Uitleg Jesaja 45:7 ("... en schep het kwaad...")

[rekcor]

Nee, er viel niets te 'ontfermen' in het paradijs, de mens was daar vrij, en in goede relatie met God.

'Ontfermen' betekent niets anders dan 'uit goedheid zorgen voor'. Ik zie niet in waarom dat niet op de situatie in het paradijs zou kunnen slaan, waar de mens een goede relatie met God had.

Dat wij ons achter Gods verborgen raad nooit kunnen verschuilen, moge duidelijk zijn. Dus natuurlijk had Farao in die zin een keuze. Dat zal niemand tegenspreken.

Ergens blijft me iets steken in deze opmerking. Het zit hem in 'in die zin [had Farao een keuze]'. 'In die zin' is typisch een constructie die onduidelijkheid oproept. Farao had een keuze, of geen keuze. Het is wit of zwart.

Ik denk - zoals de kanttekeningen van NIV opmerken - dat Farao geen keuze meer had, aangezien hij eerst zelf tegen God en Zijn volk gekozen had. De straf hierop is dat hem geen keuze meer gelaten wordt door God.

[Marnix]

Als niks zonder Gods wil gebeurt, waarom vond de zondeval dan plaats?

Is dat dan niet net als Romeinen 9: God doet wat Hij wil, Hij kiest mensen uit en verwerpt anderen, Hij maakt dat de een zich verhardt (zonde doet?) en de ander dat niet doet?

Rom 9 zegt niets over afwachten. Maar het zegt wel iets heel anders, i.e. dat we afhankelijk zijn van Gods genade. Het leert ons dat we, ook na Christus verzoenende dood, geen recht hebben om gered te worden. Bekering is niet afhankelijk van wat ik doe, maar van Gods raadsplan. Dat ik mn leven lang alles kan doen om behouden te worden (zelfs 'Jezus aannemen'), maar dat God mij dan volledig rechtvaardig verloren kan laten gaan. Het snijdt alles aan de kant van de mens af...

Dat we afhankelijk zijn van Gods genade, dat onderschrijf ik absoluut. Alleen zegt de Bijbel wel dat we daar als mensen ook verantwoordelijkheid in hebben, in wat we doen, hoe we leven. Die twee dingen sluiten elkaar niet uit en staan niet tegenover elkaar.... Bekering is van God afhankelijk, maar Hij geeft jou er ook verantwoordelijk voor... al die oproepen van Paulus aan gelovigen om te volharden, vol te houden, te strijden, teneinde het eeuwige leven te ontvangen, geven dat wel aan. Gods actie en die van mensen kunnen niet tegen elkaar worden weggestreept. Liefde moet van twee kanten komen.... en dat kan maar om 1 reden. Namelijk omdat de liefde eerst van God komt.

En in een ding heb je absoluut geen gelijk, in je opmerken dat je Jezus kan aannemen maar dat God dan het recht heeft je verloren te laten gaan. Dat zou inhouden dat Jezus offer dan niet voldoende geweest was. Mij is altijd geleerd dat we als mensen een enorme schuld bij God hebben.... Jezus droeg de straf zodat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. Als jij in Hem gelooft zal God je niet straffen op de jongste dag... waarom niet? Omdat die zonden weg zijn.... je staat voor Hem alsof je nooit zonde gedaan had.... vlekkeloos... Dat is de inhoud van het evangelie. Het is niet zo dat God dankzij Jezus de zonde even door de vingers niet, of een andere kant op kijkt.... de zonde is er niet meer. God als rechtvaardig God kan je dan niet verloren laten gaan en wil dat ook niet... want je staat niet meer bij Hem in de schuld dan.

[refo]

Tegen de geraakte man zei de Heere Jezus: strek uw arm uit.
Dat was nu ongeveer het enige wat die man niet kon. Hij kon lopen, zingen, springen, z'n andere arm gebruiken, van alles en nog wat. Maar niet z'n (geraakte) arm uitstrekken. Hij had dus kunnen zeggen: dat kan ik niet.

