Dat we zelf nog iets aan onze zaligheid doen moeten

[refo]

Ik vind die van jouw blasfemisch.

Christus is namelijk een volkomen Zaligmaker. Niet een Zaligmaker waar nog de Geest bij moet.
Het is namelijk Zijn Eigen Geest. Met drie hoofdletters.

[Fjodor]

[/quote]

Dus we mogen/kunnen tot Christus komen zonder dat we een Zaligmaker nodig hebben?

Hoezo zou je Hem niet nodig hebben? Is er ook een andere weg dan?

Ik bedoel: als we Berts lijn volgen dan mogen we tot Christus komen zonder dat we weten dat we een Zaligmaker nodig hebben. Want hij zegt dat ellende kennis niet een noodzaak is om tot Christus te komen. Dus zonder dat we weten dat we een Zaligmaker nodig hebben kunnen we volgens hem toch tot Christus komen.

En ik denk dat dat wel klopt, zonder dat we echt geloven in het zaligmakende van Christus mogen we toch tot Hem komen, we ontvangen het evangelie dan met vreugde, maar dan kan het goed zijn dat we dan zijn als het zaad dat geen wortel heeft van zichzelven verloren gaan. (zie Mattheüs 13)

19) vreugde ontvangt;
Deze vreugde onstaat uit de kennis der Evangelische leer, en de aangenaamheid van de beloften derzelve: hoewel hun hart nog steenachtig blijft, dat is, dat de hardigheid deszelven door den Geest Gods nog niet is weggenomen.
20) geen wortel in zichzelven,
Dat is, geen recht en vast vertrouwen op Christus, waardoor wij met Christus als met een vasten grond onzer zaligheid verenigd worden, Hebr. 3:14, en van Hem het sap des levens trekken; Rom. 11:17,20.

Dat betekent niet dat we moeten gaan uitfilteren wanneer en hoe iemand wel een wortel in zichzelven heeft en wanneer niet. (het onkruid moet met het tarwe opgroeien..) Maar dat het waarachtige rechtvaardig makende geloof (waar Bert het over wilde hebben) gepaard moet gaan met die wortel in zichzelven lijkt mij duidelijk. Toch hoeft geloof dan niet altijd rechtvaardig makend geloof te zijn.

[Marnix]

Dus we mogen/kunnen tot Christus komen zonder dat we een Zaligmaker nodig hebben?

Hoezo zou je Hem niet nodig hebben? Is er ook een andere weg dan?

Iedereen mag tot Christus komen, zoals hij/zij is.
Als de Heilige Geest echter niet in ons hart werkt, zullen we niet gaan.

Dat is dan nog een heel probleem, die Heilige Geest.

Luther, je mag dit blasfemisch vinden, maar ik snap Refo wel. Er zijn zoveel mensen die de Bijbel geloven maar als ze dan met de nodiging van Christus geconfronteerd worden zeggen ze: Tja, maar dat kan ik niet zelf, de Geest moet het wel doen, anders gaan we toch niet. En zo blijven er kerken vol onbekeerden, die met een gerust hart de nodiging naast zich neerleggen, immers, ze kunnen zelf toch niets doen, de Geest moet het doen. Alsof de nodiging, de prediking tot geloof en bekering en het werk van de Geest totaal los van elkaar staan.

Het is niet dat je ongelijk hebt, integendeel, je hebt helemaal gelijk. Als de Geest niet werkt gaan we echt niet naar Christus toe. En toch zegt Jezus nergens: Kom tot mij, als de Geest dat in je werkt. De apostelen zeggen nergens: Bekeert u en geloof, als de Geest je dat geeft. Waarom zouden wij dan wel zeggen: Hij nodigt je... maar de Geest moet het je eerst wel geven?

Dat is trouwens op zich niet verkeerd om af en toe te noemen, maar hiermee wordt zoveel passiviteit gecreeerd en goedgekeurd in reformatorische kringen dat ik de ietwat allergische reactie van Refo me wel kan indenken. (no offense Refo, allergische reacties zijn vaak heel gezonde waarschuwingen)

[refo]

Ik kan wel wat hebben. En allergieën, daar kun je niets aan doen. Hooguit gevaarlijke plaatsen ontwijken.

Wat zie je op de Pinksterdag? Er waren een aantal apostelen. Hun was gezegd door hun Zender: predik het evangelie etc, maar wacht nog even. Eerst zend Ik de Trooster.

