Tiberius schreef:

Luther schreef:

Tiberius schreef:

Luther schreef:Verder vraag ik me af welke preken van oudvaders je bedoelt, als je zegt dat ik die ook zou moeten weggooien. Ik heb er vele gelezen en heb ben daarin nog nooit prediking tegen gekomen, waarin centraal staat hoe God een mens bekeert, waarin gesproken wordt over en tegen een volk dat in de kerk zit, terwijl de luisterende gemeente niet wordt aangesproken. Graag zou ik preken van oudvaders zien, waarin gepreekt wordt op een wijze, waarop ik kritiek heb gegeven.

Maar, Luther, die vraagt valt twee kanten op. Jij beweert bovenstaande zaken van een aantal met name genoemde predikanten (lager in dit topic). De meeste ervan heb ik meermalen gehoord, maar ik het nog nooit zo'n preek gehoord.

Ik kan er wel een paar voor je opzoeken. Ik heb ze op m'n PC staan.
Overigens is dit geen antwoord op mijn vraag. Als de door mij genoemde wijze van preken ook bij de oudvaders te vinden was, dan is het toch niet moeilijk om daarvan enkele voorbeelden te geven?

Welke wijze van preken?

Luther schreef:Maar Afgewezen, over dat laatste gaat het nu juist. Ik beluisterde onlangs een intredepreek waarin de predikant zei: "Gemeente, dat noemt men wel 'verloren gaan onder het recht'. Maar die term kun je ook anders verwoorden, zodat je beter begrijpt wat er bedoeld wordt. Want wat is het? Het is totaal door God overwonnen worden." Dat laatste snap ik; is ook Bijbels. Dat eerste geeft een voorstelling van zaken die het heil onbereikbaar maakt. Het wekt de indruk dat er zo iets bizars gebeuren moet, dat er zo'n buitengewoon bijzondere geestelijke ervaring moet zijn geweest, dat alles wat dat niet is, kennelijk niet van de Heere kan zijn geweest, want dan ben je nog niet verloren gegaan onder het recht.
Dat is precies waarom ik zo ontzettend veel moeite heb met preken waarin dit soort terminologie centraal staat.

Wilhelm schreef:

WimA schreef:De stellingnames en oproepen om DIA te weren van dit forum te weren doen mij denken aan de hetze van seculiere partijen om de weigerambenaren de toegang tot het gemeentehuis te ontzeggen.

Deze hele discussie is begonnen door een bonder die met verbazing wist te melden dat een GG predikant net als een hervormde bondspredikant preekte. Wie zet nu eigenlijk wie in hokjes?

Die post was meer uit verwondering dat er herkenning is over kerkmuren heen. Wees blij !
Maar iemand die zn eigen nest bevuild is van een heel andere orde. Maar nog erger is dat Gods werk verdacht wordt gemaakt.
Dat zulke postings mogen blijven staan vind ik onbegrijpelijk en is m.i. een forum dat zichzelf reformatorisch noemt onwaardig..

Luther schreef:Dat is precies waarom ik zo ontzettend veel moeite heb met preken waarin dit soort terminologie centraal staat.

Wilhelm schreef:Maar iemand die zn eigen nest bevuild is van een heel andere orde. Maar nog erger is dat Gods werk verdacht wordt gemaakt.
Dat zulke postings mogen blijven staan vind ik onbegrijpelijk en is m.i. een forum dat zichzelf reformatorisch noemt onwaardig..

Afgewezen schreef:

-DIA- schreef:Misschien kan er nog een concreet voorbeeld gegeven worden.
Er zijn predikers die het Evangalie ruim verkondigen, maar dan mis je toch iets.
Laat dat "iets" dan een benoemd worden.
Ik denk hierbij ook met name aan predikers die meer het Evangelie voor zondaren
verkondigen maar die weinig of niets zeggen van het Recht Gods.
Daar kan men tegenwoordig vaak snel overheenstappen.
Toch... Kan dat? Kun je Christus prediken en het Recht laten zwijgen?
Voor mij kan dit niet.
Immers dan zou God van de troon van Zijn Recht afstappen en op Zijn genadetroon
gaan zitten, zonder dat het Recht gesproken heeft? Wie leerde dat ook weer?
En toch kom je deze prediking steeds meer tegen.
Geloof in de Heere Jezus... Ja... Maar daar gaat wat aan vooraf toch?
Ten eerste KAN geen mens oprecht geloven, ook al meent hij dat,.
en ten tweede: Kan God een mens genadig zijn zonder dat het Recht zijn loop
heeft gehad?
Dat overbekende voorbeeld van het dodelijkst tijdgewricht, en ik laat U niet gaan
tenzij... Nee Jakob kon het niet winnen maar moet ondergaan, en toen hij het
verloor, dáár werd zijn ziel in de vrijheid gesteld.
Als een mens het niet meer verwacht met al de vorige bevindingen, en het Recht
Gods is niet bevredigd, dan ligt er nog wat tussen. En daar zal toch aan deze kant
van het graf afgerekend moeten worden. Als dat niet aan deze kand van jet graf
is, dan zal er in de eeuwigheid moeten worden afgerekend. En dan te beseffen wat
de eeuwigheid inhoudt... Geen miljoenen jaren, dan zou er nog eens een eind aan
komen.. maar nee...
Kunnen we dan gerust zijn als de Rechter niet gesproken heeft? En dan vraag ik:
Wordt dit niet in vele preken te veel verzwegen? Onder zo'n prediking groeit een
vroom geslacht op, dat geen kennis maakte met het Recht van God. Een geslacht
dat op de been kan blijven en toch blij is met een Jezus waar ze in geloven?
Is dat niet een duidelijk verschil in de prediking? Functioneet de Rechter nog wel?
Daar zat ik dus even over na te denken...

Ik denk dat je het probleem hiermee goed onder woorden hebt gebracht. Ik ben het hier van harte mee eens. Alleen moet je oppassen dat je deze zaken door een bepaalde beschrijving ervan, niet te 'zwaar' gaat aanzetten of als iets onbereikbaars gaat voorstellen (onbereikbaar in de zin van 'het gebeurt maar zelden'). Want dat moet óók weer niet.

Afgewezen schreef:

Luther schreef:

Afgewezen schreef:Ik denk dat je het probleem hiermee goed onder woorden hebt gebracht. Ik ben het hier van harte mee eens. Alleen moet je oppassen dat je deze zaken door een bepaalde beschrijving ervan, niet te 'zwaar' gaat aanzetten of als iets onbereikbaars gaat voorstellen (onbereikbaar in de zin van 'het gebeurt maar zelden'). Want dat moet óók weer niet.

Maar Afgewezen, over dat laatste gaat het nu juist. Ik beluisterde onlangs een intredepreek waarin de predikant zei: "Gemeente, dat noemt men wel 'verloren gaan onder het recht'. Maar die term kun je ook anders verwoorden, zodat je beter begrijpt wat er bedoeld wordt. Want wat is het? Het is totaal door God overwonnen worden." Dat laatste snap ik; is ook Bijbels. Dat eerste geeft een voorstelling van zaken die het heil onbereikbaar maakt. Het wekt de indruk dat er zo iets bizars gebeuren moet, dat er zo'n buitengewoon bijzondere geestelijke ervaring moet zijn geweest, dat alles wat dat niet is, kennelijk niet van de Heere kan zijn geweest, want dan ben je nog niet verloren gegaan onder het recht.
Dat is precies waarom ik zo ontzettend veel moeite heb met preken waarin dit soort terminologie centraal staat.

Toch heb ik persoonlijk de indruk dat veel van de niet-standenpredikers (niet allen!) de rechtvaardiging 'te vroeg' laten plaatsvinden. Dan wordt er iets gezien van Christus (maar het is slechts een heenwijzing naar Hem), en dat wordt dan geloven genoemd, en - zo zegt men - wie gelooft, is gerechtvaardigd, dus die persoon is gerechtvaardigd.

hervormde schreef:Je mag het hiermee eens zijn. Ik niet! Aan het recht van God is voldaan. Lees hiervoor Jesaja 12. Hiermee bespelen vele zogenaamde gereformeerde Roomse violen. Wie durft te zeggen dat het recht van God de Vader niet bevredigd is vertreedt het éénmaal gebrachte Offer van Christus.

Let op hoe de HC in antwoord 18 spreekt in de voltooide tijd: geschonken is. Waarom is deze Middelaar nodig? Omdat de rechtvaardigheid van God dit vorderde. Er moet betaald worden. Of door ons, of door een ander. Godzijdank is er betaald.

Dit betekent wel dat de gelovige zondaar dit zal onderstrepen. Wie dit niet gelooft (en je mag dit bevindelijk noemen) die heeft nog nooit verstaan dat deze Middelaar nodig was om aan het recht te voldoen.

