Ruth de Moabietische.

[hervormde]

Waar Christus het doet moeten wij het ook doen Tiberius. Maar alleen daar waar de Schrift concreet iets doet is het aan ons toegestaan om diezelfde toepassing te maken. Als de Schrift niet zegt: zie meer dan Jozef is hier, moeten wij dat ook niet doen!

Daar kan ik het onmogelijk mee eens zijn. Jozef is wel heel duidelijk een type van Christus, ofschoon het niet met zoveel woorden in de Bijbel staat.

De Bijbel is het toetsingskader. Je geeft het toe. Maar voordat ik hierover verder van gedachten wissel wil ik je adviseren je eens te verdiepen in Bijbelse-theologie.

Beetje flauw, Hervormde. Dat je mijn standpunt en van de reformatoren niet deelt, is helder. Maar dan moet je mij geen onkunde verwijten.
Ik van mijn kant zou je adviseren om je eens wat in de moderne bijbelwetenschap te verdiepen. Niet om er meer van te leren, maar de gevaren er van in te zien.
Een aanrader in dit verband is een boek wat ik recent gelezen heb en al eerder in dit topic geadviseerd: Een Boek als geen ander door Peter Masters. Het is maar een dun boekje, dus je hebt het zo uit.

Gaat hij vanuit het NT naar het OT? Daar begrepen de discipelen niets van. Integendeel. Eerst moest het OT open om het NT te verstaan. Hij legt hun het OT uit.

We lezen van Paulus, dat hij terstond Christus ging preken, dat Hij de Zoon van God is. Dat was Paulus' prediking.
Verder zien we dat hij zelf zegt: niets zeggende buiten hetgeen de profeten en Mozes gesproken hebben, dat geschieden zoude; Namelijk dat de Christus lijden moest, en dat Hij, de Eerste uit de opstanding der doden zijnde, een licht zou verkondigen dezen volke, en den heidenen.
Dat was inhoud van Paulus' prediking en die lijn wordt ons ook voorgehouden, conform het beval van de Heere Jezus om uit de schat van de Schrift nieuwe en oude dingen voort te brengen.

Ik stop met deze discussie Tiberius. Je discussieert niet als een moderator. Je draait om de stelling heen. Iets toegeven lijkt niet te lukken. Zie de Heere Jezus die het OT uitlegt en van daaruit naar Hem gaat.
En die 'nieuwe dingen'. Daar wil ik nog iets over kwijt. Ook dat heeft te maken met de brandende actualiteit van de Schrift. Door eerst te luisteren naar de letterlijke stem brengt hij nieuwe en oude dingen voort. Psalm 23 is de nachtegaal onder de Psalmen. Hij heeft al velen vertroost. En blijft dat doen. Oude en nieuwe dingen. Maar dat bedoel jij waarschijnlijk niet. Nieuwe dingen is werkelijk iets nieuws. Iets wat niet opkomt uit de Schrift. De nieuwe leesbril over de Heilige Schrift. En dat is omgekeerde hermeneutiek. De vicieuze cirkel. Zo heb je altijd gelijk. Maar zo bedoelt de Heere het niet. Daar komen de nieuwe dingen op uit het oude. Nee, er wordt niet gezegd: het staat wel in de bijbel, maar Gods volk leert het anders. Maar met deze hermeneutische bril hoe je dat ook niet te zeggen. De Bijbel zegt wat jij wil:

Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden. En zullen hun gehoor van de waarheid afwenden, en zullen zich keren tot fabelen.


Eén krijgt mij terug in deze discussie en dat is de exgese van Ruth door Tiberius. Doe het vers voor vers. Of perikoop voor perikoop. Alleen daar reageer ik nog op.

[Willem]

Je discussieert niet als een moderator

Wil je nu suggereren dat een moderator aan andere discussie regels moet voldoen dan jijzelf? Zo ja, welke dan?

[Tiberius]

Ik stop met deze discussie Tiberius. Je discussieert niet als een moderator.

Klopt. Ik discussieer gewoon mee als forummer. Moderator berichten probeer ik tegenwoordig altijd in groen te doen, voor de duidelijkheid.

