Miscanthus schreef:

refo schreef:Wat drijft al die 'onbekeerde' mensen eigenlijk iedere zondag naar de kerk?

Om te horen dat ze eerst niet moeten willen

Gelukkig dat jullie zo niet naar de kerk hoeven!

Bert Mulder schreef:

Marnix schreef:

Oude Paden schreef:

Marnix schreef:En wie hier gaat discussieren over hoeveel wegen er nou zijn heeft de boodschap niet begrepen :roll:

Mooi verhaal... en af en toe best herkenbaar, bij mezelf omdat ik wel van discussieren hou... en ook herkenbaar van gesprekken met anderen... Wat maken we het onszelf vaak ontzettend moeilijk... in plaats van " gewoon" die smalle weg te bewandelen.

Doe niet zo moeilijk en ga gewoon lopen op die smalle weg!

Bestaat er nog zoiets als: ONWIL?

Onder christenen? Waarom gaan die dan naar de kerk? Waarom doen ze aan Bijbelstudie? Blijkbaar willen ze wel. Ik ken wel christenen uit de zwaardere hoek die zeggen: Ik wil wel geloven... maar ik weet niet of ik uitverkoren ben, God moet het doen, ik kan het niet zelf. Dan is dit wel van toepassing. Ga niet zitten wachten, zeg niet: Ik kan het niet... want als je het wel wilt terwijl er van nature sprake is van onwil, dan houdt dat toch in dat God die mens al aan het trekken is en in hem aan het werk is, omdat zijn onwil is omgeslagen in wel willen?

Wij mogen nooit de uitverkiezing gebruiken als een excuus. Het is toch God die werkt het willen en het werken. Dus als Hij ons de wil geeft.....

Onze DL spreken ook daarover, lees 1/16

De klink van de deur zit aan onze kant, als we willen dan is de deur al van het slot! Dan hoeven we hem alleen nog maar open te doen dat doen we dan door "het geloof", immers dat hadden we in "het willen" genomen!

Als God ons roept met Zijn inwendige roeping, heeft de Heilige Geest ons hart levend gemaakt. Dus het slot is van de deur.

Als we die levendmaking missen, hoe kunnen we dan plezier hebben in Geestelijke dingen? Dan hebben we toch ook geen lust daaraan?

Wij moeten wat dat betreft niet moeilijk gaan zitten doen. God spreekt tot ons: geloof!

En dat geloof bestaat uit 2 dingen:

1. Kennis, dus we gebruiken de middelen als ons Geestelijk voedsel, en leren dus God beter te kennen.
2. Vertrouwen, dus in alles wat we doen vertrouwen we alleen op Hem. Onze Hemelse Vader zorgt voor ons in alles, net zoals kinderen vertrouwen op hun aardse vader. Kleine kinderen zeggen nooit, vader, ik kan u niet liefhebben. (komt wel als ze groter worden). Dus we vertrouwen op God in alles, als we ziek zijn, als we geld problemen hebben, om een vrouw te vinden, om werk te krijgen, om ons werk te doen. En dan ondervinden we dat wat God doet, is welgedaan.

Bert Mulder schreef:Als God ons roept met Zijn inwendige roeping, heeft de Heilige Geest ons hart levend gemaakt. Dus het slot is van de deur.

Als we die levendmaking missen, hoe kunnen we dan plezier hebben in Geestelijke dingen? Dan hebben we toch ook geen lust daaraan?

Wij moeten wat dat betreft niet moeilijk gaan zitten doen. God spreekt tot ons: geloof!

En dat geloof bestaat uit 2 dingen:

1. Kennis, dus we gebruiken de middelen als ons Geestelijk voedsel, en leren dus God beter te kennen.
2. Vertrouwen, dus in alles wat we doen vertrouwen we alleen op Hem. Onze Hemelse Vader zorgt voor ons in alles, net zoals kinderen vertrouwen op hun aardse vader. Kleine kinderen zeggen nooit, vader, ik kan u niet liefhebben. (komt wel als ze groter worden). Dus we vertrouwen op God in alles, als we ziek zijn, als we geld problemen hebben, om een vrouw te vinden, om werk te krijgen, om ons werk te doen. En dan ondervinden we dat wat God doet, is welgedaan.

