Wat is er mis met de "liederlijke" taal van de Erskines.
Is die warmte van de Erskines wellicht toch meer aantrekkelijk dan het dogmatische calvinisme waar velen van ons bij "zweren"?

Er is niets mis mee hoor, alleen ik heb altijd de voorkeur voor kort en krachtig uitdrukken, ipv mooie taal met omhaal van woorden en veel gebruik van niets-zeggende/vage beeld-taal. Het is gewoon mijn stijl niet.

Neemt niet weg dat ik me volledig kan vinden in de zaken die Erskine zegt. Het gaat uiteindelijk ook niet om de gebruikte woorden, maar om de bedoelde zaken.

memento schreef:

Wat is er mis met de "liederlijke" taal van de Erskines.
Is die warmte van de Erskines wellicht toch meer aantrekkelijk dan het dogmatische calvinisme waar velen van ons bij "zweren"?

Er is niets mis mee hoor, alleen ik heb altijd de voorkeur voor kort en krachtig uitdrukken, ipv mooie taal met omhaal van woorden en veel gebruik van niets-zeggende/vage beeld-taal. Het is gewoon mijn stijl niet.

Neemt niet weg dat ik me volledig kan vinden in de zaken die Erskine zegt. Het gaat uiteindelijk ook niet om de gebruikte woorden, maar om de bedoelde zaken.

All right, we zij het dus eens?

geledu schreef:Dit is nu juist ook het punt .
Zowel Calvijn als Erskine betonen in hun schrijven dat in de eerst geloofsomhelzing van Christus, er een zekerheid ligt.

Er wordt zovaak gesteld dat Christus de meest verborgen Persoon is, en dat is een waarheid.
Maar we praten dan wel over een verborgenheid in het licht van Zijn volmaaktheid.

In de kleinste, prilste geloofsoefening ligt Christus als het geopenbaarde Voorwerp, er is dan Kennis van Hem , en in die oefeningen ligt het vast, hoewel er later van alles weer overheen kan komen.


En , wie ben ik , maar ik bemerk zovaak dat die latere ongeloofs golven , worden gesteld als voorwaarde tot de eerst beginnende kennis van Christus.
Dan wordt er gezongen Ps 51 en hoe waar ook , dit zijn psalmen die Gods volk leert zingen na de openbaring van Christus.
David zong het na de zonde met Bathseba.
Als we door de zonde in schuldig ongeloof van De Weg zijn afgeweken en als er dan gedwaalt wordt als schapen die geen Herder hebben.
Om dan door schuldbesef getroffen en verslagen weer tot Jezus gebracht te worden .

Wat komt die weg mij bekend voor, en ik heb het nooit begrepen.
Geledu je beschrijft precies wat ik beleef de laatste 2 jaar.

Klavier, misschien een dissonant in deze vredige topic, maar hoe breng jij het stukje van Erskine in overeenstemming met deze eerder door jou gedane uitspraak:

Ik vraag me dan af of we moeten staan naar een aan te wijzen markeringspunt van persoonlijke verlossing.

Volgens mij vinden dat 'markeringspunt van persoonlijke verlossing' toch heel duidelijk bij Erskine.

Afgewezen schreef:Klavier, misschien een dissonant in deze vredige topic, maar hoe breng jij het stukje van Erskine in overeenstemming met deze eerder door jou gedane uitspraak:

Ik vraag me dan af of we moeten staan naar een aan te wijzen markeringspunt van persoonlijke verlossing.

Volgens mij vinden dat 'markeringspunt van persoonlijke verlossing' toch heel duidelijk bij Erskine.

In gemoede, je zoekt toch geen spijkers op laag water..........

Mag ik eens temeer wijzen op de heldere prediking van Jezus........?

Tja, jvdg, dat risico loop je natuurlijk bij zulke vragen.
Maar een eenheid in formulering is niet altijd een eenheid des geestes. En niets is zo benauwend als het 'met elkaar eens moeten zijn', terwijl je voelt dat er ergens iets wringt (uit eerdere gedachtewisselingen). Snap je?
Ik had Klavier al gewaarschuwd toen hij deze topic wilde openen.

Jammer dat het zo moet gaan dan.