Je draait om de stelling heen. Iets toegeven lijkt niet te lukken. Zie de Heere Jezus die het OT uitlegt en van daaruit naar Hem gaat.

Ik wil gerust zaken toegeven, maar dan moet het wel correct zijn. En naar mijn overtuiging is het niet juist om de exegese regel die Christus en de apostelen ons aanreiken te verwerpen, omdat je dan te veel zaken laat liggen. De Bijbel wordt dan tot een interessant literair boek, maar niet langer het Woord van de levende God.
Bovendien, vergeet dat niet, is dat niet iets waar ik mee begonnen ben, maar je ziet dat al bij de kerkvaders, bij Luther, bij Calvijn, bij de puriteinen, etc. De door jou beoogde moderne uitleg is juist relatief nieuw.
Ik vind het jammer, dat ik je daar niet van kan overtuigen, maar neem dan in ieder geval mijn leestip eens serieus. Mogelijk zegt Masters het wat duidelijker dan ik.

En hetzelfde verwijt van wegdraaien kan ik jou evengoed doen. Denk aan Hagar.

Door eerst te luisteren naar de letterlijke stem brengt hij nieuwe en oude dingen voort. Psalm 23 is de nachtegaal onder de Psalmen. Hij heeft al velen vertroost. En blijft dat doen. Oude en nieuwe dingen. Maar dat bedoel jij waarschijnlijk niet. Nieuwe dingen is werkelijk iets nieuws. Iets wat niet opkomt uit de Schrift. De nieuwe leesbril over de Heilige Schrift. En dat is omgekeerde hermeneutiek. De vicieuze cirkel. Zo heb je altijd gelijk. Maar zo bedoelt de Heere het niet. Daar komen de nieuwe dingen op uit het oude. Nee, er wordt niet gezegd: het staat wel in de bijbel, maar Gods volk leert het anders. Maar met deze hermeneutische bril hoe je dat ook niet te zeggen. De Bijbel zegt wat jij wil:

Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven leraars opgaderen, naar hun eigen begeerlijkheden. En zullen hun gehoor van de waarheid afwenden, en zullen zich keren tot fabelen.

Je maakt nu een karikatuur van mijn standpunt en gaat daar vervolgens tegen strijden.
Maar zelf sta je heel erg open voor de "letterlijke Bijbel". Dat klinkt allemaal erg bijbels, maar in wezen mis je dan de lering, de onderwijzing, de vertroosting en de vermaning waar Paulus ons op wijst.
En nee, dan gaat het er niet om om eigen standpunten te bewijzen, maar om het te illustreren. Zodat de Oud Testamentische geschiedenissen functioneren als beeldspraak voor geestelijke zaken.

[Mister]

Zodat de Oud Testamentische geschiedenissen functioneren als beeldspraak voor geestelijke zaken.

Tussen 'geschiedenissen' en 'functioneren' vergeet je nog de woorden 'gedeeltelijk zouden kunnen'.

[Tiberius]

is dit bijbels? of wordt er zo teveel in een schriftgedeelte gelegd?

Het belangrijkste bezwaar dat ik tegen deze preek heb, is dat het voorbeeld (Ruth, Boaz) te veel verweven wordt met het tegenbeeld (de zondaar, Christus).

Zou haar natuurlijk leven werkelijk parallel gelopen hebben met haar geestelijk leven?

Dat denk ik haast niet.

[MarthaMartha]

is dit bijbels? of wordt er zo teveel in een schriftgedeelte gelegd?

Het belangrijkste bezwaar dat ik tegen deze preek heb, is dat het voorbeeld (Ruth, Boaz) te veel verweven wordt met het tegenbeeld (de zondaar, Christus).

Zou haar natuurlijk leven werkelijk parallel gelopen hebben met haar geestelijk leven?

Dat denk ik haast niet.

Ben ik natuurlijk benieuwd welke bezwaren je er nog meer tegen hebt.

Dit bedoel ik dus met een OT geschiedenis standaard stellen voor wiens geestelijk leven dan ook, of dat nu van Ruth is, of van iemand anders. Zo wordt de standenleer gelezen uit een OT geschiedenis.\ of in ieder geval komen hier dingen vandaan als kind van God zijn en Christus niet kennen.... die nergens in de schrift staan, maar die men leest in dit soort geschiedenissen. dat is mijn bezwaar.

