Evangelisatieactiviteiten. Do's en Don'ts

[WimA]

Ik denk dat het hele begrip 'activiteiten' nog maar eens goed bekeken moet worden. Een evangeliserende levenswandel lijkt me beter. Een goede pr is het begin van alles.

Dat is m.i. een zeer zinvolle uitspraak. Hierover doorspreken zal het gesprek inderdaad een andere wending geven. Maar wat is dan een evangeliserende levenswandel? Want mijn buren hebben geen levenswandel die - behalve uiterlijke dingen zoals zondagsbesteding, tv kijken, etc - voor het oog zoveel anders is als de mijne. Hebben mijn seculiere buren nu een christelijke levenswandel of heb ik dan een heidense levenswandel?
Wat onderscheidt christenen in het dagelijkse leven en op het werk?

Dan heb jij een heidense levenswandel. Ooit is hier de brief aan Diognetus hier gepost. Daarbij kwam naar voren dat christenen zich niet uiterlijk onderscheiden, maar wel in de handel en wandel.

ik zal het eens goed gaan lezen. Wat me wel als eerste opvalt is dat er wordt geantwoord met een "brief" waarin beschreven staat dat "christenen" zich inderscheiden in handel en wandel. Ik ben niet zozeer benieuwd naar wat "brieven" erover schrijven maar wat jezelf onderscheidt.

[JolandaOudshoorn]

Ik denk dat het hele begrip 'activiteiten' nog maar eens goed bekeken moet worden. Een evangeliserende levenswandel lijkt me beter. Een goede pr is het begin van alles.

Dat is m.i. een zeer zinvolle uitspraak. Hierover doorspreken zal het gesprek inderdaad een andere wending geven. Maar wat is dan een evangeliserende levenswandel? Want mijn buren hebben geen levenswandel die - behalve uiterlijke dingen zoals zondagsbesteding, tv kijken, etc - voor het oog zoveel anders is als de mijne. Hebben mijn seculiere buren nu een christelijke levenswandel of heb ik dan een heidense levenswandel?
Wat onderscheidt christenen in het dagelijkse leven en op het werk?

Dan heb jij een heidense levenswandel. Ooit is hier de brief aan Diognetus hier gepost. Daarbij kwam naar voren dat christenen zich niet uiterlijk onderscheiden, maar wel in de handel en wandel.

ik zal het eens goed gaan lezen. Wat me wel als eerste opvalt is dat er wordt geantwoord met een "brief" waarin beschreven staat dat "christenen" zich inderscheiden in handel en wandel. Ik ben niet zozeer benieuwd naar wat "brieven" erover schrijven maar wat jezelf onderscheidt.

Je leeft als vreemdeling hier op aarde. Je doel is niet het leven hier, maar het leven hierboven. Dat houdt geen onverschillig leven in of is geen suicidale geneigdheid, maar het leven hier is weinig boeiend.

[DDD]

Waaruit leid je af dat het leven hier weinig boeiend zou zijn? Als ik de brief zo lees is het leven hier juist allesbepalend. En zo leert ons het evangelie ook, naar mijn idee.

[Mara]

Dat is de ene kant. Aan de andere kant mag het ook wel leiden tot zelfonderzoek. Ik weet verschillende mensen die door onoordeelkundig of onfatsoenlijk optreden van een kerkenraad zijn vertrokken. Soms denk ik echt: hoe dom kun je zijn. Het lijkt me wel goed om dat ook ronduit te erkennen in gesprekken met ex-kerkelijken. Dat hoort onlosmakelijk bij de zelfverloochening die de vrucht is van het ontdekkende werk van de heilige Geest. Hoewel ik toegeef dat het gemakkelijker is andermans knulligheid te erkennen dan je eigen beperkingen te melden.

@WimA:

Misschien had je dan de eerste bijdrage in dit draadje wat anders moeten formuleren. Daarin gaat het toch echt wel om concrete voorbeelden en wat daarvan te leren is.

