Oorspronkelijk gepost door Daphne
abortus is ook doodslag
ja en? gaat dit topic over doodslag? of over het staken van voeding bij een comateuze patient?
volgens mij het laatste...........
met de dood ter gevolgen... maar verder is t geen doodslag
DAT zeg ik niet. Maar het zou wel leuk blijven om on-topic te blijven lijkt me.
Overigens hebben 19 rechters in Amerika verklaard dat dit mag en GEEN doodslag is. Ik ken de jurisprudentie rond deze zaak niet. Maar ik wil niet beweren dat ik het beter weet.
En om op doodslag terug te komen: al die doodvonnissen die in Amerika ten uitvoer worden gebracht? Op onder andere minderjarigen en verstandelijk gehandicapten?? Geen doodslag?
[Aangepast op 23/3/05 door Mariken]
Ik blijf best ontopic hoor dat laatste wat je noemt is ALLEMAAL doodslag!!!!!! (Mijn vorige opmerking was volkomen sarcastisch overigens voor als je t nie begreep :%) Wat zou de bijbel er over zeggen.... iemand laten sterven door simpelweg geen eten meer toe te dienen.... Zoals je merkt, ben k behoorlijk fel hier op. Ik ben er van overtuigd dat het leven door God gegeven is en dat Hij het op ZIJN tijd ook zal nemen. Als ik de vrouw zo zag zat ze niet aan allemaal toeters en bellen (apperatuur)... maargoed, t is persoonlijk hoe je er over denkt, ik vind dit dus ABSOLUUT niet kunnen... genoeg hier over
God said: "Fear not, for I have redeemed you; I have summoned you by name; you are Mine."
Oorspronkelijk gepost door Mariken
ja en? gaat dit topic over doodslag? of over het staken van voeding bij een comateuze patient?
volgens mij het laatste...........
met de dood ter gevolgen... maar verder is t geen doodslag
DAT zeg ik niet. Maar het zou wel leuk blijven om on-topic te blijven lijkt me.
Overigens hebben 19 rechters in Amerika verklaard dat dit mag en GEEN doodslag is. Ik ken de jurisprudentie rond deze zaak niet. Maar ik wil niet beweren dat ik het beter weet.
En om op doodslag terug te komen: al die doodvonnissen die in Amerika ten uitvoer worden gebracht? Op onder andere minderjarigen en verstandelijk gehandicapten?? Geen doodslag?
[Aangepast op 23/3/05 door Mariken]
Ik blijf best ontopic hoor dat laatste wat je noemt is ALLEMAAL doodslag!!!!!! (Mijn vorige opmerking was volkomen sarcastisch overigens voor als je t nie begreep :%) Wat zou de bijbel er over zeggen.... iemand laten sterven door simpelweg geen eten meer toe te dienen.... Zoals je merkt, ben k behoorlijk fel hier op. Ik ben er van overtuigd dat het leven door God gegeven is en dat Hij het op ZIJN tijd ook zal nemen. Als ik de vrouw zo zag zat ze niet aan allemaal toeters en bellen (apperatuur)... maargoed, t is persoonlijk hoe je er over denkt, ik vind dit dus ABSOLUUT niet kunnen... genoeg hier over
En als God dit leven nu al wilde nemen na die hartaanval?
Vind het ZO ongelooflijk hypcroet wat er nu rondom deze vrouw gebeurd. Kwestie van mensen die de publiciteit kunnen zoeken doordat ze geld hebben. En het niet kunnen aanvaarden dat het leven ook eindig is. Dit heeft NIETS met doodslag te maken naar mijn mening. Het is zelfs zo dat deze vrouw nog gewoon kan eten, maar dat wordt niet gedaan omdat dat teveel tijd kost en er risico's aan zitten. Met andere woorden: de rechter besluit dat een medische handeling niet meer hoeft te worden uitgevoerd. NIET dat deze vrouw dood moet gaan!!!!
(En het geven van sonde-voeding is een medische handeling)
En als God dit leven nu al wilde nemen na die hartaanval?
Vind het ZO ongelooflijk hypcroet wat er nu rondom deze vrouw gebeurd. Kwestie van mensen die de publiciteit kunnen zoeken doordat ze geld hebben. En het niet kunnen aanvaarden dat het leven ook eindig is. Dit heeft NIETS met doodslag te maken naar mijn mening. Het is zelfs zo dat deze vrouw nog gewoon kan eten, maar dat wordt niet gedaan omdat dat teveel tijd kost en er risico's aan zitten. Met andere woorden: de rechter besluit dat een medische handeling niet meer hoeft te worden uitgevoerd. NIET dat deze vrouw dood moet gaan!!!!
