Zondagsdruk...eh...rust

[Afgewezen]

Ha, eindelijk herkenning!

[Klaio]

Tja, wat moet ik hierop zeggen?
Ik ervaar de zondagse kerkdienst helemaal niet als een rustpunt.
Je komt in een volle kerk, waar je nauwelijks contact hebt met de mensen (nee, alsjeblieft geen pastorale opmerkingen in de trant van, 'ja-maar-daar-moet-je-zelf-ook-iets-aan-doen'), je moet maar afwachten of je een rustig plekje hebt, dan zit je ruim anderhalf uur stijf in een bank (al dan niet met een hoed op) en als wat je te horen krijgt, dan nog zeer beneden de maat is... Ik vind dat bij elkaar allemaal zeer stresserend. Volgens mij is dat nooit de bedoeling geweest van de 'onderlinge bijeenkomsten'.
Ik sla dan ook graag eens een beurtje over.

Ik voel wel enigszins met je mee. Toen ik nog naar de OGG ging met mijn ouders, moesten we in het begin altijd op een plaatsje wachten, omdat we er te gast waren (nou ja, te gast ); de leesdiensten waren dramatisch en het kostte zeer veel inspanning om nog iets van de preek mee te krijgen, als dat al lukte. De banken waren niet te pruimen en het jongetje voor me - toen we eenmaal een vast plaatsje hadden - zat zo ongeveer elke dienst doodleuk zijn neusinhoud te presenteren of op te eten, te klieren met zijn zusje die op haar beurt doodleuk een romannetje las dat ze vakkundig had weggemoffeld in haar rok of met nog andere dingen bezig was. Om vervolgens te vernemen dat leer en leven in deze kerk toch nog het meest gewaarborgd zou zijn.
In de GG is het allemaal wel wat beter geregeld, maar de beste momenten van de zondag heb ik toch echt buiten de kerkelijke bijeenkomsten, na afloop van de dienst als we een goed gesprek hebben, of tijdens de persoonlijke bijbelstudie.

Geheel herkenbaar Freek! Door de omvang van veel gemeenten is de kerkelijke bijeenkomst inderdaad geen genoegen meer. Wat een onrust en afleidingsmogelijkheden, met name ook door kinderen die zonodig zo vroeg mogelijk mee moeten. Brrr. De meeste zegen ontvang ook ik nog steeds buiten de diensten om.

[pjf]

Tja, wat moet ik hierop zeggen?
Ik ervaar de zondagse kerkdienst helemaal niet als een rustpunt.
Je komt in een volle kerk, waar je nauwelijks contact hebt met de mensen (nee, alsjeblieft geen pastorale opmerkingen in de trant van, 'ja-maar-daar-moet-je-zelf-ook-iets-aan-doen'), je moet maar afwachten of je een rustig plekje hebt, dan zit je ruim anderhalf uur stijf in een bank (al dan niet met een hoed op) en als wat je te horen krijgt, dan nog zeer beneden de maat is... Ik vind dat bij elkaar allemaal zeer stresserend. Volgens mij is dat nooit de bedoeling geweest van de 'onderlinge bijeenkomsten'.
Ik sla dan ook graag eens een beurtje over.

Ik voel wel enigszins met je mee. Toen ik nog naar de OGG ging met mijn ouders, moesten we in het begin altijd op een plaatsje wachten, omdat we er te gast waren (nou ja, te gast ); de leesdiensten waren dramatisch en het kostte zeer veel inspanning om nog iets van de preek mee te krijgen, als dat al lukte. De banken waren niet te pruimen en het jongetje voor me - toen we eenmaal een vast plaatsje hadden - zat zo ongeveer elke dienst doodleuk zijn neusinhoud te presenteren of op te eten, te klieren met zijn zusje die op haar beurt doodleuk een romannetje las dat ze vakkundig had weggemoffeld in haar rok of met nog andere dingen bezig was. Om vervolgens te vernemen dat leer en leven in deze kerk toch nog het meest gewaarborgd zou zijn.
In de GG is het allemaal wel wat beter geregeld, maar de beste momenten van de zondag heb ik toch echt buiten de kerkelijke bijeenkomsten, na afloop van de dienst als we een goed gesprek hebben, of tijdens de persoonlijke bijbelstudie.

Geheel herkenbaar Freek! Door de omvang van veel gemeenten is de kerkelijke bijeenkomst inderdaad geen genoegen meer. Wat een onrust en afleidingsmogelijkheden, met name ook door kinderen die zonodig zo vroeg mogelijk mee moeten. Brrr. De meeste zegen ontvang ook ik nog steeds buiten de diensten om.