Wat is nu een voorbeeld van onfatsoenlijk optreden?
Ik heb ooit ook een onsmakelijke aanvaring gehad met één der k.r. leden, maar ik dacht toen: ach, over een half jaar is de man uit de k.r., want dan moet hij aftreden. En hij werd niet meer herkozen. Hij kwam zelfs niet meer op de lijst later, dus ik neem aan dat er met meer mensen iets gepasseerd is.
Om mensen moet je nooit vertrekken. Als het heel erg is, kun je toch naar een andere gemeente gaan?
Het is een slap excuus als je zegt dat je in mensen teleurgesteld bent geraakt en daarom God de rug hebt toegekeerd.
Wij doen tegenover Hem dagelijks niet anders!

[WimA]

Je leeft als vreemdeling hier op aarde. Je doel is niet het leven hier, maar het leven hierboven. Dat houdt geen onverschillig leven in of is geen suicidale geneigdheid, maar het leven hier is weinig boeiend.

Is dat dan alles wat we over onszelf kunnen zeggen? Geen uitwendig verschil in handel en wandel maar alleen een (vermeend) anders "inwendig" beleven? Ik zeg "vermeend" want niemand kan in het innerlijk van anderen kijken. Dat een ander het dus anders beleeft als jezelf is slechts een aanname. Je post de brief van Diognetus. Daarin wordt duidelijk een - voor iedereen herkenbaar - onderscheidt in handel en wandel aangegeven. En dat wordt vertaalt voor eigen hart en leven enkel in een andere inwendige positionering?

Dat was overigens wel precies het punt wat ik wilde aankaarten. Er is - ook bij mij - zo weinig onderscheidt tussen seculieren en Christenen in hun handel en wandel dat we het onderscheidt tussen de seculieren en christenen wel moeten zoeken in het onzichtbare inwendige. En wat zeggen we dan tegen de ander? Dat Christus je hele leven veranderd?

Dan heb jij een heidense levenswandel. Ooit is hier de brief aan Diognetus hier gepost. Daarbij kwam naar voren dat christenen zich niet uiterlijk onderscheiden, maar wel in de handel en wandel.

De brief wil ik wel zo ook wel even doornemen. Laten we eens bezien of wat de christenen destijds onderscheidde van de wereld nu ook nog het onderscheidene is.

[WimA]

Hieronder de brief waarin de Christenen zich, ten tijde van de vervolgingen in het Romeinse rijk, zich onderscheiden in "handel en wandel" van de ongelovigen. Ik heb even per punt het verschil aangegeven tussen de christenen toen en nu.
Nu menen christenen blijkbaar, gelet op de minimale reacties als het gaat om de vraag waarin wij (christenen) zich nu in handel en wandel onderscheiden van onze seculiere naasten, zich enkel onderscheiden te weten door een (vermeende) andere inwendige positionering t.o.v. van de wereld.

Het geheim van het christendom
De christenen onderscheiden zich niet van andere mensen door taal, vaderland of kledij. Zij wonen immers nergens in eigen steden, gebruiken geen afwijkend dialect en leven geen uitzonderlijk leven. Hun leer is niet uitgevonden door de vindingrijkheid of het overleg van mensen die zich met nutteloze problemen bezighouden en zij zijn niet, zoals sommigen, de verdedigers van een menselijke leer. Zij wonen in steden van Grieken en barbaren, zoals aan ieder het lot beschoren was en zij leven volgens de zeden van het land, wat betreft kledij, voeding en andere levensomstandigheden, en geven zo blijk van een verwonderlijk en naar aller mening paradoxaal burgerschap.

Zij wonen in hun eigen vaderland, maar als vreemdeling;
zij kwijten zich van hun burgerplichten en verdragen als vreemdeling alles.
Ieder vreemd land is hun vaderland en ieder vaderland is een vreemd land.

Wonen wij in NL als vreemdelingen? Waarin uit zich dat dan? Hoe vast zitten onze pinnen als we letten op onze huizen, onze hypotheken, onze pensioenen? Onze bezittingen? Als wij vreemdelingen zouden zijn zouden we ons toch meer gedragen als vreemdelingen. Dan zouden we lijken op backpacker's.

Zij trouwen als ieder ander maar leggen hun kinderen niet te vondeling.

