Ik begrijp de probleem niet zo. Als je bekering onder een vergrootglas geplaatst wordt is er daar toch niets mis mee. Je kan er zelf alleen maar profijt van hebben. Franciscus Ridderus schreef in zijn boek over de heiligmaking dat als er veel valse munt in de omgeving is dan kijkt iedereen nauwkeurig naar de munten die ze krijgen. Zo moeten we ook om gaan met geloof volgens hem.Vrouwke schreef: ↑Gisteren, 17:37Ik vind het helaas herkenbare taal. Vanaf de preekstoel en van kerkmensen om me heen. Men is er erg goed in om overal vraagtekens achter te zetten. Inclusief achter mensen die hun geloof uitdragen. Ik krijg er nogal eens vluchtneigingen van. Maar dat is ook geen optie. Want familie ontvlucht je sowieso al niet.GG links schreef: ↑Gisteren, 16:51Dit is toch wel een beetje karikaturaal denk en hoop ik.De Rijssenaar schreef: ↑Gisteren, 16:38Ja, maar vaak wakkeren predikanten zo'n cultuur ook aan door te zeggen dat je maar eens langs moet gaan om te horen hoe zo iemand bekeerd is geworden. Dat zorgt er voor dat iemand in de kerk zich moet verantwoorden voor zijn bekering aan de "onbekeerden". De "onbekeerden" mogen dan de meetlat langs de bekering leggen, want tegenwoord komt men soms wel heel snel en makkelijk aan het "wildbraad". Het is de wereld op z'n kop; de onbekeerden beoordelen de bekeerden. Beetje hetzelfde als een psycholoog de bouwkundige gaat beoordelen op z'n werk.Herman schreef: ↑Gisteren, 11:17 Ik heb de hele discussie niet gevolgd, maar het is toch tamelijk triest dat nadat onlangs een jonge vrouw tot bekering kwam de gehele rechtszinnige vriendengroep die bekering bekritiseerde. Van een hooggeroemde eenheid van de kleine gereformeerde kerken blijft maar weinig over als je op het niveau van twintigers blijkbaar het standpunt huldigt 'dat je in de hervormde kerk' niet bekeerd kun worden. Alle teksten die hierboven aan zulk gedrag bijdragen, hekel ik ten zeerste.
Maar indien het uit God is, zo kunt gij dat niet breken ...