Bogerman schreef: ↑Gisteren, 16:27 Wat bedoelen jullie ‘teveel’ ellende? De tekst bepaalt toch de uitleg en waar de nadruk op valt?

Misschien vaak eenzijdige tekstkeuze ?

GG links schreef: ↑Gisteren, 16:39

Bogerman schreef: ↑Gisteren, 16:27 Wat bedoelen jullie ‘teveel’ ellende? De tekst bepaalt toch de uitleg en waar de nadruk op valt?

Misschien vaak eenzijdige tekstkeuze ?

Of een gemeente die de ellende niet meer onder ogen wil zien. Waar dankbaar voor zijn als je de oorzaak niet wilt horen.

johantje schreef: ↑Gisteren, 16:46

GG links schreef: ↑Gisteren, 16:39

Bogerman schreef: ↑Gisteren, 16:27 Wat bedoelen jullie ‘teveel’ ellende? De tekst bepaalt toch de uitleg en waar de nadruk op valt?

Misschien vaak eenzijdige tekstkeuze ?

Of een gemeente die de ellende niet meer onder ogen wil zien. Waar dankbaar voor zijn als je de oorzaak niet wilt horen.

Ik ben blij dat ik niet in jouw gemeente zit. Zo zie je maar dat elke GG ergens anders de nadruk oplegt.

Bogerman schreef: ↑Gisteren, 16:27 Wat bedoelen jullie ‘teveel’ ellende? De tekst bepaalt toch de uitleg en waar de nadruk op valt?

Dat zou wel zo moeten zijn. Helaas is dat in sommige gemeenten niet het geval en probeert men de tekst dienstbaar te maken aan de preek die de dominee graag wil houden. Men probeert de betekenis van bepaalde geschiedenissen zo te allegoriseren dat het dienstbaar wordt aan de standenleer bijvoorbeeld.
Of er wordt na de tussenzang nog even kortelijks bij de vruchten van een waar zaligmakend geloof stilgestaan waarbij men eigenlijk niet veel verder komt dan wat droefheid over de zonde

Rido91 schreef: ↑Gisteren, 17:12

Bogerman schreef: ↑Gisteren, 16:27 Wat bedoelen jullie ‘teveel’ ellende? De tekst bepaalt toch de uitleg en waar de nadruk op valt?

Dat zou wel zo moeten zijn. Helaas is dat in sommige gemeenten niet het geval en probeert men de tekst dienstbaar te maken aan de preek die de dominee graag wil houden. Men probeert bepaalde geschiedenissen zo te verdraaien dat het dienstbaar wordt aan de standenleer bijvoorbeeld.
Of er wordt na de tussenzang nog even kortelijks bij de vruchten van een waar zaligmakend geloof stilgestaan waarbij men eigenlijk niet veel verder komt dan wat droefheid over de zonde

Exact!

Sommige preken zondekennis (die zeker noodzakelijk is) als of het Christus is...
En alsof je kunt geloven als je alleen zondekennis hebt.
En alsof zondekennis zaligmakend is.
En niet: Ik heb niets anders onder u willen weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd...

Want ja meent men vele komen nooit zo ver, worden nooit zover doorgeleid dat ze zekere en echte Christuskennis krijgen.
En onder het idee, dat men altijd een geestelijke bedelaar blijft (dat is trouwens waar), meent men dat het leven vanuit en door Christus voor slechts weinigen is.

Dat komt ook omdat een missend (geestelijk) leven zo wordt verheerlijkt.
En bijv. Matth 5 de zaligsprekingen verkeerd worden begrepen.

Pas plaatste ik:

"Sommige christenen denk dat verstandelijke kennis niet nuttig is, en zelfs schadelijk. Men luistert zelfs onder de prediking nauwelijks naar de verklaring van de tekst, maar let wel op of er iets in de toepassing wordt gezegd wat het bevindelijke betreft. Hierdoor wordt men niet vast in het geloof, en is als een baar der zee, die heen en weer geslingerd wordt. Vooral mist men geloofslicht en kracht, omdat men altijd hunkert naar gevoel en gestalten. Men let niet op een verstandige wijze op het Woord van de hoge God"

Theodorus Adrianus Clarisse (1741-1781)

Ik denk dat dat klopt, maar als de tekst nauwelijks of oppervlakkig verklaard wordt dan is dat ook schadelijk.
Vandaag last ik nog een preek: Wij zullen geen tijd besteden aan de context van de tekst, en ook niet aan de letterlijke betekenis van de tekst, maar gelijk doorgaan naar de geestelijke betekenis van de tekst...