De goddelozen leggen hun kinderen ook niet meer te vondeling. Wij doen in deze niet anders als goddelozen. Onze kinderen worden ook te vondeling gelegd in creche, bassisschool met naschoolse opvang of bij de grootouders. En ook wij hebben en gebruiken de middelen om geen kinderen meer te krijgen. En in het geestelijke achten wij ook alle leven voor de geboorte als niets. Zie daarvoor het andere topic.

Zij delen hun tafel maar niet hun bed.

Doen wij het echt beter als de goddelozen?

Zij leven in het vlees maar niet naar het vlees.
Zij wonen op aarde maar zijn thuis in de hemel.

Zie hiervoor onder het kopje "vreemdelingschap". Kunnen christenen hier (wij) dit zo van onszelf zeggen?

Zij gehoorzamen de heersende wetten maar overtreffen ze in hun eigen leven.

Het lijkt het zelfs niet op! We foeteren net zo hard of nog harder over (vermeende) ongerechtigheden in het belastingstelsel en of premieheffing.

Zij hebben iedereen lief en worden door iedereen vervolgd.
Zij worden miskend en veroordeeld; ze worden gedood en ten leven gewekt.

Dat klopt in ieder geval voor de reformatorische gezindte niet.

Zij zijn arm als bedelaars maar maken velen rijk.

De huidige "christenen" zijn schatrijk in aardse goederen en arm als bedelaars in het geestelijke. En maken "velen" rijk? Hoe dan?

Zij hebben aan alles gebrek maar leven in overvloed.

Tegenwoordig leven de christenen in overvloed aan geld en goed maar dekken zich - via verzekeringen, inenten enz. in tegen elk vermeend gebrek in de verre toekomst. Zich gedragen als vreemdelingen?

Zij worden veracht maar ze worden verheerlijkt door de verachting.
Ze worden belasterd maar worden gerechtvaardigd door de laster.
Zij worden bespot en ze zegenen. Ze worden beledigd en bewijzen eer aan zij die hen beledigen.
Hoewel zij goed doen, worden ze gestraft als misdadigers.

Christenen hebben in NL alle vrijheid. We lijken zoveel op de seculieren dat de verschillen minimaal zijn. Hoeveel is er de afgelopen weken niet "gemopperd" op de politiek? Om een paar euro vervloeken wij onze naasten!

Zij die hen haten kunnen geen reden opgeven voor hun haat.

Door wie worden de christenen in NL dan gehaat? En wie haten wij allemaal? Iedereen toch die zegt dat de bekering wel eens goed nagerekend mag worden?

De ziel van de wereld
In één woord, wat de ziel is voor het lichaam, dat zijn de christenen in de wereld. De ziel is verspreid over alle delen van het lichaam en de christenen over alle steden van de wereld. De ziel verblijft in het lichaam, maar is niet van het lichaam. Christenen zijn in de wereld maar niet van de wereld."

Dat geld inderdaad voor Christenen. Wie durft zich nog een christen te noemen als dit de criteria zijn?

(Anoniem, Brief aan Diognetus, ong. 150 na Christus)

[DDD]

Dat vind ik wel een negatieve 'zelf'analyse. Ik ken toch echt genoeg mensen die wel aan deze criteria beantwoorden. Je moet het natuurlijk een beetje omzetten naar deze tijd. Maar ik schrik wel erg van je bijdrage. Ik voel me ook helemaal niet aangesproken met dit 'we'.

Maar inderdaad zijn er ook wel mensen die zeggen christen te zijn maar ondertussen heidens leven, ook al voldoen ze volgens de criteria van Janse aan alle normen om refo te zijn. Maar om dit nu zo te lezen - ik kan dat niet helemaal rijmen met eerdere bijdragen.

Ik vind het trouwens onbegrijpelijk als christenen mopperen over de belastingen in Nederland. Het lijkt me dat je dan je geloof nog maar eens goed moet beproeven. Zelfs met een arglistig hart hoeft daarover toch geen twijfel te zijn.

Ik weet toch wel zeker dat christenen heel anders met seksualiteit omgaan dan goddelozen. Als daar geen verschil in gezien wordt dan weet ik het niet meer.

Je kunt mensen rijk maken door aandacht en door ook soms financiele bijdragen. Ik denk dat dat in heel veel christelijke gezinnen allebei nog ruimschoots gevonden wordt. Zomaar een paar opmerkingen.

