-DIA- schreef:Bij de oude christenen die ik nog gekend heb lag dat soms heel teer.
Er waren idd vrouwen die bij het bidden een hoofddoekje droegen.

Ander voorbeeld dat ik van nabij meemaakte:
Een kind van God dat nooit iets durfde te eten voor er gebeden was.
Mensen spotten er wel eens mee, maar als hij een koekje bij de thee kreeg
was hij even stil voor hij het koekje nuttigde.
Dat waren beslist geen vrome kunsten, maar daar lag de tere vreze Gods zo op hun ziel.
En die teerheid is helaas zo ver weg...

Marnix schreef:

-DIA- schreef:Bij de oude christenen die ik nog gekend heb lag dat soms heel teer.
Er waren idd vrouwen die bij het bidden een hoofddoekje droegen.

Ander voorbeeld dat ik van nabij meemaakte:
Een kind van God dat nooit iets durfde te eten voor er gebeden was.
Mensen spotten er wel eens mee, maar als hij een koekje bij de thee kreeg
was hij even stil voor hij het koekje nuttigde.
Dat waren beslist geen vrome kunsten, maar daar lag de tere vreze Gods zo op hun ziel.
En die teerheid is helaas zo ver weg...

Ik zie die vreze nog best wel terug, alleen uit die zich niet op een dergelijke manier. Prima als iemand dat doet, maar ik zie het niet terug in de Bijbel, dus laat dergelijk gedrag geen maatstaf zijn waaraan we die vreze afmeten.

Marnix schreef:Ehm, even voor de duidelijkheid, met maatstaf bedoel ik, dat je het afmeet aan dat soort zaken. Dat is twee kanten op. Met de ene kant, die vreze herkennen in dit soort kleine dingen, daar heb ik zeker geen moeite mee. Als iemand op zo'n manier daarmee bezig is en God voor alles wat hij krijgt dankt is dat heel mooi en dan kan je op basis daarvan stellen dat zo iemand dicht bij Hem leeft, zich in alles afhankelijk weet. De andere kant is dat als iemand dat niet doet, je niet kan zeggen: Die hebben die vreze niet. Die kan zich op zo'n manier uiten maar iemand kan die tere vreze ook hebben zonder het op die manier te doen, ja zelfs misschien wel zonder dat je het uberhaupt vaak opmerkt. Bij de opmerking "die teerheid is zover weg" vraag ik me dan wel af: Waar leidt je dat uit af? Misschien is die er best, maar uit die zich anders dan jij verwacht. Als zo iemand iedere avond in zijn binnenkamer op de knieen valt en God dankt voor al het goede, is die "tere vreze" er ook, alleen zie je daar minder van.

Marnix schreef:Ehm, even voor de duidelijkheid, met maatstaf bedoel ik, dat je het afmeet aan dat soort zaken. Dat is twee kanten op. Met de ene kant, die vreze herkennen in dit soort kleine dingen, daar heb ik zeker geen moeite mee. Als iemand op zo'n manier daarmee bezig is en God voor alles wat hij krijgt dankt is dat heel mooi en dan kan je op basis daarvan stellen dat zo iemand dicht bij Hem leeft, zich in alles afhankelijk weet. De andere kant is dat als iemand dat niet doet, je niet kan zeggen: Die hebben die vreze niet. Die kan zich op zo'n manier uiten maar iemand kan die tere vreze ook hebben zonder het op die manier te doen, ja zelfs misschien wel zonder dat je het uberhaupt vaak opmerkt. Bij de opmerking "die teerheid is zover weg" vraag ik me dan wel af: Waar leidt je dat uit af? Misschien is die er best, maar uit die zich anders dan jij verwacht. Als zo iemand iedere avond in zijn binnenkamer op de knieen valt en God dankt voor al het goede, is die "tere vreze" er ook, alleen zie je daar minder van.

Pierre27 schreef:Ik lees uit het citaat van DIA dit dat hij die teerheid namelijk bidden voor een hap koek niet meer tegenkomt. Vandaar mijn oproep hem dat zo te laten zien.

Vervolgens over teerheid in het algemeen: ik denk dat ik moet zeggen dat ik minder vaak hoor van deze zaken waar een vorm van teerheid in voorkomt. Tijdgeest heeft ook de kerk in de klauwen.
Laten we om jouw voorbeeld van de binnenkamer niet te doen verdwijnen, de teerheid bedoelen die door anderen gezien kan worden.