Rido91 schreef: ↑Gisteren, 17:12

Bogerman schreef: ↑Gisteren, 16:27 Wat bedoelen jullie ‘teveel’ ellende? De tekst bepaalt toch de uitleg en waar de nadruk op valt?

Dat zou wel zo moeten zijn. Helaas is dat in sommige gemeenten niet het geval en probeert men de tekst dienstbaar te maken aan de preek die de dominee graag wil houden. Men probeert bepaalde geschiedenissen zo te verdraaien dat het dienstbaar wordt aan de standenleer bijvoorbeeld.
Of er wordt na de tussenzang nog even kortelijks bij de vruchten van een waar zaligmakend geloof stilgestaan waarbij men eigenlijk niet veel verder komt dan wat droefheid over de zonde

Met woordkeuze als probeert te verdraaien heb ik moeite. Ik hoop dat je het niet zo bedoelt, maar met deze woorden twijfel je aan de intentie.

JanRap schreef: ↑12 jul 2025, 13:36

Konijntje schreef: ↑12 jul 2025, 12:30

HHR schreef: ↑11 jul 2025, 11:41 Voor de orgelliefhebbers onder ons:

Met Gert-Jan Baan, dominee in de Gereformeerde Gemeenten, en Nederland Zingt-organist Martin Zonnenberg.

Hoe komt het dat een kerkdienst zonder orgel voor veel traditionele protestanten ondenkbaar is? En waarom botsen organisten en predikanten in reformatorische kerken zo regelmatig met elkaar? In deze aflevering duiken Dick en Daniël samen met hun gasten in de relatie tussen kerk en orgel. Hoe kan het dat Calvijn het orgel nog 'sirene van de duivel' noemde en het instrument toch uitgroeide tot het meest geliefde instrument in veel protestantse kerken? Juist door die sterke positie zijn er ook kerkgangers die er niets meer van moeten hebben.

Martin zat als klein mannetje 'achter een instrument dat kan fluisteren en heel veel decibels kan maken'. Volgens de Nederland Zingt-organist hoort een organist dienstbaar te zijn aan de gemeentezang. De Gereformeerde Gemeenten zijn hofleverancier van goede organisten, maar velen verlaten uit frustratie de kerk. Gert-Jan, voorzitter van de vereniging van organisten der Gereformeerde Gemeenten, vindt dat musici met een vakopleiding een vaste aanstelling moeten krijgen. 'Hun bekwaamheid moet worden gewaardeerd.'

Van drums en elektrische gitaren in de kerk moet hij niks hebben, maar volgens Martin valt dat best te combineren. Gert-Jan wil wel dat de Gereformeerde Gemeenten ritmisch gaan zingen - 'zoals het hoort'.

Dick en Daniël geloven het wel

https://youtu.be/ALJ095vOhlw?si=sh9KlzYGcETymQdE

Ik vond het een leuke en ontspannen uitzending. Ds. Baan voelde zich duidelijk op zijn gemak. Geknipt voor deze rol.

Overigens heb ik de indruk dat ds. Baan niet door heeft waarom een Heijkoop een stuk populairder is bij het kerkvolk dan bijvoorbeeld een Rien Donkersloot.

@ Konijntje, Zou ds. Baan werkelijk zo naïef zijn? U noemt twee namen van organisten die een totaal verschillende wereld vertegenwoordigen. De laatstgenoemde is een klassiek geschoold, zeer getalenteerd musicus. Hij beheerst harmonie en contrapunt op sublieme wijze. En zover mij bekend raakt hij ook de harten van zijn luisteraars. Het mijne in ieder geval wel. De eerste is ook zeer talentvol, muzikaal, maar heeft vrees ik een veel minder brede scholing. Hij staat niet in de traditie van de kerkmuziek zoals die sinds de 16e eeuw is ontwikkeld. En zijn spel is uitermate romantisch, sterk op het gevoel en op het effect gericht. Best te begrijpen dat veel kerkgangers voor zijn stijl vallen. Zeker in onze emo-cultuur.
Toch vermoed ik dat het klassieke orgelspel het zal winnen op lange termijn. Omdat het in een bepaalde zin tijdloos is. Zie bijvoorbeeld de koraalzettingen van J.S. Bach. Die zijn zo verbluffend knap dat ze anno 2025 hoogst actueel blijven. Je wordt ze nooit zat.

Ds. Baan zal dat ongetwijfeld weten. Hij is een verstandig man.

De klassieke Hollandse koraalmuziek (denk aan Zwart, Mulder e.d.) is denk ik ook tijdloos en dat is toch zeker niet op het niveau van een Franck of Bach.

Verder ontwikkelt literatuur zich ook. Barok is toch echt van een andere orde dan romantiek.

Over smaak valt niet te twisten. Ik bezoek wel eens in de warmere maanden een dienst van "de Samaritaan" in de Laurenskerk. Soms komen er prachtige voorspelen voorbij a la Vierne, maar soms is het tenenkrommend wat je te horen krijgt (modern). Alsof er honden en katten in het orgel zitten.

Henk J schreef: ↑Gisteren, 10:01

Refojongere schreef: ↑Gisteren, 09:48 Ik bemoei me niet zo met alle wederwaardigheden over allerlei gemeenten en predikanten in de GG.
Maar ik constateer over en weer een enorm wantrouwen naar elkaars intenties vooral.

Wat moet er gebeuren om zoiets weg te nemen denken jullie?

Elkaar recht in de ogen kijken, eerlijk communiceren en de verschillen durven benoemen. Luther was ook geen Calvijn.

Toch zul je dan verschillen blijven houden. Luther en Calvijn zaten ook niet altijd op dezelfde lijn.

Soms zul je ook moeten accepteren dat er verschillen zijn en dat van elkaar moeten accepteren. Ik denk wel eens dat we binnen de Gereformeerde traditie te scherp zijn naar elkaar, waardoor de zachtmoedigheid en verdraagzaamheid er niet meer is. Verschillen worden vaak op het scherpst van de snede uitgevochten. Met veel te veel kerkscheuringen tot gevolg.

Mooie column op CVandaag!

https://cvandaag.nl/106524-het-water-va ... d2pQdVVrPQ

BSH schreef: ↑Gisteren, 18:52 Mooie column op CVandaag!

https://cvandaag.nl/106524-het-water-va ... d2pQdVVrPQ

Inderdaad, treffend. Ik ben niet zo CVvandaag-achtig maar deze column is helder en treffend!

MGG schreef: ↑Gisteren, 18:11

Rido91 schreef: ↑Gisteren, 17:12

Bogerman schreef: ↑Gisteren, 16:27 Wat bedoelen jullie ‘teveel’ ellende? De tekst bepaalt toch de uitleg en waar de nadruk op valt?

Dat zou wel zo moeten zijn. Helaas is dat in sommige gemeenten niet het geval en probeert men de tekst dienstbaar te maken aan de preek die de dominee graag wil houden. Men probeert bepaalde geschiedenissen zo te allegoriseren dat het dienstbaar wordt aan de standenleer bijvoorbeeld.
Of er wordt na de tussenzang nog even kortelijks bij de vruchten van een waar zaligmakend geloof stilgestaan waarbij men eigenlijk niet veel verder komt dan wat droefheid over de zonde

Met woordkeuze als probeert te verdraaien heb ik moeite. Ik hoop dat je het niet zo bedoelt, maar met deze woorden twijfel je aan de intentie.

Daar heb je gelijk in, ik bedoelde het anders dan ik typte want ik bedoelde inderdaad niet dat de geschiedenis zelf werd verdraaid. Ik heb het aangepast met hoe ik het bedoelde : Men probeert bepaalde geschiedenissen zo te allegoriseren dat het dienstbaar wordt aan de standenleer

R+ck schreef: ↑Gisteren, 11:38 Een predikant dient geen preek te houden maar een boodschap te verkondigen.
Men kan perfect de schrift uitleggen vanuit het hoofd, maar dan is het een lezing en geen levende Woordverkondiging.
Om een boodschap te brengen moet eerst een boodschap ontvangen worden.
Daarom begint de bediening van het Woord in het eigen persoonlijke leven.
God wil eerst een werk in ons doen om door ons anderen tot zegen te kunnen zijn.
En om een boodschap te ontvangen dient de prediker (en elke gelovige) die levendige verborgen omgang met God te hebben.
Als ons eigen geloofsleven dor en doods zijn we geen licht en kunnen we ook geen licht verspreiden.
Zo zie je hoe teer het ligt, hoe dun de lijn is tussen zelf een op zichzelf kloppende preek houden of de boodschap van God overbrengen.
Daarbij denk ik aan Jona die ook wel preekte in Ninevé maar niet de boodschap bracht die God wilde dat hij bracht.