[DDD]

Dat is de ene kant. Aan de andere kant mag het ook wel leiden tot zelfonderzoek. Ik weet verschillende mensen die door onoordeelkundig of onfatsoenlijk optreden van een kerkenraad zijn vertrokken. Soms denk ik echt: hoe dom kun je zijn. Het lijkt me wel goed om dat ook ronduit te erkennen in gesprekken met ex-kerkelijken. Dat hoort onlosmakelijk bij de zelfverloochening die de vrucht is van het ontdekkende werk van de heilige Geest. Hoewel ik toegeef dat het gemakkelijker is andermans knulligheid te erkennen dan je eigen beperkingen te melden.

@WimA:

Misschien had je dan de eerste bijdrage in dit draadje wat anders moeten formuleren. Daarin gaat het toch echt wel om concrete voorbeelden en wat daarvan te leren is.

Wat is nu een voorbeeld van onfatsoenlijk optreden?
Ik heb ooit ook een onsmakelijke aanvaring gehad met één der k.r. leden, maar ik dacht toen: ach, over een half jaar is de man uit de k.r., want dan moet hij aftreden. En hij werd niet meer herkozen. Hij kwam zelfs niet meer op de lijst later, dus ik neem aan dat er met meer mensen iets gepasseerd is.
Om mensen moet je nooit vertrekken. Als het heel erg is, kun je toch naar een andere gemeente gaan?
Het is een slap excuus als je zegt dat je in mensen teleurgesteld bent geraakt en daarom God de rug hebt toegekeerd.
Wij doen tegenover Hem dagelijks niet anders!

Ik ben dat allemaal wel met je eens, maar je weet zelf ook dat veel mensen zo niet in elkaar zitten. De meeste kerkverlaters vertrekken vanwege negatieve ervaringen met de kerkenraad of andere vertegenwoordigers van de kerk. Ik weet daar niet één uitzondering op, terwijl ik verschillende kerkverlaters/veranderaars in mijn vriendenkring heb.

[Jongere]

Dat was overigens wel precies het punt wat ik wilde aankaarten. Er is - ook bij mij - zo weinig onderscheidt tussen seculieren en Christenen in hun handel en wandel dat we het onderscheidt tussen de seculieren en christenen wel moeten zoeken in het onzichtbare inwendige. En wat zeggen we dan tegen de ander? Dat Christus je hele leven veranderd?

Dat is ook precies de reden waarom ik het er juist niet mee eens ben dat de evangelisatiefocus in plaats van woord op daad/leven zou moeten liggen. Evangeliseren doen we niet met onze nieuwe mens (en al helemaal niet met de oude). En ik weet niet welke van die 'mensen' je tekent in de brief van Diognetus-voor-nu, maar daar wordt ook duidelijk dat dit niet de juiste methode is.

Evangelisatie = de goede boodschap brengen. In heel het boek Handelingen zien we dat dat het verhaal is van Jezus Christus, dé nieuwe mens Zelf.
We vertellen niet over onze heiliging tegen de ander, maar over Rom. 5:1. Over wat we zien in een Ander, niet in onszelf.

Dus wat mij betreft gaan we wél weer terug naar de discussie over evangelisatie door het woord.
Want het geloof is uit het gehoor.

[DDD]

@Jongere:

Dan kom je dus nog minder betrouwbaar over dan de reclameadviseurs van WC-eend: Wij van
WC-eend adviseren WC-eend.

Ik ben trouwens benieuwd of je voor dat standpunt ook een bijbels aanknopingspunt hebt. Niemand heeft het trouwens gehad over het vertellen over onze levensheiliging hoor, maar als je woorden vloeken met je daden kun je beter je mond houden. Al was het maar om godslastering te voorkomen.

[WimA]

Dat was overigens wel precies het punt wat ik wilde aankaarten. Er is - ook bij mij - zo weinig onderscheidt tussen seculieren en Christenen in hun handel en wandel dat we het onderscheidt tussen de seculieren en christenen wel moeten zoeken in het onzichtbare inwendige. En wat zeggen we dan tegen de ander? Dat Christus je hele leven veranderd?