Dat is de kern van het geloof: God op ZIjn Woord geloven. Maar we willen zo graag iets ZIEN. Of voelen, of meemaken.

Bert Mulder schreef:Als God ons roept met Zijn inwendige roeping, heeft de Heilige Geest ons hart levend gemaakt. Dus het slot is van de deur.

Als we die levendmaking missen, hoe kunnen we dan plezier hebben in Geestelijke dingen? Dan hebben we toch ook geen lust daaraan?

Wij moeten wat dat betreft niet moeilijk gaan zitten doen. God spreekt tot ons: geloof!

En dat geloof bestaat uit 2 dingen:

1. Kennis, dus we gebruiken de middelen als ons Geestelijk voedsel, en leren dus God beter te kennen.
2. Vertrouwen, dus in alles wat we doen vertrouwen we alleen op Hem. Onze Hemelse Vader zorgt voor ons in alles, net zoals kinderen vertrouwen op hun aardse vader. Kleine kinderen zeggen nooit, vader, ik kan u niet liefhebben. (komt wel als ze groter worden). Dus we vertrouwen op God in alles, als we ziek zijn, als we geld problemen hebben, om een vrouw te vinden, om werk te krijgen, om ons werk te doen. En dan ondervinden we dat wat God doet, is welgedaan.

En door welke weg worden we dan volgens jou levend gemaakt? Want daar gaat het om. Nu zeg je dat je wil vernieuwd wordt. Maar dit kan ook een uiterlijke zwenking zijn. Waar is het wonder gebleven? De armmakende genade? De onmogelijkheid van zalig worden?

Miscanthus schreef:

refo schreef:Wat drijft al die 'onbekeerde' mensen eigenlijk iedere zondag naar de kerk?

Om te horen dat ze eerst niet moeten willen

Het gaat echt fout als de preek blijft steken op de onwil en verder niets meer te melden heeft.
Blijf dan maar thuis, inderdaad!
Als bevel tot bekering en geloof ontbreken, als de genade in Christus ontbreekt, dan is de prediking geen Evangeliebediening.
We komen niet naar de kerk om te horen wat en wie een mens is maar Wat en Wie Christus is voor de mens die in de zonden ligt.
Stel in de prediking Christus centraal, niet de onwillige mens.

Het gevaar van een gezonde dogmatiek die leert dat de mens onwillig is en dat de mens niets kan tot eigen zaligheid, is het direct doortrekken naar de praktijk van de prediking en daarbij het Evangelie te vergeten.

Een citaat
Wanneer iemand deze ene waarheid, dat wij door het geloof Christus bezitten, vasthoudt, zal hij niet langer blijven kleven aan die onderscheiding tussen een gevormd en een nog niet gevormd geloof. Het geloof, zeg ik, is de onwankelbare zekerheid van het geweten, die Christus aangrijpt, gelijk Hij ons in het Evangelie wordt aangeboden.

Ik zou het niet voor mijn rekening durven nemen om mensen die getuigenis geven van zo'n geloof te wijzen op de onwil van de mens. Dat dient geen enkele opwas in de genade.

PS ik ben benieuwd of iemand het citaat herkent.

Erasmiaan schreef:

Bert Mulder schreef:Als God ons roept met Zijn inwendige roeping, heeft de Heilige Geest ons hart levend gemaakt. Dus het slot is van de deur.

Als we die levendmaking missen, hoe kunnen we dan plezier hebben in Geestelijke dingen? Dan hebben we toch ook geen lust daaraan?

Wij moeten wat dat betreft niet moeilijk gaan zitten doen. God spreekt tot ons: geloof!

