Ach, ik ken ook wel kinderen van God die een tekst van de Heere gehad hebben. 't Moet alleen nog steeds uitkomen. Namelijk in de jaren 50 van de Heere te kennen gekregen dat de Russen zouden komen..... En dat was dan nog 1 van de meest onschuldig en grappige niet uitgekomen tekstjes.

Maar wie zegt dat dat niet meer gebeurt?

Ook nog niet alle profetieën in de BIjbel zijn uitgekomen.

Waar ik meer moeite mee heb, is het volgende verhaal dat ik pas las: (vergeef me als ik wat details verkeerd heb, want ik vertel het na uit mijn hoofd)

Een boekje van Zondagsrust schreef:Het was zondag en het stormde. De dijken dreigden te bezwijken en met man en macht werd aan dijkverzwaring gewerkt. Leen Potappel werkte ook, hij zat thuis en bad. Hij smeekte de Heere om bewaring en mocht ook geloven dat Stavenisse gespaard zou blijven. Toen ging hij naar buiten om de werkende mannen te waarschuwen. Zij hoefden namelijk niet meer te werken en als zij dat toch deden, zouden zij de zondag ontheiligen.

De mannen gingen gewoon door met werken en joegen Potappel weg. Toen zei hij: Als de Heere echt gesproken heeft, klinkt er nu een dondersalg. Daarop klonk er een daverende slag, die tot in Amsterdam gehoord werd. Zo kreeg Potappel gelijk.

Daar heb ik moeite mee, met zo'n verhaal. Hadden die mannen echt moeten stoppen met werken omdat er één dorpsgenoot een boodschap van God gekregen had? Bedoelde God echt dat de mannen niet mochten werken, of had Hij juist besloten om Stavenisse te sparen door de dijkversterkingen?

Unionist schreef:Maar wie zegt dat dat niet meer gebeurt?

Ook nog niet alle profetieën in de BIjbel zijn uitgekomen.

Waar ik meer moeite mee heb, is het volgende verhaal dat ik pas las: (vergeef me als ik wat details verkeerd heb, want ik vertel het na uit mijn hoofd)

Een boekje van Zondagsrust schreef:Het was zondag en het stormde. De dijken dreigden te bezwijken en met man en macht werd aan dijkverzwaring gewerkt. Leen Potappel werkte ook, hij zat thuis en bad. Hij smeekte de Heere om bewaring en mocht ook geloven dat Stavenisse gespaard zou blijven. Toen ging hij naar buiten om de werkende mannen te waarschuwen. Zij hoefden namelijk niet meer te werken en als zij dat toch deden, zouden zij de zondag ontheiligen.

De mannen gingen gewoon door met werken en joegen Potappel weg. Toen zei hij: Als de Heere echt gesproken heeft, klinkt er nu een dondersalg. Daarop klonk er een daverende slag, die tot in Amsterdam gehoord werd. Zo kreeg Potappel gelijk.

Daar heb ik moeite mee, met zo'n verhaal. Hadden die mannen echt moeten stoppen met werken omdat er één dorpsgenoot een boodschap van God gekregen had? Bedoelde God echt dat de mannen niet mochten werken, of had Hij juist besloten om Stavenisse te sparen door de dijkversterkingen?

Zo'n verhaal is ook niet bijbels. Wij, als volgelingen van de Reformatie, leren dat God nu niet meer door mensen spreekt, maar door Zijn Woord. Wij geloven dan ook dat áls God tot iemand spreekt, dit geen nieuwe openbaring meer zijn kan, en zélfs als dat het wel is, dat dit dan altijd persoonlijk van aard is, en dat dit geen bindende kracht heeft op anderen.

Een bekend voorbeeld is het verhaal van een godvruchtig man uit de gemeente van Spurgeon, die meende van de Heere de opdracht te hebben gekregen om zondags in Spurgeons kerk voor te moeten gaan. Na het verhaal aangehoord te hebben zij Spurgeon: Well, als God wil dat ik zondag mijn preekstoel aan u afsta, dan zal Hij dat mij ook meedelen. Dus laten we maar zien of dat gebeurt. Hetgeen natuurlijk niet geschiedde.

Tiberius schreef:

refo schreef:Dat zijn allemaal stellingen. Er wordt dus niet gewacht op iets bijzonders.

Wat bedoel je precies?
Wat ik, met de DL, als "iets bijzonders" bestempel is, dat zij zich daarin gerust stellen dat zij weten en gevoelen dat zij hun Zaligmaker liefhebben.
Voor een onwedergeboren mens zal dat echt niet het geval zijn.

Er zijn heel wat wedergeboren mensen die tobben met het Avondmaal.
Als er dan verkondigt wordt dat je moet wachten tot God je persoonlijk ten dis leidt, is dat ronduit misleidend, en werkt dat ongeloof in de hand.

Gian schreef:

Tiberius schreef:

refo schreef:Dat zijn allemaal stellingen. Er wordt dus niet gewacht op iets bijzonders.