Het is voor mij elke zondag toch weer heel erg fijn om naar de kerk (GG) te mogen. De onderlinge samenkomsten zijn in mijn ogen dan ook een grote zegen. Ik herken dit dus totaal niet.

Ja, het gebeurd wel eens dat er kinderen zitten te klieren o.i.d. waardoor je afgeleid wordt, maar of je dan meteen niets meer meekrijgt van de hele dienst..

[pjf]

en verder zou ik ook een ieder de praktische raad van Ariene willen geven. Vraag je af of je plek in je huidige gemeente de goede plek is.

Of beter nog, vraag God of het de juiste plaats is! Als we er een eigen keuze van maken, kiezen we al snel voor de 'vleselijke' voordelen..

[Klaio]

en verder zou ik ook een ieder de praktische raad van Ariene willen geven. Vraag je af of je plek in je huidige gemeente de goede plek is.

Of beter nog, vraag God of het de juiste plaats is!

Hoe moet ik me dat antwoord voorstellen?

[freek]

en verder zou ik ook een ieder de praktische raad van Ariene willen geven. Vraag je af of je plek in je huidige gemeente de goede plek is.

Of beter nog, vraag God of het de juiste plaats is!

Hoe moet ik me dat antwoord voorstellen?

Dat vroeg ik me ook al af.

[JolandaOudshoorn]

Hoe moet ik me dat antwoord voorstellen?

Dat vroeg ik me ook al af.

Dat weet ik niet. Ga (net als Jacob) maar eens het gevecht aan met Hem.

Maar het is iets heel moeilijks, je niet thuis voelen in de gemeente. Niet worden gevoed. Ik besef dat ik gezegend ben dat ik nu in een andere situatie zit. En verder... ik kan niets voor jullie verder betekenen of doen (behalve dan mijn handen vouwen)

[freek]

Hoe moet ik me dat antwoord voorstellen?

Dat vroeg ik me ook al af.

Dat weet ik niet. Ga (net als Jacob) maar eens het gevecht aan met Hem.

Maar het is iets heel moeilijks, je niet thuis voelen in de gemeente. Niet worden gevoed. Ik besef dat ik gezegend ben dat ik nu in een andere situatie zit. En verder... ik kan niets voor jullie verder betekenen of doen (behalve dan mijn handen vouwen)

Ik denk dat je het antwoord al geeft. Als je niet gevoed wordt in een gemeente, dan hoef je er niet te blijven. Er kunnen echter wel zwaarwegende redenen zijn om het wel te doen, bijvoorbeeld het verlangen om tot zegen te zijn voor anderen binnen je gemeente. Dit is een kwestie waarin iedereen in zijn eigen gemoed ten volle moet verzekerd zijn. Daarover zul je echter geen concrete antwoorden van God kunnen verwachten.

[pjf]

Hoe moet ik me dat antwoord voorstellen?

Dat vroeg ik me ook al af.

Dat weet ik niet. Ga (net als Jacob) maar eens het gevecht aan met Hem.

Maar het is iets heel moeilijks, je niet thuis voelen in de gemeente. Niet worden gevoed. Ik besef dat ik gezegend ben dat ik nu in een andere situatie zit. En verder... ik kan niets voor jullie verder betekenen of doen (behalve dan mijn handen vouwen)

Inderdaad, naar mijn mening is de keuze voor een gemeente/kerk geen kwestie van smaak of gevoel in de eerste plaats, maar van gebed! Leg de zorgen over de gemeente waarin je zit aan de Heere voor in gebed, vraag Hem dan maar wat de weg is die je gaan moet. Naar een andere gemeente? Of heeft God er een bedoeling mee dat je in de gemeente zit waar je zit?

[jvdg]

Ha, eindelijk herkenning!

Ook ik (h)erken jouw gevoel t.a.v. de kerkgang.
Geen gevoel van gemeenschap, uiterlijkheid, veel dwangmatigs, niet ongedwongen, lusteloosheid en lauwheid. Dan voel je geen band.
Dan voel je jezelf een buitenstaander en vaak ben je dat dan ook......

Anderzijds besef ik de zegen van een "goede" samenkomst: En laat de onderlinge bijeenkomst niet na......
Maar 't blijft er om hangen wat die bijeenkomst voorstelt.

[caprice]

En zo gaat dat de hele dag door met zondagsschool en jeugdclub. "Mijn vrouw zegt: Ik heb pas rust om tien uur 's avonds.''