Dan wordt die Geest uitgestort. Niet een druppeltje Geest hier en een druppeltje Geest daar. Nee, als een regen van vuur en als een stormwind. En het zat op een iegelijk van hen. Op een iegelijk van hen. Niet op die 3000 bekeerlingen. Nee, op de apostelen.
En wat gebeurt er dan? Dan gaan ze spreken over de grote daden van God en dan volgen er nog een aantal gebeurtenissen, maar het slot is dat de kerk van 120 is uitgebreid tot 3120. Met één preek! Omdat de Geest door het Woord was uitgestort op Zijn apostelen. En: Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op dien dag tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen.
En nu AD is die Geest nog steeds uitgestort op door Hem gezonden predikers. Wie zijn wij dan om te zeggen: de Geest moet er nog bijkomen. Die is er bij, maar wij moeten 'zijn woord gaarne aannemen'.

[memento]

Waar het woord recht gepredikt wordt, paart de Geest zich er altijd aan. Om zalig te maken die geloven, en te verharden die het woord Gods niet doen, en Gods Heilige Geest weerstaan.

Waar Gods woord recht gepredikt wordt, is geen neutrale grond. Er bestaat geen rechte prediking, met mensen die best bekeerd willen zijn, maar dat niet worden omdat de Geest achterblijft. Nee, Gods Geest werkt altijd onder de bediening van het woord. En als Hij niet werkt ten leven, dan ligt dat aan de mens. Omdat hij zijn hart verhard en zich niet laat leiden. Omdat hij het woord Gods niet wil doen. Omdat hij altijd de Heilige Geest wederstaat.

Aan God ligt het niet...

[Luther]

Luther, je mag dit blasfemisch vinden, maar ik snap Refo wel. Er zijn zoveel mensen die de Bijbel geloven maar als ze dan met de nodiging van Christus geconfronteerd worden zeggen ze: Tja, maar dat kan ik niet zelf, de Geest moet het wel doen, anders gaan we toch niet. En zo blijven er kerken vol onbekeerden, die met een gerust hart de nodiging naast zich neerleggen, immers, ze kunnen zelf toch niets doen, de Geest moet het doen. Alsof de nodiging, de prediking tot geloof en bekering en het werk van de Geest totaal los van elkaar staan.

Het is niet dat je ongelijk hebt, integendeel, je hebt helemaal gelijk. Als de Geest niet werkt gaan we echt niet naar Christus toe. En toch zegt Jezus nergens: Kom tot mij, als de Geest dat in je werkt. De apostelen zeggen nergens: Bekeert u en geloof, als de Geest je dat geeft. Waarom zouden wij dan wel zeggen: Hij nodigt je... maar de Geest moet het je eerst wel geven?

Dat is trouwens op zich niet verkeerd om af en toe te noemen, maar hiermee wordt zoveel passiviteit gecreeerd en goedgekeurd in reformatorische kringen dat ik de ietwat allergische reactie van Refo me wel kan indenken. (no offense Refo, allergische reacties zijn vaak heel gezonde waarschuwingen)

Beste Marnix,
Ik begrijp het punt van refo ook heel goed, maar waarom dat verwoorden met dat denigrerend aanwijzende voornaamwoord [die]?? Dat is het punt waar ik over val, niet zozeer de zaak die hij noemt. Zoals jij het hierboven opschrijft, kan ik er mee instemmen. Maar ik viel over de wijze van formuleren, alsof de Heilige Geest een straatvriendje is.

[Marnix]

Ik denk dat je dat dan verkeerd hebt opgevat. Zoals ik aangaf was Refo's reactie volgens mij een allergische reactie op een karikatuur. Niet op de Heilige Geest maar op een karikatuur die er regelmatig van gemaakt wordt.... en daar slaat dat woordje "die" op. Die Heilige Geest zoals mensen vaak van Hem denken. Niet zoals Hij in het echt is.

[Bert Mulder]

Dus we mogen/kunnen tot Christus komen zonder dat we een Zaligmaker nodig hebben?

Hoezo zou je Hem niet nodig hebben? Is er ook een andere weg dan?

Ik bedoel: als we Berts lijn volgen dan mogen we tot Christus komen zonder dat we weten dat we een Zaligmaker nodig hebben. Want hij zegt dat ellende kennis niet een noodzaak is om tot Christus te komen. Dus zonder dat we weten dat we een Zaligmaker nodig hebben kunnen we volgens hem toch tot Christus komen.