Afgewezen schreef:Tja, jvdg, dat risico loop je natuurlijk bij zulke vragen.
Maar een eenheid in formulering is niet altijd een eenheid des geestes. En niets is zo benauwend als het 'met elkaar eens moeten zijn', terwijl je voelt dat er ergens iets wringt (uit eerdere gedachtewisselingen). Snap je?
Ik had Klavier al gewaarschuwd toen hij deze topic wilde openen.

Mee eens, maar is het dan echt onmogelijk dat wij eensgezind zijn?

Ik weet het antwoord natuurlijk al, maar toch.......
Vader, Ik wil dat zij één zijn!

Die eis blijft! EN WIJ WEIGEREN!

jvdg schreef:

Afgewezen schreef:Tja, jvdg, dat risico loop je natuurlijk bij zulke vragen.
Maar een eenheid in formulering is niet altijd een eenheid des geestes. En niets is zo benauwend als het 'met elkaar eens moeten zijn', terwijl je voelt dat er ergens iets wringt (uit eerdere gedachtewisselingen). Snap je?
Ik had Klavier al gewaarschuwd toen hij deze topic wilde openen.

Mee eens, maar is het dan echt onmogelijk dat wij eensgezind zijn?

Ik weet het antwoord natuurlijk al, maar toch.......
Vader, Ik wil dat zij één zijn!

Die eis blijft! EN WIJ WEIGEREN!

Jvdg, ik meen dat je me nu onrecht doet. Eén zijn is wat anders dan de tegenstellingen 'toedekken'. Er zijn mensen die niets heerlijker vinden dan 'net doen of we allemaal hetzelfde denken'. Maar dát is geen eenheid. Die zoek ik niet. En als in deze topic zou blijken dat Klavier en ik inderdaad hetzelfde denken, ja, dan is er eenheid. Maar soms moet je de dwaling 'uit zijn schuilhoek tevoorschijn halen'.
Ik citeer uit de andere topic:

Afgewezen schreef:

Klavier schreef:Ik las vandaag in een dagboek van de Erskines hier iets over. Dat zal ik zo even onder de scanner leggen. Nieuw topic?

Dat kan natuurlijk altijd. Alleen waarschuw ik je wel: ik ben er niet op uit om tot een bepaalde consensus te komen waar we ons allebei (allemaal) in kunnen vinden, omdat eerder is gebleken dat wij niet hetzelfde denken, al zijn er dan ook overeenkomsten tussen jouw en mijn zienswijze.

Zie je? Dat was de aanleiding voor deze topic.

Meen ik dat we het hierover eens zijn, dat zo men geen leven in zijn ziel heeft, dat men dan niets van God en Goddelijke zaken wil weten.

Dat is dus de doodstaat.

Dan wordt men levendgemaakt, middelijk door het Woord, en van dat eerste moment groeit het geloof.

En dan kan men niet meer genoeg van God en Goddelijke zaken horen, hoewel die oude mens dat telkens weer probeert te verdringen.

En die oude mens, die moet eraan. Die moet gedoodt worden.

@Memento: Ben ik het goed met je eens, ik hoor ook liever de stem van Calvijn.

Of ook de directe taal van onze geliefde belijdenis gerschriften.

Afgewezen schreef:
Volgens mij vinden (we) dat 'markeringspunt van persoonlijke verlossing' toch heel duidelijk bij Erskine.

Mag ik iets tussenwerpen met mij domme boeren geloofsverstand??

een "markeringspunt" van persoonlijke verlossing impliceert een duidelijk afgebakend moment.

daar kan ik niet écht in meegaan. ik zie het zelf meer als een "glijdende schaal" waarop je langzaamaan wordt meegenomen naar een geloofsfase die je niet als zodanig (markeringspunt van persoonlijke verlossing) herkent, maar die je wel als zodanig stééds sterker gaat beleven totdat je het zélf als zodanig gaat herkennen, maar dan is het manifeste slechts nog een zaak die in je hart verankert moet worden.

dus niet ineens, páts boem, dáár is je markeringspunt, je gaat nu de slagboom voorbij.........................maar een heel zachtkens glooiende heuvel waarvan je de opwaartse gang vrijwel niet merkt.