Dat is ook precies de reden waarom ik het er juist niet mee eens ben dat de evangelisatiefocus in plaats van woord op daad/leven zou moeten liggen. Evangeliseren doen we niet met onze nieuwe mens (en al helemaal niet met de oude).

Het lijkt er - gelet op eerdere opmerkingen - erop dat "Evangelisatie" nu juist een activiteit is die in werkheiligheid beoefend moet worden.

En ik weet niet welke van die 'mensen' je tekent in de brief van Diognetus-voor-nu, maar daar wordt ook duidelijk dat dit niet de juiste methode is.

Mischien niet nee. Maar die brief - en mijn invulling hoe wij ermee omgaan - geeft wel pijnlijk duidelijk aan waar het aan schort. Dat gezegd word dat ik een heidense levenswandel heb omdat ik weinig verschil zie tussen mij wandel en die van mijn buren klopt helaas. Maar dat men meent te moeten aantonen door de echte brief van Diognetus te citeren hoe de christenen zich onderscheiden in handel en wandel zonder dat er blijk wordt gegeven van enige zelfreflectie in deze vind ik schokkend. Hoe rijk en verrijkt ziet men dan zichzelf?

Evangelisatie = de goede boodschap brengen. In heel het boek Handelingen zien we dat dat het verhaal is van Jezus Christus, dé nieuwe mens Zelf.
We vertellen niet over onze heiliging tegen de ander, maar over Rom. 5:1. Over wat we zien in een Ander, niet in onszelf.

De vraag was/is nu juist: "Wat zien we dan in die Ander wat aan anderen vertelt moet worden?". En daar komt - eigenlijk - geen duidelijk antwoord op. Evangelisatie is daarmee gewoon een (werk) opdracht.

Dus wat mij betreft gaan we wél weer terug naar de discussie over evangelisatie door het woord.

Ik hou gewoon niet zo van enkel het theoretsische en hypothetische gefilosofeer. Het is leer en leven.

Want het geloof is uit het gehoor.

Mischien moeten we dan gaan luisteren i.p.v. vertellen.

[Ditbenik]

Dat was overigens wel precies het punt wat ik wilde aankaarten. Er is - ook bij mij - zo weinig onderscheidt tussen seculieren en Christenen in hun handel en wandel dat we het onderscheidt tussen de seculieren en christenen wel moeten zoeken in het onzichtbare inwendige. En wat zeggen we dan tegen de ander? Dat Christus je hele leven veranderd?

Dat is ook precies de reden waarom ik het er juist niet mee eens ben dat de evangelisatiefocus in plaats van woord op daad/leven zou moeten liggen. Evangeliseren doen we niet met onze nieuwe mens (en al helemaal niet met de oude).

Het lijkt er - gelet op eerdere opmerkingen - erop dat "Evangelisatie" nu juist een activiteit is die in werkheiligheid beoefend moet worden.

En ik weet niet welke van die 'mensen' je tekent in de brief van Diognetus-voor-nu, maar daar wordt ook duidelijk dat dit niet de juiste methode is.

Mischien niet nee. Maar die brief - en mijn invulling hoe wij ermee omgaan - geeft wel pijnlijk duidelijk aan waar het aan schort. Dat gezegd word dat ik een heidense levenswandel heb omdat ik weinig verschil zie tussen mij wandel en die van mijn buren klopt helaas. Maar dat men meent te moeten aantonen door de echte brief van Diognetus te citeren hoe de christenen zich onderscheiden in handel en wandel zonder dat er blijk wordt gegeven van enige zelfreflectie in deze vind ik schokkend. Hoe rijk en verrijkt ziet men dan zichzelf?

Evangelisatie = de goede boodschap brengen. In heel het boek Handelingen zien we dat dat het verhaal is van Jezus Christus, dé nieuwe mens Zelf.
We vertellen niet over onze heiliging tegen de ander, maar over Rom. 5:1. Over wat we zien in een Ander, niet in onszelf.

De vraag was/is nu juist: "Wat zien we dan in die Ander wat aan anderen vertelt moet worden?". En daar komt - eigenlijk - geen duidelijk antwoord op. Evangelisatie is daarmee gewoon een (werk) opdracht.