(En het geven van sonde-voeding is een medische handeling)
Dus dan wil je suggereren dat God Zijn werk niet goed heeft gedaan??!! Omdat ze niet is overleden.... je laatste zin slaat ook nergens op. Als de 'rechters' nadenken weten ze ook dat de vrouw hier door zal sterven maargoed.... mijn mening weet je, ik heb mn zegje gezegd! Ik ga weer es wat anders doen :%
God said: "Fear not, for I have redeemed you; I have summoned you by name; you are Mine."
En als God dit leven nu al wilde nemen na die hartaanval?
Vind het ZO ongelooflijk hypcroet wat er nu rondom deze vrouw gebeurd. Kwestie van mensen die de publiciteit kunnen zoeken doordat ze geld hebben. En het niet kunnen aanvaarden dat het leven ook eindig is. Dit heeft NIETS met doodslag te maken naar mijn mening. Het is zelfs zo dat deze vrouw nog gewoon kan eten, maar dat wordt niet gedaan omdat dat teveel tijd kost en er risico's aan zitten. Met andere woorden: de rechter besluit dat een medische handeling niet meer hoeft te worden uitgevoerd. NIET dat deze vrouw dood moet gaan!!!!
(En het geven van sonde-voeding is een medische handeling)
Dus dan wil je suggereren dat God Zijn werk niet goed heeft gedaan??!! Omdat ze niet is overleden.... je laatste zin slaat ook nergens op. Als de 'rechters' nadenken weten ze ook dat de vrouw hier door zal sterven maargoed.... mijn mening weet je, ik heb mn zegje gezegd! Ik ga weer es wat anders doen :%
Wat ik wil suggeren is dat Gods wil niet zo eenvoudig is als wij mensen denken. Het is geen kwestie van optellen of aftrekken.
Wel hebben wij als mensen ons verstand meegekregen om dat te gebruiken. En misschien heeft de mens het leven van deze vrouw al 15 jaar gerekt?
En hoezo slaat mijn laatste zin nergens op? Ik citeer slechts. Dus doe je beklag bij de desbetreffende rechter zou ik zo zeggen!
Ten overvloede: Euthanasie=het voortijdig beiendigen van het leven= is iets wat actief dmv drank en of injecties gebeurd. Dat is in dit geval niet opgelegd door de rechter!!
Zeg een keer: Ik wil leven - en het drama is voorbij”
Barbara Weller
PINELLAS PARK - Op het moment dat afgelopen vrijdag bij Terri Schiavo het toedienen van voedsel werd beëindigd, was ik een van de meest verbaasde mensen op deze planeet.
Samen met haar familie en een priester was ik bijna de hele vrijdagochtend bij Terri. Als lid van het advocatenteam had ik de voorgaande dagen bijna dag en nacht gewerkt om de hulpeloze vrouw van een verschrikkelijke dood te redden. En ik was hoopvol gestemd. Weliswaar had de rechterlijke macht gefaald in het beschermen van het leven van Terri, maar ik wist dat inmiddels andere krachten gemobiliseerd waren. Ik was er zeker van dat de federale rechters de juridische dwaling van de lagere rechtbanken zouden corrigeren. Ik was er vast van overtuigd dat die dag, rond het middaguur, vertegenwoordigers van de regering naar het ziekenhuis in Pinellas Park zouden komen om Terri onder hun bescherming te stellen. Of dat officieren van de federale politie vanuit Washington in Florida zouden arriveren om zich bij de deur van de ziekenkamer te posteren, zodat ze het verplegend personeel konden weerhouden van het verwijderen van de voedselsonde.
Mocht er echt niets gebeuren, dan zou volgens mij Jeb Bush, de gouverneur van Florida, om één minuut voor één -net voor het begin van de gruwelijke executie van Terri- de uitspraak van de rechter met zestig dagen opschorten. Die macht heeft de gouverneur. Dat heb ik de achterliggende dagen genoegzaam onderzocht. De hele ochtend was ik samen met enkele familieleden in de ziekenkamer van Terri. We vertelden haar dat er hulp onderweg was. Ze was die morgen goedgestemd. Er heerste een vrolijke stemming, vooral rond de middag, toen we wisten dat juristen van het Congres drukdoende waren om het leven van Terri te redden. Het grootste deel van de tijd praatte ik met Terri, haar zus Suzanne en haar man en Terri’s tante, die vanuit New York was gekomen om de familie bij te staan. Een vrouwelijke agente van de politie stond op de gang voor de deur van haar kamer.
