memento schreef:

Marnix schreef:

memento schreef:

Precies. Homofilie is geaardheid, het is geen ziekte waar je zo even van genezen kan worden.

Pedofien bepleiten ook dat pedofielie aangeboren is...

Is dat dan niet zo?

Ik weet niet of dat zo is, maar als ik stel dat pedofielen behandelt moeten worden, protesteerd niemand, terwijl het vanuit bijbels als fatsoenlijk perspectief een zelfde soort zonde is..

Hier ben ik het zeer duidelijk niet mee eens.

Het maakt moreel heel wat uit of er sprake is van volwassenen (consenting adults) of dat er sprake is van handelingen tussen een volwassene en een kind. Om die reden is pedofilie oneindig veel ernstiger. Je schaadt een onschuldige derde. Je maakt mij niet wijs dat dit voor God niet zo geldt.

Ik vind het vertroebelend om dat gewoon maar op een categorie te gooien. Waarom moet op dit forum als homoseksualiteit ter sprake komt steeds pedofilie erbij gehaald worden?

Zosinus schreef:Waarom moet op dit forum als homoseksualiteit ter sprake komt steeds pedofilie erbij gehaald worden?

Omdat een déél van de homofiele mens náást zijn geaardheid, ook nog eens pedofiele gevoelens kán hebben.

Of je dat laatste met wortel en tak kunt uitroeien, waag ik overigens te betwijfelen..................

memento schreef: (...)Wat is negeren? Wat is het voordeel om iemand die homofiel is, maar dit niet zelf doorheeft, daarvoor zijn ogen te openen? Ik zie een levensgroot gevaar van het accepteren van een zondige geaardheid, zonder dat tegelijkertijd gewezen wordt op de noodzaak om deze verkeerde, zondige wortel te doden.(...)

Wat is het nadeel wanneer je iemand in de waan laat dat hij/zij geen homoseksueel is? Krijg je dat soort scenario's van huisje, boompje, beesje, kindjes. En opeens komt papa of mama er achter dat hij/ zij anders geaard is.
Nee, daar help je mensen mee!
En ik wil niet zeggen dat homoseksuele gevoelens geen zonde zijn, want dat zijn het wel! Ik denk alleen dat je deze mensen meer helpt door voor/ met hen te bidden dan door hen een waarheid voor te houden die niet waar is...

Het maakt moreel heel wat uit of er sprake is van volwassenen (consenting adults) of dat er sprake is van handelingen tussen een volwassene en een kind. Om die reden is pedofilie oneindig veel ernstiger. Je schaadt een onschuldige derde. Je maakt mij niet wijs dat dit voor God niet zo geldt.

Het feit dat de zonde mogelijk schadelijke gevolgen heeft voor jezelf of voor anderen, en de weerbaarheid van die anderen, doet niets af aan de zondigheid.

Het hele idee om de zondegraad afhankelijk te maken aan de negatieve gevolgen voor anderen is postmodern. De Schrift leert ons objectieve normen en waarden, waarbij iets zonde is omdat God het zo noemt, zélfs al heeft het geen schadelijke gevolgen.

Ik wil hiermee niet zeggen dat de schade die pefofielen aanrichten niet een enorme extra schuld meebrengt, maar dat neemt niet weg dat beiden een misbruik is van het goede wat God ons in de sexualiteit heeft willen geven.

Wat is het nadeel wanneer je iemand in de waan laat dat hij/zij geen homoseksueel is? Krijg je dat soort scenario's van huisje, boompje, beesje, kindjes. En opeens komt papa of mama er achter dat hij/ zij anders geaard is.
Nee, daar help je mensen mee!

Oei, maar de kans bestaat niet alleen dat pappa of mamma homofiel is, maar misschien hebben ze ook wel on-ontdekte pedofiele gevoelens, of necrofiele, of pyromane, of moordlustige, of wat dan ook. Laten we daarom de kinderen op school maar gaan vertellen wat voor zieke dingen er allemaal voor kunnen komen, want stel je voor dat ze trouwen en later er achter komen dat ze daar neigingen toe hebben...?

memento schreef: Het feit dat de zonde mogelijk schadelijke gevolgen heeft voor jezelf of voor anderen, en de weerbaarheid van die anderen, doet niets af aan de zondigheid.

