AartJan schreef:Ik denk dat de laatste posting van Kaw HET voorbeeld is van wat de opener van dit topic bedoelde.
Moet het aan personen op een reformatorisch forum nu nog uitgelegd worden dat we onszelf niet kunnen, niet willen en niet zullen bekeren? Tenzij we van nieuws geboren worden? En God ons bekeert? Moeten daar nu nog bijbelse argumenten voor gegeven worden?
En hoevaak staat er niet in de bijbel dat Jacob klein geworden is? Is er iets onbijbels aan om te zeggen dat er weinigen uitverkoren zijn, en velen geroepen? En ik kan me geen preek voorstellen waar het daar bij blijft, in de hele gergem niet. Er wordt wel eens als een Asaf geklaagd over het kleine getal der uitverkorenen, maar er mag ook nog steeds gewezen worden op die Ene Weg ter ontkoming!
Ik denk niet dat de opener van die topic dit bedoelde. Dat is namelijk zo vreemd geschreven dat er eigenlijk niets uit te halen is.
ik weet niet waar jij kerkt, maar ik wil je wel een paar bandjes sturen. waar nopa nul komma nul helemaal geen enkele boodschap wordt verkondigd. Zels niet die van die ene weg.
Er wordt wel een weg verkondigd waarlangs God werkt. Maar de Weg. Jezus! wordt nogal eens totaal vergeten. Gelukkig niet door allen. Maar het wordt magerder en magerder.
Ik weet niet hoe vaak er in de bijbel staat dat jacob klein is geworden. Als ik ga zoeken in mijn bijbel op "jacob klein" dan vind ik 0 keer.
We kunnen het dogmatisch allemaal prachtig weten. En ook ik ben van de lijn dat een mens niets tot zijn zaligheid kan toe brengen. Ook ik vind het een verkeerde voorstelling van zaken dat een mens zichzelf zou kunnen bekeren. Maar ik wil ten stelligste benadrukken dat een mens dat in zijn weg nooit kan bevatten. Hij ervaart het als een opstaan, en zoeken. Het weten dat er bij hem geen doen aan is, zal hem alleen nog maarr harder doen zoeken. Met dit dogma kan alleen achteraf gewerkt worden. vooraf is het larie, ten tijde van de bekering is het geen beleving of het zou moeten uitdrijven tot Christus. Verder op de weg zal alles helderder worden. De bekering gaat door tot de dood. Maar dit alles neemt niet weg dat we ons MOETEN bekeren.
2 teksten die ik niet zo durven ondermijnen met het woord. Ja maar het moet toegepast worden door Gods Geest. Ik geloof dat zulke woorden slechts vrome prietpraat is.
Werpt van u weg al uw overtredingen, waardoor gij overtreden hebt, en maakt u een nieuw hart en een nieuwen geest; want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?
Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de goddeloze zich bekere van zijn weg en leve. Bekeert u, bekeert u van uw boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?
Op de oordeelsdag komen we ook niet weg met het ja maar Heere, ik kon het toch niet, dat had u toch in Johannes 6 geschreven? Dus in het heden ook niet.
Daarom stoor ik me aan de op zich ware woorden dat een mens zich zelf niet kan bekeren. Jullie moeten eerlijk zijn, het is eigenlijk een vrome manier om er onderuit te komen. Anders kan ik het niet zien.
Niet uit de werken, opdat niemand roeme.