Klavier schreef:De vraag is echter of we ook moeten vergeestelijken daar waar vanuit het Nieuwe Testament geen enkele aanwijzing wordt gegeven. Zolang het niet uit de Schrift zelf blijf lijkt het me een gevaarlijk uitgangspunt.
Want als het in Ruth zo is, waarom dan niet elders.
De gang van Jozef, de Bethel-Pniël chronologie, het is geliefde stof voor velen. Maar waar waar houdt het op?

Ik wil nog even reageren op deze passage van Klavier.

Naar mijn overtuiging mogen we soms wel een geestelijke betekenis aanvaarden, ook al zegt het NT er niets over.

Uit het NT weten we bijvoorbeeld dat we de geschiedenis van Sara/Izak en Hagar/Ismaël ook dieper mogen verstaan. (Galaten 4.)

Maar in het NT vinden we niets over de openbaring van Jozef aan zijn broers nadat hij wonderlijk met zijn broers gehandeld had. Of het pleiten van Juda voor zijn broers. Maar zowel Jozef als Juda mogen we in deze geschiedenis toch wel zien als voorafbeeldingen van Christus.

Idem Izak die door zijn vader geofferd werd maar als het ware uit de dood weer terugkwam. Die bovendien het hout op zijn rug droeg (een duidelijk voorbeeld van Christus).

Of van de zegen van Izak aan Jakob in de kleding van zijn oudste broer (als beeld van de rechtvaardigmaking door de verdienste van Christus als 'vreemde' gerechtigheid). En de geur van deze klederen die tot zijn vader kwam (de voorbidding van Christus).

Of van sommige zaken in de ceremoniële wetten.

Dit zijn allemaal dingen die evident ook een geestelijke betekenis hebben, zónder dat we dit zo uitgelegd vinden in het NT. Andere (vergelijkbare) zaken worden in het NT wél geestelijk uitgelegd.
Daarom: We mogen wel degelijk in sommige gevallen geschiedenissen 'vergeestelijken'. Echter de norm moet zijn de Schrift zelf. Dus geen vergeestelijking of conclusies trekken die we ook niet op andere gronden in de Schrift kunnen vinden. Ook geen gezochte vergeestelijking toepassen, maar met bescheidenheid. Ook moeten we grenzen trekken (net als bij gelijkenissen in het NT). Wanneer we een geschiedenis vergeestelijken, dan mogen we niet álles in die geschiedenis vergeestelijken, maar alleen een bepaald gedeelte ervan.

Calvijn vergeestelijkte trouwens soms ook. Jakob in de klederen van zijn broer Ezau en de geur van deze klederen komt bij hem als beeld voor van de rechtvaardigmaking door de gerechtigheid van Christus (zie zijn Institutie).

Zo moeten we ook met de geschiedenis van Ruth omgaan. Er zijn zaken in die we ook tot op zekere hoogte mogen vergeestelijken of toepassen. Maar niet om er een systeem van te maken. En al helemaal niet om leerstellingen te bewijzen in strijd met de Schrift. En dat is in het verleden helaas wel gebeurd, júist met deze geschiedenis. Idem met de geschiedenis van Jakob bij Beth-El en Pniël. Dan wordt het inlegkunde en mist het ieder schriftuurlijk fundament.

Wat betreft Boaz, deze mogen we als losser zien als voorafbeelding van Christus (alléén in zeker opzicht). De eerste losser die nader was als type van de wet (idem). Maar we mogen niet menen dat Ruth persoonlijk pas zalig (of gerechtvaardigd) werd toen ze Boaz leerde kennen. Dan zijn we zeer onschriftuurlijk bezig.

Afgewezen schreef:Al zou het zo zijn dat er in Ruth bepaalde analogieën zijn met de bekeringsweg van de zondaar, dan nog moeten we niet vergeten dat het geschreven niet Ruths eigen bekeringsgeschiedenis is. Immers, zij is toch niet zalig geworden door Boaz!

Nee, dat is waar. Ik kreeg het altijd spaans benauwd van die vergeestelijkingen Zo van...hoe redden ze zich er nu weer uit...

Zaken die er staan staan er. Maar wij mogen niets aan de schrift toevoegen. En als iets er niet duidelijk staat.
Moeten wij het er niet proberen duidelijk uit te halen. Dan voegen wij duidelijk iets toe!

uitgeworpen schreef:

Afgewezen schreef:Al zou het zo zijn dat er in Ruth bepaalde analogieën zijn met de bekeringsweg van de zondaar, dan nog moeten we niet vergeten dat het geschreven niet Ruths eigen bekeringsgeschiedenis is. Immers, zij is toch niet zalig geworden door Boaz!