Afgewezen door deze 'bevinding' scherp neer te zetten, ontkom je niet aan het beantwoorden van mijn posting. Je snijdt hier een groot deel van de gemeente des Heeren weg, namelijk de kinderen van het verbond. En bedoel ik die kinderen die binnen de grenzen van een godzalig huwelijk zalig worden opgevoed.

hervormde schreef:Wie bepaalt dat we hier slechts te maken hebben met een heenwijzing. Wie Christus ziet die heeft Hem gezien. Johannes brengt dat scherp onder woorden met het woord 'aanschouwen'. De Joden zagen Hem maar misten het teken in het brood. Het geloof ziet Hem als het Brood des levens. Wie Hem ziet die is gerechtvaardigd. Aanschouwen is geloven.

Afgewezen schreef:

hervormde schreef:Wie bepaalt dat we hier slechts te maken hebben met een heenwijzing. Wie Christus ziet die heeft Hem gezien. Johannes brengt dat scherp onder woorden met het woord 'aanschouwen'. De Joden zagen Hem maar misten het teken in het brood. Het geloof ziet Hem als het Brood des levens. Wie Hem ziet die is gerechtvaardigd. Aanschouwen is geloven.

Wie dat bepaalt? Ons geweten. Er kan van tevoren iets gezien worden van de mogelijkheid van zalig worden, zonder dat we God als een verzoend God in Christus hebben leren kennen.
Maar als we het heilgeheim mogen verstaan, dán is er inderdaad het aanschouwen van God in Christus. En dat aanschouwen is geloven.

Erasmiaan schreef:De prediking van de Gereformeerde Gemeente is niet veranderd. De predikanten met wie Luther niet door één deur kan preken niet anders dan ds. Kersten, ds. Honkoop, ds. Barth, ds. Fraanje, ds. Lamain, ds. Heikoop, ds. Van Reenen, ds. Bel, ds. L. Vogelaar, enz., enz. (zie dit artikel http://bit.ly/NlMrpl; was niet ten tijde van deze prediking de bloeitijd?).

Erasmiaan schreef:Tja, dan is er echt een kloof die groter is dan tussen de het westen en het oosten. Want ik mis bij sommige door Luther geroemde predikanten het stukje van hoe ik tot Christus kom.

ds. J. IJsselstein schreef:Gemeente, wees eens eerlijk voor uzelf: Kent u dit toestemmen, die ‘amen’ zeggen? Heere Christus, ja, amen, ik ben een hond!? Niet: kijk eens wat ik allemaal heb gedaan, wie ik ben, hoe goed ik ben! Nee! Maar: Kijk, Heere, ik ben een hond. U mag de hardste dingen zeggen, U hebt gelijk. Ja, Heere, ik ben een hond. Maar… ik wil zo graag Uw hondje zijn..! Ik ben liever een hondje van U, dan een lieveling van de duivel.Denk ook maar eens aan de verloren zoon:
Vader, ik heb gezondigd tegen den hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
Zet me maar in de buitenste kring, want ik heb geen recht. Alle recht is verspeeld. Maar ik kan niet meer zonder u.
Ik ben een hond…! Maar…, mag ik uw hond zijn? Ik zoek een andere baas, ik zoek een andere meester!
Jongelui, zoek je een andere baas? Zoek je een andere meester?
Hier is de beste Meester van heel de wereld. O, kom en buk toch aan Zijn voeten!
Gemeente, is het ooit uw verlangen geworden, en uw verlangen gebleven: Heere, liever een kruimel van U, dan het feestmaal van de wereld?
Maar, het geloof van deze moeder doet meer. Het neemt argumenten uit wat Christus zegt.
Het neemt als het ware het Woord uit Zijn mond en grijpt zich eraan vast. Het geloof pleit op het Woord van de Heere Zelf, hoewel het geen enkel recht heeft.
Het is waar, Heere, ik ben een hond. Maar de hondjes eten toch ook van de kruimeltjes die vallen van de tafel van hun…vader? Nee: van hun heren!
Hoort u wat ze zegt? Ik ben geen kind, ik ben een hond. Maar… wilt u mijn baas, mijn meester, mijn heer zijn?
U bent een heer! U bent een schatrijke heer. Want alleen zo’n schatrijke heer geeft zelfs zijn honden te eten.
Hier is een grond om te pleiten. Al eten alle kinderen hun buikjes rond, dan nog is er bij u zoveel overvloed, dan nog steeds vallen er brokjes en kruimels van uw tafel.
Bij een arm man was geen hond. Die spaarde zijn kruimels voor zijn kinderen, voor zijn vrouw, voor zichzelf. Alleen waar overvloed was, daar vielen brokjes en kruimels van de tafel.
Hier is een krachtig geloofspleiten van een bedelende moeder:
Als u dan zoveel hebt, o schatrijke Heere Jezus, dat er altijd kruimels vallen Uw tafel, dan hebt U alle macht! Dan kunt U ook mij helpen!
Dan hebt U alle macht over mij, en ook over mijn kind!
Ontferm U dan over mij, ontferm U dan over mijn kind, want het is door de duivel bezeten!
Weet u wat het wonder is? Jezus kan Zich niet verbergen voor zulke bidders. Leest u maar mee in vers 28:
Toen antwoordde Jezus…
Hij antwoordde. Bidders krijgen antwoord. God zal antwoorden Zijn tijd. Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.
In de tweede plaats is in deze geschiedenis een boodschap te vinden voor allen die God zoeken. Deze boodschap: houdt aan, grijpt moed!
Alles schijnt wel tegen te zijn, en uw hart moet u veroordelen.
Maar bedenkt, het roepen van zondaren klinkt als hemelse muziek in de oren van de Zaligmaker. O, klem u dan als een verlorene, als een zondaar, als een onwaardige, als een bedelaar, als een hond, vast aan Zijn voeten. En: Hij zal u niet laten gaan!
U zegt, het is net iets anders: ik zal Hem niet laten gaan tenzij Hij mij zegent.
Ja, in het beste geval is daar misschien wel iets van waar. Maar ik zeg u: Hij zal u niet laten gaan! ‘Hij liet zulken nimmer schaamrood staan, maar wendde op Zijn tijd hun lot.