Ik ben serieus benieuwd naar je verder mening over dit gedeelte, ik heb er een paar concrete vragen bij gesteld, die het gedeelte bij mij oproepen, misschien kun je daar nog eens naar kijken?

[Ander]

gedeelte uit een preek over de keuze van Ruth:

Als de Heere door Zijn Geest die onberouwelijke keuze in het hart legt, dan zijn er geen belemmeringen meer, daar maakt de Heere een vlak veld. Daar moet de duivel zwijgen, zwijgen met zijn ongeloofstheorieën, daar moeten ook binnenpraters zwijgen.

Naomi staat met Ruth met het gezicht naar Kanaän, naar Bethlehem, naar het Broodhuis. Daar waar Naomi rust zal vinden. Daar waar Ruth Boaz zal vinden, waar ze vrede voor haar ziel zal mogen vinden. (1)

het is een onberouwelijke keuze voor Ruth, geen opwelling, ze heeft er goed over nagedacht, met Gods Volk wil ze leven en sterven.

de kern van die keuze kunnen zelfs de kinderen in de kerk aanwijzen in de tekst: Uw volk is mijn volk en uw God mijn God. sommige mensen maken daar een onderscheid, ze zeggen: Ruth heeft wel mogen zeggen uw volk is mijn volk, maar niet uw God is mijn God, maar dat is niet waar. De beste vertaling is eigenlijk: uw volk mijn volk, uw God mijn God. En bedoelt Ruth daar nu mee dat ze mag behoren tot dat volk? dat volk van God, van Israël? en dat ze deel heeft aan die God? nee, ze spreekt hier haar begeerte uit om tot dat volk te behoren en om die God ook te mogen leren kennen als haar God. Het is een uitdrukking van de keuze die in haar hart gevallen is. Dat ze reeds tot dat volk behoort, en dat ze reeds voor rekening is voor de God van Israël, och gemeente, dat weet ze nog neit, maar dat is wel waar. en dat zal ook bevestigd worden in het leven van Ruth als ze straks Boaz zal leren kennen, als ze door Boaz gelost zal worden. Dat ze voor rekening van die Boaz straks door het leven zal gaan. (2)

Toch is er de onberouwelijk keuze in haar hart, zonder die God wil ze niet leven en niet sterven.

Het moet ook in Ruth's leven naar de kennis van Boaz. En naar die kennis moet het ook toe in het leven van degenen die de Heere heeft stilgezet en geroepen uit het Moab van de zonden en onderweg zijn naar Kanaän. En dan kan er heel veel tegenop komen, en toch, de zijde van God te mogen kiezen in nood en in dood. En toch, tot die kennis van Christus leidt God al zijn kinderen, want Hij doet geen half werk op de aarde. De keuze van Ruth komt openbaar, het komt openbaar in wie de Heere zijn werk verheerlijkt. (3)

en dan legt hij verder uit hoe deze Ruths de stillen in de lande zijn, de bekommerden, degenen met het lampje op de rug, die het van zichzelf niet geloven kunnen, maar waar soms de mond opengaat in deze schone geloofsbelijdenis. (4)

Mag je op deze manier dit gedeelte van Ruths leven uitleggen?

Zou haar natuurlijk leven werkelijk parallel gelopen hebben met haar geestelijk leven? Zou Ruth in deze keuze en in deze geloofsbelijdenis dat God ook haar God is geen vrede met God gehad hebben? vond zij die werkelijk pas toen ze door Boaz gelost werd? (nee, geen vrede voor haar leven, maar voor haar geestelijke leven?) (zie 1.)

Waarom niet gewoon laten staan wat er staat zonder haar natuurlijk leven gelijk te stellen met haar geestelijk leven. Dan heb je een diepe les in haar geloofskeuze aan de grens, en heb je weer een diepe les in haar kennismaking met Boaz.... twee lessen over dezelfde zaak. In deze uitleg zoals hierboven, is de keuze op de grens geen geloofsbelijdenis (hoewel de predikant dat wel noemt) maar meer een uitdrukking van haar wens/verlangen, zo omschrijft hij het ook. Ze is hier een kind van God zonder het te weten.... ze weet het straks pas, als ze Boaz kent. Is er enige grond in de schrift om dat te onderbouwen? Zijn er teksten die gaan over de levendmaking, over het geloof, over het kind-zijn, waar sprake van is dat dat kan zonder het te weten? (zie 2.)