Terri zelf zat in een leunstoel, aangekleed en met het haar gekapt. Ze keek helder uit de ogen. De voedselsonde was rond 11.00 uur aangesloten. We waren heel gelukkig dat ze gevoed werd. Suzanne en ik spraken, grapten en lachten met Terri. We zeiden tegen haar dat ze naar Washington moest gaan om te getuigen voor het Congres. Dat zou betekenen dat haar man Michael haar rolstoel in orde moest maken. Daarna zou Suzanne Terri mee kunnen nemen naar het winkelcentrum of haar door het park kunnen rijden, zodat ze de zonnewarmte en de wind in haar gezicht kon voelen. Dat waren dingen die ze de laatste vijf jaar niet had meegemaakt. Op zeker moment zag ik dat de zonwering in Terri’s kamer was neergelaten. Ik deed die omhoog, zodat ze vanuit het raam de zon en de prachtige bloemen in de tuin kon zien. Toen het zonlicht naar binnendrong, zag je dat Terri haar ogen verder opendeed. Ze was zichtbaar opgetogen. Even later vertelden we haar dat ze nu zo veel mogelijk voeding moest opnemen, omdat ze misschien een paar dagen geen voedsel zou krijgen. Op dat moment zagen we enkele luchtbellen in de voedselslang. Omdat dit voor Terri problemen kon geven, vroegen we de verpleging de oorzaak van die luchtbellen te verhelpen.
Terri’s zus en ik praatten daarna nog ongeveer een uur. Op zeker moment noemde Suzanne haar zus een „supersterke” vrouw, waarop Terri hartelijk begon te lachen. Ik zag de kuiltjes in haar wangen. Het indrukwekkendst vond ik wel het moment waarop ik Terri’s armen greep en tegen haar zei: „Terri al kon je maar zeggen: „Ik wil leven”, dan is heel dit drama voorbij.” Ik vroeg haar nogmaals om duidelijk te zeggen: „Ik wil leven.” Tot mijn grote verbazing en blijdschap deed Terri haar ogen wijdopen, keek me recht in het gezicht en met een geconcentreerde uitdrukking op haar gezicht zei ze: „Ahhhh.” Direct daarop, alsof ze al haar kracht verzamelde, riep ze duidelijk: „Waaaa.” Ze deed dat zo duidelijk dat de man van Suzanne en de politieagent haar op de gang konden horen. Op dat moment had Terri een gezicht dat vertrokken was van angst. Dat had ik nooit eerder bij haar waargenomen.
Je kon zien dat Terri haar uiterste best deed de zin af te maken. Maar dat lukte niet. Ze raakte in paniek en begon te huilen. Ik was ontzet dat ik Terri bang had gemaakt. Suzanne en ik begonnen haar gezicht en haren te strelen. Ik zei haar spijt te hebben van mijn vraag. Het was niet mijn bedoeling geweest haar bang te maken. We vertelden haar dat we heel dankbaar waren voor haar reactie en dat ze er niet meer over hoefde te praten. Ik beloofde Terri de wereld te vertellen dat ze had geprobeerd te zeggen dat ze wilde blijven leven.
Suzanne en ik probeerden weer gewoon met haar verder te praten. Verschillende andere familieleden kwamen ook op bezoek. Om 14.00 uur kregen we de opdracht om de kamer te verlaten omdat de rechter net had verklaard niet bereid te zijn opdracht te geven het toedienen van voedsel voort te zetten. Toen we de kamer verlieten, zagen we dat de politieagente bij de deur haar uiterste best deed niet in huilen uit te barsten. Ik moest mijn belofte aan Terri houden om de wereld te laten weten dat ze wilde blijven leven. Vanaf vrijdagmiddag telt voor haar elk uur. Ik ging naar buiten, waar veel cameraploegen stonden, en vertelde aan reporters de gebeurtenissen van die morgen.
’s Middags om 16.00 uur ging ik terug naar de ziekenkamer van Terri. Op dat moment was er verder niemand. Er stond alleen een politieagent voor haar kamerdeur. Toen ik binnenkwam en tegen haar wilde gaan praten, begon Terri onmiddellijk te huilen en probeerde ze te praten. Ik heb me in mijn leven eigenlijk nooit zo hulpeloos gevoeld. Terri keek heel verdrietig. Ik voelde dat ze het ons kwalijk nam die ochtend te hebben gezegd dat de dingen de goede kant opgingen, terwijl er die middag heel ingrijpende beslissingen waren genomen. Toen ik later wegging, boog ik me over Terri en fluisterde ik in haar oor dat de gang van zaken me zeer speet en dat ik heel verdrietig was. Maar ik wees haar erop dat al was ze nu van menselijke hulp verstoken, de Heere Jezus haar kon helpen. Toen ik Zijn Naam noemde, kreeg Terri een glimlach op haar gezicht. Ze probeerde iets te zeggen. Ik drukte een kus op haar voorhoofd en verliet haar kamer.
