar: de doelen en afspraken zijn meetbaar in termen van kwantiteit, kwaliteit, tijd en geld.
Acceptabel: de doelen en afspraken zijn voor jezelf en anderen acceptabel.
Realistisch: de doelen en afspraken zijn realistisch in de zin van haalbaar en uitvoerbaar.
Tijd: er staat een bepaalde tijd voor, zijn voorzien van een (eind)datum.

Voor een aantal werkzaamheden binnen een takenpakket zijn best SMART afspraken te maken. Of juist voor extra taken. Maar heel veel werkzaamheden zijn simpelweg te complex ( )om er SMART afspraken aan op te kunnen hangen. In dat geval worden er doelen geformuleerd die nauwelijks met je werk te maken hebben, maar nodig zijn om het 'systeem' tevreden te stellen.

wim schreef:Prestatiebeloning kan alleen wanneer er sprake is van SMART afspraken:

Specifiek: doelen en afspraken zijn specifiek, geformuleerd in termen van concrete resultaten.
Meetbaar: de doelen en afspraken zijn meetbaar in termen van kwantiteit, kwaliteit, tijd en geld.
Acceptabel: de doelen en afspraken zijn voor jezelf en anderen acceptabel.
Realistisch: de doelen en afspraken zijn realistisch in de zin van haalbaar en uitvoerbaar.
Tijd: er staat een bepaalde tijd voor, zijn voorzien van een (eind)datum.

Voor een aantal werkzaamheden binnen een takenpakket zijn best SMART afspraken te maken. Of juist voor extra taken. Maar heel veel werkzaamheden zijn simpelweg te complex ( )om er SMART afspraken aan op te kunnen hangen. In dat geval worden er doelen geformuleerd die nauwelijks met je werk te maken hebben, maar nodig zijn om het 'systeem' tevreden te stellen.

Fijn, in je vrije tijd met jargon van je werk geconfronteerd te worden...

Mister schreef:

wim schreef:Prestatiebeloning kan alleen wanneer er sprake is van SMART afspraken:

Specifiek: doelen en afspraken zijn specifiek, geformuleerd in termen van concrete resultaten.
Meetbaar: de doelen en afspraken zijn meetbaar in termen van kwantiteit, kwaliteit, tijd en geld.
Acceptabel: de doelen en afspraken zijn voor jezelf en anderen acceptabel.
Realistisch: de doelen en afspraken zijn realistisch in de zin van haalbaar en uitvoerbaar.
Tijd: er staat een bepaalde tijd voor, zijn voorzien van een (eind)datum.

Voor een aantal werkzaamheden binnen een takenpakket zijn best SMART afspraken te maken. Of juist voor extra taken. Maar heel veel werkzaamheden zijn simpelweg te complex ( )om er SMART afspraken aan op te kunnen hangen. In dat geval worden er doelen geformuleerd die nauwelijks met je werk te maken hebben, maar nodig zijn om het 'systeem' tevreden te stellen.

Fijn, in je vrije tijd met jargon van je werk geconfronteerd te worden...

Knoop het in je oren, Mister.

wim schreef:

Mister schreef:

wim schreef:Prestatiebeloning kan alleen wanneer er sprake is van SMART afspraken:

Specifiek: doelen en afspraken zijn specifiek, geformuleerd in termen van concrete resultaten.
Meetbaar: de doelen en afspraken zijn meetbaar in termen van kwantiteit, kwaliteit, tijd en geld.
Acceptabel: de doelen en afspraken zijn voor jezelf en anderen acceptabel.
Realistisch: de doelen en afspraken zijn realistisch in de zin van haalbaar en uitvoerbaar.
Tijd: er staat een bepaalde tijd voor, zijn voorzien van een (eind)datum.

Voor een aantal werkzaamheden binnen een takenpakket zijn best SMART afspraken te maken. Of juist voor extra taken. Maar heel veel werkzaamheden zijn simpelweg te complex ( )om er SMART afspraken aan op te kunnen hangen. In dat geval worden er doelen geformuleerd die nauwelijks met je werk te maken hebben, maar nodig zijn om het 'systeem' tevreden te stellen.