Zie je hoe hier mensen gerust gesteld worden buiten de kennis van Christus? Het gaat om drie soorten mensen, goddelozen, mensen onderweg en mensen in Christus. Ik vind in de schrift nergens ruimte voor deze gedachte. Het is overal van tweeën 1: of in of buiten Christus. Oké, hij zegt dat het heenmoet naar de kennis van Christus, maar tegelijk spreekt hij over deze mensen als bekommerden, als mensen met het lampje op de rug, als mensen die bij tijden een geloofsgetuigenis laten horen, als mensen onderweg...
Vinden we dat ergens in de schrift terug? Dat mensen die Christus niet kennen zo aangesproken worden? (3 en 4)

is dit bijbels? of wordt er zo teveel in een schriftgedeelte gelegd?

Ik zie graag bij een citaat uit een prekenboek een bronvermelding. Ik ben namelijk wat wantrouwend bij citaten zonder dat ik weet van wie ze zijn.
Maar ik wil hier wel even op reageren.
1. Ja, Ruth zal zowel in het natuurlijke als in het geestelijke vrede en rust vinden. In haar huwelijk met Boaz en in haar onberouwelijke keuze voor Naomi's God en Naomi's volk. Dus deze predikant heeft dat juist weergegeven.
2. Ik heb ook wel een uitleg gehoord van Uw volk is mijn volk en Uw God mijn God dat het eerste gedeelte wel vastlag, maar dat het tweede gedeelte, door het ontbreken van het woordje is in wenselijke zin is uitgesproken. Ik weet niet wat juist is. Deze predikant zegt weer wat anders. Maar de keuze was duidelijk, haar belijdenis ook maar het is best Bijbels te verklaren dat het in de bekering niet begint bij Christus. Wel in de staat, niet in de stand. Ruth, die uit het heidense Moab kwam, moest nog veel leren. Verder sluit ik me aan bij wat Erasmiaan schreef. Wel is het zo dat hier lijkt alsof er een = teken tussen de leidingen des Heeren met Zijn volk en de geschiedenis van Ruth wordt gezet. Ik vind dat niet helemaal juist, denk ik.
3. Daar wordt in een ander topic over gesproken. Gelukkig noemt de predikant wel dat de weg Gods leidt tot de kennis van Christus. En dat is ook noodzakelijk. En inderdaad, van mensen die zichzelf niets toe kunnen eigenen kan toch het geschonken geloof in beoefening zijn en daar kan ook wat van uitgaan. Zulke mensen zullen zich er ook niet bijrekenen, alle mooie beschrijvingen over bekommerden in de preek ten spijt. 't Kan wel eens tot bemoediging zijn wanneer er herkenning over de weg die je moet gaan. Heere, weet u dan toch van me af?

[Ander]

Dit bedoel ik dus met een OT geschiedenis standaard stellen voor wiens geestelijk leven dan ook, of dat nu van Ruth is, of van iemand anders. Zo wordt de standenleer gelezen uit een OT geschiedenis.\ of in ieder geval komen hier dingen vandaan als kind van God zijn en Christus niet kennen.... die nergens in de schrift staan, maar die men leest in dit soort geschiedenissen. dat is mijn bezwaar.

Daar komt de standenleer weer. Het gaat om de leidingen die de Heere met Zijn volk houdt. En dat doet hij met iedereen verschillend, wat ook in de kerken waar de zgn. 'standenleer' zou functioneren gewoon toegegeven wordt. Dus een geschiedenis standaard stellen voor het geestelijk leven, dat klopt niet en is daarom een valse beschuldiging.

[MarthaMartha]

gedeelte uit een preek over de keuze van Ruth:

Als de Heere door Zijn Geest die onberouwelijke keuze in het hart legt, dan zijn er geen belemmeringen meer, daar maakt de Heere een vlak veld. Daar moet de duivel zwijgen, zwijgen met zijn ongeloofstheorieën, daar moeten ook binnenpraters zwijgen.

Naomi staat met Ruth met het gezicht naar Kanaän, naar Bethlehem, naar het Broodhuis. Daar waar Naomi rust zal vinden. Daar waar Ruth Boaz zal vinden, waar ze vrede voor haar ziel zal mogen vinden. (1)

het is een onberouwelijke keuze voor Ruth, geen opwelling, ze heeft er goed over nagedacht, met Gods Volk wil ze leven en sterven.

de kern van die keuze kunnen zelfs de kinderen in de kerk aanwijzen in de tekst: Uw volk is mijn volk en uw God mijn God. sommige mensen maken daar een onderscheid, ze zeggen: Ruth heeft wel mogen zeggen uw volk is mijn volk, maar niet uw God is mijn God, maar dat is niet waar. De beste vertaling is eigenlijk: uw volk mijn volk, uw God mijn God. En bedoelt Ruth daar nu mee dat ze mag behoren tot dat volk? dat volk van God, van Israël? en dat ze deel heeft aan die God? nee, ze spreekt hier haar begeerte uit om tot dat volk te behoren en om die God ook te mogen leren kennen als haar God. Het is een uitdrukking van de keuze die in haar hart gevallen is. Dat ze reeds tot dat volk behoort, en dat ze reeds voor rekening is voor de God van Israël, och gemeente, dat weet ze nog neit, maar dat is wel waar. en dat zal ook bevestigd worden in het leven van Ruth als ze straks Boaz zal leren kennen, als ze door Boaz gelost zal worden. Dat ze voor rekening van die Boaz straks door het leven zal gaan. (2)

Toch is er de onberouwelijk keuze in haar hart, zonder die God wil ze niet leven en niet sterven.

Het moet ook in Ruth's leven naar de kennis van Boaz. En naar die kennis moet het ook toe in het leven van degenen die de Heere heeft stilgezet en geroepen uit het Moab van de zonden en onderweg zijn naar Kanaän. En dan kan er heel veel tegenop komen, en toch, de zijde van God te mogen kiezen in nood en in dood. En toch, tot die kennis van Christus leidt God al zijn kinderen, want Hij doet geen half werk op de aarde. De keuze van Ruth komt openbaar, het komt openbaar in wie de Heere zijn werk verheerlijkt. (3)

en dan legt hij verder uit hoe deze Ruths de stillen in de lande zijn, de bekommerden, degenen met het lampje op de rug, die het van zichzelf niet geloven kunnen, maar waar soms de mond opengaat in deze schone geloofsbelijdenis. (4)

Mag je op deze manier dit gedeelte van Ruths leven uitleggen?

Zou haar natuurlijk leven werkelijk parallel gelopen hebben met haar geestelijk leven? Zou Ruth in deze keuze en in deze geloofsbelijdenis dat God ook haar God is geen vrede met God gehad hebben? vond zij die werkelijk pas toen ze door Boaz gelost werd? (nee, geen vrede voor haar leven, maar voor haar geestelijke leven?) (zie 1.)

Waarom niet gewoon laten staan wat er staat zonder haar natuurlijk leven gelijk te stellen met haar geestelijk leven. Dan heb je een diepe les in haar geloofskeuze aan de grens, en heb je weer een diepe les in haar kennismaking met Boaz.... twee lessen over dezelfde zaak. In deze uitleg zoals hierboven, is de keuze op de grens geen geloofsbelijdenis (hoewel de predikant dat wel noemt) maar meer een uitdrukking van haar wens/verlangen, zo omschrijft hij het ook. Ze is hier een kind van God zonder het te weten.... ze weet het straks pas, als ze Boaz kent. Is er enige grond in de schrift om dat te onderbouwen? Zijn er teksten die gaan over de levendmaking, over het geloof, over het kind-zijn, waar sprake van is dat dat kan zonder het te weten? (zie 2.)