Het hele idee om de zondegraad afhankelijk te maken aan de negatieve gevolgen voor anderen is postmodern. De Schrift leert ons objectieve normen en waarden, waarbij iets zonde is omdat God het zo noemt, zélfs al heeft het geen schadelijke gevolgen.

Ik wil hiermee niet zeggen dat de schade die pefofielen aanrichten niet een enorme extra schuld meebrengt, maar dat neemt niet weg dat beiden een misbruik is van het goede wat God ons in de sexualiteit heeft willen geven.

Zonde is, in de 1e plaats, tegen God.

memento schreef:

zosinus schreef: Het maakt moreel heel wat uit of er sprake is van volwassenen (consenting adults) of dat er sprake is van handelingen tussen een volwassene en een kind. Om die reden is pedofilie oneindig veel ernstiger. Je schaadt een onschuldige derde. Je maakt mij niet wijs dat dit voor God niet zo geldt.

Het feit dat de zonde mogelijk schadelijke gevolgen heeft voor jezelf of voor anderen, en de weerbaarheid van die anderen, doet niets af aan de zondigheid.

Het hele idee om de zondegraad afhankelijk te maken aan de negatieve gevolgen voor anderen is postmodern. De Schrift leert ons objectieve normen en waarden, waarbij iets zonde is omdat God het zo noemt, zélfs al heeft het geen schadelijke gevolgen.

Ik wil hiermee niet zeggen dat de schade die pefofielen aanrichten niet een enorme extra schuld meebrengt, maar dat neemt niet weg dat beiden een misbruik is van het goede wat God ons in de sexualiteit heeft willen geven.

Zonde is zonde, maar toch maken we een onderscheid. Als iemand een snoepje pikt dan maken we in onze terechtwijzing toch ook niet gelijk een vergelijking met moord. Waarom moeten we dan wel homoseksualiteit met pedofilie vergelijken. Ik blijf het scheef vinden.

Gevoel voor proportionaliteit of maat heeft volgens mij niets met postmodernisme te maken. In het NT zijn er genoeg voorbeelden van te vinden. Ook in het strafrecht uiteraard.

Zosinus schreef:

memento schreef:

zosinus schreef: Het maakt moreel heel wat uit of er sprake is van volwassenen (consenting adults) of dat er sprake is van handelingen tussen een volwassene en een kind. Om die reden is pedofilie oneindig veel ernstiger. Je schaadt een onschuldige derde. Je maakt mij niet wijs dat dit voor God niet zo geldt.

Het feit dat de zonde mogelijk schadelijke gevolgen heeft voor jezelf of voor anderen, en de weerbaarheid van die anderen, doet niets af aan de zondigheid.

Het hele idee om de zondegraad afhankelijk te maken aan de negatieve gevolgen voor anderen is postmodern. De Schrift leert ons objectieve normen en waarden, waarbij iets zonde is omdat God het zo noemt, zélfs al heeft het geen schadelijke gevolgen.

Ik wil hiermee niet zeggen dat de schade die pefofielen aanrichten niet een enorme extra schuld meebrengt, maar dat neemt niet weg dat beiden een misbruik is van het goede wat God ons in de sexualiteit heeft willen geven.

Zonde is zonde, maar toch maken we een onderscheid. Als iemand een snoepje pikt dan maken we in onze terechtwijzing toch ook niet gelijk een vergelijking met moord. Waarom moeten we dan wel homoseksualiteit met pedofilie vergelijken. Ik blijf het scheef vinden.

Gevoel voor proportionaliteit of maat heeft volgens mij niets met postmodernisme te maken. In het NT zijn er genoeg voorbeelden van te vinden. Ook in het strafrecht uiteraard.

