• HUMOR

Pim schreef:Ook humor: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/ant ... n7841.html

Mooi man! En dat bedoel ik dubbel. Misschien wel driedubbel.

Pim schreef:Ook humor: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/ant ... n7841.html

Kan het nog korter en krachtiger.

Ik kreeg bijna ademnood bij het lezen van de vraag, maar toen ik het antwoord las slaakte ik een zucht van verlichting.

Ik vond die 1 na laatste zin zo komisch...
"Ik voel me heel goed thuis in onze gemeente en daarom zal ik ook met volle overtuiging lid blijven van onze gemeente. "

Iets klopt hier niet....ik vind het een steengoed antwoord! :mrgreen: :mrgreen:

rj schreef:
Pim schreef:Ook humor: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/ant ... n7841.html
Kan het nog korter en krachtiger. Ik kreeg bijna ademnood bij het lezen van de vraag, maar toen ik het antwoord las slaakte ik een zucht van verlichting.

Geweldig antwoord!!! Ik heb diep respect voor deze man!

Pim schreef:Ook humor: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/ant ... n7841.html

Ach, met een glimlach de vraag gelezen, het kwam me ook wel een beetje herkenbaar voor, maar ten diepste is er wel wat mis!

Sorry hoor, maar dit is geen humor! Hoogstens een jong iemand in de groei naar volwassenheid, die krachtens opvoeding dit allemaal zo meegekregen heeft, die zijn blik verruimt en een zeer open en persoonlijke vraag stelt, waarbij hij misschien bij niemand terecht kan of durft.

Miepie schreef:
Pim schreef:Ook humor: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/ant ... n7841.html
Ach, met een glimlach de vraag gelezen, het kwam me ook wel een beetje herkenbaar voor, maar ten diepste is er wel wat mis!

Sorry hoor, maar dit is geen humor! Hoogstens een jong iemand in de groei naar volwassenheid, die krachtens opvoeding dit allemaal zo meegekregen heeft, die zijn blik verruimt en een zeer open en persoonlijke vraag stelt, waarbij hij misschien bij niemand terecht kan of durft.

De vraag niet, maar het antwoord wel. Maar wel humor met tegelijkertijd een heel serieuze boodschap. Dat kan ook humor zijn. Serieuze zaken, maar wel met een knipoog. Ik mag dat wel. Vandaar dat ik Verbree ook erg goed vind

vlinder schreef:Ik vond die 1 na laatste zin zo komisch...
"Ik voel me heel goed thuis in onze gemeente en daarom zal ik ook met volle overtuiging lid blijven van onze gemeente. "

Ik die zin ervoor: "En om u een beetje gerust te stellen".

Orthodoxie is gauw humorloos
Stelling: Gereformeerden hebben geen humor.
Reactie van: Nico van der Voet uit Veenendaal
Leeftijd: 49
Beroep: docent ethiek Christelijke Hogeschool Ede

„Georganiseerde lol op schoolavonden, afscheidsfeestjes en dergelijke zijn aan mij niet besteed. Ik ben blij dat we daarmee in de gereformeerde gezindte terughoudend zijn. Geef mij maar de bruiloft die met het zingen van geestelijke liederen wordt afgesloten, in plaats van liederen op de melodie van ”Toen onze mop een mopje was”. Dat kan ook best verantwoord zijn, maar ik geniet er niet van.

Humor is iets anders. Een kwinkslag, een relativerende opmerking, een vrolijke noot (soms letterlijk), een lichtvoetige tekening, een grappig voorbeeld waarmee ernstige zaken ineens in een ander daglicht komen te staan. Daar houd ik van. Die humor is nodig om in het leven niet al te ernstig te worden. Het kenmerk van humor is overigens dat hij, hoe dan ook, de ernst niet wegpoetst, maar die juist laat bestaan. Er valt alleen een ander licht op.

Orthodoxe mensen kunnen daar dikwijls niet mee omgaan. Humor is voor hen bedreigend, té relativerend. Het maakt niet uit aan welke orthodoxie we denken. Een orthodoxe communist kan net zo humorloos zijn als een orthodoxe christen. Zij vinden dat hun principes onbedreigd moeten blijven en niet door vrolijke opmerkingen gedegradeerd mogen worden.