Zie je hoe hier mensen gerust gesteld worden buiten de kennis van Christus? Het gaat om drie soorten mensen, goddelozen, mensen onderweg en mensen in Christus. Ik vind in de schrift nergens ruimte voor deze gedachte. Het is overal van tweeën 1: of in of buiten Christus. Oké, hij zegt dat het heenmoet naar de kennis van Christus, maar tegelijk spreekt hij over deze mensen als bekommerden, als mensen met het lampje op de rug, als mensen die bij tijden een geloofsgetuigenis laten horen, als mensen onderweg...
Vinden we dat ergens in de schrift terug? Dat mensen die Christus niet kennen zo aangesproken worden? (3 en 4)

is dit bijbels? of wordt er zo teveel in een schriftgedeelte gelegd?

Ik zie graag bij een citaat uit een prekenboek een bronvermelding. Ik ben namelijk wat wantrouwend bij citaten zonder dat ik weet van wie ze zijn.
Maar ik wil hier wel even op reageren.
1. Ja, Ruth zal zowel in het natuurlijke als in het geestelijke vrede en rust vinden. In haar huwelijk met Boaz en in haar onberouwelijke keuze voor Naomi's God en Naomi's volk. Dus deze predikant heeft dat juist weergegeven.
2. Ik heb ook wel een uitleg gehoord van Uw volk is mijn volk en Uw God mijn God dat het eerste gedeelte wel vastlag, maar dat het tweede gedeelte, door het ontbreken van het woordje is in wenselijke zin is uitgesproken. Ik weet niet wat juist is. Deze predikant zegt weer wat anders. Maar de keuze was duidelijk, haar belijdenis ook maar het is best Bijbels te verklaren dat het in de bekering niet begint bij Christus. Wel in de staat, niet in de stand. Ruth, die uit het heidense Moab kwam, moest nog veel leren. Verder sluit ik me aan bij wat Erasmiaan schreef. Wel is het zo dat hier lijkt alsof er een = teken tussen de leidingen des Heeren met Zijn volk en de geschiedenis van Ruth wordt gezet. Ik vind dat niet helemaal juist, denk ik.
3. Daar wordt in een ander topic over gesproken. Gelukkig noemt de predikant wel dat de weg Gods leidt tot de kennis van Christus. En dat is ook noodzakelijk. En inderdaad, van mensen die zichzelf niets toe kunnen eigenen kan toch het geschonken geloof in beoefening zijn en daar kan ook wat van uitgaan. Zulke mensen zullen zich er ook niet bijrekenen, alle mooie beschrijvingen over bekommerden in de preek ten spijt. 't Kan wel eens tot bemoediging zijn wanneer er herkenning over de weg die je moet gaan. Heere, weet u dan toch van me af?

vooraf: soms kan een naam noemen de discussie vertroebelen, wantrouwend? waarom dan?

ad 1: Ruth vind rust in haar onberouwelijke keuze, mee eens... maar deze predikant stelt dat zij pas rust zal krijgen als zij straks in Kanaän is en Boaz zal kennen en gelost worden.....

ad 2: die bijbelse onderbouwing zou ik dan graag willen zien.

ad 3:ook al gaat het in een ander topic daarover, het komt in deze preek op uit dit schriftgedeelte. Mijn vraag is: dat er leven is buiten de kennis van Christus is dat niet een optie die zich bijbels niet laat verklaren nog uitleggen, en die je alleen in dit soort geschiedenissen kunt lezen als je dat zou willen. en is het dan wel goed om dit erin te lezen? Gaat het in deze uitleg niet om 3 soorten mensen ipv over 2? en is dat geen levensgevaarlijke kant die je opgaat?

[Mara]

Regelmatig komt hier het woord STANDENLEER voorbij, ik had het nog nooit eerder gehoord. Waar komt het vandaan, wat betekent het precies en ligt dat aan mij dat ik het niet weet ?

[MarthaMartha]

Dit bedoel ik dus met een OT geschiedenis standaard stellen voor wiens geestelijk leven dan ook, of dat nu van Ruth is, of van iemand anders. Zo wordt de standenleer gelezen uit een OT geschiedenis.\ of in ieder geval komen hier dingen vandaan als kind van God zijn en Christus niet kennen.... die nergens in de schrift staan, maar die men leest in dit soort geschiedenissen. dat is mijn bezwaar.