Zosnius,

Ik heb heel bewust de vergelijking getrokken met pedofielen, niet met pedo-sexuelen. Het gaat mij in deze discussie om de gevoelens, ongacht of die gevoelens gevolgd worden, en wel omdat wij belijden dat zonde niet alleen is in de daad, maar ook in gedachten en woorden.

Mijn mening is dat er behandeling (mogelijk) moet zijn voor pedofielen, ook vóórdat ze zich misgaan (en dus pedo-sexuelen worden), en die zelfde stelling hanteer ik voor homofielen.

Mea Culpa schreef:Homofilie kan wel dergelijk een psychische oorzaak hebben, en hoeft echt niet altijd aangeboren te zijn.

Ik ken iemand van zeer nabij die zich vanaf zijn puberteit (op alle fronten) aantrokken heeft gevoeld tot het andere geslacht. De reden hiervan was waarschijnlijk psychisch. Omdat de betreffende persoon een erg laag zelfbeeld had, keek hij naar jongens die wel stoer waren, wel knap waren enz., en daaruit is het e.e.a. waarschijnlijk ontstaan. Nadat de betreffende persoon tot bekering kwam is dit veranderd, en heeft hij hier geen last meer van.

De betreffende persoon ben ik zelf.

Mea Culpa,
Ik vind het heel bijzonder dat je dit hier gepost hebt.
En ik ben blij voor je dat het zo gelopen is!

Memento schreef:Wat is negeren? Wat is het voordeel om iemand die homofiel is, maar dit niet zelf doorheeft, daarvoor zijn ogen te openen? Ik zie een levensgroot gevaar van het accepteren van een zondige geaardheid, zonder dat tegelijkertijd gewezen wordt op de noodzaak om deze verkeerde, zondige wortel te doden.

De geaardheid is een gevolg van de zonde... maar is nog geen zonde. Zonde is het als je er verkeerd mee omgaat. Wat dat betreft geen verschil met hetero's, hetero zijn is net zo min zondig als homo zijn, verkeerd omgaan met heteroseksualiteit wel, en met homoseksualiteit ook. Het verschil is dat seksueel verkeer tussen man en vrouw goed kan zijn, en tussen man en man niet. Maar mensen hoeven dus niet hierin genegeerd te worden en we moeten het onderwerp niet zoveel mogelijk negeren zodat mensen niet op het idee komen dat ze homofiel zouden kunnen zijn. Juist het niet bespreekbaar maken van zó'n onderwerp zorgt voor een verkrampte omgang ermee, van iemand die merkt dat hij homo is maar dat niet bespreekbaar durft te maken omdat er zo weinig over wordt gepraat, van iemand die niet weet hoe met zijn homofiele broeder/zuster om te gaan, van mensen die niet begrijpen waarom ze toch wat lijken te missen in hun relatie(s).Je kan dan beter het onderwerp bespreekbaar maken en er open over zijn, en tegelijkertijd eerlijk, dus homoseksualiteit afkeuren, en vooral ook de homofiele broeders daarin opvangen, steunen, toerusten, leren er mee om te gaan, en er ook samen voor te bidden. Ook op dat punt moet je samen gemeente kunnen zijn, er dus voor elkaar zijn. Door het weinig aandacht te geven kan er in de gemeente ook geslotenheid op dit punt gecreëerd worden.

Marnix schreef:

Memento schreef:Wat is negeren? Wat is het voordeel om iemand die homofiel is, maar dit niet zelf doorheeft, daarvoor zijn ogen te openen? Ik zie een levensgroot gevaar van het accepteren van een zondige geaardheid, zonder dat tegelijkertijd gewezen wordt op de noodzaak om deze verkeerde, zondige wortel te doden.

