Het is idd vreemd als er onbekeerde mensen in de kerk zitten. Ik ben bang dat sommigen hier vergeten dat een mens van nature dood is. En daar veranderd geboorte uit gelovige ouders, gedoopt zijn, niets aan. Helemaal niets.
Nee, dat geloof ik ook niet Memento, maar een gevolg is wel dat er een klem komt. We zouden kunnen beginnen om onze doopouders voor te houden welke eis Gods Woord stelt aan hun? Niet alleen aan hun, maar ook aan de toekomstige kerkenraadsleden. Met dit overschrijdt ik de topic, dat weet ik, maar toch. Als alleen avondmaalsgangers verkiesbaar werden gesteld in het midden van de gemeente, zou dat veel gemeenten in de klem brengen.
Ik ben er idd voor om alleen gelovigen te laten dopen, omdat ik denk dat een ongelovige geen grond heeft om zijn kinderen te laten dopen. Maar we moeten niet denken dat we daarmee het probleem oplossen. Niet alle kinderen uit gelovige ouders gaan geloven. De bijbel spreekt ons over een scheuring die dwars door een huwelijk, dwars door ouder-kind relaties heen snijdt. Van een Jacob en van een Ezau.
Zie hierboven, niet oplossen, maar wel een voorzichtige stap. Ik denk ook niet dat je dat nu ineens moet verplichten, want dan loop je een ander risico: onverschilligheid tov de doop en maak je een tweedeling binnen de gemeente die op dit moment onwenselijk is. Nogmaals, beginnen met de ouders te wijzen op de enige voorwaarde voor de doop: levend lidmaat zijn.
De vraag staat open waarom de apostelen hun gemeenten aanspraken met 'geliefden in de Heere Jezus Christus', en soortgelijke uitspraken. Hierop antwoord ik:
1. Het aantal ware gelovigen was in die tijd in de meerderheid. Het was moeilijk om christen te worden, dit koste je in veel gevallen je huwelijk en je baan, risico's die een naamchristen niet zo snel zal nemen.
2. Paulus spreekt tot de gelovigen, tot de kern van de gemeente. Voor hem is er maar één gemeente, en dat is de kern, de vergadering van ware Christ-gelovigen. Hij spreekt dus niet de hele uitwendige gemeente als zodanig aan.
Zie posting Marnix. Paulus spreekt van ‘uitzinnige Galaten, wie heeft u betoverd’. Ook andere zaken uit de brieven geven aan, ook die van Johannes aan de 7 gemeenten, dat er kaf onder het koren was. Toch bleven ze de gemeente des Heeren. Trouwens ook veel oudvaders spraken de gemeenten zo aan. Het is echt niet te beperken tot de Vroege Kerk. Lees maar eens de betreffende zondagen van bv. Van der Groe.
Het merendeel Memento is belijdend lid van de gemeente. Ze heeft voor de gemeente belijdenis gedaan van het geloof en belijdt in het persoonlijk gesprek onbekeerd te zijn. Dat is de doodsteek voor het leven in de gemeente.
Memento,
zoals jij het stelt moet in ieder geval het dankgebed uit het doopformulier veranderd worden. Want we geloven niet dat God "onze kinderen" tot Zijn kinderen heeft aangenomen.
Ik ben het er mee eens dat de doop hier weinig aan veranderd. Het is het teken van iets dat is. Maar ik ga er wel van uit dat de kinderen van gelovigen zelf tot de geheiligden, tot de gelovigen, en tot de wedergeborenen behoren tot het tegendeel blijkt. Dat maakt het ook wat meer consistent met de DL over de jong gestorven kinderen en met de betekenis die in de Bijbel aan de doop wordt gegeven (Waar ook de doop van kinderen onder de ene doop valt).
En om een ding uit de wereld te helpen: Mijn visie op de val is dat deze heel ver doorwerkt. De hele schepping en alle mensen zijn gevallen. Maar ook geloof ik dat het offer van Christus heel ver doorwerkt, nu al in de gelovigen en hun kinderen. (Waarbij weer geloof een gave van God is).
Memento, deze posting geeft aan wat ik bedoel. Als Parsifal spreekt over consistentie van de DL met de visie van Paulus op de gemeente, dan ligt de breuk toch wel iets verder. Als opmerking tussendoor: Calvijn zal nooit een oordeel uit willen spreken over de ‘inwendige’ roeping van iemand. Dat oordeel komt alleen God toe. Is toch wel een andere houding als het curatorium. Liggen hier geen parallellen met de visie van Calvijn op de gemeente?
Hoezo niet? We zijn hier aan het kijken wat de bijbelse lijn is. En vervolgens zeg je: Tja, maar het is een sterke traditie en als ik het praktisch bekijk kunnen we het beter niet zomaar veranderen.
Waarom niet? Omdat sommigen er een probleem van zouden maken? Omdat veranderingen voor onrust kunnen zorgen?
Nadenken is geen probleem Marnix, maar niet met deze houding.
Zoals je weet spreekt Paulus ook de Galaten en Korinthiers zo aan. Lees eens hoe Paulus de Korinthebrief begint (hoofdstuk 1) en hoe hij vervolgens allerlei wantoestanden bespreekt... en wat de Galaten allemaal te horen krijgen. En toch spreekt Paulus ze als gemeente van Christus aan. Dus dat het puur op het aantal gelovigen in de kerk vast zou zitten (punt 1) durf ik in twijfel te trekken. Verder vraag ik me ook af of er tegenwoordig dan nog maar zo weinig mensen geloven. Misschien komt dat ook wel omdat er veel hogere eisen wordt gesteld aan geloven. Vroeger kon je nog gewoon zeggen dat je geloofde dat Jezus Christus Gods Zoon is en aan het kruis is gestorven en weer is opgestaan. Als je dat beleed was je christen en lid van de gemeente van Jezus Christus. Tegenwoordig moet er toch wel een hoop volgens mij een hoop meer gebeuren, omdat er zo op uitverkiezing en dus wedergeboorte wordt gefocust, waardoor veel minder mensen zeker zijn van hun redding.