Oude-Waarheid schreef:

Marnix schreef:Ehm, even voor de duidelijkheid, met maatstaf bedoel ik, dat je het afmeet aan dat soort zaken. Dat is twee kanten op. Met de ene kant, die vreze herkennen in dit soort kleine dingen, daar heb ik zeker geen moeite mee. Als iemand op zo'n manier daarmee bezig is en God voor alles wat hij krijgt dankt is dat heel mooi en dan kan je op basis daarvan stellen dat zo iemand dicht bij Hem leeft, zich in alles afhankelijk weet. De andere kant is dat als iemand dat niet doet, je niet kan zeggen: Die hebben die vreze niet. Die kan zich op zo'n manier uiten maar iemand kan die tere vreze ook hebben zonder het op die manier te doen, ja zelfs misschien wel zonder dat je het uberhaupt vaak opmerkt. Bij de opmerking "die teerheid is zover weg" vraag ik me dan wel af: Waar leidt je dat uit af? Misschien is die er best, maar uit die zich anders dan jij verwacht. Als zo iemand iedere avond in zijn binnenkamer op de knieen valt en God dankt voor al het goede, is die "tere vreze" er ook, alleen zie je daar minder van.

Tja Marnix misschien heb je het nooit gehoord : HEERE wat wilt Gij dat ik doen zal!
Heb er gekend die in bijna alles Hem nodig hadden ook wanneer het ging om kleine dingen.
Diep en stijl van Hem afhankelijk in die tere vreze voor Zijn Naam.

helma schreef:waar ik ook nog mee zit...
eigenlijk bid ik de hele dag vaak ook onder het werk e.d. door
dus zou ik eigenlijk altijd een hoofdbedekking op moeten

of is toch mijn lange haar bedekking genoeg?

Ds van Vlastuin schreef:In de eredienst dragen de vrouwen van de gemeente een hoofddeksel. Het is onze overtuiging dat deze aanwijzing van de apostel Paulus in 1 Kor. 11 niet de gang van zaken in die dagen beschrijft, maar waarschuwt tegen het afschaffen van deze bijbelse gewoonte. In het Oude Testament droeg de priester een muts. Het was een teken dat hij nog onverzoend was en dat hij zonder Christus niet voor God kon komen. In het Nieuwe Testament is de verzoening geschied. Christus is nu het hoofd van de man. Dat deksel op het hoofd is meer dan voldoende. De man draagt derhalve geen hoofddeksel meer. Hij staat vrij tegenover God. De vrouw die in het Oude Testament buiten de eredienst stond, neemt er nu geheel aan deel. Onze vertaling kan de verwarring wekken dat het haar van de vrouw haar deksel is. Het grondwoord maakt echter duidelijk dat het hoofddeksel op haar is overgegaan, om tot uitdrukking te brengen dat zij in de man is begrepen. Christus is het hoofd van de man en de man is het hoofd van de vrouw.

Hetzelfde verband van de Schrift leert ons dat het een eer is voor een vrouw om lang haar te dragen. Dit woord "eer" heeft een geweldig diepe inhoud. Het wordt ook wel vertaald met "heerlijkheid". In Luk. 2:14 laten de engelen ons weten dat de volle heerlijkheid van God schittert in de baby Jezus. Zo schittert de heerlijkheid van de man in de vrouw. En de heerlijkheid van de vrouw schittert in haar lange haar. Wat krijgt dit eenvoudige gebruik dan een diepe inhoud.

memento schreef:

Ander schreef:1 Kor. 11:5 Maar een iegelijke vrouw die bidt of profeteert met ongedekten hoofde, onteert haar eigen hoofd; want het is een en hetzelfde alsof haar het haar afgesneden was.

Dit zeggen de kanttekeningen bij deze tekst:

13 Dat is, die in de vergadering aanhoort de gemene gebeden, of de uitlegging der profetische Schriften; want dat een vrouw openlijk in de vergadering de gebeden zou doen, of de Schrift uitleggen, wordt haar verboden, 1 Kor. 14:34, 35. 1 Tim. 2:12.

De Kanttekenaren geven daar hun interpretatie. Maar we moeten wel beseffen dat de beperkingen die de kanttekenaren daar aanbrengen niet gebaseerd is op de tekst.

accoord schreef:Er werd ook we eens gezegd vroeger, dat er meer met de pet op dan met de pet af werd gebeden... Dat gold dan uiteraard voor mannen die tijdens hun werk veel zuchtten tot God over hun innerlijke nood. Begreep ik tenminste...
Ik weet ook niet of de Heere daar ook speciaal op let, op het wel of niet dragen van een hoofddeksel tijdens het bidden. Zou het hem niet meer gaan om de oprechtheid van het hart tijdens een gebed?

accoord schreef:Ik weet ook niet of de Heere daar ook speciaal op let, op het wel of niet dragen van een hoofddeksel tijdens het bidden. Zou het hem niet meer gaan om de oprechtheid van het hart tijdens een gebed?

Marie-Henriëtte schreef:

accoord schreef:Er werd ook we eens gezegd vroeger, dat er meer met de pet op dan met de pet af werd gebeden... Dat gold dan uiteraard voor mannen die tijdens hun werk veel zuchtten tot God over hun innerlijke nood. Begreep ik tenminste...
Ik weet ook niet of de Heere daar ook speciaal op let, op het wel of niet dragen van een hoofddeksel tijdens het bidden. Zou het hem niet meer gaan om de oprechtheid van het hart tijdens een gebed?

Denk dat het laatste inderdaad belangrijker is dan alle uiterlijke kenmerken.