De geaardheid is een gevolg van de zonde... maar is nog geen zonde. Zonde is het als je er verkeerd mee omgaat. Wat dat betreft geen verschil met hetero's, hetero zijn is net zo min zondig als homo zijn, verkeerd omgaan met heteroseksualiteit wel, en met homoseksualiteit ook. Het verschil is dat seksueel verkeer tussen man en vrouw goed kan zijn, en tussen man en man niet. Maar mensen hoeven dus niet hierin genegeerd te worden en we moeten het onderwerp niet zoveel mogelijk negeren zodat mensen niet op het idee komen dat ze homofiel zouden kunnen zijn. Juist het niet bespreekbaar maken van zó'n onderwerp zorgt voor een verkrampte omgang ermee, van iemand die merkt dat hij homo is maar dat niet bespreekbaar durft te maken omdat er zo weinig over wordt gepraat, van iemand die niet weet hoe met zijn homofiele broeder/zuster om te gaan, van mensen die niet begrijpen waarom ze toch wat lijken te missen in hun relatie(s).Je kan dan beter het onderwerp bespreekbaar maken en er open over zijn, en tegelijkertijd eerlijk, dus homoseksualiteit afkeuren, en vooral ook de homofiele broeders daarin opvangen, steunen, toerusten, leren er mee om te gaan, en er ook samen voor te bidden. Ook op dat punt moet je samen gemeente kunnen zijn, er dus voor elkaar zijn. Door het weinig aandacht te geven kan er in de gemeente ook geslotenheid op dit punt gecreëerd worden.

Wat is open en eerlijk er over praten? Wat is accepteren?

Daar kan toch geen sprake van zijn, als je alle denken, spreken en handelen uit die geaardheid moet veroordelen? We leren immers dat niet alleen daden, maar dat we met gedachten, woorden en werken het gebod Gods overtreden?

Kortom: Wat versta je onder 'niet krampachtig er mee omgaan', zónder dat we de gedachten en woorden die voortkomen uit een homofiele geaardheid niet meer als zonde benoemen?

Of, heel concreet: Als ik ruzie heb, kan ik denken: 'Val dood', en dat noemen we zonde. Maar als een homofiel (naar zijn geaardheid) denkt 'ik wou dat ik een partner (man) had', moeten we dat toch ook zonde noemen? En als we dat zonde noemen, dan is er toch geen sprake meer van accepteren, of van onkrampachtig? En als we dat niet zonde noemen, dan gaan we toch in tegen Gods woord?

hierbij stel je homoseksualiteit gelijk aan het verlangen naar een seksuele relatie met iemand van hetzelfde geslacht. Dat is denk ik te kort door de bocht. In een van hun boeken gaan Walter en Ingrid Trobisch in op vragen over zelfbevrediging. Bij zelfbevrediging neem je eigenlijk iets voor jezelf wat een ander toebehoort. De logische vraag daarop was: Wat als ik nooit zal trouwen, is dan zelfbevrediging toegestaan? Het voorbeeld van een non komt dan naar voren. Kan een non een volkomen vrouw zijn zonder te zondigen? (dan wel door haar belofte te breken, danwel door iets te verlangen wat haar niet toebehoort). Ik denk dat dat best kan, zich volledig bewust van het feit dat ze nog steeds iets van aantrekkingskracht voelt voor mannen, terwijl ze ook volledig tevreden is met haar ongetrouwde leven in dienst van God. Hier is het verlangen geen branden. Een homoseksuele man kan zich ook volledig bewust zijn van de aantrekkingskracht door mannen, terwijl hij op geen enkele manier een seksuele relatie wil. Of een getrouwde man kan zich volledig bewust zijn dat ook andere vrouwen dan zijn eigen vrouw seksuele aantrekkingskracht op hem hebben zonder dat dit tot zondige gedachten leidt.

memento schreef:

Marnix schreef:

Memento schreef:Wat is negeren? Wat is het voordeel om iemand die homofiel is, maar dit niet zelf doorheeft, daarvoor zijn ogen te openen? Ik zie een levensgroot gevaar van het accepteren van een zondige geaardheid, zonder dat tegelijkertijd gewezen wordt op de noodzaak om deze verkeerde, zondige wortel te doden.

De geaardheid is een gevolg van de zonde... maar is nog geen zonde. Zonde is het als je er verkeerd mee omgaat. Wat dat betreft geen verschil met hetero's, hetero zijn is net zo min zondig als homo zijn, verkeerd omgaan met heteroseksualiteit wel, en met homoseksualiteit ook. Het verschil is dat seksueel verkeer tussen man en vrouw goed kan zijn, en tussen man en man niet. Maar mensen hoeven dus niet hierin genegeerd te worden en we moeten het onderwerp niet zoveel mogelijk negeren zodat mensen niet op het idee komen dat ze homofiel zouden kunnen zijn. Juist het niet bespreekbaar maken van zó'n onderwerp zorgt voor een verkrampte omgang ermee, van iemand die merkt dat hij homo is maar dat niet bespreekbaar durft te maken omdat er zo weinig over wordt gepraat, van iemand die niet weet hoe met zijn homofiele broeder/zuster om te gaan, van mensen die niet begrijpen waarom ze toch wat lijken te missen in hun relatie(s).Je kan dan beter het onderwerp bespreekbaar maken en er open over zijn, en tegelijkertijd eerlijk, dus homoseksualiteit afkeuren, en vooral ook de homofiele broeders daarin opvangen, steunen, toerusten, leren er mee om te gaan, en er ook samen voor te bidden. Ook op dat punt moet je samen gemeente kunnen zijn, er dus voor elkaar zijn. Door het weinig aandacht te geven kan er in de gemeente ook geslotenheid op dit punt gecreëerd worden.

Wat is open en eerlijk er over praten? Wat is accepteren?

Daar kan toch geen sprake van zijn, als je alle denken, spreken en handelen uit die geaardheid moet veroordelen? We leren immers dat niet alleen daden, maar dat we met gedachten, woorden en werken het gebod Gods overtreden?

Kortom: Wat versta je onder 'niet krampachtig er mee omgaan', zónder dat we de gedachten en woorden die voortkomen uit een homofiele geaardheid niet meer als zonde benoemen?

Of, heel concreet: Als ik ruzie heb, kan ik denken: 'Val dood', en dat noemen we zonde. Maar als een homofiel (naar zijn geaardheid) denkt 'ik wou dat ik een partner (man) had', moeten we dat toch ook zonde noemen? En als we dat zonde noemen, dan is er toch geen sprake meer van accepteren, of van onkrampachtig? En als we dat niet zonde noemen, dan gaan we toch in tegen Gods woord?

memento schreef:

Marnix schreef:

Memento schreef:Wat is negeren? Wat is het voordeel om iemand die homofiel is, maar dit niet zelf doorheeft, daarvoor zijn ogen te openen? Ik zie een levensgroot gevaar van het accepteren van een zondige geaardheid, zonder dat tegelijkertijd gewezen wordt op de noodzaak om deze verkeerde, zondige wortel te doden.

De geaardheid is een gevolg van de zonde... maar is nog geen zonde. Zonde is het als je er verkeerd mee omgaat. Wat dat betreft geen verschil met hetero's, hetero zijn is net zo min zondig als homo zijn, verkeerd omgaan met heteroseksualiteit wel, en met homoseksualiteit ook. Het verschil is dat seksueel verkeer tussen man en vrouw goed kan zijn, en tussen man en man niet. Maar mensen hoeven dus niet hierin genegeerd te worden en we moeten het onderwerp niet zoveel mogelijk negeren zodat mensen niet op het idee komen dat ze homofiel zouden kunnen zijn. Juist het niet bespreekbaar maken van zó'n onderwerp zorgt voor een verkrampte omgang ermee, van iemand die merkt dat hij homo is maar dat niet bespreekbaar durft te maken omdat er zo weinig over wordt gepraat, van iemand die niet weet hoe met zijn homofiele broeder/zuster om te gaan, van mensen die niet begrijpen waarom ze toch wat lijken te missen in hun relatie(s).Je kan dan beter het onderwerp bespreekbaar maken en er open over zijn, en tegelijkertijd eerlijk, dus homoseksualiteit afkeuren, en vooral ook de homofiele broeders daarin opvangen, steunen, toerusten, leren er mee om te gaan, en er ook samen voor te bidden. Ook op dat punt moet je samen gemeente kunnen zijn, er dus voor elkaar zijn. Door het weinig aandacht te geven kan er in de gemeente ook geslotenheid op dit punt gecreëerd worden.