Nee, dat is waar. Ik kreeg het altijd spaans benauwd van die vergeestelijkingen Zo van...hoe redden ze zich er nu weer uit...

en jij bent er uit geworpen?

Mijn onderschrift van Blaise Pascal is ook in deze topic een punt van aandacht lijkt mij.

uitgeworpen schreef:

Afgewezen schreef:Al zou het zo zijn dat er in Ruth bepaalde analogieën zijn met de bekeringsweg van de zondaar, dan nog moeten we niet vergeten dat het geschreven niet Ruths eigen bekeringsgeschiedenis is. Immers, zij is toch niet zalig geworden door Boaz!

Nee, dat is waar. Ik kreeg het altijd spaans benauwd van die vergeestelijkingen Zo van...hoe redden ze zich er nu weer uit...

En je wordt er zo ontzettend moedeloos van...... :

Allereerst ben ik nog steed benieuwd of er iemand is die weet hoe Luther of Calvijn met het Bijbelboek Ruth omgingen.
Als het nu werkelijk is dat de reformatoren niet zo omgingen met Ruth als dat verschillende bevindelijke predikanten doen, betekent dit dan dat laatst genoemden werkelijk fout zaten ?

Dan de volgende vraagstelling, er wordt gesteld dat we niet van Ruth mogen zeggen dat ze dan pas zalig was toen ze Boaz leerde kennen.
We mogen er geen systeem van maken .
Zinvolle opmerkingen denk ik.
Het is wel een algemeen gebruik dat Boaz wordt gezien als type van Christus. (Hoewel ook hij in het NT niet wordt genoemd)
Als dit waar is mogen we dan ook niet de geschiedens, die er is rondom Boaz, met zijn omgang met Ruth, vertalen als zijnde gangen van Gods volk.


Als er een bepaalde vergeestelijking van Ruth toegestaan zou zijn , hoe ver mogen we dan gaan ?

Concreet : mogen we bv de gerste en tarwe oogst gebruiken om bepaalde zaken/ weldaden aan te duiden ?

geledu schreef:Allereerst ben ik nog steed benieuwd of er iemand is die weet hoe Luther of Calvijn met het Bijbelboek Ruth omgingen.
Als het nu werkelijk is dat de reformatoren niet zo omgingen met Ruth als dat verschillende bevindelijke predikanten doen, betekent dit dan dat laatst genoemden werkelijk fout zaten ?

Dan de volgende vraagstelling, er wordt gesteld dat we niet van Ruth mogen zeggen dat ze dan pas zalig was toen ze Boaz leerde kennen.
We mogen er geen systeem van maken .
Zinvolle opmerkingen denk ik.
Het is wel een algemeen gebruik dat Boaz wordt gezien als type van Christus. (Hoewel ook hij in het NT niet wordt genoemd)
Als dit waar is mogen we dan ook niet de geschiedens, die er is rondom Boaz, met zijn omgang met Ruth, vertalen als zijnde gangen van Gods volk.


Als er een bepaalde vergeestelijking van Ruth toegestaan zou zijn , hoe ver mogen we dan gaan ?

Concreet : mogen we bv de gerste en tarwe oogst gebruiken om bepaalde zaken/ weldaden aan te duiden ?

Waarom zou je?

geledu schreef:Allereerst ben ik nog steed benieuwd of er iemand is die weet hoe Luther of Calvijn met het Bijbelboek Ruth omgingen.
Als het nu werkelijk is dat de reformatoren niet zo omgingen met Ruth als dat verschillende bevindelijke predikanten doen, betekent dit dan dat laatst genoemden werkelijk fout zaten ?

Dan de volgende vraagstelling, er wordt gesteld dat we niet van Ruth mogen zeggen dat ze dan pas zalig was toen ze Boaz leerde kennen.
We mogen er geen systeem van maken .
Zinvolle opmerkingen denk ik.
Het is wel een algemeen gebruik dat Boaz wordt gezien als type van Christus. (Hoewel ook hij in het NT niet wordt genoemd)
Als dit waar is mogen we dan ook niet de geschiedens, die er is rondom Boaz, met zijn omgang met Ruth, vertalen als zijnde gangen van Gods volk.


Als er een bepaalde vergeestelijking van Ruth toegestaan zou zijn , hoe ver mogen we dan gaan ?

Concreet : mogen we bv de gerste en tarwe oogst gebruiken om bepaalde zaken/ weldaden aan te duiden ?

Jazeker, mits onder de inwachting van de leiding door de Heilige Geest. Hoe vaak hebben schriftverklaarders gebruik mogen maken van voorbeelden uit de natuur (schepping), en tot zegen!

Ben nog steeds bezig Luther en Calvijn voor je te vinden.

Wat we zeker weten is dit:

Het hele Oude Testament is typische geschiedenis.