De auteur is de advocaat van Terri’s ouders, Bob en Mary Schindler.
Ik kan mij er wel in vinden dat ze deze vrouw na 15 jaar in coma te hebben gelegen niet verder meer willen voeden.
Persoonlijk zou ik ook niet zo willen leven.
Naar aanleiding van het stuk van RvP:
de advocate schrijft een heel stuk, maar als je nu filtert wat nu echt het aandeel is van Terri zelf, is dat maar heel mager. Ze lacht en huilt kennelijk, probeert iets te zeggen, maar in hoeverre zijn dit echt dingen die duiden op bewust leven en in hoeverre zijn dit reflexen? Het kan best zijn dat de schrijfster er een veel mooier verhaal van maakt.
Wie zijn wij om te beslissen over leven en dood. Het lijkt me inderdaad niet makkelijk om dit aan te zien, maarja er zijn twee kanten. Haar familie zegt dat er hoop is en hij zegt dat ze gezegd heeft dat ze dit niet wil. Je mag dankbaar zijn dat je zelf niet over zoiets hoef te beslissen. Ik zou het niet kunnen om haar geen voeding meer te geven.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
De hedendaagse mogelijkheden om iemand in het leven te houden neemt gelijk een hoop ethische vragen met zich mee. 100 jaar gelden zou zij allang overleden zijn, net als veel anderen. Maar dat antwoord is geen antwoord voor vandaag de dag.
Hetgeen wat mij nog het meest dwars zit in deze zaak is het feit dat de familie van Terri dit breed uitmeet in de media, en dat de meeste politici zich voor dit karretje laten spannen, en dan vraag ik me werkelijk af wat de beweegredenen van de heren en dames politici zijn.
Voor wat betreft het stuk in het rd: de man die dit geschreven heeft is advocaat (en geen medicus) van de familie van de vrouw. En riekt mijns inziens toch ook naar een onderdeel in het offensief dat de familie op zeer Amerikaanse manier heeft ingezet.
UIteindelijk lijkt het erop dat er hier 2 families zijn die ruzie hebben en er via de rechtbank uit willen komen. Jammer.
Oorspronkelijk gepost door MarikenUIteindelijk lijkt het erop dat er hier 2 families zijn die ruzie hebben en er via de rechtbank uit willen komen. Jammer.
Ik zou ook woedend zijn op mn schoonzoon als hij dit me voor zou stellen!!!! Ik zou alles op alles zetten om dit tegen te houden. Al zou dit door gaan, zou ik mn schoonzoon NOOIT en dan ook echt NOOIT meer willen zien :%
(Oja... k zal nie meer reageren :!)
God said: "Fear not, for I have redeemed you; I have summoned you by name; you are Mine."
Ik heb niet alles gelezen hoor, maar als ik het goed begrijp is haar man het gewoon spuugzat. Waarom staat hij haar dan niet af aan haar ouders en laat hun voor hun dochter zorgen?
Dan laten ze hem maar scheiden, al heeft hij niet de stem van zijn vrouw en gaat hij zijn weg maar.
En als die schoonzoon nu precies zo zou denken als de vrouw (in dat hypothesische geval jouw dochter) waar hij mee getrouwd is? Namelijk dat er geen onzinnig medisch handelen meer moet plaatsvinden? En als de rechter nu heeft bepaald dat inderdaad jouw schoonzoon de aangewezen man is om de belangen van jouw dochter te behartigen? en als en als en al??????????????????
Kortom, DAT staat me tegen . Wat denk je, zou dit een geval zijn wat uniek is en nooit voorkomt?
dat laatste wat je noemt is ALLEMAAL doodslag!!!!!! (Mijn vorige opmerking was volkomen sarcastisch overigens voor als je t nie begreep :%) Wat zou de bijbel er over zeggen.... iemand laten sterven door simpelweg geen eten meer toe te dienen.... Zoals je merkt, ben k behoorlijk fel hier op. Ik ben er van overtuigd dat het leven door God gegeven is en dat Hij het op ZIJN tijd ook zal nemen. Als ik de vrouw zo zag zat ze niet aan allemaal toeters en bellen (apperatuur)... maargoed, t is persoonlijk hoe je er over denkt, ik vind dit dus ABSOLUUT niet kunnen... genoeg hier over 