En dat geloof bestaat uit 2 dingen:

1. Kennis, dus we gebruiken de middelen als ons Geestelijk voedsel, en leren dus God beter te kennen.
2. Vertrouwen, dus in alles wat we doen vertrouwen we alleen op Hem. Onze Hemelse Vader zorgt voor ons in alles, net zoals kinderen vertrouwen op hun aardse vader. Kleine kinderen zeggen nooit, vader, ik kan u niet liefhebben. (komt wel als ze groter worden). Dus we vertrouwen op God in alles, als we ziek zijn, als we geld problemen hebben, om een vrouw te vinden, om werk te krijgen, om ons werk te doen. En dan ondervinden we dat wat God doet, is welgedaan.

En door welke weg worden we dan volgens jou levend gemaakt? Want daar gaat het om. Nu zeg je dat je wil vernieuwd wordt. Maar dit kan ook een uiterlijke zwenking zijn. Waar is het wonder gebleven? De armmakende genade? De onmogelijkheid van zalig worden?

Dat is helemaal niet onmogelijk!

Nou zeker, waar is het gebleven.

Er is geen onmogelijkheid van zaligworden. De onmogelijkheid hangt aan het kruis en is daarmee teniet gedaan.

Wat men overhoudt is ongeloof. Maar verwijt dat je zelf niet de dogmatiek of de Heere.

refo schreef:Dat is helemaal niet onmogelijk!

Het is zelfs gemakkelijk!

Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was.
De Zoon des mensen is het Die het doet!
Er hoeft niet eens iets van jezelf bij. Hoe kan dat nou onmogelijk zijn?
Het is onmogelijk, ja, voor een mens om iets bij te dragen.
Het woord 'onmogelijk' heeft geen betrekking op zalig worden uit genade maar op 'jezelf zallig maken'.
En 'onmogelijk' als een mens te hoogmoedig is om van genade te leven. Liever zeggen dat het onmogelijk is dan te zeggen dat je schuldig staat en straf verdient. Want dan kan alleen genade nog redden.
Laat niemand zeggen dat geloven moeilijk is, dat zalig worden niet kan. Want dat is het Evangelie tot een leugen verklaren.
Zeg eerder dat het verloochenen van jezelf onmogelijk is.
Dat jezelf als zondaar voor God stellen moeilijk is. Toegeven dat jezelf de oorzaak bent van ongeloof.
En een uitspraak dat dit verstandswerk zou zijn, is wederom een blijk van hoogmoed. Het beter weten dan Gods Woord:
En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel

Erasmiaan schreef:

Bert Mulder schreef:Als God ons roept met Zijn inwendige roeping, heeft de Heilige Geest ons hart levend gemaakt. Dus het slot is van de deur.

Als we die levendmaking missen, hoe kunnen we dan plezier hebben in Geestelijke dingen? Dan hebben we toch ook geen lust daaraan?

Wij moeten wat dat betreft niet moeilijk gaan zitten doen. God spreekt tot ons: geloof!

En dat geloof bestaat uit 2 dingen:

1. Kennis, dus we gebruiken de middelen als ons Geestelijk voedsel, en leren dus God beter te kennen.
2. Vertrouwen, dus in alles wat we doen vertrouwen we alleen op Hem. Onze Hemelse Vader zorgt voor ons in alles, net zoals kinderen vertrouwen op hun aardse vader. Kleine kinderen zeggen nooit, vader, ik kan u niet liefhebben. (komt wel als ze groter worden). Dus we vertrouwen op God in alles, als we ziek zijn, als we geld problemen hebben, om een vrouw te vinden, om werk te krijgen, om ons werk te doen. En dan ondervinden we dat wat God doet, is welgedaan.

En door welke weg worden we dan volgens jou levend gemaakt? Want daar gaat het om. Nu zeg je dat je wil vernieuwd wordt. Maar dit kan ook een uiterlijke zwenking zijn. Waar is het wonder gebleven? De armmakende genade? De onmogelijkheid van zalig worden?

En dat is precies wat de mensen op de 3e weg zeggen.

Wat zegd de Schrift over de levendmaking? (voor mijn gemak even de DL):

3/4-12. En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

Dat kan ook een uiterlijke zwending zijn? Er is het zaad in de doornen, en op de rotsen. Maar dat mogen we niet als excuus aangrijpen. Het gaat hier om je LEVEN!