Laten we daarom bidden voor onze predikanten dat ze gedoopt mogen worden met de Heilige Geest, elke dienst weer.
Dan valt de prediker weg en is het God die zelf tot ons spreekt en zal er ook zegen op volgen.
Want de waarachtige prediking is niet spreken over God maar spreken in naam van God, dan wordt het ook persoonlijk.

Eens schreef iemand over zeker predikant dat hij het als zijn taak zag om Gods woord uiteen te zetten, en dat hij vertrouwde dat Gods woord de kracht had om de hoorders te bekeren, omdat het Gods woord is, en dat het eenvoudig verklaren van de Schrift in zichzelf Evangelisch is. Dit is, mijns inziens, een logisch en Schriftuurlijk standpunt, maar het lijkt her en der wat haaks te staan op bovenstaande.

Gods woord is levend en krachtig, Hebr. 4:2, maar niet de predikant of zijn boodschap. Het woord ontvangt zijn gezag niet van de prediker, maar de prediker heeft zijn gezag te danken aan het woord dat hij predikt. Paulus verblijdde zich erin dat Christus door nijd en twist verkondigd werd, Fil. 1:15. Als deze predikers Gods levende woord niet verkondigden, waarom zou Paulus zich dan verblijd hebben?

Als de Heere over de vervolgingen spreekt dan zegt Hij: doch wanneer zij u overleveren, zo zult gij niet bezorgd zijn, hoe of wat gij spreken zult; want het zal u in dezelve ure gegeven worden, wat gij spreken zult, Matt. 10:19. Welnu, als dit altijd al gegeven werd, waarom zou de Heere dan hier uitdrukkelijk beloven dat het in dezelve ure gegeven zal worden? En als Hij de Heilige Geest belooft, zegt Hij dat de Heilige Geest alles zal indachtig maken wat Hij de discipelen gezegd had, Joh. 14:26. Indachtig maken lijkt mij iets anders dan een boodschap geven.

Het antwoord op de prediking, leven of dood, ligt bij de hoorder, niet bij de predikant (mits het verkondigde woord waarheid is). Het woord der prediking deed de ongelovige Joden geen nut, omdat het niet met het geloof gemengd was in degenen die het gehoord hebben, Hebr. 4:2. De reuk van de kennis van Christus is sommigen een reuk des doods ten dode, en anderen een reuk des levens ten leven, 2 Kor. 2:16.

Juist het voorbeeld van Jona maakt dit duidelijk. Ik zal er niet over twisten of Jona de door God gewenste boodschap bracht, maar aannemen dat hij die niet bracht. Toch had deze prediking van Jona (die in dat geval geen levende verkondiging was) vrucht, wie heeft zoveel zegen op zijn werk gehad als Jona? Maar hoe zou een niet levende verkondiging, die God niet wilde, zoveel vrucht kunnen hebben?

De discussie van R+ck & Iemand lijkt te gaan over “verstandelijk kennis” en “harten kennis” als ik het goed heb.
Verstandelijke kennis en hartenkennis van de Bijbel zijn in de Bijbelse en reformatorische traditie te onderscheiden, maar zijn in hun volheid bedoeld als een eenheid.

Verstandelijke kennis is het kennen van de Bijbel met je hoofd. Je weet wat er staat, kent Bijbelverhalen, dogma’s, leerstukken, teksten en kunt ze misschien goed uitleggen of verdedigen. Maar het verstand wordt niet uitgesloten in het geloof (Jesaja 1:18 – "Komt toch, en laat ons samen richten"). Toch is verstandelijke kennis niet zaligmakend op zichzelf. Zelfs de duivel kent de Schrift (Jakobus 2:19 – "De duivelen geloven ook, en zij sidderen.").