Fijn, in je vrije tijd met jargon van je werk geconfronteerd te worden...

Knoop het in je oren, Mister.

Ja Wim

Mister schreef:

wim schreef:

Mister schreef:

wim schreef:Prestatiebeloning kan alleen wanneer er sprake is van SMART afspraken:

Specifiek: doelen en afspraken zijn specifiek, geformuleerd in termen van concrete resultaten.
Meetbaar: de doelen en afspraken zijn meetbaar in termen van kwantiteit, kwaliteit, tijd en geld.
Acceptabel: de doelen en afspraken zijn voor jezelf en anderen acceptabel.
Realistisch: de doelen en afspraken zijn realistisch in de zin van haalbaar en uitvoerbaar.
Tijd: er staat een bepaalde tijd voor, zijn voorzien van een (eind)datum.

Voor een aantal werkzaamheden binnen een takenpakket zijn best SMART afspraken te maken. Of juist voor extra taken. Maar heel veel werkzaamheden zijn simpelweg te complex ( )om er SMART afspraken aan op te kunnen hangen. In dat geval worden er doelen geformuleerd die nauwelijks met je werk te maken hebben, maar nodig zijn om het 'systeem' tevreden te stellen.

Fijn, in je vrije tijd met jargon van je werk geconfronteerd te worden...

Knoop het in je oren, Mister.

Ja Wim

Ik weet niet goed wat ik van de verschillende standpunten vind. Ik wil nog even inhaken op het voorbeeld dat gegeven is van de zorg.
Wat is zorgen? Als ik een collega bij een patiënt op een stoel zie zitten kletsen denk ik: mens ga eens aan je werk. Dit omdat ik die rust zelf niet altijd heb. Maar een praatje voor de patiënt is minstens zo belangrijk als zichtbare zorg.
Een leerling of korgediplomeerde schiet nog regelmatig in de stress als in korte tijd de afdeling vol loopt met spoedopnames en mensen die van de OK terug komen. Een ouder iemand kan dan relativeren en zegt dan: joh, het wordt vanzelf 16.00 uur en we zijn een 24-uurs dienst dus je mag ook dingen overdragen. Daarnaast hebben ouderen veel kennis in huis. Maar ouderen zijn minder flexibel als het gaat om een extra nachtdienst draaien, nieuwe protocollen en afspraken.
Ik denk dat je juist in deze samenleving heel veel van elkaar kunt leren. Ik heb een tijdje bij oma in huis gewoond en daar heb ik veel geleerd. Oudere mensen kunnen nuanceren, zijn vaak milder e.d. Ik heb echt waarderen voor de "oude garde".

vlinder schreef:Ik weet niet goed wat ik van de verschillende standpunten vind. Ik wil nog even inhaken op het voorbeeld dat gegeven is van de zorg.
Wat is zorgen? Als ik een collega bij een patiënt op een stoel zie zitten kletsen denk ik: mens ga eens aan je werk. Dit omdat ik die rust zelf niet altijd heb. Maar een praatje voor de patiënt is minstens zo belangrijk als zichtbare zorg.
Een leerling of korgediplomeerde schiet nog regelmatig in de stress als in korte tijd de afdeling vol loopt met spoedopnames en mensen die van de OK terug komen. Een ouder iemand kan dan relativeren en zegt dan: joh, het wordt vanzelf 16.00 uur en we zijn een 24-uurs dienst dus je mag ook dingen overdragen. Daarnaast hebben ouderen veel kennis in huis. Maar ouderen zijn minder flexibel als het gaat om een extra nachtdienst draaien, nieuwe protocollen en afspraken.
Ik denk dat je juist in deze samenleving heel veel van elkaar kunt leren. Ik heb een tijdje bij oma in huis gewoond en daar heb ik veel geleerd. Oudere mensen kunnen nuanceren, zijn vaak milder e.d. Ik heb echt waarderen voor de "oude garde".

Jouw standpunt vind ik in iig: