refo schreef:Verder had ik het idee dat hier de vraag beantwoord zou worden: is 'openbaring van Christus aan de ziel' een Bijbels gegeven?
Zie citaat van Erskine. Het zit vaak vast op terminologie. Die kan aanleiding geven tot een interpretatie van bijzonder mystieke zaken die een openbaring lijken te betekenen buiten Gods Woord om.
Het is zo 'nuchter' als Erskine dat weergeeft. Ik geef toe dat er in gezelschapstaal in het verleden op dusdanig wijze over werd gesproken dat predikanten als ds G.H. Kersten over valse mystiek en geestdrijverij hebben gesproken. Daarom altijd goed om erachter te komen wat een bepaalde aanduiding probeert te betekenen, willen we degene die de term bezigt goed begrijpen en recht doen.
Als er over openbaring van Christus in de Bijbel wordt gesproken gaat het om drie vormen:
ZIjn komst in het vlees
Zijn verschijningen als de Opgestane aan zijn discipelen e.a., met Paulus als 'ontijdig geborene'.
ZIjn wederkomst waarin Hij Zich openbaren zal aan de hele wereld.
Andere werkelijke openbaringen zijn er toch niet?
Het geloof dat Christus als Zaligmaker in Gods Woord als Zaligmaker leert kennen en niet als slechts een Bijbels-historische figuur is ook een openbaring. Een opening van de Schrift, zoals het ook wel wordt genoemd. Anders kunnen we volstaan met de Bijbel als geschiedenisboek. Het Woord is de openbaring van Gods heilsplan voor gevallen zondaren dat zonder Gods recht te schenden een weg van behoud inhoudt, Gods wil openbaart en oproept tot geloof en bekering. Niet ter kennisgeving, maar als bevel dat ons verantwoordelijk houdt voor wat we ermee doen.
Dan hebben we de Zaligmaker dus nodig, want wie kan God gehoorzamen en zichzelf bekeren, anders dan door een Borg te hebben die de gehoorzaamheid Borgtochtelijk heeft vervuld en de straf op de zonden Borgtochtelijk heeft betaald? Gods Woord leert een "onderhouden van alles wat Ik u geboden heb". Dan hebben we zaken te onderhouden die we niet kunnen. Ga er maar aan staan zonder openbaring van Jezus als de Zaligmaker voor eigen ziel. Het geloof geeft toegang tot de Borg die alles volkomen heeft vervuld. Dat kan een mens zelf niet, en het hoeft ook niet. Daarom is het Woord als geheel ook een blijde boodschap. Dat er voor zondige mensen een weg ter ontkoming is die slechts geloof vraagt als middel om één te worden met Christus en te delen in Zijn verdiensten. Dat geloof wordt gewerkt en dat werk zal in de uitvoering een ziel niet onberoerd laten. We spreken toch niet voor niets over een levend geloof? Dat geloof dat leeft, weet wat leven is. Juist omdat het ogen heeft voor de levendmakende werking van Gods Woord onder de werkzaamheden van de Heilige Geest in het zien op Christus -openbaring, ontmoeting, of hoe het ook genoemd mag worden-, waarbij het zien op Christus, het zoeken van Hem, het verwachten van Hem vrucht is van diezelfde Heilige Geest, alleen verstaan we dat achteraf als er meer zekerheid van geloof is.
Ik meen dat ook Calvijn tegen bijzondere openbaringen fulmieert.
Bijzondere, dat stel je goed. Het is de openbaring van de Zaligmaker door Zijn Woord. Die bedoelt Calvijn als enige echte aan te wijzen. Het geloof dat de Zaligmaker kent als persoonlijke Zaligmaker omdat Gods Woord wáár is, daar waar het de mens onttroont, en daar waar het de ellende van de mens beschrijft, en daar waar het de Zaligmaker als enige Weg ten leven voorhoudt.
