Volgens mij wil je toch gereformeerder zijn dan God zelf.

God sluit Zijn genadeverbond met Abraham en zijn nageslacht, later met alle gelovigen en hun kinderen (Han. 2)
Hij voegt daaraan toe: Ik ben jullie God: jullie zijn van Mij.Jullie en je kinderen.

Maar jij zegt:

Ho ho, we zijn niet allemaal tot persoonlijk geloof gekomen, dus mogen wij als zodanig niet aangesproken worden.

Daar zit volgens mij een discrepantie tussen.

Om bij je voorbeeld te blijven: Natuurlijk kun je verdrinken. Je moet ook zwemmen leren.
Zo is het ook met het verbond: je moet ook leren geloven en vertrouwen. Daar doet God iedere zondag weer heel veel moeite voor....

Ik denk het wel.
God heeft Israel altijd als hun volk aangesproken. Toch zijn ze niet allen in Kanaan ingegaan vanwege hun ongeloof. Dat staat in de Bijbel ons ter waarschuwing.
Elke rank die geen vrucht draagt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen. En dat verandert niks aan het verbond en doet het verbond niet te niet.

Hoewel dat verbond niet te niet gedaan kan worden, worden wij wel geboren als verbondsbrekers.

Corydoras schreef:Hoewel dat verbond niet te niet gedaan kan worden, worden wij wel geboren als verbondsbrekers.

Dat is 1 kant van het verhaal, het doopsformulier zegt het zo: Belijdt u, dat onze kinderen, hoewel zijin zonde ontvangen engeboren zijn, en daarom aanallerlei ellende, ja zelfsaan heteeuwig oordeel onderworpen, toch in Christus geheiligd zijn endaarom, als leden van zijn gemeente, behoren gedoopt te zijn

Alleen... waarom wordt de doop dan het bad van de wedergeboorte genoemd? Blijkbaar hebben die twee niets met elkaar te maken.

Tuurlijk wel! de doop beduidt het bad der wedergeboorte

Maar een kind is toch niet wedergeboren volgende de gereformeerde leer?

Dus alleen kinderen van bekeerde mensen zijn geheiligd?

Of kan het ook gaan om kinderen van gelovige voorouders?

...Zijn Woord wordt altijd trouw volbracht
tot in het duizendste geslacht...

En even een reactie op een paar postings geleden: een kind komt niet door de doop in het verbond, maar wordt erin geboren. De doop is het bewijs dat hij in het verbond is opgenomen, maar niet de opneming in het verbond zelf.

Dan heb je dus niet genoeg aan het verbond?

Ofwel, de kerk zit vol ware gelovigen? Waar doen we nog moeilijk over? Nee, zonder persoonlijk geloof kan ik nog zoveel bidden 'onze Vader', kan ik nog zo'n actief lid zijn van de gemeente, kan ik nog zo'n braaf refo zijn, maar ga ik even hard verloren als de wereldling, ja nog harder. De weg weten, maar niet bewandelen. God Vader noemen, zonder Hem als Vader te kennen. Dat zou ons in de schuld moeten brengen, en ons tot Christus moeten doen vluchten. En dat is heel wat anders dan zeggen: ach, die mensen durven gewoon niet te zeggen dat ze kinderen van God zijn, de stumpers...

Miscanthus schreef:

Corydoras schreef:Hoewel dat verbond niet te niet gedaan kan worden, worden wij wel geboren als verbondsbrekers.

Dat is 1 kant van het verhaal, het doopsformulier zegt het zo: Belijdt u, dat onze kinderen, hoewel zijin zonde ontvangen engeboren zijn, en daarom aanallerlei ellende, ja zelfsaan heteeuwig oordeel onderworpen, toch in Christus geheiligd zijn endaarom, als leden van zijn gemeente, behoren gedoopt te zijn

Ja, dat is inderdaad de andere kant van het 'verhaal'. Maar die had jij al genoemd, en deze kant nog niet.

memento schreef:

Miscanthus schreef:Begrijp me goed; ik zeg niet dat iedereen werkelijk gelooft dat Hij/zij een kind van God is.
Maar:
-
-
en durven we nu nog te zeggen dat we geen kinderen van God zijn? Matigen wij onszelf de vrijheid aan om er onder uit te komen?
Dat is toch blasfemisch?

Ofwel, de kerk zit vol ware gelovigen? Waar doen we nog moeilijk over? Nee, zonder persoonlijk geloof kan ik nog zoveel bidden 'onze Vader', kan ik nog zo'n actief lid zijn van de gemeente, kan ik nog zo'n braaf refo zijn, maar ga ik even hard verloren als de wereldling, ja nog harder. De weg weten, maar niet bewandelen. God Vader noemen, zonder Hem als Vader te kennen. Dat zou ons in de schuld moeten brengen, en ons tot Christus moeten doen vluchten. En dat is heel wat anders dan zeggen: ach, die mensen durven gewoon niet te zeggen dat ze kinderen van God zijn, de stumpers...

Zegt Miscanthus dat dan? Volgens mij doe je hem hier geen recht, is dit geheel je eigen interpretatie.

Met het eerste deel van je posting ben ik het helemaal eens. Maar wat Miscanthus zegt, is ook waar: durven zeggen dat we geen kinderen van God zijn is blasfemisch. Denk ook aan 1 Joh. 5:10 : die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij niet geloofd heeft de getuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon.

En dat zou ons inderdaad in de schuld moeten brengen, om weer bij jouw posting terug te komen. Ik lees Miscanthus' posting juist als een in de hoek drijven, en echt niet als een aai over de bol. Maar goed, dat is dan natuurlijk weer mijn interpretatie

(dat laatste deel is het verbond, Ik zal tot God zijn, en u zult Mijn tot een volk zijn. Dat is geen opsomming van feiten, dat is een belofte... met een eis, een opdracht.)

Als we kijken naar de context van de tekst die Micanthus aanhaalt lezen we daar dat Johannes dit tegen de Farizeers zegt:

Brengt dan vruchten voort, die aan de bekering beantwoorden. En gaat niet bij uzelf zeggen: Wij hebben Abraham tot vader; want ik zeg u, dat God bij machte is uit deze stenen Abraham kinderen te verwekken. 9 Ook ligt reeds de bijl aan de wortel der bomen. Iedere boom dan, die geen goede vruchten voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen. (Lucas 3)

Ook hier kunnen we heel duidelijk terugzien dat het verbond alleen, of de bekering, niet genoeg is, maar dat er ook een eis is, om vruchten voort te brengen. (Geloof zonder werken is dood)

En als je leest wat er over Israel's verwerping wordt geschreven zie je dat Israel het verbondsvolk was maar werd verworpen omdat ze zich tegen Hem bleven vertetten.