Wat bedoel je precies?
Wat ik, met de DL, als "iets bijzonders" bestempel is, dat zij zich daarin gerust stellen dat zij weten en gevoelen dat zij hun Zaligmaker liefhebben.
Voor een onwedergeboren mens zal dat echt niet het geval zijn.

Er zijn heel wat wedergeboren mensen die tobben met het Avondmaal.
Als er dan verkondigt wordt dat je moet wachten tot God je persoonlijk ten dis leidt, is dat ronduit misleidend, en werkt dat ongeloof in de hand.

Vreemde verkondiging is dat. Het lijkt wel of men dan de roomse jas van de valse mystiek er weer omheen aan het hangen is.

Laat ze dan in de voorbereidingsweek het Avondmaalsformulier maar eens rustig doorlezen, eventueel aan de hand van een goede verklaring (zoals bijvoorbeeld die van ds. Van Aalst).

Gian schreef:
Er zijn heel wat wedergeboren mensen die tobben met het Avondmaal.
Als er dan verkondigt wordt dat je moet wachten tot God je persoonlijk ten dis leidt, is dat ronduit misleidend, en werkt dat ongeloof in de hand.

Klopt Gian, ik heb ook nooit anders geleerd dan dat je eerst persoonlijk ten dis geleid moet worden en dan duurt het idd. langer voor je aan het avondmaal dúrft te gaan.

Laat ze dan in de voorbereidingsweek het Avondmaalsformulier maar eens rustig doorlezen, eventueel aan de hand van een goede verklaring (zoals bijvoorbeeld die van ds. Van Aalst).

We zijn in NL maar gezegend, en ik wilde wel dat die zegen meer gezien werd. We hebben prachtige formulieren voor doop en avondmaal! Lees en herlees ze, en pas ze toe op je eigen hart en leven.

En wat betreft het boekje van ds. van Aalst, dat is ook aanbevelingswaardig.

Wat ik altijd vreemd gevonden heb, is het onderscheid tussen Doop en Avondmaal. Geen mens piekert erover om zijn kinderen niet te laten dopen, ook al is hij "stikonbekeerd". Maar met het Avondmaal vieren hebben we de grootste moeite. Alsof je de doopvragen zomaar beantwoorden kunt.

IK heb ook weleens het idee dat men het vieren van het Avondmaal als volgende stand ziet. Eerst kom je tot bekering, dat duurt een poosje, en dan kun je een keer aan het Avondmaal gaan denken.

Unionist schreef:Wat ik altijd vreemd gevonden heb, is het onderscheid tussen Doop en Avondmaal. Geen mens piekert erover om zijn kinderen niet te laten dopen, ook al is hij "stikonbekeerd". Maar met het Avondmaal vieren hebben we de grootste moeite. Alsof je de doopvragen zomaar beantwoorden kunt.

IK heb ook weleens het idee dat men het vieren van het Avondmaal als volgende stand ziet. Eerst kom je tot bekering, dat duurt een poosje, en dan kun je een keer aan het Avondmaal gaan denken.

Er wordt geléérd dat je pas aan het avondmaal kunt gaan denken als Christus aan je ziel geopenbaard is.........

Ik zie geen verschil tussen "tot bekering komen" en "Christus aan je ziel geopenbaard krijgen".

Als je tot bekering komt dan wordt je ómgekeerd ipv dat je bij de Heere vandaan loopt keer je om en ga je naar Hem terug, dat wil niet zeggen dat je dan al direct bekend gemaakt wordt met Christus.
Uit veel bekeringen blijkt dat men eerst tot bekering komt dus ómkeert en zijn dadelijke zonden gaat (ver)laten en doorgaand er steeds meer achter komt dat hij door de werken niet zalig kan worden. Pas dán openbaart Christus Zich aan de ziel waardoor wij zalig (zijn ge)worden. En pas dan durf je aan het avondmaal.

OK, maar dat eerste reken ik niet tot "tot bekering komen"

Unionist schreef:OK, maar dat eerste reken ik niet tot "tot bekering komen"

Dat is dan een verschil van mening......

Ik ken veel mesnen die regelmatig hun dadelijke zonden verlaten en toch steeds weer terugvallen. Ik ken niemand die Jezus heeft leren kennen en weer teruggevallen is.

Uit veel bekeringen blijkt dat men eerst tot bekering komt dus ómkeert en zijn dadelijke zonden gaat (ver)laten en doorgaand er steeds meer achter komt dat hij door de werken niet zalig kan worden.

Wie zelf meent de zaligheid te moeten verdienen, bewijst daarmee zijn ongeloof, en heeft dus geen deel aan Christus, en is dus niet bekeerd. Laten we deze gereformeerde waarheid asjeblieft vasthouden!

Ik wil daarmee niet zeggen dat een ziel die leert geloven direct de volste verzekering heeft, dat hij direct durft 'te mijnen', maar zo lang we het zelf nog proberen is er geen plaats voor Christus. (een bittere les die steeds opnieuw geleerd moet worden).