het is ook hetgeen wat Lloyd Jones zegt in zijn boeken / preken over de bergrede. Sommige zaken zijn klein, amper aanwezig. Net als de vruchten van de Geest

Herman schreef: ↑Vandaag, 15:49

Geeske_1991 schreef: ↑Vandaag, 15:44 Wij hadden afgelopen zondag een preek over de zaligsprekingen.

Het is of je hebt ze alle, of je hebt ze niet.
zonder 1 van die punten ben je niet zalig.

Die stelling ken ik ook wel van vroeger. Maar ik vind dat dan geen rekening gehouden wordt met het onderscheid tussen zuigelingen, kinderen en volwassenen. Zulke massieve stellingen zijn dus onverstandig. Je zult moeten uitleggen of je de zaligsprekingen dan benadert vanuit de rechtvaardiging of vanuit de bekering. Omdat ik de zaligsprekingen beter versta als onderdeel van de bekering, kunnen ze dus prima in het leven van Gods kinderen voor wat betreft de waarneming uit elkaar liggen. De zelfreflectie gaat doorgaans pas later in de bekering een rol spelen en dan zullen deze vruchten van de bekering waarde krijgen.

Wat geeske zegt herken ik ook van een prekenserie van wijlen ds. P den Butter in onze gemeente. Volgens mij zegt Thomas Watson dit ook. Zelfde als bij de vrucht (niet vruchten!) van de Geest (Galaten 5 : 22). Die zijn ook niet los verkrijgbaar.
Pastoraal moet ook klinken dat niet ieder wedergeboren zondaar evenveel zicht heeft op alle weldaden van de Geest.

Toch wil ik de eenheid van de Zaligsprekingen en ook van de vrucht van de Geest wel onderstrepen.

huisman schreef: ↑Vandaag, 16:28 Wat geeske zegt herken ik ook van een prekenserie van wijlen ds. P den Butter in onze gemeente. Volgens mij zegt Thomas Watson dit ook. Zelfde als bij de vrucht (niet vruchten!) van de Geest (Galaten 5 : 22). Die zijn ook niet los verkrijgbaar.
Pastoraal moet ook klinken dat niet ieder wedergeboren zondaar evenveel zicht heeft op alle weldaden van de Geest.

Toch wil ik de eenheid van de Zaligsprekingen en ook van de vrucht van de Geest wel onderstrepen.

Ik refereerde aan een uitspraak zoals gedaan door ds. Kieviet, dus het is mij alleszins duidelijk dat het onder ons een gebruikelijke zienswijze is.

Niettemin vind ik het lastig. De goddeloze die in Christus rechtvaardig wordt, bezit alle weldaden die uit het geloof voortkomen. En door het geloof ontvangt hij vanuit de aanzegging troost.
De christen die in het heiligingsleven voortgang boekt, kent slechts een heel kleine beetje van wat God van hem vraagt en zal dus altijd met tekorten die zaligsprekingen in zijn eigen leven waarnemen. En door de balk in eigen ogen (ik weet het, slechte exegese) ziet hij natuurlijk zichzelf niet op de juiste wijze.
Daarom pleit ik ervoor om de context van de preek dan wel het oogmerk van de opmerking mee te nemen in de beoordeling van de uitspraak.