Dus wat mij betreft gaan we wél weer terug naar de discussie over evangelisatie door het woord.

Ik hou gewoon niet zo van enkel het theoretsische en hypothetische gefilosofeer. Het is leer en leven.

Want het geloof is uit het gehoor.

Mischien moeten we dan gaan luisteren i.p.v. vertellen.

Of ga een dag mee de straat op, de wijken in, de huizen in, in een stad zonder reformatorische of evangelische kerk/gemeente. Zie hoe die mensen leven, ervaar de ellende in gebroken gezinnen, proef de nood van mensen die hun leven totaal verwoest hebben. Ga naast ze staan of zitten. En vertel in die situatie over Jezus die gekomen is om te zoeken wie verloren is.

[Erasmiaan]

@WimA: mooi en scherpe analyse van de brief van Diognetus. Ik las het nu pas. Het heeft heel wat toepassingen voor deze tijd.

[Jongere]

Dan kom je dus nog minder betrouwbaar over dan de reclameadviseurs van WC-eend: Wij van
WC-eend adviseren WC-eend.

??

Ik ben trouwens benieuwd of je voor dat standpunt ook een bijbels aanknopingspunt hebt.

Ik wijs op de manier waarop bijvoorbeeld in Handelingen het evangelie de wereld in wordt gedragen. Dan zie ik dat dat vooral via de vertelde boodschap over het heil in Christus gebeurt. In verschillende situaties (Athene, Agrippa, synagoges of tempelplein) wordt het verhaal verteld van 'een man die God gesteld heeft'.
Dat het geloof uit het gehoor is, kun je vinden in Romeinen 10.

Niemand heeft het trouwens gehad over het vertellen over onze levensheiliging hoor, maar als je woorden vloeken met je daden kun je beter je mond houden. Al was het maar om godslastering te voorkomen.

Dit lijkt me uiteraard vanzelfsprekend en stond wat mij betreft ook helemaal niet ter discussie.
Ik reageerde op onderstaande 'wending' in het gesprek:

Ik denk dat het hele begrip 'activiteiten' nog maar eens goed bekeken moet worden. Een evangeliserende levenswandel lijkt me beter. Een goede pr is het begin van alles.

Dat is m.i. een zeer zinvolle uitspraak. Hierover doorspreken zal het gesprek inderdaad een andere wending geven.

Het is onjuist om een christelijke levenswandel en de verkondiging van het evangelie tegen elkaar uit te spelen. En om onze hele evangelisatie te verplaatsen naar slechts de levenswandel lijkt me zelfs onbijbels - in vrijwel heel de Schrift ontstaat het geloof door verkondiging.
Het lijkt me vanzelfsprekend dat verkondiging niet gepaard moet gaan met een onchristelijke levenswandel, maar dat beweert ook niemand.

[Jongere]

Nu menen christenen blijkbaar, gelet op de minimale reacties als het gaat om de vraag waarin wij (christenen) zich nu in handel en wandel onderscheiden van onze seculiere naasten, zich enkel onderscheiden te weten door een (vermeende) andere inwendige positionering t.o.v. van de wereld.

Dit is precies de reden waarom ik wat terughoudend ben om in je topics te reageren. Ik krijg niet het idee dat de beginvraag puur informatief gesteld is, maar eerder dat ik (of anderen) na twee posts jouw idee waarmee je het topic hebt geopend heb bevestigd, waarna een conclusie wordt getrokken over "nu menen christenen blijkbaar".

Ik vind dat geen discussie voeren. In een discussie wissel je met elkaar van mening en hoef je niet te verwachten dat je gesprekspartner heel de tijd grote conclusies aan je uitspraken (of zelfs je stilzwijgen) verbindt. Ik ben bereid mijn mening te uiten en ook om die te veranderen, naar aanleiding van een discussie. Maar het idee dat het hele topic bestaat om jou je punt te laten bevestigen, staat me een beetje tegen.

We kunnen geen ding meer zeggen of we liggen over de maatstaf van hoe het gesteld is met de christelijke politiek vandaag de dag, met de christelijke levenswandel en weet ik niet met wat meer.