Zo lijkt het me met 'geloven' ook. Als God laat zeggen: 'Geloof het Evangelie!' dan ben je daar toe in staat. Ander zou Hij een bedrieger zijn.

[memento]

Zo lijkt het me met 'geloven' ook. Als God laat zeggen: 'Geloof het Evangelie!' dan ben je daar toe in staat. Ander zou Hij een bedrieger zijn.

Dus iedereen kan, zonder noodzaak van wedergeboorte, zonder het werk van de Geest in het hart, beslissen om te gaan geloven?

Ik hou het liever bij het gebed van Augustinus: Heere, geef wat u beveelt. Het evangelie kent een oproep, zeker. Het evangelie wijst ons op onze verantwoordelijkheden, zeker. Echter, daaruit kunnen we niet concluderen dat wij ook kúnnen wat ons bevolen wordt, want dat is gewoon niet waar...

[elbert]

Ik hou het liever bij het gebed van Augustinus: Heere, geef wat u beveelt. Het evangelie kent een oproep, zeker. Het evangelie wijst ons op onze verantwoordelijkheden, zeker. Echter, daaruit kunnen we niet concluderen dat wij ook kúnnen wat ons bevolen wordt, want dat is gewoon niet waar...

We hoeven (gelukkig!) ook niets te kunnen (tenminste, om zalig te worden).
God geeft bij Zijn bevel ook de kracht om het te gehoorzamen, want Woord en Geest horen samen. Zonder Woord en Geest geen wedergeboorte en geen geloofsgehoorzaamheid.

[Miscanthus]

Ik hou het liever bij het gebed van Augustinus: Heere, geef wat u beveelt. Het evangelie kent een oproep, zeker. Het evangelie wijst ons op onze verantwoordelijkheden, zeker. Echter, daaruit kunnen we niet concluderen dat wij ook kúnnen wat ons bevolen wordt, want dat is gewoon niet waar...

We hoeven (gelukkig!) ook niets te kunnen (tenminste, om zalig te worden).
God geeft bij Zijn bevel ook de kracht om het te gehoorzamen, want Woord en Geest horen samen. Zonder Woord en Geest geen wedergeboorte en geen geloofsgehoorzaamheid.

kijk maar naar de roeping van Levi.
Volg mij!
Toen zei Levi ook niet: "geef mij wat U beveelt"
En hij liet alles achter en volgde Hem.
.
en dan zeggen wij: jamaar, da kanniknie :shock:
Zelfs het dode dochtertje van Jairus stond op, hoewel ze dood was.
Jezus zei: ze slaapt. Ook veel orthodoxe gereformeerden lachen dan en zeggen: ze is dood.
Bij God zijn alle dingen mogelijk.

[refo]

Zo lijkt het me met 'geloven' ook. Als God laat zeggen: 'Geloof het Evangelie!' dan ben je daar toe in staat. Ander zou Hij een bedrieger zijn.

Dus iedereen kan, zonder noodzaak van wedergeboorte, zonder het werk van de Geest in het hart, beslissen om te gaan geloven?

Ik hou het liever bij het gebed van Augustinus: Heere, geef wat u beveelt. Het evangelie kent een oproep, zeker. Het evangelie wijst ons op onze verantwoordelijkheden, zeker. Echter, daaruit kunnen we niet concluderen dat wij ook kúnnen wat ons bevolen wordt, want dat is gewoon niet waar...

Volgens mij zeg je met Augustinus hetzelfde als ik. Alleen met andere woorden. Jezus zegt: strek uw hand uit. Moet je dan gaan vragen: geef wat U beveelt?

[olfie]

Mattheus 11

25 In diezelve tijd antwoordde Jezus30) en zeide: Ik dank U,31) Vader! Heere des hemels en der aarde! dat Gij deze dingen voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt,32) en hebt dezelve den kinderkens geopenbaard.33)
26 Ja, Vader! Want alzo is geweest het welbehagen voor U.34)
27 Alle dingen zijn Mij overgegeven van Mijn Vader; en niemand kent den Zoon dan de Vader, noch iemand kent den Vader dan de Zoon, en dien het de Zoon wil openbaren.35)
28 Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid36) en belast zijt,37) en Ik zal u rust geven.