Erasmiaan schreef:En juist bij predikanten die door Luther terzijde worden geschoven hoor je dáár over. Daar worden de geheimen van het geestelijke leven verklaard, een arme zondaar en een rijke Christus en hoe die twee bij elkaar komen. Uiteindelijk gaat het dus over het grote punt van de toe-eigening des Heils en de verschillende visies daarop.

ds. J. Spaans schreef:Er is een volk op aarde die in de nacht met hun hoofd diep in het kussen liggen. Ze kunnen niet slapen omdat ze moeten inleven: het is de laatste dag van mijn leven. Ze vrezen dat ze de morgenstond nooit meer zullen beleven. En zo zien wij Jakob daar liggen. En dan komt de Heere hem te bezoeken door die opgerichte ladder. Dat is de openbaring van de weg der behoudenis buiten de mens. O, er is een weg van de hemel naar de aarde ontsloten. Alleen een weg van de hemel naar de aarde. Mijn hoorders, dan mag hij zoveel van de Heere ontvangen. Hij mag onverwachts iets van het geestelijk leven ervaren na een nacht van donkerheid en duisternis, want aan de morgen van de dag mag hij getuigen: “Dit is niet dan een huis Gods, en dit is de poort des hemels.” Er is een openbaring van die meerdere Jozef. En in Genesis 32 wordt het voor Jakob een afgesneden zaak. Daar kon hij met Bethel God niet ontmoeten, mijn hoorders. Maar in Genesis 32 werd het voor Jakob een afgesneden zaak. En waarom werd het daar voor Jakob een afgesneden zaak? “En een Man worstelde met hem, totdat de dageraad opging. En toen Hij zag, dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij het gewricht zijner heup aan.” En toch moest het nog dieper, mijn hoorders. Och mensen, het staat zomaar in dat ene woordje: “Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent.” Want om een mens met alles aan een eind te brengen, dat geeft de Heere arbeid. Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.

hervormde schreef:Is het niet de taak van de predikant om te spreken van het heilgeheim van de verzoening in Christus om te vragen of er mee gezongen wordt over de verzoening in Hem?

Kinderen moeten ook bekeerd worden? Jazeker. De bekering is een dagelijks werk. Bekering is nooit geen voltooid verleden tijd.

Ik hecht grote waarde aan de verbondsgemeente die gebouwd wordt door het verbondsgezin. Dat is de Bijbelse opdracht (Deut. 6:1 vv.). De dingen die in ons hart zijn moeten de kinderen worden ingescherpt. Ook een kind moet opwassen in de genade.

