Mag je als onbekeerde evangeliseren? Ik zou dan graag willen weten: voel je de noodzaak.
Zie je iets (al is het nog maar weinig) van je ernst van het leven? Van dat van jezelf, maar ook van dat van de mensen om je heen?
Want als je dat gaat zien, dan houdt het theoretiseren op, en dan ga je zowel je naasten als jezelf zien als reizigers op weg naar de ondergang, tenzij de Heere het gaat verhoeden.

Dan ga je - al moet je bekennen zelf nog onbekeert te zijn - toch proberen om anderen te wijzen op het gevaar waarin ze verkeren als ze nog op de brede weg lopen.
En dat mag absoluut.
Natuurlijk begrijp ik reacties die aangeven dat een onbekeerde eigenlijk niet kan evangeliseren best. En ten diepste is het ook waar dat je een ander niet iets kunt laten zien dat je zelf niet hebt ontvangen. Maar waarschuwen en de weg wijzen is toch altijd goed...
En.. je zou met je onvermogen om uit je eigen beleving te spreken bij de Heere terecht moeten komen, om Hem om alles te vragen wat je zelf nog mist.

rekcor schreef:

Marieke schreef:Je kunt (ook zelfs met je verstand) vast geloven dat dat de waarheid is.

Terzijde: waar staat in de bijbel dat je iets met je verstand vast kunt geloven, maar niet met je hart?

En al ware het dat ik de gave der profetie had, en wist al de verborgenheden en al de wetenschap; en al ware het, dat ik al het geloof had, zodat ik bergen verzette, en de liefde niet niet had, zo ware ik niets[/i].

rekcor schreef:[En: wat houdt het in de praktijk in? Misschien ben ik ietwat simpel, maar ik zou zeggen: of je gelooft het, of je gelooft het niet, maar je kunt het niet en geloven en toch niet geloven.

Nooit gehoord van een historisch geloof?
Nooit gehoord van een tijdgeloof?
Nooit gehoord van een wondergeloof?

dennis schreef:Mag je als onbekeerde evangeliseren? Ik zou dan graag willen weten: voel je de noodzaak.
Zie je iets (al is het nog maar weinig) van je ernst van het leven? Van dat van jezelf, maar ook van dat van de mensen om je heen?
Want als je dat gaat zien, dan houdt het theoretiseren op, en dan ga je zowel je naasten als jezelf zien als reizigers op weg naar de ondergang, tenzij de Heere het gaat verhoeden.

Dan ga je - al moet je bekennen zelf nog onbekeert te zijn - toch proberen om anderen te wijzen op het gevaar waarin ze verkeren als ze nog op de brede weg lopen.
En dat mag absoluut.
Natuurlijk begrijp ik reacties die aangeven dat een onbekeerde eigenlijk niet kan evangeliseren best. En ten diepste is het ook waar dat je een ander niet iets kunt laten zien dat je zelf niet hebt ontvangen. Maar waarschuwen en de weg wijzen is toch altijd goed...
En.. je zou met je onvermogen om uit je eigen beleving te spreken bij de Heere terecht moeten komen, om Hem om alles te vragen wat je zelf nog mist.

Helemaal eens.

Marieke schreef:

rekcor schreef:[En: wat houdt het in de praktijk in? Misschien ben ik ietwat simpel, maar ik zou zeggen: of je gelooft het, of je gelooft het niet, maar je kunt het niet en geloven en toch niet geloven.

Nooit gehoord van een historisch geloof?
Nooit gehoord van een tijdgeloof?
Nooit gehoord van een wondergeloof?

Zeker, maar
a) Dat wil nog niet zeggen dat ik ( met mijn hart ) begrijp dat iemand van zichzelf kan zeggen: "ik heb een historisch geloof", "ik heb een tijdgeloof" of "ik heb een wondergeloof", of met Agrippa, dat ze bijna bewogen zijn om Christen te worden. Ik snap echt niet dat je dat van jezelf kunt zeggen. Je zou toch direct naar Christus vluchten als je dat echt denkt?
b) Ik zou - om de communicatie eenvoudig te houden - dat geen 'geloof' noemen, maar 'ongeloof'; mensen met dergelijke ongeloven mogen zichzelf m.i. dan ook geen 'Christenen' noemen, maar 'heidenen'. Toch?