35) openbaren.
Namelijk door zijn Woord en Geest; 1 Cor. 2:11,12.

[Marnix]

Wat wil je met die tekst zeggen? Die tekst bevestigt juist wat ik zeg, namelijk dat niemand God kent dan door de Zoon, en niemand tot de Vader kan komen dan door Hem.

Zonder Hem zou iedereen tegen kiezen... nu kwam hij op aarde en droeg de zonden van de hele wereld.... sommigen nemen dat evangelie aan, anderen wijzen het af.

[memento]

Zonder Hem zou iedereen tegen kiezen... nu kwam hij op aarde en droeg de zonden van de hele wereld.... sommigen nemen dat evangelie aan, anderen wijzen het af.

Marnix, het aannemen van het evangelie kan alleen maar als de Heilige Geest in je hart werkt. Zonder dat kan en wil de mens het evangelie niet aannemen...

[olfie]

Dat bedoelde ik te zeggen Memento, sommigen nemen het aan en anderen wijzen het af, maar niet in eigen kracht of door eigen wil of behoeften, enkel door Woord en Geest. Er staat niet bij en eigen wil of behoefte.
Uit onszelf hoeven we heel het evangelie niet, want we zien niet eens hoe slecht en verdorven en zondig wij zijn. We hebben het best naar ons zin. Het eigen IK zit samen met de HOOGMOED op de troon.

[Johannes 3:16]

Efeze 2:8
Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave;

Joh. 3:28
Johannes antwoordde en zeide: Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit de hemel niet gegeven zij.

[jacob]

Dat bedoelde ik te zeggen Memento, sommigen nemen het aan en anderen wijzen het af, maar niet in eigen kracht of door eigen wil of behoeften, enkel door Woord en Geest. Er staat niet bij en eigen wil of behoefte.
Uit onszelf hoeven we heel het evangelie niet, want we zien niet eens hoe slecht en verdorven en zondig wij zijn. We hebben het best naar ons zin. Het eigen IK zit samen met de HOOGMOED op de troon.

Kan allemaal wel waar zijn, maar toch is de beleving anders.

Het aannemen van Christus door het geloof gaat niet buiten de mens om. Het is hoewel door de Geest geleidt wel een daad van die mens. Geloven doe je actief, niet passief.

Mattheus 5:6 Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid (dat is het verlangen om Gods beeld te dragen); want zij zullen verzadigd worden.

Er is daarom een dogmatiek nodig (op basis van de bekendmaking die johannes 3:16 citeert) dat het een gaven van God is.

Ik zie het net als die haren die uit een mensen hoofd vallen. Je kan ze uit je hoofd trekken en zeggen dat het jouw daad is geweest. En wie zal me daarin tegen spreken? Je kan ook zeggen dat het de wil van God was, en dat je daarom dat haar uit je hoofd trok.
Ik begrijp wel ergens de krampachtigheid van Olfie, het hameren op je eigen onwil en onmacht vind ik overdreven. De wilsverandering vind je vooral bij je zelf terug, niet bij God.

[olfie]

Dat bedoelde ik te zeggen Memento, sommigen nemen het aan en anderen wijzen het af, maar niet in eigen kracht of door eigen wil of behoeften, enkel door Woord en Geest. Er staat niet bij en eigen wil of behoefte.
Uit onszelf hoeven we heel het evangelie niet, want we zien niet eens hoe slecht en verdorven en zondig wij zijn. We hebben het best naar ons zin. Het eigen IK zit samen met de HOOGMOED op de troon.

Kan allemaal wel waar zijn, maar toch is de beleving anders.

Het aannemen van Christus door het geloof gaat niet buiten de mens om. Het is hoewel door de Geest geleidt wel een daad van die mens. Geloven doe je actief, niet passief.

Mattheus 5:6 Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid (dat is het verlangen om Gods beeld te dragen); want zij zullen verzadigd worden.

Er is daarom een dogmatiek nodig (op basis van de bekendmaking die johannes 3:16 citeert) dat het een gaven van God is.