En ik denk dat dat wel klopt, zonder dat we echt geloven in het zaligmakende van Christus mogen we toch tot Hem komen, we ontvangen het evangelie dan met vreugde, maar dan kan het goed zijn dat we dan zijn als het zaad dat geen wortel heeft van zichzelven verloren gaan. (zie Mattheüs 13)

19) vreugde ontvangt;
Deze vreugde onstaat uit de kennis der Evangelische leer, en de aangenaamheid van de beloften derzelve: hoewel hun hart nog steenachtig blijft, dat is, dat de hardigheid deszelven door den Geest Gods nog niet is weggenomen.
20) geen wortel in zichzelven,
Dat is, geen recht en vast vertrouwen op Christus, waardoor wij met Christus als met een vasten grond onzer zaligheid verenigd worden, Hebr. 3:14, en van Hem het sap des levens trekken; Rom. 11:17,20.

Dat betekent niet dat we moeten gaan uitfilteren wanneer en hoe iemand wel een wortel in zichzelven heeft en wanneer niet. (het onkruid moet met het tarwe opgroeien..) Maar dat het waarachtige rechtvaardig makende geloof (waar Bert het over wilde hebben) gepaard moet gaan met die wortel in zichzelven lijkt mij duidelijk. Toch hoeft geloof dan niet altijd rechtvaardig makend geloof te zijn.[/quote]

Als God met de mens begint, dan maakt Hij hem levend, zo dat hij zijn zonden kennen zal, in meer of mindere mate. Zo geeft God hem ook te kennen dat hij een Zaligmaker nodig heeft, tot wie hij vluchten zal. Hij maakt hem gewillig en bereid om God in en door zijn hele leven te dienen.

[Marnix]

Ik denk dat niemand hier zal zeggen dat we zonder Christus menen nodig te hebben, toch bij Hem komen.

Ik denk dat men als er gezegd wordt: Zonder ellendekennis tot Christus gaan, doelen op de ellendekennis zoals sommigen die leren en in praktijk brengen, zeg maar niet iets wat je weet en ziet, maar wat je dan vervolgens ook eerst doorleeft met alle tekenen van dien.

Je hebt dus gelijk Bert, maar voor sommigen is "ellendekennis" heel iets anders dan wat het daadwerkelijk is, omdat ze het zo geleerd hebben.

[Fjodor]

Waar het woord recht gepredikt wordt, paart de Geest zich er altijd aan. Om zalig te maken die geloven, en te verharden die het woord Gods niet doen, en Gods Heilige Geest weerstaan.

Waar Gods woord recht gepredikt wordt, is geen neutrale grond. Er bestaat geen rechte prediking, met mensen die best bekeerd willen zijn, maar dat niet worden omdat de Geest achterblijft. Nee, Gods Geest werkt altijd onder de bediening van het woord. En als Hij niet werkt ten leven, dan ligt dat aan de mens. Omdat hij zijn hart verhard en zich niet laat leiden. Omdat hij het woord Gods niet wil doen. Omdat hij altijd de Heilige Geest wederstaat.

Aan God ligt het niet...

Het klopt wel wat je hier zegt, maar toch is het een beetje te gemakkelijk. Ook in de gelijkenis van de zaaier wordt het Woord recht gepredikt en zo'n duidelijke scheiding als je hier schetst is daar niet te zien. Sommigen denken inderdaad dat ze het Woord echt willen, ze ontvangen het met vreugde, maar toch is de Geest daar niet... Ze verstaan het recht gepredikte Woord niet recht... Ik zeg niet dat dat aan God ligt, maar die mensen denken dat ze het goed doen, dat ze goed geloven, en toch is dat jammerlijk genoeg niet het geval. Waarschijnlijk maken ze in hun hart één of andere karikatuur van het geloof en zit het daarom fout.

[esthervanbuuren]

Waarom stel je dan al die voorwaarden, om toch tot Christus te mogen komen?

Waar lees je 1 voorbeeld in de Schrift van die diepe weg zoals je zegt dat men gaan MOET?

Let wel, ik heb nergens gesteld dat ellende kennis niet noodzakelijk is. Maar wel stel ik, dat het nooit een voorwaarde is om tot Christus te komen. Want dat is een leer, die geliefd lijkt te zijn in de gereformeerde gezindte, maar in wezen is ze rooms.[/quote]


Waarvoor is ellende kennis dan noodzakelijk? Voor iets dat nog belangrijker is dan tot Christus te komen? Wat is dat dan?[/quote]

Zodat we weten dat we een Zaligmaker nodig hebben.[/quote]

Dus we mogen/kunnen tot Christus komen zonder dat we een Zaligmaker nodig hebben?[/quote]




de gezonde hebben de medicijn meester niet van node.

groet esther.