Maar goed, dit is een heel onderwerp op zich. Waar het mij om gaat is dat ik heb gemerkt dat 'de moderne mensch' authenticiteit superbelangrijk vindt. Natuurlijk kan de Heere God alles gebruiken in Zijn Koninkrijk, maar mij lijkt 'evangelisatie door een niet-christen' nog steeds een contradictio in terminis.

rekcor schreef:a) Dat wil nog niet zeggen dat ik ( met mijn hart ) begrijp dat iemand van zichzelf kan zeggen: "ik heb een historisch geloof", "ik heb een tijdgeloof" of "ik heb een wondergeloof", of met Agrippa, dat ze bijna bewogen zijn om Christen te worden. Ik snap echt niet dat je dat van jezelf kunt zeggen. Je zou toch direct naar Christus vluchten als je dat echt denkt?

"Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke"

rekcor schreef:b) Ik zou - om de communicatie eenvoudig te houden - dat geen 'geloof' noemen, maar 'ongeloof'; mensen met dergelijke ongeloven mogen zichzelf m.i. dan ook geen 'Christenen' noemen, maar 'heidenen'. Toch?

Laten we maar niet wijzer willen zijn dan de Heilige Geest en ook deze soorten geloof als zodanig benoemen.

Tiberius schreef:

rekcor schreef:a) Dat wil nog niet zeggen dat ik ( met mijn hart :) ) begrijp dat iemand van zichzelf kan zeggen: "ik heb een historisch geloof", "ik heb een tijdgeloof" of "ik heb een wondergeloof", of met Agrippa, dat ze bijna bewogen zijn om Christen te worden. Ik snap echt niet dat je dat van jezelf kunt zeggen. Je zou toch direct naar Christus vluchten als je dat echt denkt?

"Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke"

De mensen die dat denken denken dat ook niet echt, maar die denken dat nep.

Fjodor schreef:

Tiberius schreef:

rekcor schreef:a) Dat wil nog niet zeggen dat ik ( met mijn hart ) begrijp dat iemand van zichzelf kan zeggen: "ik heb een historisch geloof", "ik heb een tijdgeloof" of "ik heb een wondergeloof", of met Agrippa, dat ze bijna bewogen zijn om Christen te worden. Ik snap echt niet dat je dat van jezelf kunt zeggen. Je zou toch direct naar Christus vluchten als je dat echt denkt?

"Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke"

De mensen die dat denken denken dat ook niet echt, maar die denken dat nep.

Hoe bedoel je?

Tiberius schreef:

Fjodor schreef:

Tiberius schreef:

rekcor schreef:a) Dat wil nog niet zeggen dat ik ( met mijn hart :) ) begrijp dat iemand van zichzelf kan zeggen: "ik heb een historisch geloof", "ik heb een tijdgeloof" of "ik heb een wondergeloof", of met Agrippa, dat ze bijna bewogen zijn om Christen te worden. Ik snap echt niet dat je dat van jezelf kunt zeggen. Je zou toch direct naar Christus vluchten als je dat echt denkt?

"Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke"

De mensen die dat denken denken dat ook niet echt, maar die denken dat nep.

Hoe bedoel je?

Dat ze het denken om aan de waarheid te ontkomen.
(ik ga ervan uit dat die mensen ook echt ongelovig zijn).

Evangeliseren zonder zelf bekeerd te zijn, is als met een sigaret in de mond anderen aanspreken op het feit dat roken levensgevaarlijk is.

Ik vrees zeer voor heilloos activisme. Mensen die de benen uit hun gat rennen voor het koninkrijk Gods, zonder er zelf burger van te zijn. Eerlijk onbekeerd. Hard werkend voor de zaak des Heeren. Maar wel straks voor eeuwig verloren! Worstelde men maar zo hard aan Gods genadetroon, als dat men loopt voor de kerk en alles daaromheen. Want op de dag des oordeels zal niet gevraagd worden: Wat heb je allemaal gedaan in Mijn naam. Maar: Heb je geloofd in de naam van de Eniggeboren Zoon van God. Het zal Tyrus en Sidus verdraaglijker zijn in de dag van het oordeel, dan dezen. Laten we die eerlijke en harde werkelijkheid maar niet verbloemen, door alle schone schijn van actief menselijk bezig zijn met Gods koninkrijk...

memento schreef:Evangeliseren zonder zelf bekeerd te zijn, is als met een sigaret in de mond anderen aanspreken op het feit dat roken levensgevaarlijk is.