Orthodoxe mensen missen vaak de zelfspot die net zo nodig is om zichzelf niet al te belangrijk te gaan vinden. Ik vermoed daarom dat de farizeeërs in het Nieuwe Testament niet veel gelachen hebben.

”Leve de lol!”, krijg ik niet over mijn lippen. ”Leve de humor!” wel. Of het met de humor slecht gesteld is in de gereformeerde gezindte, kan ik niet goed beoordelen. Het zou best kunnen. Maar zelfs dan heb ik nog een troost. Prof. Van Ruler liep een keer met een collega-theoloog op zondag langs mensen in zwarte kleding. Die collega zei er iets schampers over. Daarop reageerde Van Ruler: „Deze mensen kennen misschien te weinig de gulle lach. Maar zij zijn de mensen van het binnenpretje!” Dat hoop ik dan maar. De vreugde in ons hart is meer dan de schaterlach.”

Voetnoot: Deze serie loopt tijdens de Boekenweek, die in het teken staat van scherts, satire en ironie. Morgen ds. M. Baan.

Gerco Verdouw

Gisteren zei een GerGem-dominee: één tas moet je altijd bij je hebben, je hilaritas

Kislev schreef:Gisteren zei een GerGem-dominee: één tas moet je altijd bij je hebben, je hilaritas

Vergeef me, dat ik deze dijenkletser niet doorgrond.

:

Tiberius schreef:
Kislev schreef:Gisteren zei een GerGem-dominee: één tas moet je altijd bij je hebben, je hilaritas
Vergeef me, dat ik deze dijenkletser niet doorgrond. :

't Heeft toch zeker niks met de vrouw van Bill C. te maken? :mrgreen:

Marnix schreef:Iemand bekend met de columns van Adrian Verbree? Als we het dan toch over christelijke humor hebben. Eentje die op dit forum ongetwijfeld herkenbaar zal zijn

Gezinsplanning

Paul Simon zingt ergens: When numbers get serious, they leave a mark on your door. Een regel die bij me is blijven hangen, omdat ik van tijd tot tijd zo op mijn eigen manier met getallen worstel. Dit hangt samen met de grootte van ons gezin. Die is helemaal verkeerd. Wij bestaan uit zeven personen. Foute boel.

Ga maar na: nooit is er eens iets dat voor een zevenmansgezin is ontworpen. Tenten, dat wil zeggen heel grote tenten, zijn zespersoons. Het aanbiedingsvlees bij de Aldi komt tot ons in verpakkingen van zes stuks, wat op zondag tot hartverscheurende taferelen leidt. Heb je juist je kip-schnitzel-extra-krokant in je bord liggen, wordt-ie er door je vrouw weer uitgevist omdat er nog een stukje voor Jasper van af moet. Ik houd veel van Jasper, maar ik kan er niet tegen wanneer ik een stukje van mijn kip-schnitzel-extra-krokant aan hem moet afstaan. Ik koop nog liever een heel nieuwe voor hem. (Hetzelfde probleem heb ik met nutsen, haringen en flessen bier: mag ik een slokje pap? Nee, haal maar een nieuwe fles.) Friteuses, dat is ook zoiets. De bedenkers ervan gaan steevast uit van twee- tot vier persoonsgezinnen. En dus werken wij ons elke zaterdagmiddag in het zweet om met behulp van een minuscuul mandje de bodemloze patatwens van ons kroost te stillen.

Ach, werd er maar eens iets voor zeven personen ontworpen, ik zou het meteen kopen, wat het ook was. Auto's zijn ontworpen voor vijf personen, zodat ons gezin oma slechts gefaseerd kan bezoeken en nooit eens als de 'mobiele eenheid' die wij eigenlijk zijn. O ja, er bestaan Space Wagons en MPV's maar daar is mijn portemonnee weer niet op ontworpen, die is ook vijfpersoons.