Waar is het wonder gebleven? De armmakende genade? De onmogelijkheid van zalig worden? In dat we alleen op Christus zijn, en alles alleen van Hem verwachten. Niet van onze eigen werken. Als wij maar 1 ding zelf moesten doen, gingen we eeuwig verloren. En in de uitwerking daarvan, vinden we ook uit dat we in alles in DIT leven ook alleen op onze Hemelse Vader vertrouwen. Dan zitten we niet meer te kijken op al de aardse dingen. Dan kunnen we alles overgeven. Omdat we uit het geloof leven. Zoals we in het Engels zeggen, "we live by faith, not by sight"

En Jezus zeide tot Zijn discipelen: Voorwaar, Ik zeg u, dat een rijke bezwaarlijk in het Koninkrijk der hemelen zal ingaan.
24 En wederom zeg Ik u: Het is lichter25), dat een kemel ga door het oog26) van een naald, dan dat een rijke inga in het Koninkrijk Gods.
25 Zijn discipelen nu, dit horende, werden zeer verslagen, zeggende: Wie kan dan zalig worden?
26 En Jezus, hen aanziende, zeide tot hen: Bij de mensen is dat onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk.27)
27 Toen antwoordde Petrus, en zeide tot Hem: Zie, wij hebben alles verlaten, en zijn U gevolgd, wat zal ons dan geworden?28)
28 En Jezus zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg u, dat gij, die Mij gevolgd zijt, in de wedergeboorte,29) wanneer de Zoon des mensen zal gezeten zijn op den troon Zijner heerlijkheid,30) dat gij ook zult zitten op twaalf tronen, oordelende31) de twaalf geslachten Israels.
29 En zo wie zal verlaten hebben, huizen, of broeders, of zusters, of vader, of moeder, of vrouw, of kinderen, of akkers, om Mijns Naams wil, die zal honderdvoud ontvangen,32) en het eeuwige leven beerven.
30 Maar vele eersten zullen de laatsten zijn, en vele laatsten de eersten.

Ik reageer voor het gemak maar even op allemaal:

Waar ik het over heb in de onmogelijkheid van zalig worden is het onderwerpelijke leven. Zalig worden voor eigen hart is onderwerpelijk en niet voorwerpelijk. Het aanbrengen van de zaligheid is voorwerpelijk geschiedt. Dus inderdaad zoals Klavier zegt bij God is het eenvoudig, het is maar een wenk van Zijn Hand, een omdraaiing van Zijn Heup en een knik van Zijn Hoofd en we zijn zalig. Echter in de weg die de Heere houdt met Zijn volk zul je er toch achter komen dat zalig worden onmogelijk is. Dat Christus dan de oplossing is, daar zullen ze als het recht ligt ook achter komen. Maar het is erg eenzijdig om alleen daar op te wijzen.

De DL zeggen van de wedergeboorte: "in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden". Dus zomaar een wilsverandering hoe kun je dat hiermee vergelijken? De wilsverandering, vernieuwing, is slechts een onderdeel van de wedergeboorte. Een wilsverandering is ook makkelijk te "faken", om het eens populair te zeggen. Daarom, het gaat om je leven, rekent toch ernstig met deze zaken.

Erasmiaan schreef:Echter in de weg die de Heere houdt met Zijn volk zul je er toch achter komen dat zalig worden onmogelijk is

Dogmatisch juist.
Maar waar vind je in de Bijbel een voorbeeld dat dit in de praktijk van de prediking plaats had?
Ik lees het nergens!
Het is een door mensen geconcludeerde waarheid. Dus moeten we daar voorzichtig mee zijn willen we dit benadrukken.

Mijn punt is dat bepaalde dogmatische waarheden, hoe zuiver ook, in praktijk worden gebracht die een onbijbels evenwicht opleveren.

Als God ons deze onmogelijkheid leert en nog veel meer de mogelijkheid van genade leert, wie zijn wij dan om de door ons getrokken conclusie meer te laten horen dan de letterlijke woorden van het Evangelie?
Ik zou willen plijten voor een praktijk van de prediking die net is als Paulus, Petrus en al de andere apostelen.