Ik vrees zeer voor heilloos activisme. Mensen die de benen uit hun gat rennen voor het koninkrijk Gods, zonder er zelf burger van te zijn. Eerlijk onbekeerd. Hard werkend voor de zaak des Heeren. Maar wel straks voor eeuwig verloren! Worstelde men maar zo hard aan Gods genadetroon, als dat men loopt voor de kerk en alles daaromheen. Want op de dag des oordeels zal niet gevraagd worden: Wat heb je allemaal gedaan in Mijn naam. Maar: Heb je geloofd in de naam van de Eniggeboren Zoon van God. Het zal Tyrus en Sidus verdraaglijker zijn in de dag van het oordeel, dan dezen. Laten we die eerlijke en harde werkelijkheid maar niet verbloemen, door alle schone schijn van actief menselijk bezig zijn met Gods koninkrijk...

Tja, en daarnaast heb je van die mesnen die de benen uit hun gat rennen voor het Koninkrijk, denkend daar een levend lidmaat van te zijn maar zichzelf bedriegen. Dat is net zo erg, en misschien nog wel gevaarlijker. Ik denk niet dat we ons daar al te veel mee bezig moeten houden. Strijdt om in te gaan, en wek gerust anderen op tot die strijd.

rekcor schreef:

henriët schreef:Misschien is <een> onbekeerde wel enorm op zoek, of weet hij/zij het zelf allemaal niet, maar weet wel dat als je in dit leven niet wederom geboren wordt het niet goed zal komen.

Goed, nu komen we weer op de (aloude) discussie: wat is bekering. Is iemand die er van overtuigd is "dat als je in dit leven niet wederom geboren wordt het niet goed zal komen." niet al bekeerd? Want de oude mens denkt dat wel degelijk dat het goed gaat komen zonder Jezus als Verlosser.

henriët schreef:Waarom kan ieman dan niet vanuit de verzuchting zelf Hem te leren kennen en Hem om bekering te vragen dat anderen ook niet aanprijzen?

Maar wat zeg je dan tegen die niet-gelovige? "Ik heb in de bijbel gelezen dat als je de Jezus Christus aanneemt als Verlosser en Heere, je dan gered bent voor eeuwig. Zelf geloof ik dat niet, maar jij moet het wel geloven."?

henriët schreef:Als je zo gaat redeneren mag een juf of meester die de Heere nog niet kent ook niet vertellen aan de kinderen op school uit Gods Woord.

Het mag natuurlijk wel (liever iets dan niets), maar het is wel vreemd, want een onbekeerde houdt de bijbel voor een sprookjesboek, en God voor een leugenaar.

henriët schreef:Onderschatten we het werk van de Heere niet? Ook al strooit een onbekeerde het Woord.... hij / zij bekeert geen mens, maar Gods Geest!

Dit is natuurlijk waar, maar staat ook niet ter discussie in dit topic.

Wanneer je in de kerk hoort dat je wederomgeboren moet worden kan dat tweeërlei uitweg hebben. Of je verhardt, of je gaat zoeken.
Ik denk dat ook een 'kerkmens' die (nog) onbekeerd is, weet heeft van het komende oordeel. Van daaruit kun je andere mensen toch mede opwekken Hem te zoeken?
Je zou dan kunnen zeggen, we reizen op weg naar de eeuwigheid en we hebben een Verlosser nodig, omdat we zonde zijn.
Ik zie eigenlijk niet zo het probleem dat als iemand die 'serieus'bezig is met geestelijke zaken een ander daar ook niet op wijzen kan.
Iemand kan zoekend zijn, maar de Verlosser nog niet hebben. (voor waarneming van zichzelf) en het hoeft toch niet zo te zijn dat een onbekeerde God als leugenaar stelt.
Ja, die zijn er. Maar m i zijn er ook onbekeerde mensen die zoekend zijn en die God helemaal niet zien als een leugenaar.
Dus in dat opzicht is het ook hier bij/ met evangelisatie// liever iets dan niets..

Ander schreef:

memento schreef:Evangeliseren zonder zelf bekeerd te zijn, is als met een sigaret in de mond anderen aanspreken op het feit dat roken levensgevaarlijk is.