Hartenkennis (bevindelijk geloof) is het kennen van God door het werk van de Heilige Geest in je hart. Je leert niet alleen over God, maar je ontmoet Hem, je buigt voor Hem, je vertrouwt op Zijn beloften, en je mist Hem als Hij Zich verbergt. Deze kennis komt met zielsbevinding: overtuiging van zonde, verootmoediging, geloof in Christus, liefde tot Zijn Woord. Het raakt het innerlijk, de wil, het hart.

In de praktijk kunnen deze twee vormen van kennis los van elkaar voorkomen: Iemand kan veel verstandelijke kennis hebben zonder het hart ooit gebroken of vernieuwd te hebben. Iemand met hartenkennis zal echter ook hongeren naar meer kennis van het Woord, dus zal het verstand niet verwaarlozen. Toch is Gods bedoeling dat verstand en hart samenkomen. Zoals Psalm 119:34 zegt: "Geef mij verstand, dat ik Uw wet beware en haar houde, met geheel mijn hart."
Verstand en hart zijn te onderscheiden, maar horen in het ware geloof samen. Waar de Heilige Geest werkt, vernieuwt Hij zowel hart als denken.

Johann Gottfried Walther schreef: ↑Gisteren, 18:05 Sommige preken zondekennis (die zeker noodzakelijk is) als of het Christus is...
En alsof je kunt geloven als je alleen zondekennis hebt.
En alsof zondekennis zaligmakend is.
En niet: Ik heb niets anders onder u willen weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd...

Want ja meent men vele komen nooit zo ver, worden nooit zover doorgeleid dat ze zekere en echte Christuskennis krijgen.
En onder het idee, dat men altijd een geestelijke bedelaar blijft (dat is trouwens waar), meent men dat het leven vanuit en door Christus voor slechts weinigen is.

Dat komt ook omdat een missend (geestelijk) leven zo wordt verheerlijkt.
En bijv. Matth 5 de zaligsprekingen verkeerd worden begrepen.

Pas plaatste ik:

"Sommige christenen denk dat verstandelijke kennis niet nuttig is, en zelfs schadelijk. Men luistert zelfs onder de prediking nauwelijks naar de verklaring van de tekst, maar let wel op of er iets in de toepassing wordt gezegd wat het bevindelijke betreft. Hierdoor wordt men niet vast in het geloof, en is als een baar der zee, die heen en weer geslingerd wordt. Vooral mist men geloofslicht en kracht, omdat men altijd hunkert naar gevoel en gestalten. Men let niet op een verstandige wijze op het Woord van de hoge God"

Theodorus Adrianus Clarisse (1741-1781)

Ik denk dat dat klopt, maar als de tekst nauwelijks of oppervlakkig verklaard wordt dan is dat ook schadelijk.
Vandaag last ik nog een preek: Wij zullen geen tijd besteden aan de context van de tekst, en ook niet aan de letterlijke betekenis van de tekst, maar gelijk doorgaan naar de geestelijke betekenis van de tekst...

@ JohannGottfried Walther, u bent gegrepen door de leer van de reformatoren. Mooi. U schrijft over het behandelen van het stuk van de zondekennis in de GG. U geeft een haarscherpe en loepzuivere analyse, en u vertoont veel durf om het op papier te zetten. Het zal u geen vrienden opleveren. Ik ben er mee gestopt om de afwijkingen van de Reformatie in de GG te benoemen. Men begrijpt je in de verste verten niet, wordt verdrietig en boos. En nooit zal de GG haar specifieke leer veranderen want dan houdt zij op te bestaan. Het gaat hier over een wedergeboortetheologie in de GG en de leer van de rechtvaardiging van de goddeloze in de Reformatie. We krijgen dit niet onder één noemer. Om het in het dagelijks leven wat gemakkelijker te maken voor mezelf, en om de GG te blijven respecteren, dat moeten we echt doen, probeer ik de leer van de GG in kerkhistorisch perspectief te zien, en na te gaan waarom ze de dingen zo zeggen en zo leren. Ze slaan een heel stuk kerkgeschiedenis over. Die begint voor hen pas bij Comrie. En die had een forse tik van de Verlichting te pakken. Comrie filosofeerde en redeneerde. ( niet in al zijn boeken trouwens ) en maakte van geloof en bekering een systeem. Tragisch dat hij dat ook nog met de beste bedoelingen deed. Hij was vuurbang voor het Remonstrantisme. En vuurbang voor het woord 'geloof'.