Ik zie het net als die haren die uit een mensen hoofd vallen. Je kan ze uit je hoofd trekken en zeggen dat het jouw daad is geweest. En wie zal me daarin tegen spreken? Je kan ook zeggen dat het de wil van God was, en dat je daarom dat haar uit je hoofd trok.
Ik begrijp wel ergens de krampachtigheid van Olfie, het hameren op je eigen onwil en onmacht vind ik overdreven. De wilsverandering vind je vooral bij je zelf terug, niet bij God.

Als bij jouw de beleving zwaarder telt dan de bijbel, het Woord van God, dan zijn we snel uitgepraat denk ik jacob.
Dit heeft niets met een krampachtige houding te maken, het gaat niet buiten de mens om, maar van nature zoekt een mens het echt niet.
Zolang we denken dat we zelf nog goed genoeg zijn om ons te bekeren, gaat er (mijns inziens!) iets niet goed.
Zie ook posting van Johannes 3:16.

Zonder de trekkende werking van de Vader en het levenmakende werk van de Geest zoeken wij de zaligheid niet in Christus.

Daarmee predik ik geen passieve houding, maar enkel wat de bijbel (en dus God) ons hierover verteld.

De wilsverandering vind je bij jezelf mss, maar zeker niet door eigen behoefte, verdiensten of inzichten.

[jacob]

Dat bedoelde ik te zeggen Memento, sommigen nemen het aan en anderen wijzen het af, maar niet in eigen kracht of door eigen wil of behoeften, enkel door Woord en Geest. Er staat niet bij en eigen wil of behoefte.
Uit onszelf hoeven we heel het evangelie niet, want we zien niet eens hoe slecht en verdorven en zondig wij zijn. We hebben het best naar ons zin. Het eigen IK zit samen met de HOOGMOED op de troon.

Kan allemaal wel waar zijn, maar toch is de beleving anders.

Het aannemen van Christus door het geloof gaat niet buiten de mens om. Het is hoewel door de Geest geleidt wel een daad van die mens. Geloven doe je actief, niet passief.

Mattheus 5:6 Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid (dat is het verlangen om Gods beeld te dragen); want zij zullen verzadigd worden.

Er is daarom een dogmatiek nodig (op basis van de bekendmaking die johannes 3:16 citeert) dat het een gaven van God is.

Ik zie het net als die haren die uit een mensen hoofd vallen. Je kan ze uit je hoofd trekken en zeggen dat het jouw daad is geweest. En wie zal me daarin tegen spreken? Je kan ook zeggen dat het de wil van God was, en dat je daarom dat haar uit je hoofd trok.
Ik begrijp wel ergens de krampachtigheid van Olfie, het hameren op je eigen onwil en onmacht vind ik overdreven. De wilsverandering vind je vooral bij je zelf terug, niet bij God.

Als bij jouw de beleving zwaarder telt dan de bijbel, het Woord van God, dan zijn we snel uitgepraat denk ik jacob.
Dit heeft niets met een krampachtige houding te maken, het gaat niet buiten de mens om, maar van nature zoekt een mens het echt niet.
Zolang we denken dat we zelf nog goed genoeg zijn om ons te bekeren, gaat er (mijns inziens!) iets niet goed.
Zie ook posting van Johannes 3:16.

Zonder de trekkende werking van de Vader en het levenmakende werk van de Geest zoeken wij de zaligheid niet in Christus.

Daarmee predik ik geen passieve houding, maar enkel wat de bijbel (en dus God) ons hierover verteld.

De wilsverandering vind je bij jezelf mss, maar zeker niet door eigen behoefte, verdiensten of inzichten.

olfie, ik ontken nergens dat het een daad van God is. Dat moet je me dan ook niet in de schoenen willen schuiven. Maar je ERVAART wel een hongeren en dorsten naar de gerechtigheid. Dat doe je met je hele wezen. Het is daarom onzin om te stellen dat je op dat moment juist het tegenovergestelde wil. Dat kan namelijk helemaal niet. Althans niet tegelijk.