Daar komt de standenleer weer. Het gaat om de leidingen die de Heere met Zijn volk houdt. En dat doet hij met iedereen verschillend, wat ook in de kerken waar de zgn. 'standenleer' zou functioneren gewoon toegegeven wordt. Dus een geschiedenis standaard stellen voor het geestelijk leven, dat klopt niet en is daarom een valse beschuldiging.

dan lees je vanaf "of in ieder geval...."

[MarthaMartha]

Regelmatig komt hier het woord STANDENLEER voorbij, ik had het nog nooit eerder gehoord. Waar komt het vandaan, wat betekent het precies en ligt dat aan mij dat ik het niet weet ?

standenleer = de fasen van de bekering als bijv. ellendekennis - zicht krijgen op Christus (is geloof ik hetzelfde als een geopenbaarde Middelaar) - een geschonken Middelaar - rechtvaardigmaking / vergeving van zonden - kindschap etc.

[huisman]

Regelmatig komt hier het woord STANDENLEER voorbij, ik had het nog nooit eerder gehoord. Waar komt het vandaan, wat betekent het precies en ligt dat aan mij dat ik het niet weet ?

standenleer = de fasen van de bekering als bijv. ellendekennis - zicht krijgen op Christus (is geloof ik hetzelfde als een geopenbaarde Middelaar) - een geschonken Middelaar - rechtvaardigmaking / vergeving van zonden - kindschap etc.

en niet te vergeten chronologisch de heilsfeiten beleven (Kerst,GoedeVrijdag,Pasen,Pinksteren) .

[Willem]

Regelmatig komt hier het woord STANDENLEER voorbij, ik had het nog nooit eerder gehoord. Waar komt het vandaan, wat betekent het precies en ligt dat aan mij dat ik het niet weet ?

standenleer = de fasen van de bekering als bijv. ellendekennis - zicht krijgen op Christus (is geloof ik hetzelfde als een geopenbaarde Middelaar) - een geschonken Middelaar - rechtvaardigmaking / vergeving van zonden - kindschap etc.

Volgens mij zijn de "standen in het genadeleven" toch wel iets heel anders hoor. Er wordt hier even een geheel andere defenitie verzonnen. De defenitie alhier is nogal gekleurd doordat de forummers het woord hebben gekaapt on hun tegenstanders in de hoek te zetten. (zie o.a. laatste post van @Huisman).

Dat er standen in het genadeleven zijn is vanuit de brieven van Paulus wel te herleiden. Het betreft dan echter kinderen van God, die kind of volwassen zijn in de genade. (ofwel: Meer of minder geschonken genade bezitten).

[memento]

Heb het een en ander meegelezen en denk zo bij mezelf, hebben de soms totaal verschillende visies omtrent Ruth ook ergens niet te maken met dat we ons niet herkennen in de het beeld wat de predikant schetst?

Gods woord is geen mystiek boek, wat slechts door ingewijden (lees: bepaalde dominees) te snappen is.

Laten we gewoon lezen wat er staat. Ruth is geen boek wat wil beschrijven hoe God zijn kinderen bekeerd, maar een boek waarin God Zijn voorzienigheid openbaard, zowel in het inlijven van Ruth, alsook in het zorgen van geslachtslijn waaruit de Messias geboren kan worden.

Dat wil niet zeggen dat er geen typologische elementen in Ruth zitten. Maar ware typologie verwijst altijd naar Christus*. Hij staat centraal, ook in het OT, en niet de mens met zijn ervaringen. Zo kunnen we zeggen dat we in de losser Boaz een flauwe afschaduwing zien van wie Christus is. Dat zijn waardevolle lessen, die zeker meegenomen mogen en moeten worden. En die ook prima aansluiten bij de historische betekenis van het boek, namelijk Gods voorzienigheid die op wonderlijke wijze zorg draagt voor de geslachtslijn van de Messias.

-----------------
* Typologie is trouwens geen mystieke vorm van Schriftuitleg, die alleen voor ingewijden te vatten is. Lees de verdediging van dr. P. de Vries. De kern van typologie is dat een persoon of gebeurtenis of beeld uit het OT in het licht van de NT openbaring de gedachte oproept: Hé, hier zie ik een afschaduwing van de Messias, de Christus, zoals die in het NT geschilderd wordt.