Schrap eerst dat maar eens. Club of jeugdvereniging op zondag is het onbegrijpelijkste wat er bestaat, want de zondag dient een dag voor het gezin te zijn. Al die toeters en bellen rondom de twee erediensten (waaronder een leerdienst in de zondagse namiddag) maken de zondag druk, Niet de twee diensten.
Laat al die andere dingen op andere dagen gebeuren.

[JolandaOudshoorn]

En zo gaat dat de hele dag door met zondagsschool en jeugdclub. "Mijn vrouw zegt: Ik heb pas rust om tien uur 's avonds.''

Schrap eerst dat maar eens. Club of jeugdvereniging op zondag is het onbegrijpelijkste wat er bestaat, want de zondag dient een dag voor het gezin te zijn. Al die toeters en bellen rondom de twee erediensten (waaronder een leerdienst in de zondagse namiddag) maken de zondag druk, Niet de twee diensten.
Laat al die andere dingen op andere dagen gebeuren.

jep! we houden zondagschool op maandag

[Bert Mulder]

Audioserver is een prima alternatief. Het rustpunt in de huiskamer. Doe ik steeds vaker. En je kunt halverwege eventueel nog switchen ook.

En hoe is dat ter ere Gods?

Want een godsdienstoefening is toch, als het goed is, in de eerste plaats tot Gods eer. Het is niet genoemd een 'mensendienst'. De predikant staat dus in dienst van God, niet om de mens aan te zeggen wat de mens horen wilt.

Verder, als je thuis zit, hoe behoor je dan tot het Lichaam van Christus, de Kerk?

[caprice]

Audioserver is een prima alternatief. Het rustpunt in de huiskamer. Doe ik steeds vaker. En je kunt halverwege eventueel nog switchen ook.

En hoe is dat ter ere Gods?

Want een godsdienstoefening is toch, als het goed is, in de eerste plaats tot Gods eer. Het is niet genoemd een 'mensendienst'. De predikant staat dus in dienst van God, niet om de mens aan te zeggen wat de mens horen wilt.

Verder, als je thuis zit, hoe behoor je dan tot het Lichaam van Christus, de Kerk?

Ja, sommigen laten zich liever bedienen door het gemak, dan dat ze gemeenschap hebben.

[Barmhartigheid]

Tja, wat moet ik hierop zeggen?
Ik ervaar de zondagse kerkdienst helemaal niet als een rustpunt.
Je komt in een volle kerk, waar je nauwelijks contact hebt met de mensen (nee, alsjeblieft geen pastorale opmerkingen in de trant van, 'ja-maar-daar-moet-je-zelf-ook-iets-aan-doen'), je moet maar afwachten of je een rustig plekje hebt, dan zit je ruim anderhalf uur stijf in een bank (al dan niet met een hoed op) en als wat je te horen krijgt, dan nog zeer beneden de maat is... Ik vind dat bij elkaar allemaal zeer stresserend. Volgens mij is dat nooit de bedoeling geweest van de 'onderlinge bijeenkomsten'.
Ik sla dan ook graag eens een beurtje over.

Ik voel wel enigszins met je mee. Toen ik nog naar de OGG ging met mijn ouders, moesten we in het begin altijd op een plaatsje wachten, omdat we er te gast waren (nou ja, te gast ); de leesdiensten waren dramatisch en het kostte zeer veel inspanning om nog iets van de preek mee te krijgen, als dat al lukte. De banken waren niet te pruimen en het jongetje voor me - toen we eenmaal een vast plaatsje hadden - zat zo ongeveer elke dienst doodleuk zijn neusinhoud te presenteren of op te eten, te klieren met zijn zusje die op haar beurt doodleuk een romannetje las dat ze vakkundig had weggemoffeld in haar rok of met nog andere dingen bezig was. Om vervolgens te vernemen dat leer en leven in deze kerk toch nog het meest gewaarborgd zou zijn.
In de GG is het allemaal wel wat beter geregeld, maar de beste momenten van de zondag heb ik toch echt buiten de kerkelijke bijeenkomsten, na afloop van de dienst als we een goed gesprek hebben, of tijdens de persoonlijke bijbelstudie.

Geheel herkenbaar Freek! Door de omvang van veel gemeenten is de kerkelijke bijeenkomst inderdaad geen genoegen meer. Wat een onrust en afleidingsmogelijkheden, met name ook door kinderen die zonodig zo vroeg mogelijk mee moeten. Brrr. De meeste zegen ontvang ook ik nog steeds buiten de diensten om.

De omvang van de gemeenten? Bedoel je hiermee dat de gemeentes zo groot zijn?
En het hemelleven dan? Een schare die niemand tellen kan!