Luther schreef:

Erasmiaan schreef:De prediking van de Gereformeerde Gemeente is niet veranderd. De predikanten met wie Luther niet door één deur kan preken niet anders dan ds. Kersten, ds. Honkoop, ds. Barth, ds. Fraanje, ds. Lamain, ds. Heikoop, ds. Van Reenen, ds. Bel, ds. L. Vogelaar, enz., enz. (zie dit artikel http://bit.ly/NlMrpl; was niet ten tijde van deze prediking de bloeitijd?).

Waarom gebruik je de uitdrukking 'niet door één deur kunnen'. Het gaat er helemaal niet om of ík met iemand door één deur kan. De vraag was van Anker om te beargumenteren waarom DIA's kritiek niet juist was. Ik had me tot dan toe beperkt tot een oproep om dit topic dicht te zetten, omdat ik wist dat openheid van zaken (die ik uiteindelijk gaf) tot een forse confrontatie zou leiden. De predikanten die je noemt, hielden deels inderdaad preken zoals ik daar kritische opmerkingen bij geplaatst heb. Omdat dit grotendeels eenvoudige mannen waren, met weinig scholing, kan ik dat op z'n merites beoordelen. Maar wat deze mannen ook in ruime mate hadden, was een ruime nodiging in de prediking van de beloften van het Evangelie, net zoals je dat bij de door jou genoemde oudvaders tegen komt. Denk inderdaad aan Smytegelt. En dan bleef dat niet steken in wensen, maar in nodigen, in klem-zetten. Niet altijd, maar wel geregeld.

Erasmiaan schreef:Tja, dan is er echt een kloof die groter is dan tussen de het westen en het oosten. Want ik mis bij sommige door Luther geroemde predikanten het stukje van hoe ik tot Christus kom.

Ja, dan vraag ik me echt af wat je wilt horen. Enkele citaten uit een preek over de Kananese vrouw:

ds. J. IJsselstein schreef:Gemeente, wees eens eerlijk voor uzelf: Kent u dit toestemmen, die ‘amen’ zeggen? Heere Christus, ja, amen, ik ben een hond!? Niet: kijk eens wat ik allemaal heb gedaan, wie ik ben, hoe goed ik ben! Nee! Maar: Kijk, Heere, ik ben een hond. U mag de hardste dingen zeggen, U hebt gelijk. Ja, Heere, ik ben een hond. Maar… ik wil zo graag Uw hondje zijn..! Ik ben liever een hondje van U, dan een lieveling van de duivel.Denk ook maar eens aan de verloren zoon:
Vader, ik heb gezondigd tegen den hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
Zet me maar in de buitenste kring, want ik heb geen recht. Alle recht is verspeeld. Maar ik kan niet meer zonder u.
Ik ben een hond…! Maar…, mag ik uw hond zijn? Ik zoek een andere baas, ik zoek een andere meester!
Jongelui, zoek je een andere baas? Zoek je een andere meester?
Hier is de beste Meester van heel de wereld. O, kom en buk toch aan Zijn voeten!
Gemeente, is het ooit uw verlangen geworden, en uw verlangen gebleven: Heere, liever een kruimel van U, dan het feestmaal van de wereld?
Maar, het geloof van deze moeder doet meer. Het neemt argumenten uit wat Christus zegt.
Het neemt als het ware het Woord uit Zijn mond en grijpt zich eraan vast. Het geloof pleit op het Woord van de Heere Zelf, hoewel het geen enkel recht heeft.
Het is waar, Heere, ik ben een hond. Maar de hondjes eten toch ook van de kruimeltjes die vallen van de tafel van hun…vader? Nee: van hun heren!
Hoort u wat ze zegt? Ik ben geen kind, ik ben een hond. Maar… wilt u mijn baas, mijn meester, mijn heer zijn?
U bent een heer! U bent een schatrijke heer. Want alleen zo’n schatrijke heer geeft zelfs zijn honden te eten.
Hier is een grond om te pleiten. Al eten alle kinderen hun buikjes rond, dan nog is er bij u zoveel overvloed, dan nog steeds vallen er brokjes en kruimels van uw tafel.
Bij een arm man was geen hond. Die spaarde zijn kruimels voor zijn kinderen, voor zijn vrouw, voor zichzelf. Alleen waar overvloed was, daar vielen brokjes en kruimels van de tafel.
Hier is een krachtig geloofspleiten van een bedelende moeder:
Als u dan zoveel hebt, o schatrijke Heere Jezus, dat er altijd kruimels vallen Uw tafel, dan hebt U alle macht! Dan kunt U ook mij helpen!
Dan hebt U alle macht over mij, en ook over mijn kind!
Ontferm U dan over mij, ontferm U dan over mijn kind, want het is door de duivel bezeten!
Weet u wat het wonder is? Jezus kan Zich niet verbergen voor zulke bidders. Leest u maar mee in vers 28:
Toen antwoordde Jezus…
Hij antwoordde. Bidders krijgen antwoord. God zal antwoorden Zijn tijd. Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.
In de tweede plaats is in deze geschiedenis een boodschap te vinden voor allen die God zoeken. Deze boodschap: houdt aan, grijpt moed!
Alles schijnt wel tegen te zijn, en uw hart moet u veroordelen.
Maar bedenkt, het roepen van zondaren klinkt als hemelse muziek in de oren van de Zaligmaker. O, klem u dan als een verlorene, als een zondaar, als een onwaardige, als een bedelaar, als een hond, vast aan Zijn voeten. En: Hij zal u niet laten gaan!
U zegt, het is net iets anders: ik zal Hem niet laten gaan tenzij Hij mij zegent.
Ja, in het beste geval is daar misschien wel iets van waar. Maar ik zeg u: Hij zal u niet laten gaan! ‘Hij liet zulken nimmer schaamrood staan, maar wendde op Zijn tijd hun lot.

Erasmiaan schreef:En juist bij predikanten die door Luther terzijde worden geschoven hoor je dáár over. Daar worden de geheimen van het geestelijke leven verklaard, een arme zondaar en een rijke Christus en hoe die twee bij elkaar komen. Uiteindelijk gaat het dus over het grote punt van de toe-eigening des Heils en de verschillende visies daarop.

Maar vergelijk de wijze van preken hieronder eens met die hierboven.

ds. J. Spaans schreef:Er is een volk op aarde die in de nacht met hun hoofd diep in het kussen liggen. Ze kunnen niet slapen omdat ze moeten inleven: het is de laatste dag van mijn leven. Ze vrezen dat ze de morgenstond nooit meer zullen beleven. En zo zien wij Jakob daar liggen. En dan komt de Heere hem te bezoeken door die opgerichte ladder. Dat is de openbaring van de weg der behoudenis buiten de mens. O, er is een weg van de hemel naar de aarde ontsloten. Alleen een weg van de hemel naar de aarde. Mijn hoorders, dan mag hij zoveel van de Heere ontvangen. Hij mag onverwachts iets van het geestelijk leven ervaren na een nacht van donkerheid en duisternis, want aan de morgen van de dag mag hij getuigen: “Dit is niet dan een huis Gods, en dit is de poort des hemels.” Er is een openbaring van die meerdere Jozef. En in Genesis 32 wordt het voor Jakob een afgesneden zaak. Daar kon hij met Bethel God niet ontmoeten, mijn hoorders. Maar in Genesis 32 werd het voor Jakob een afgesneden zaak. En waarom werd het daar voor Jakob een afgesneden zaak? “En een Man worstelde met hem, totdat de dageraad opging. En toen Hij zag, dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij het gewricht zijner heup aan.” En toch moest het nog dieper, mijn hoorders. Och mensen, het staat zomaar in dat ene woordje: “Ik zal U niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent.” Want om een mens met alles aan een eind te brengen, dat geeft de Heere arbeid. Wat heeft de Heere werk om een mens aan het eind te brengen. En dan vraagt God wat aan Jakob. En wat vraagt God aan Jakob? “Hoe is uw naam?” En toen was het klaar. “Hoe is uw naam?” Toen was Jakob klaar. En dan antwoord hij: “Jakob.” Dan moet Jakob naar de hel. O, als wij het met God eens mogen worden om eeuwig naar de hel te moeten en eeuwig God te missen... “Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.” O, mijn hoorders, dat is wat om in te leven en te beleven, En als het daar in zijn leven terechtkomt dan geeft God Jakob een nieuwe naam. Dan krijgt hij van de Heere de naam: Israël. O, onbegrijpelijk, onbegrijpelijk. Als Jakob Jákob wordt door genade, dan krijgt hij een nieuwe naam, en die nieuwe naam is Israël.