Heeft u wel eens geprobeerd de afwas van zeven personen in een vaatwasser te persen? Niet doen. Wij hebben zo'n ding dan ook niet. Wij staan in de file voor het broodrooster en moeten knokken voor een plaatsje op het toilet, wat tot heel oneerbiedige momenten leidt. Want juist als wij de maaltijd passend willen afsluiten, roept er een kind: 'eesnaweezee', wat betekent: ik mag zo meteen het eerst naar de wc. Gepaste reacties zijn: 'tweedst!' of 'derdst'. Misschien bezie ik het allemaal te subjectief. Zou best kunnen. Moeizame gevoelens ten aanzien van de gezinsgrootte zijn moeiteloos tot ver in mijn jeugd terug te vinden.

Vroeger bestonden wij uit elf personen en op zekere leeftijd vond ik dat niet leuk. Bijvoorbeeld wanneer wij ter kerke gingen. In onze eigen kerk, in Zuidhorn, ging het nog wel, maar vreemde kerken waren een bezoeking. Terwijl wij, min of meer op lengte het kerkschip doorkruisten, hoorde je links en rechts de gemeente zachtjes meetellen: zeven, acht, negen...

Nimmer zal ik de blik vergeten in de ogen van de niets vermoedende lifter die wij ooit op weg naar West-Terschelling ter hoogte van Nieuw Formerum in ons R-4tje tegenkwamen. De optimistisch omhoogwijzende duim van de jongeman zakte in stomverbaasde slow-motion ter aarde toen hij ons zag passeren. Wij zaten - herstel - bevónden ons (en denk nu niet dat ik overdrijf) met ons achten aan de binnenkant van het voertuig.

Ik schaamde me dood, werd meteen een stukje kleiner, wat me door de andere gezinsleden uiteraard in dank werd afgenomen.

Zoals gezegd bestaan wij tegenwoordig slechts uit zeven personen. Heel iets anders dan elf, zou je zeggen. En toch zijn wij te groot. Wat zijn wij dom geweest. Wij hebben niet goed opgelet. Wij hebben alles verkeerd gepland. Waarom bestaan wij niet gewoon uit drie of vier personen? Dan hadden wij nu ook een Space Wagon en allemaal ons eigen kipkluifje.

Wie een groot gezin heeft, is gek.

Of toch niet?

Adrian Verbree

:mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
heel herkenbaar
handig als je met 11 bent; 2x6=12; krijgt Pa er een extra

Mensen tellen inderdaad altijd
als we bij een benzinestation staan zie je de mensen tellen en soms maken ze een opmerking
(in Engeland bij de douane zei iemand: INCREDIBLE!!!)
Onze pa heeft altijd een weerwoord; tot groot ongenoegen van onze pubers zegt hij steevast: dit is nog maar de helft; de andere helft paste er niet in........

Zondag tijdens de ochtenddienst gebeurde het dat de Ds door een ietwat onhandige maneuvre zijn bijbel van de kanselrand op de grond zag vallen...............

zijn gortdroge commentaar:

"het is toch wel betreurenswaardig dat een dominee zijn bijbel op de grond laat vallen" , wat toch wel enige hilariteit veroorzaakte.................

Petrus schreef:Zondag tijdens de ochtenddienst gebeurde het dat de Ds door een ietwat onhandige maneuvre zijn bijbel van de kanselrand op de grond zag vallen...............

zijn gortdroge commentaar:

"het is toch wel betreurenswaardig dat een dominee zijn bijbel op de grond laat vallen" , wat toch wel enige hilariteit veroorzaakte.................

Dan was hij vast wel hard aan het gebaren in het vuur van zijn preek.....

Petrus schreef:Zondag tijdens de ochtenddienst gebeurde het dat de Ds door een ietwat onhandige maneuvre zijn bijbel van de kanselrand op de grond zag vallen...............

zijn gortdroge commentaar:

"het is toch wel betreurenswaardig dat een dominee zijn bijbel op de grond laat vallen" , wat toch wel enige hilariteit veroorzaakte.................

Heb eens een (intrede)dienst meegemaakt waarbij de predikant werd toegesproken door een vrijzinnige collega. Na afloop van de toespraak vergat deze collega de microfoon af te doen en liep weg (bleef vervolgens aan het draadje hangen). Dit ontlokte hem het volgende: nu begin ik ook al behoudend te worden...