Bert Mulder schreef:Meen ik dat we het hierover eens zijn, dat zo men geen leven in zijn ziel heeft, dat men dan niets van God en Goddelijke zaken wil weten.

Dat is dus de doodstaat.

Dan wordt men levendgemaakt, middelijk door het Woord, en van dat eerste moment groeit het geloof.

En dan kan men niet meer genoeg van God en Goddelijke zaken horen, hoewel die oude mens dat telkens weer probeert te verdringen.

En die oude mens, die moet eraan. Die moet gedoodt worden.

@Memento: Ben ik het goed met je eens, ik hoor ook liever de stem van Calvijn.

Of ook de directe taal van onze geliefde belijdenis gerschriften.

Bert, waarom jouw voorkeur voor Calvijn boven bijv. de Erskines?

Wijken de Erskines af van wat Calvijn ons, door Gods geest verlicht, leerde?

jvdg schreef:
Bert, waarom jouw voorkeur voor Calvijn boven bijv. de Erskines?

Wijken de Erskines af van wat Calvijn ons, door Gods geest verlicht, leerde?

Ja die snap ik ook niet helemaal. Ik zet ze liever náást elkaar dan bóven elkaar!

Rens schreef:

Afgewezen schreef:
Volgens mij vinden (we) dat 'markeringspunt van persoonlijke verlossing' toch heel duidelijk bij Erskine.

Mag ik iets tussenwerpen met mij domme boeren geloofsverstand??

een "markeringspunt" van persoonlijke verlossing impliceert een duidelijk afgebakend moment.

daar kan ik niet écht in meegaan. ik zie het zelf meer als een "glijdende schaal" waarop je langzaamaan wordt meegenomen naar een geloofsfase die je niet als zodanig (markeringspunt van persoonlijke verlossing) herkent, maar die je wel als zodanig stééds sterker gaat beleven totdat je het zélf als zodanig gaat herkennen, maar dan is het manifeste slechts nog een zaak die in je hart verankert moet worden.

dus niet ineens, páts boem, dáár is je markeringspunt, je gaat nu de slagboom voorbij.........................maar een heel zachtkens glooiende heuvel waarvan je de opwaartse gang vrijwel niet merkt.

Tja, we zouden hier wellicht eens over door moeten praten, maar daar lijkt een forum me niet het geschikte medium voor.
Nou ja, toch iets dan: als de Heilige Geest het verlangen naar verlossing in je hart werkt, zal Hij die verlossing toch op Zijn tijd ook geven? En dat weet je dan toch (al kan het dan zeer aangevochten zijn)?

"Maar soms moet je de dwaling 'uit zijn schuilhoek tevoorschijn halen'."

Afgewezen, je reactie vind ik niet zo geweldig. Blijkbaar wil je de discussie weer overdoen die hier recent gevoerd is. Daarbij wekt je reactie sterk de indruk dat je door je vragen eens even de onrechtzinnigheid van Klavier wilt gaan aantonen, terwijl deze met instemming verwijst naar een prachtig citaat van Erskine, terwijl ook Brakel en Calvijn hier grote instemming ontmoeten.

Daar heb ik wel moeite mee. We zijn de vorige discussie geeindigd met de vaststelling dat er bij Klavier (en dat geldt evenzeer mezelf) geen enkele sprake is van een willen verdedigen van een soort vage onbewuste verlossingskennis maar dat er wel sprake is van opwas in de kennis van Christus, terwijl evenzeer duidelijk kon worden vastgestelt dat jij wat dit punt betreft je nog sterk een leerling van ds. Paauwe weet die zeer sterk de noodzaak van een rechtvaardigingservaring in 'een punt des tijds' naar voren bracht.

Die posities zijn bekend, ook bij jou, en je weet ook dat jouw visie niet tot in alle nuances overeenstemt. Die constatering is je blijkbaar te mager, aangezien je dit onderwerp onder de vlag van een scheiding der geesten opnieuw in de discussie wilt inbrengen.

Dat vind ik jammer, en dat wil ik je even laten weten, zonder opnieuw de discussie te gaan overdoen.

@Klavier: kom er net achter dat we blijkbaar hetzelfde dagboek hebben..