Unionist schreef:
Wat is nu de goede manier? Als een dominee bedankt voor een gemeente, houdt dat dan in "nu niet, maar volgende keer misschien", "nu niet maar over een paar jaar wellicht" of "nu niet en nooit niet"?
Unionist,
ik zal de vraag nog een keer bij de kop pakken. Ik vind stemmingen enzo allemaal niet zo interessant. Zeker niet als er nagelaten wordt er een persoonlijke gebedszaak van te maken. Dát vind ik belangrijk.
Dergelijke zaken, namelijk geestelijke, gelden ook voor de beslissing van de kerkenraad en voor het contact van de kerkenraad met de (te beroepen) predikant en voor de beslissing van de predikant zelf .
Wat ik een aantal malen gelezen heb uit de periode 1900-1940 van een CGK-gemeente, is dat de kerkenraad vraagt na het bedanken van een predikant, of deze ook 'werkzaamheden met het beroep heeft gehad'. Zo drukte men dat vroeger uit, en ik neem aan dat ieder weet wat de achterliggende zaken zijn die erbij horen. Indien hier positief op werd geantwoord, dan stelde men ook al snel de vraag of deze predikant nogmaals een beroep in overweging kon nemen. Dat heeft denk ik alles te maken met hoe men omgaat met het opmerken van de hand van de Heere in het dagelijks leven. Als de beslissing nog niet duidelijk was, maar er waren wel zekere aanwijzingen, waarom dan niet nogmaals een beroep overwegen, in de hoop en verwachting dat de ds. wél zekerheid krijgt omtrent een te nemen beslissing? En in die contekst gebeurde het dan wel dat bijvoorbeeld binnen een jaar een tweede beroep werd uitgebracht, al dan niet met dezelfde uitslag. Maar ook, dat naar aanleiding van die gesprekken er geen tweede beroep kwam, omdat het op dat moment heel duidelijk was dat ds. het beroep niet kon aannemen, omdat zijn taak elders lag.
In ieder geval spreekt uit dit voorbeeld een andere sfeer dan voorkeurslijstjes en stemmingen etc. Een sfeer die mij liever is, maar die door het 'verzakelijkte' beroepingswerk mogelijk ergens ver op de achtergrond staat.