Zo was Boaz een type van Christus, als de borg.

Nu weten we ook zeker dat Ruth bekeerd was toen ze nog op weg was met Noami terug naar Bethlehem.

Dus kunnen we er geen systeem van maken, want dan krijgen we rare resultaten. Zo was, in de typische situatie, Boaz niet de geestelijke borg, maar de vleselijke. Omdat Ruth al een geestelijke Borg had.

Het vleselijke in het type is altijd wijzende op het geestelijke in de realiteit.

En zo betekende de gerst en het tarwe, mijns inziens, op zichzelf niets.

Elimelech is ook geen type. Wel is hij iemand die God en de Kerk de rug toe keerd door zijn typische erfenis, zijn stukje hemel te verlaten.

En zijn zonen zijn slechte voorbeelden door met heidenen te trouwen.

Als er een bepaalde vergeestelijking van Ruth toegestaan zou zijn , hoe ver mogen we dan gaan ?

Concreet : mogen we bv de gerste en tarwe oogst gebruiken om bepaalde zaken/ weldaden aan te duiden ?

Misschien is het beter als we eerst eens nadenken over wat we willen berijken met vergeestelijken. Want zelfs als het zou mogen, dan hoeft het nog niet nuttig te zijn voor de gemeente. We kunnen tenslotte een hoop waarheden verkondigen, zonder dat er iemand door gesticht zal worden (menselijker wijs gesproken).

Ik zie twee grote gevaren bij vergeestelijken van Ruth:
1. De preek krijgt een beschrijvend karakter (zo en zo gaat het in het leven van Gods kinderen), waar alleen Gods kinderen nut uit zouden kunnen bekomen. De preek heeft dan weinig te zeggen tegen de niet-bekeerden (de aanbod van genade problematiek).
2. De bevindingen van Ruth worden compleet 'opgelegd' aan Gods volk als de enige weg. God leidt echter Zijn volk langs verschillende wegen, en alhoewel er zeker kruispunten te vinden zijn, is het gevaarlijk om een uitgebreide geschiedenis als die van Ruth als één en al kruispunt te benoemen.

Let op: ik zeg gevaren. Ook een vergeestelijkende preek kan tot rijke zegen zijn.

Ik denk dat we erg moeten oppassen om Ruth niet als ongeestelijk te gaan zien, als gewoon een mooi verhaal. Want dan doen we het bijbelboek te kort.

Bert Mulder schreef:Ben nog steeds bezig Luther en Calvijn voor je te vinden.

Wat we zeker weten is dit:

Het hele Oude Testament is typische geschiedenis.

Zo was Boaz een type van Christus, als de borg.

Nu weten we ook zeker dat Ruth bekeerd was toen ze nog op weg was met Noami terug naar Bethlehem.

Dus kunnen we er geen systeem van maken, want dan krijgen we rare resultaten. Zo was, in de typische situatie, Boaz niet de geestelijke borg, maar de vleselijke. Omdat Ruth al een geestelijke Borg had.

Het vleselijke in het type is altijd wijzende op het geestelijke in de realiteit.

En zo betekende de gerst en het tarwe, mijns inziens, op zichzelf niets.

Elimelech is ook geen type. Wel is hij iemand die God en de Kerk de rug toe keerd door zijn typische erfenis, zijn stukje hemel te verlaten.

En zijn zonen zijn slechte voorbeelden door met heidenen te trouwen.

Helemaal mee eens.

Voor u gelezen:

Opmerkelijk is dat in veel series van bijbelcommentaren een deel over Ruth ontbreekt. Gaat de wetenschap aan dit boekje voorbij? Is het misschien té eenvoudig? Te weinig leerstellig? Ook van godvrezende reformatoren als Luther en Calvijn zijn echter geen verklaringen bekend.

Onlangs hoorde ik in een preek over de keuze van Ruth hoe je dit bijbelboek moet lezen.

De dominee stelde de vraag waarom nu het boek Ruth is opgenomen in de bijbel. Hij haalde het allerlaatste vers na voren: "En Obed gewon Isai; en Isai gewon David." - En David gewon Christus, voegde hij er aan toe. Het is dus het verhaal van een heidin uit een zondige natie, een afgoden dienares waarop de Heere heeft willen neerzien en die ook een moeder van de Zaligmaker is geworden.

Ariene schreef:Voor u gelezen:

Opmerkelijk is dat in veel series van bijbelcommentaren een deel over Ruth ontbreekt. Gaat de wetenschap aan dit boekje voorbij? Is het misschien té eenvoudig? Te weinig leerstellig? Ook van godvrezende reformatoren als Luther en Calvijn zijn echter geen verklaringen bekend.

Dr. H.F. Kohlbrugge heeft een vers voor vers verklaring geschreven van het boek Ruth!