Weet je waar pas de onmogelijkheid geleerd wordt door Paulus:
Bij hen die reeds geloven. (Efeze, Romeinen)
Nooit bij Evangelieverkondiging bij hen die nog niet geloven.

En dan heb ik het nog niet eens over de geheiligde verbondskinderen (1 Kor 7).
Dan is de onmogelijkheid helemaal niet aanwezig. We dragen een teken en zegel van de MOGELIJKHEID.

Erasmiaan schreef:Ik reageer voor het gemak maar even op allemaal:

Waar ik het over heb in de onmogelijkheid van zalig worden is het onderwerpelijke leven. Zalig worden voor eigen hart is onderwerpelijk en niet voorwerpelijk. Het aanbrengen van de zaligheid is voorwerpelijk geschiedt. Dus inderdaad zoals Klavier zegt bij God is het eenvoudig, het is maar een wenk van Zijn Hand, een omdraaiing van Zijn Heup en een knik van Zijn Hoofd en we zijn zalig. Echter in de weg die de Heere houdt met Zijn volk zul je er toch achter komen dat zalig worden onmogelijk is. Dat Christus dan de oplossing is, daar zullen ze als het recht ligt ook achter komen. Maar het is erg eenzijdig om alleen daar op te wijzen.

De DL zeggen van de wedergeboorte: "in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden". Dus zomaar een wilsverandering hoe kun je dat hiermee vergelijken? De wilsverandering, vernieuwing, is slechts een onderdeel van de wedergeboorte. Een wilsverandering is ook makkelijk te "faken", om het eens populair te zeggen. Daarom, het gaat om je leven, rekent toch ernstig met deze zaken.

Yes, you can fake your conversion. Je kunt de hyprocriet spelen. Maar dan weet je toch voor jezelf dat je een hypocriet ben.

En: Uit de vrucht zul je ze kennen.

Dus als iemand trouw de Middelen gebruikt, een Godzalig leven leidt, zijn gedrag onbesprekelijk is, moeten we niet aan zijn bekering zitten tornen.

Nog even sterker:

Als iemand belijd te geloven, maar noch maar een klein begin heeft van die nieuwe gehoorzaamheid, af en toe telkens weer in zonde valt (zoals ieder mens dat dagelijks doet), soms ook in heel grote, publieke zonden, bijvoorbeeld zoals David, en zijn zonden belijd, en niet in de zonden blijft liggen, dan mogen we die persoon ook niet afkraken!

Als iemand belijd te geloven, maar noch maar een kind is in het geloof, dan moeten we die persoon bemoedigen. Iemand die die zekerheid van het geloof nog steeds mist. Anders zitten we dat gekrookte riet te vertrappen. En wie God's volk aanraakt, raakt God's oogappel aan!

En dit, tot mijn groot verdriet, is waar veel kerkeraadsleden van bevindelijk gereformeerde kerken zich schuldig aan maken. En wat dat betreft, kan ik begrijpen wat 'Jacob' in zijn afscheidspost schreef. Kan ik begrijpen dat mensen naar 'Heartcry' gaan. Kan ik ook begrijpen de gereformeerde gezindte jongeren op 'Toogdag Zoeklicht. Terwijl Feike ter Velde fout is door te zeggen dat we zelf iets kunnen toebrengen tot onze zaligheid, is het niet minder fout de reactie van bepaalde dominees die niet de hand in eigen boezem steken, en gaan zien WAAROM ze juist die jonge mensen verliezen vanwaar het toch gebleken is dat ze niet onverschillig waren.

Dit kan ik temeer begrijpen omdat ik zelf uit de GerGem(inNed) kom. Werd ik toch verteld dat ik geen belijdenis mocht doen. Ik was te 'jong'. Maar dat was het werk des Heeren. Mijn Hemelse Vader heeft mij toch genadig aangezien, en bij Zijn kudde gebracht, met een onderherder waar de schapen gevoed worden, elke zondag weer.