Ik vrees zeer voor heilloos activisme. Mensen die de benen uit hun gat rennen voor het koninkrijk Gods, zonder er zelf burger van te zijn. Eerlijk onbekeerd. Hard werkend voor de zaak des Heeren. Maar wel straks voor eeuwig verloren! Worstelde men maar zo hard aan Gods genadetroon, als dat men loopt voor de kerk en alles daaromheen. Want op de dag des oordeels zal niet gevraagd worden: Wat heb je allemaal gedaan in Mijn naam. Maar: Heb je geloofd in de naam van de Eniggeboren Zoon van God. Het zal Tyrus en Sidus verdraaglijker zijn in de dag van het oordeel, dan dezen. Laten we die eerlijke en harde werkelijkheid maar niet verbloemen, door alle schone schijn van actief menselijk bezig zijn met Gods koninkrijk...

Tja, en daarnaast heb je van die mesnen die de benen uit hun gat rennen voor het Koninkrijk, denkend daar een levend lidmaat van te zijn maar zichzelf bedriegen. Dat is net zo erg, en misschien nog wel gevaarlijker. Ik denk niet dat we ons daar al te veel mee bezig moeten houden. Strijdt om in te gaan, en wek gerust anderen op tot die strijd.

Ja, zo bedoel ik het ook.
Strijden..
en ook anderen opwekken te strijden.

(zondag ging de preek bij ons erover)

Tiberius schreef:

rekcor schreef:a) Dat wil nog niet zeggen dat ik ( met mijn hart ) begrijp dat iemand van zichzelf kan zeggen: "ik heb een historisch geloof", "ik heb een tijdgeloof" of "ik heb een wondergeloof", of met Agrippa, dat ze bijna bewogen zijn om Christen te worden. Ik snap echt niet dat je dat van jezelf kunt zeggen. Je zou toch direct naar Christus vluchten als je dat echt denkt?

"Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke"

In Mattheus 11:28 zegt Jezus "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven".

Ik begrijp niet hoe je wel kunt geloven dat Jezus dit echt gezegd heeft, en dat het echt waar is (historisch geloof), maar dat je vervolgens niet geloofd dat dit ook voor jou persoonlijk geldt, en dat je dus, heel eenvoudig in gebed naar Hem toe kunt gaan met je zonden, en dat je dan heel eenvoudig mag geloven dat Jezus vervolgens ook jouw Heiland en Heer is. Volgens mij heb je dan ook geen historisch geloof, maar helemaal geen geloof, want je houdt Jezus voor een leugenaar.

Natuurlijk is het God die ons redt (anders waren we allemaal reddeloos verloren), en is het Zijn Heilige Geest die je in Jezus' armen drijft, maar door teksten als "Komt...geven" zo te gebruiken als jij nu doet, zeg je feitelijk tegen mensen dat ze maar af moeten gaan zitten wachten.

EDIT: "Volgens mij heb je dan ook geen historisch geloof etc" toegevoegd

henriët schreef:

Ander schreef:

memento schreef:Evangeliseren zonder zelf bekeerd te zijn, is als met een sigaret in de mond anderen aanspreken op het feit dat roken levensgevaarlijk is.

Ik vrees zeer voor heilloos activisme. Mensen die de benen uit hun gat rennen voor het koninkrijk Gods, zonder er zelf burger van te zijn. Eerlijk onbekeerd. Hard werkend voor de zaak des Heeren. Maar wel straks voor eeuwig verloren! Worstelde men maar zo hard aan Gods genadetroon, als dat men loopt voor de kerk en alles daaromheen. Want op de dag des oordeels zal niet gevraagd worden: Wat heb je allemaal gedaan in Mijn naam. Maar: Heb je geloofd in de naam van de Eniggeboren Zoon van God. Het zal Tyrus en Sidus verdraaglijker zijn in de dag van het oordeel, dan dezen. Laten we die eerlijke en harde werkelijkheid maar niet verbloemen, door alle schone schijn van actief menselijk bezig zijn met Gods koninkrijk...

Tja, en daarnaast heb je van die mesnen die de benen uit hun gat rennen voor het Koninkrijk, denkend daar een levend lidmaat van te zijn maar zichzelf bedriegen. Dat is net zo erg, en misschien nog wel gevaarlijker. Ik denk niet dat we ons daar al te veel mee bezig moeten houden. Strijdt om in te gaan, en wek gerust anderen op tot die strijd.

Ja, zo bedoel ik het ook.
Strijden..
en ook anderen opwekken te strijden.

(zondag ging de preek bij ons erover)

Of iemand 'zich bedriegt' is ons niet duidelijk. Dat zal de eeuwigheid openbaren.
Dat is daarom niet iets waar we ons druk over gaan maken.
Tot zolang zijn de mensen die niet tegen Hem zijn voor Hem.