Wat is open en eerlijk er over praten? Wat is accepteren?

Daar kan toch geen sprake van zijn, als je alle denken, spreken en handelen uit die geaardheid moet veroordelen? We leren immers dat niet alleen daden, maar dat we met gedachten, woorden en werken het gebod Gods overtreden?

Kortom: Wat versta je onder 'niet krampachtig er mee omgaan', zónder dat we de gedachten en woorden die voortkomen uit een homofiele geaardheid niet meer als zonde benoemen?

Of, heel concreet: Als ik ruzie heb, kan ik denken: 'Val dood', en dat noemen we zonde. Maar als een homofiel (naar zijn geaardheid) denkt 'ik wou dat ik een partner (man) had', moeten we dat toch ook zonde noemen? En als we dat zonde noemen, dan is er toch geen sprake meer van accepteren, of van onkrampachtig? En als we dat niet zonde noemen, dan gaan we toch in tegen Gods woord?

Dus moet je leren dat het dan niet goed is te verlangen naar een partner, dat dat niet Gods plan met hem is. En verder zie ik geen verschil tussen homofielen en hetero;s, we hebben allemaal een zondige aard, een homo niet meer dan een hetero. Ik zie een verstandelijk handicap net zo goed als een gevolg van de zondeval. Maar is daarmee iets wat iemand doet omdat hij gehandicapt is, daarmee ook verkeerd? Moeilijk. Maar iemand die homofiel is zal moeten leren daarmee om te gaan, dat wil zeggen, tegen homoseksuele gedachten en begeerten te strijden, zonder dat hij zichzelf hoeft te veroordelen omdat hij homo is, snap je?

hierbij stel je homoseksualiteit gelijk aan het verlangen naar een seksuele relatie met iemand van hetzelfde geslacht.

Nopz, ik stel het gelijk aan het verlangen naar een liefdes-relatie, niet per definitie sexueel. Noem het een verlangen naar verkering, een verlangen wat bij hetereo's als het goed is ook niet in de eerste plaats sexueel gericht is.

Marnix schreef:Dus moet je leren dat het dan niet goed is te verlangen naar een partner, dat dat niet Gods plan met hem is. En verder zie ik geen verschil tussen homofielen en hetero;s, we hebben allemaal een zondige aard, een homo niet meer dan een hetero. Ik zie een verstandelijk handicap net zo goed als een gevolg van de zondeval. Maar is daarmee iets wat iemand doet omdat hij gehandicapt is, daarmee ook verkeerd? Moeilijk. Maar iemand die homofiel is zal moeten leren daarmee om te gaan, dat wil zeggen, tegen homoseksuele gedachten en begeerten te strijden, zonder dat hij zichzelf hoeft te veroordelen omdat hij homo is, snap je?

Dan ben ik het met je eens, alhoewel je m.i. dan de homofiel niet accepteerd in zijn geaardheid. Door hem te zeggen dat hij niet naar een partner mag verlangen, zeg je eigenlijk dat je zijn geaardheid niet accepteerd.

De reden dat ik hier in de topic zo fel reageer, is omdat ik helaas bij veel christenen de tolerantie-gedachte zie opkomen dat de gevoelens van een homofiel geen zonde zijn, omdat hij nu eenmaal zo geboren is, en hij er eigenlijk ook niets aan kan doen.

Rens schreef:Kampen om homo’s te genezen (NRC)

Documentaire over ‘bekering’ door Amerikaanse christenen

Rotterdam, 6 april. - In de VS trachten christelijke groepen homoseksuelen te ‘genezen’. „Ik was als een vogel die uit zijn kooi vloog.”

Ach, de VS, dat zegt al genoeg!

Kislev schreef: Ach, de VS, dat zegt al genoeg!

wat wil je daarmee zeggen?