Marnix schreef:Afgewezen, natuurlijk houdt dit niet in dat iedereen die wil geloven ook gered wordt. Ik ken de gelijkenis van de zaaier waarin het ook gaat over zaad dat in ondiepe aarde valt en eerst wel opgroeit maar dan verdord. Volgens de uitleg van Jezus zijn dit mensen die het geloof met blijdschap aanvaarden maar later afhaken. Echter, we weten niet of het zaad in goede aarde valt en het is niet de bedoeling dat we gaan afwachten of dat ook zo is... voor ons de taak om te geloven en te volharden... en als we dat doen mogen we ons gered weten.

Marnix, ik ben het gedeeltelijk met je eens. We moeten niet eerst wachten tot er ‘iets’ gebeurt, waardoor we weten: nu is mijn onwil gebroken. Anderzijds ben ik het niet met je eens dat tijdgeloof hetzelfde is als een echt geloof, met dien verstande dat het eerste voorbij gaat en het tweede niet. Nee, het echte geloof is Gods werk en gaat gepaard met de levendmaking. Dat kan dus niet meer vergaan. En dat kun je ook weten.

Marnix schreef:….en kunnen ze daar door het werk van God (die al aan het werk is, anders ontdekken ze hun onwil en schuld daaraan niet) daar ook gehoor aan geven.

Nee, dát is een onbijbelse stelling. Je lost de spanning precies aan de andere kant op als Oude Paden. Jij zegt, je moet iets doen, dus je ‘kunt’ het ook. Oude Paden zegt: je ‘kunt’ niets doen, dus moet je ook niets doen!

Oude Paden schreef:Jezelf realiseren dat je onwillig bent is m.i. verstandswerk dus mensenwerk.
Dat is m.i. de afval van deze tijd!
Separatie tussen verstandswerk en hartenwerk!

Daarom is v/d Groe zo actueel in deze tijd!

Ik ben het deels met je eens. Maar wat dan, Oude Paden? Van der Groe riep de mensen in elk geval niet op tot lijdelijkheid, maar tot geloof! Het is toch niet zo dat we moeten ‘wachten’ tot er ‘iets gebeurt’, want dan kon je wel eens je hele leven wachten zónder dat er iets gebeurt (hetgeen voor velen droevige realiteit is).

Klavier schreef:De bewustwording van de onwil is de bewustwording van 'arm' te zijn, 'jammerlijk', 'blind' en 'naakt'.
De bewustwoording van dorstig te zijn maar geen water te hebben.
Dat is inleving van de doodstaat.
Dat is geen mensenwerk.

Klavier, je bent toch wel met mij eens dat er vele kerkmensen zijn die zich bewust zijn van het feit dat ze onbekeerd zijn, dat ze in hun hart ook God niet willen zoeken (‘later misschien’), maar dát is toch niet het overtuigende werk van de Geest?

Bert Mulder schreef:Als we die levendmaking missen, hoe kunnen we dan plezier hebben in Geestelijke dingen? Dan hebben we toch ook geen lust daaraan?

Deze redenering klopt niet. Denk alleen maar aan de gelijkenis van het zaad, waar Marnix het al over had. Er zijn mensen die het woord met blijdschap ontvangen en die toch later niet levend gemaakt blijken te zijn.

Erasmiaan schreef:Dus inderdaad zoals Klavier zegt bij God is het eenvoudig, het is maar een wenk van Zijn Hand, een omdraaiing van Zijn Heup en een knik van Zijn Hoofd en we zijn zalig.

Misschien... Er is ook een andere kant: Christus moet de vaten ontroven aan de Satan. God moet Zijn levendmakende kracht inzetten om een zondaar zalig te maken. Er is een grote geestelijke strijd gaande tussen Christus en de machten van de duisternis.

Klavier schreef:En dan heb ik het nog niet eens over de geheiligde verbondskinderen (1 Kor 7).
Dan is de onmogelijkheid helemaal niet aanwezig. We dragen een teken en zegel van de MOGELIJKHEID.

Verbondskinderen kunnen zichzelf net zo min bekeren als kinderen van de wereld!