Het gaat om de lijn pesach – avondmaal en doop –besnijdenis. Ik denk Marnix dat het verschil niet zit in de eis op zich, maar de labadistische verinnerlijking. De maatstaf is niet meer de belijdenis van de gelovige, maar of ik zijn of haar bekering over kan nemen. Is er overname.
Ook wil ik je zeggen dat de benadering van de Gereformeerde Kerken mijn benadering niet de mijne is. Deze heeft een verwoestend spoor getrokken door deze gemeenten. Helaas.
Enkel bekeerde mensen aan het avondmaal? Wanneer we kijken naar de Pesachmaaltijd van Jezus, dan zie je dat daar bijv. ook Judas aanwezig was. Was Judas ook bekeerd?
We moeten mijns inziens niet vergeten dat het Laatse Avondmaal dat Jezus met zijn discipelen vierde een Pesach-maaltijd was. Jezus deed niet iets nieuws, maar Hij voegde iets toe aan Pesach.
Daarnaast komt de twijfel ook voort uit het feit dat Jezus opmerkt dat gelovigen dit moeten doen om Hem te gedenken. In de kerk is dit geëvolueerd tot een sacrament. Waarom slechts één keer in de drie maanden het avondmaal vieren. Gedenken we Hem slechts één keer in de drie maanden?
Wanneer we kijken naar de organisatie van het avondmaal dan zien we dat dit enkel mag gebeuren als er een dominee aanwezig is die het brood breekt en de wijn inschenkt. Dit leidt mijns inziens ook tot het exclusief maken van het avondmaal. Een bijbelse lijn zou zijn dat één van de oudsten dit mag doen, dus ook een ouderling. Dit gezien de dingen die Paulus e.a. opmerken over leiders in de gemeente. Wij hebben echter de oudste die predikt op een voetstuk geplaatst, tegen de bijbelse lijn in.
Mee eens, dat is net als de doop. Men kan met veel woorden zeggen dat alleen een geordende dienaar dit mag doen, zij dus, terwijl ik nog nooit heb horen uitleggen waarom Filippus de diaken het dan wel mocht doen.
Zeker ook Judas aan het Avondmaal. Maar weet je Sabra en ook anderen: ds. Moerkerken heeft dit al getackeld, want Judas heeft nooit deelgenomen aan het Avondmaal, slechts aan het Pesach. Zo heeft hij de lijn uitgelegd. Het Pesach mocht Judas al Jood nog eten, het Avondmaal als ongelovige niet!
Wat ik me trouwens wel afvraag is: hoe komt het dat de avondmaalstafels in de OGG en GGiN leger zijn dan in de gewone GG (en ook minder ambtsdragers en dominees in die kerken)? Wordt er dan toch anders gepreekt. Worden er andere 'eisen' aan de bekering gesteld?
Dat vraag ik me dus af. Want formeel kan ik geen verschil zien tussen deze gemeenten.
Tot slot: we kunnen redeneren over Gods verbondstrouw en denken dat de 'eisen' van bekering nu hoger zijn dan vroeger, etc., maar dat is natuurlijk onzin. Ware bekering, waar geloof, werd vroeger vereist en nu ook. Calvijn zag zijn gemeente echt niet als allemaal gelovigen! Calvijn wist heus wel hoe een zondaar tot God bekeerd werd.
Dat heeft ook te maken Afgewezen met de grootte van het kerkverband. De GG tellen een 150 gemeenten en een 50 predikanten. Dat betekent 1 op de 3 gemeenten die een predikant hebben en 1:2000 leden. In de OGG hebben ze 7 predikanten op 60 gemeenten. Dat betekent 1:8 en
eveneens 1:2000 leden. Het is met name de wil tot scheuren die het aantal gemeenten op dit peil houdt. Vele gemeenten binnen de OGG kunnen niet eens een predikant betalen. Daar zijn ze veel te klein voor, zo ook bij de GGiN.
De avondmaalstafels zijn inderdaad wat voller, maar zo groot zijn de verschillen niet tussen een Moerkerkiaanse gemeente en een OGG/GGiN. Wel denk ik dat er gemeenten zijn waar de verschillen groter zijn.
Tot slot, wat ik al aangaf. Het curatorium van de OGG is sterk gericht op de ‘innerlijke overname’. En waarschijnlijk speelt dan ook een rol hoe je ‘bekend staat’ binnen het verband?!
En dat waar geloof vereist is geloof ik zeker, maar dat de visie op wat waar geloof is niet is veranderd durf ik wel te ontkennen. Het is tegenwoordig te exclusief gemaakt.... jongeren mogen niet aan het avondmaalvoor ze belijdenis hebben gedaan, wat je weer niet voor je 18e doet uiteraard.... en daarna ga je nog niet gelijk aan het avondmaal tenzij je echt zeker weet dat je bent uitverkoren. Daar twijfelen mensen aan omdat het weer zo exclusief gemaakt wordt... als maar 10 procent van de gemeente aan het avondmaal gaat en je hebt net belijdenis gedaan, dan denk je natuurlijk ook: Tja, dan zal ik er vast ook nog niet thuishoren.