Is refo-christendom een blijmoedig christendom?

[Tiberius]

Dat zou flauw zijn, ja. Evenals de suggestie dat ze misschien voor inhoudsloze blijmoedigheid even hard op de loop gaan.

De blijmoedigheid die mij voor ogenstaat, is een blijmoedigheid gegrond in het Woord van de Heere God.

Maar waarom zo agressief dan?

[blijmoedig]

Zefanja 3
12 Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op den Naam des HEEREN betrouwen.
13 De overgeblevenen van Israël zullen geen onrecht doen, noch leugen spreken, en in hun mond zal geen bedriegelijke tong gevonden worden; maar zij zullen weiden en nederliggen, en niemand zal hen verschrikken.
14 Zing vrolijk, gij dochter Sions, juich, Israël; wees blijde, en spring op van vreugde van ganser harte, gij dochter Jeruzalems!

Een ellendig volk nochtans: zing vrolijk. Niet alleen ellendig en niet alleen blijde, maar beide. Een wonderlijke combinatie, maar toch....!

Het gevaar met eenzijdige oproep tot blijdschap is het uit het oog verliezen van het geheel waarin de blijdschap haar plaats in hoort te nemen:
Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.

Ik heb geen eenzijdige oproep tot blijdschap gedaan. Wel denk ik dat wij als christenen genoeg hebben om dankbaar voor te zijn, en daardoor met blijmoedigheid door het leven te mogen gaan. Met de "ellendigen" in het door jou aangehaalde bijbelgedeelte worden die mensen bedoeld die zich voor de Heere God verootmoedigen en bij Hem en niet in eigen macht en rijkdom hun toevlucht zoeken. De wetenschap dat wij door het werk van de Heere Jezus aan het kruis op deze wijze tot de Heere God mogen komen, dat wij uberhaupt in een relatie tot Hem mogen staan, mag ons met dankbaarheid en blijdschap vervullen. En dankbaarheid en blijdschap werkt vaak aanstekelijk. Als mensen die de Heere God nog niet kennen merken dat wij dankbaar en blij zijn voor wat de Heere Jezus voor ons heeft gedaan, dan kan het toch niet anders dan dat zij in de Bron van diezelfde blijdschap willen delen?! In die zin moeten wij toch ook altijd op die ander zijn gericht? Dit brengt de eerste vrucht van de Geest - de liefde - toch ook met zich mee? Zodat de situatie zoals in vers 9 van Zefanja 3 zich zal voordoen: Gewisselijk, dan zal Ik tot de volken een reine spraak wenden; opdat zij allen den Naam des Heeren aanroepen, opdat zij Hem dienen met eenparigen schouder. Ik zou dus zeggen, vensters open

[blijmoedig]

Dat zou flauw zijn, ja. Evenals de suggestie dat ze misschien voor inhoudsloze blijmoedigheid even hard op de loop gaan.

De blijmoedigheid die mij voor ogenstaat, is een blijmoedigheid gegrond in het Woord van de Heere God.

Maar waarom zo agressief dan?

Kom, kom, niet zo fijngevoelig Maar een inhoudelijke bijdrage aan de discussie is natuurlijk altijd welkom

[Tiberius]

De agressieve toon van dit topic is een reformatorisch forum onwaardig.
Daarom: