Oorspronkelijk gepost door Refojongere
Beste Zeckie,

In zekere zin heb je wel gelijk dat de belijdenis de grond moet zijn. Maar niet per sé de kerkelijke belijdenis. Een kind dat heel onschuldig en oprecht zegt dat het gelooft ís zijn/haar belijdenis.


Luther legt sterk de nadruk op de noodzaak van catechese. Dit in verband met de deelname aan het H.A. Hij hekelt de gewoonte om zonder kennis aan het sacrament deel te nemen. Hoe kun je aanzitten aan de dis des verbonds, als je niet eens goed weet wat dit betekent?

Daar ben ik het ook volkomen mee eens. Maar bedoeld Luther hier niet meer de volwassen mens? Júíst de volwassen mens moet wel degelijk beseffen wat het is om aan het H.A. deel te nemen! Juist de volwassen mens, omdat hij zichzelf ziet als een doemwaardig mens, met zonden bevlekt en dat hij het eigenlijk niet waard is om Gods zoon genaamd te worden.

Belijdenis doen, is niet verklaren DAT je gelooft, maar verklaren WAT je gelooft. ("Wat is belijdenis doen?"; ds. W. van Vlastuin) Het gaat in de geloofsbelijdenis om het voorwerp van die belijdenis. Dat voorwerp is de gereformeerde leer, de leer vervat in het OT en NT. Je doet eigenlijk dus belijdenis van Jezus Christus en Dien gekruisigd, want Hij is de inhoud van de leer der zaligheid. Dat zien we eigenlijk ook heel duidelijk in Mattheus 10:32, daar wordt JEZUS beleden, niet hun eigen geloof, dat stelt toch niks voor, maar de inhoud van hun geloof!

Ja, ook dit onderschrijf ik. Je doet alleen belijdenis van Jezus Christus en dien gekruisigd.
Zelfs een kind heeft zondenbesef en weet dat het vergeving van zonden nodig heeft. En dat dat kan omdat Christus voor de zonden van de hele wereld gestorven is. Een kind kan daar oprecht naar verlangen! Het heeft wel niet hetzelfde niveau als dat van een volwassene, maar dat is niet nodig.
Het is toch heel wat als Christus zegt dat wij gelijk de kinderen moeten zijn!

Mattheus 19:14 "Maar Jezus zeide: Laat af van de kinderkens, en verhindert hen niet tot Mij te komen; want derzulken is het Koninkrijk der hemelen."

De Joodse kinderen waren kinderen des verbonds, kinderen van het Koninkrijk. Hun kwamen de beloften toe, zij waren immers besneden, hun kwam het Koninkrijk der hemelen toe. Dit heeft niet zozeer betrekking of ze wel of niet geloofden.

"Het Pascha, waarvan het Avondmaal een voortzetting is, werd ook gebruikt door de kinderen."

Hier heb je een gevoelige punt, namelijk kinderen die gedoopt zijn, zijn net als de kinderen die besneden zijn, in het verbond. Hun komen de beloften toe. Dat zegt Petrus ook in Hand. 2:39 "Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal."

Ook het formulier van de H. Doop zegt dat in het tweede stuk van de hoofdsom van de H. Doop: "(...) Want als wij gedoopt worden in de naam des Vaders, zo betuigt en verzegelt ons God de Vader, dat Hij met ons een eeuwige verbond der genade opricht, ons tot zijn kinderen en erfgenamen aanneemt, en daarom van alle goed ons verzorgen, en alle kwaad van ons weren, of ten onzen beste keren wil. (...)"

Omdat dus gedoopte kinderen in het genadeverbond zijn hoef ik, als ik het goed begrijp, de rest van je reactie (die daar op doorgaat) niet echt meer te beantwoorden volgens mij.

(...) Het gaat in de geloofsbelijdenis om het voorwerp van die belijdenis. Dat voorwerp is de gereformeerde leer, de leer vervat in het OT en NT. (...)

Het voorwerp? De Voorwerpen van de Geloofsbelijdenis zijn:
De Vader
De Zoon
De Heilige Geest
ofwel: De Drie-ene God
NIET de gereformeerde leer, want die bestond in de vierde eeuw nog niet.

Ik denk dat Empee met de vroegchristelijke traditie inderdaad aangeeft wat de praktijk was in de apostolische kerk. De kinderen worden in de Bijbel volledig bij de gemeente betrokken. Dat mag ook in het avondmaal.

Het is denk ik ook net als met de doop. Voor de doop zijn er Bijbels gezien ook genoeg zaken waarmee het verbonden is. Het gebed van een goede geweten, bekering, wedergeboorte. Toch dopen wij onze kinderen (terecht, omdat dit de Bijbelse praktijk lijkt) Hierbij is de doop ook iets wat van ons een antwoord vraagt. Maar dat is het avondmaal ook. Zelf weet ik ondertussen ook maar al te goed dat het avondmaal ter versterking is, niet in de eerste plaats een geloofsbelijdenis en ook de kinderen hebben dit nodig. Zij horen er helemaal bij, niet maar half.

Vaya con Dios,

parsifal

Hoi Zeckie,

Daar ben ik het ook volkomen mee eens. Maar bedoeld Luther hier niet meer de volwassen mens? Júíst de volwassen mens moet wel degelijk beseffen wat het is om aan het H.A. deel te nemen! Juist de volwassen mens, omdat hij zichzelf ziet als een doemwaardig mens, met zonden bevlekt en dat hij het eigenlijk niet waard is om Gods zoon genaamd te worden."

Nee, Luther had het over elk mens. Ieder mens behoort te weten wat het H.A. inhoudt, wat hij of zij nu werkelijk gelooft. Pas dan kun je belijdenis doen.
Als er nu een begenadigd kind is die kennis heeft van zijn verloren staat, kennis heeft van Christus en voor Hem wil leven en ook bewust kan kiezen en wil kiezen voor Jezus, dan is er geen bezwaar lijkt me.
Maar niet voor niets krijgt een kind in Nederland pas stemrecht op zijn 18e en het is niet slecht dat die leeftijd ook wordt aangehouden voor belijdenis doen, hoewel ervoor of erna uiteraard ook niet fout is ofzo.

Zelfs een kind heeft zondenbesef en weet dat het vergeving van zonden nodig heeft. Een kind kan daar oprecht naar verlangen! Het heeft wel niet hetzelfde niveau als dat van een volwassene, maar dat is niet nodig.

Het Heilig Avondmaal is ingesteld om het geloof te versterken van de mensen. Kan een kind van 6 het H.A. vieren en 'dat doen tot Mijn gedachtenis'? (Luk. 22:19) Kan een kind de 'dood des Heeren verkondigen'? (1 Kor. 11:26)
Kan een kind zichzelf beproeven? (1 Kor. 11:28)

Het is toch heel wat als Christus zegt dat wij gelijk de kinderen moeten zijn!

Waarom zegt Christus dat? Omdat hij ziet dat Zijn leerlingen met elkaar strijden over wie toch de meeste van hen is. Ze moeten worden als kinderen, afhankelijk, nederig. In Hebreen 5 staat dat we toe moeten nemen in de kennis van onze Heere. "Want gij, daar gij leraars behoorde te zijn vanwege de tijd, hebt wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der woorden Gods; en gij zijt geworden, als die melk van node hebben, en niet vaste spijze.
Want een ieder, die de melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid; want hij is een kind."

Omdat dus gedoopte kinderen in het genadeverbond zijn hoef ik, als ik het goed begrijp, de rest van je reactie (die daar op doorgaat) niet echt meer te beantwoorden volgens mij.

??? Dat snap ik even niet. Kinderen moeten door geloof en bekering ingaan in het Verbond, d.i. JA zeggen op hun doop. Want in de doop kwam God naar hun toe en zegde Hij hen alles toe. Nu verlangt God van ons een antwoord.

Fijn,
Terug naar het onderwerp, onnodige ballast verwijderd!

Admin, ik reageerde tweeërlei:
Voorwerp of Voorwerpen, Drie is Eén en Eén is Drie. Een Drie-ene God, bestaande uit drie Personen.
Waar het mij vooral om ging is dat als dit Voorwerp wordt genoemd, dat ook hier de eerbied in acht moet worden genomen, dus met name de hoofdletter V.

Dan: De reformatie komt voort uit de dwaalleer van Rome aanvang 16de eeuw. En zeker niet uit de oorspronkelijke oosterse traditie, met name vorm gegeven vanaf de vierde eeuw, maar op basis van de geschriften van de Kerkvaders al vanaf de eerste eeuw en vanaf het moment van Pinksteren.

Die Kerkvaders, ook de allereerste, zijn getuige geweest en hebben zelf actief deelgenomen aan de doop van hele gezinnen. De volwassenendoop van toen kwam voornamelijk voort uit het feit dat het bekeerden betrof, nieuw verlichten.
En ook de kinderen, ook de allerkleinsten, werden gedoopt. Hele gezinnen, dat staat in de schrift.
Empee vertaalt dat goed, in onze kerken gaan de -gedoopte- kinderen aan het Avondmaal, en wel als eerste, van klein (ook baby) naar groter en groot. Geheel volgens de traditie van de kerk van alle eeuwen.
Het verschil met de gereformeerde traditie, en die bestond dus echt niet in de vierde eeuw, was de discussie die hier gevoerd wordt.
Een gedoopte christen (baby of volwassen) die ook het Heilig Chrisma heeft ontvangen, is verlicht door de Heilige Geest. Moet je dan niet aan zelfonderzoek (of hoe noem je dat) doen? Jazeker, maar ouders moeten het kind door de jaren heen 'meenemen' in dat zelfonderzoek. Vanaf enig moment gaat ook het kind, net als zijn ouders, naar de biecht. Want uiteindelijk zijn we allemaal zondige mensen.

Als je aan de kinderen zult vragen als ze de Heere Jezus lief hebben. Dan weet ik zeker dat ze allemaal zullen zeggen: Jazeker, ik heb de Heere Jezus lief. Hoe kun je dat nou weten als dat nou echt is in hun hart. Want dat kan ik nou niet weten. Maar dat weetje wel als ze in de pubertijd zijn gekomen. Dan kan je het wel weten. Want als ze dat dan nog zeggen, dan ligt er een beginsel van leven in hun harten. Maar vaak is het zo, als ze wat ouder worden. Dan verlaten ze Gods Woord en dan verlaten ze de inzettingen des Heeren. En dan hebben ze er geen lust meer in. Dan is het ze allemaal tot een last. Dus ik denk niet dat het verstandig is om kinderen al aan het heilig avondmaal te laten gaan.

Oorspronkelijk gepost door Quincy
Als je aan de kinderen zult vragen als ze de Heere Jezus lief hebben. Dan weet ik zeker dat ze allemaal zullen zeggen: Jazeker, ik heb de Heere Jezus lief. Hoe kun je dat nou weten als dat nou echt is in hun hart. Want dat kan ik nou niet weten. Maar dat weetje wel als ze in de pubertijd zijn gekomen. Dan kan je het wel weten. Want als ze dat dan nog zeggen, dan ligt er een beginsel van leven in hun harten. Maar vaak is het zo, als ze wat ouder worden. Dan verlaten ze Gods Woord en dan verlaten ze de inzettingen des Heeren. En dan hebben ze er geen lust meer in. Dan is het ze allemaal tot een last. Dus ik denk niet dat het verstandig is om kinderen al aan het heilig avondmaal te laten gaan.

Waarom gebeurt dat Quincy, dat kinderen als ze op latere leeftijd komen, zich afkeren van God en Zijn Woord?
Ik vind dat je niet moet uitgaan van wat er in het hart van kinderen leeft, net zomin als van een gelovige. Want dat is één en al zonde. Weet jij van elk avondmaalsganger of het een waar gelovige is? Het is toch niet aan ons om het te beoordelen.

Nu ga je, lijkt mij, te sterk uit van de uitverkiezing. Je wilt eerst afwachten tot de kinderen groter zijn, omdat dan zal blijken of hun geloof wel echt is.
Terwijl Christus zegt: laat de kinderkens tot Mij komen en verhindert ze niet, want derzulken is het Koninkrijk der hemelen!
Dat zegt hij niet van een volwassene, maar wel van een kind. Zo'n grote waarde heeft het geloof van een kind voor Christus!

Hier dan eindelijk een reactie terug Tirzah! Je dacht zeker dat het niet meer kwam hè

Waarom gebeurt dat Quincy, dat kinderen als ze op latere leeftijd komen, zich afkeren van God en Zijn Woord?

Ik denk omdat de gezonde leer uit vele kerken verdwenen is. God en Zijn Woord maakt geen indruk meer op hen, want de prediking is zoete koek geworden! Dat is erg bedroevend! De wereld trekt meer! En dat is geen wonder als de gezonde leer niet meer duidelijk, eenvoudig en diepgaand met liefde verkondigt wordt aan de jeugd. Dat weet ik wel uit mijn eigen ervaring. Gelukkig is het anders geworden. Het is herfst in de vele kerken van Nederland geworden. Ik hoop dat je begrijpt wat ik daarmee bedoel.

Ik vind dat je niet moet uitgaan van wat er in het hart van kinderen leeft, net zomin als van een gelovige. Want dat is één en al zonde. Weet jij van elk avondmaalsganger of het een waar gelovige is? Het is toch niet aan ons om het te beoordelen.

Ik ga er vanuit dat iedereen die aan het avondmaal gaat een ware gelovige is. Maar ja, ik heb helaas wel eens mijn twijfels, als ik kijk naar hun levenswandel. Je hebt gelijk dat het niet aan ons is om dat de te beoordelen. God is de Hartenkenner en geenszins de mens. Die mensen met een oprecht geloof gaan aan het Heilig Avondmaal om hun geloof te versterken. Die mensen hebben het Goddelijk recht, maar ook een Goddelijke plicht om aan het Heilig Avondmaal deel te nemen.

Nu ga je, lijkt mij, te sterk uit van de uitverkiezing. Je wilt eerst afwachten tot de kinderen groter zijn, omdat dan zal blijken of hun geloof wel echt is.

Ik ga niet uit van de uitverkiezing. Dat is juist totaal verkeerd om daar vanuit te gaan. Alle kinderen zullen ongetwijfeld allemaal zeggen dat ze de Heere Jezus liefhebben. Is dat dan gelijk een reden om hen aan het Heilig Avondmaal te laten gaan? Dat moet toch later blijken dat het écht zo is? Maar vele vallen helaas later af! Is het dan niet erg, als ze aan het Heilig Avondmaal hebben gezeten en ze zijn ouder geworden en ze zeggen: Ik heb er geen lust meer in! Als je aan het avondmaal zit, dan mag je zitten met allen die de Heere Jezus liefhebben in onverderflijkheid. Dan ben je samen één familie! De Heere Jezus is je oudste Broeder. Je bent uit dezelfde Geest geboren en wordt door hem geleid. Je bent kinderen van één Vader. Daarom ben je ook nauw verbonden met elkaar. Aan het Heilig Avondmaal word je ook gesterkt in de gemeenschap der heiligen. Dan voel je een liefde en eenheid. Wat zal het een teleurstelling en verdrietig zijn als je ziet dat dat kind met wie jij aan het Heilig Avondmaal hebt gezeten, op latere leeftijd geen lust er meer in heeft. Dan bedroeven ze hen. Dat mag toch niet gebeuren? De kerk en de ouders zijn er denk ik schuldig aan als dat gebeurt.

Terwijl Christus zegt: laat de kinderkens tot Mij komen en verhindert ze niet, want derzulken is het Koninkrijk der hemelen!
Dat zegt hij niet van een volwassene, maar wel van een kind. Zo'n grote waarde heeft het geloof van een kind voor Christus!

Kunnen de kinderen dan alleen tot Hem komen als ze aan het Heilig Avondmaal zitten? Nee toch? Als het nou echt is, als dat kind nou écht de Heere Jezus lief mag hebben, dan mag hij er verlangend naar uit zien, om straks aan het Heilig Avondmaal te mogen deel nemen. En als dat kind nou eerder weggenomen wordt in de heerlijkheid dan mag hij/zij eeuwig met Hem aan zitten, aan het Avondmaal van de bruiloft van het Lam. Dat is als goed is ook het verlangen van alle ware gelovigen.

Ik denk niet dat deze tekst “laat de kinderkens tot Mij komen en verhindert ze niet, want derzulken is het Koninkrijk der hemelen.â€

Quincy,

Wat zijn nu je argumenten? Hiermee zeg je dat de kinderen niet volledig bij de gemeente horen. Dat kan, maar laat de kinderen dan ook niet dopen.

Wat me meer tegenstaat is de betekenis die hier aan de maaltijd van de Heere wordt gegeven. Is dit eten een laten zien dat je gelooft of een gedenken en verkondigen van de dood van Christus voor ons ook voor de kinderen?

En ja Judas zei vroeger waarschijnlijk ook dat hij Christus lief had, hij zat dan ook aan bij de instelling van het avondmaal (lees de beschrijving in Lukas maar). Maar hier wordt al over gesproken in een andere discussie hier.

Vaya con Dios,

parsifal

Hoi Parsifal!

Wat zijn nu je argumenten? Hiermee zeg je dat de kinderen niet volledig bij de gemeente horen. Dat kan, maar laat de kinderen dan ook niet dopen.

Ja, ik ben juist wel voor de kinderdoop. Ik ben het hierin niet eens met Bunyan, Spurgeon en Philpot en nog vele anderen, want die hadden andere gedachten hierover. Die zeiden eerst geloven en dan dopen. Ze wezen op de belofte van de Heere Jezus “Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig wordenâ€

Mogen kinderen aan het Heilig Avondmaal deelnemen?

In artikel 61 van de Dordtse Kerkenordening wordt gesproken over de noodzaak om belijdenis te hebben afgelegd eer men aan het Heilig Avondmaal deel mag nemen. Men moet de geloofsleer kennen en de leeftijd hebben, dat men zichzelf kan onderzoeken eer men dus aan de tafel des Heeren mag deelnemen.

Nu wordt het argument wel eens gehoord, dat in de tijd van de Reformatie kinderen wel mochten deelnemen aan de viering van het Heilig Avondmaal. Hij zou kinderen op tienjarige leeftijd al belijdenis hebben laten afleggen en zo de toegang hebben gegeven tot dit sacrament. Zij die dit klakkeloos naar onze tijd overbrengen, moeten evenwel de volgende dingen bedenken:

Allereerst, wat de tijd van het belijdenis doen betreft, zegt Calvijn, dat tienjarigen zich aan de gemeente moeten aanbieden om belijdenis des geloofs af te leggen. Ze moeten daarna over ieder hoofdstuk van de leer ondervraagd worden (Institutie, IV, 19,13). Zijn bedoeling was, dat zij dan een nieuwe fase van de catechese ingingen, die zeker enige jaren kon duren!

In de tweede plaats geldt van de leeftijd van de jongeren in die tijd, dat de volwassenheid veel eerder intrad dan in onze cultuur. Calvijn zegt uitdrukkelijk, dat het "geenszins is toegestaan kinderen tot het Avondmaal toe te laten." Het is "toegewezen aan hen, die vrij wat ouder zijn, die de tedere kinderleeftijd te boven zijn en reeds geschikt zijn tot vaste spijs (Institutie IV, 16, 30). Men moet het lichaam en bloed des Heeren kunnen onder­scheiden en eigen geweten kunnen onderzoeken om de dood des Heeren te verkondigen en de kracht ervan te overwegen.

Het Avondmaal is dus niet voor kinderen. Ze zijn niet in staat zichzelf te beproeven. Voor zelfonderzoek is het nodig jezelf als het ware op afstand te bezien en te beoordelen. Dit doet een volwassene dikwijls, maar niet zelden met verkeerde bedoelingen. Zo bijvoorbeeld om zich in te denken wat anderen van hem vinden. Bij de voorbereiding voor het Heilig Avondmaal moet men het doen met het oog op wat God van ons vindt!

Nu is het kinderen niet eigen om in hun gedachten buiten zichzelf te treden. Ze kunnen zichzelf dan ook niet goed onderzoeken. Daarbij zullen zij in de meeste gevallen nog niet in staat zijn de toepassing van dit sacrament op de juiste wijze te maken voor het geestelijk leven.

Dit betekent niet, dat we er van uit moeten gaan dat alle kinderen onbekeerd zijn. Het kan zelfs zijn, dat een wedergeboren kind betrekking krijgt op het Heilig Avondmaal. Dan kan - bij uitzondering - een kerkeraad toch besluiten zo'n jongen of meisje, op aanvraag, toe te laten tot het Heilig Avondmaal, maar altijd onder beding, dat daarna de belijdeniscatechisatie gevolgd zal worden.

Er zijn uit de kerkgeschiedenis wel voorbeelden te noemen van kinderen van twaalf jaar en zelfs wel van nog jonger, die toestemming kregen om deel te nemen aan de verkondi­ging van de dood van Christus. Soms waren er kennelijke blijken van tere Godsvreze en vielen alle bezwaren weg. Toch zijn er ook gevallen bekend, waarbij het in later tijd moeilijkheden gaf.

Zo weet ik van een kind, dat in zijn prille jeugd zo'n opgang maakte onder Gods volk, dat iedereen erover sprak. Die overmatige aandacht werkte echter averechts; het kind sloeg dicht en in het latere leven waren er weinig blijken meer van het werk des Heeren, hoewel ik niet durf zeggen dat het afwezig was. Ook is het mogelijk dat iemand al jong "over het paard getild wordt". Het is niet goed dat een kind gaat denken iets bijzonders te zijn en als de omgeving daaraan meewerkt. Het minste wat bedorven wordt, is dan het karakter. Het is waar, dat Gods genade niet weggenomen kan worden, maar een verstan­dige leiding van het jonge geestelijke leven is van groot belang. Ik heb wel eens horen vertellen, dat een dwaze boer bij de geboorte van een lammetje wel eens zó trekt aan het beestje, dat het nooit meer normaal kan lopen. Dit gevaar is er ook bij de wedergeboorte en niet in het minst als de Heere in kinderen werkt.

Laat het evenwel ons verlangen zijn en blijven om meer te zien en te horen van Gods werk in kinderlevens! Kinderen kunnen ook sterven! Ze moeten het nieuwe leven leren kennen dat de vrucht is van waarachtige wedergeboorte. Waar dit wonder plaatsvindt, zal er in de meeste gevallen niet veel meer zichtbaar zijn dan een haten van en strijden tegen de zonden en een hartelijk verlangen en streven naar wat God goed vindt.

Het zal dus een zeldzame uitzondering blijven, dat een kind aan het avond­maal toegelaten wordt. De praktijk die sommige kerkgenoot­schappen hebben ingevoerd, wil dit doorbre­ken. Het hangt meest samen met de verach­ting voor zelfonderzoek en het miskennen van de wijze waarop de Heere de Zijnen aan Zijn tafel wil vertroosten. Wij verwerpen deze oppervlak­kige avondmaalspraktijk en houden ons ervan overtuigd, dat de Heere Zijn kinderen onder de kinderen - waren er maar meer! - wel op Zijn tijd en wijze weet te bemoedigen in hun kinderlijk geloof.

Goed gesproken, RJ. Helemaal mee eens.
Als aanvulling wil ik nog wijzen op het volgende artikel dat een verslag is van een lezing van ds. C. Neele over kinderen en de vreze des Heeren (RD 22-09-2003):
http://www.refdag.nl/website/artikel.php?id=71027
Sluit goed op jouw verhaal aan m.b.t. trekken aan het 'pasgeborene'.

Van de tegenstanders van kinderen aan het avondmaal wil ik graag een iets uitgebreidere uiteenzetting over waarom kinderen wel gedoopt moeten worden.

Over avondmaal wordt gezegd dat de deelnemers zich moeten beproeven. (Waarbij men het beproeven in zijn context moet zien, het gaat over de manier waarop avondmaal gevierd wordt, niet over de relatie tot Christus. Dit laatste gaat hier heel ver aan vooraf, en staat niet in direct verband tot het avondmaal).

De doop staat vanuit de Bijbel in direct verband met:
*gehoorzaamheid (Mattheus 28:16)
*bekering (Markus 1:4)
*geloof (Markus 16:16)
*wedergeboorte (Johannes 3:5 en Titus 3:5)
*bede van een goed geweten (1 Petrus 3:21)

In de Bijbel worden de kinderen er actief bij betrokken in alles. De Heere roept de kinderen tot zich, stelt ze als voorbeeld, niemand mag ze verhinderen tot Hem te komen. Paulus rekent ze onder de heiligen, als hij in Efeze en Kolosenzen de kinderen apart aanspreekt. Merk op wat er in Kolosenzen 3 staat over de heiligen, waar dus ook de kinderen van de gemeente onder vallen.

Hierbij spreken ook de belijdenisgeschriften en formulieren de Bijbel na. (Er is Bijbels gezien maar een doop, de betekenis van de doop van de vader van het huis heeft geen andere betekenis dat de doop van de kinderen).

Het is niet zo dat voor de kinderen aan de tafel van de Heere vaak verwezen wordt naar de reformatoren. Men verwijst meer naar de kerkvaders. Mocht er met betrekking tot de doop nog een klein beetje twijfel bestaan dat men al heel vroeg is begonnen met het dopen van de kinderen. Dat er kinderen aanzaten aan de tafel van de Heere in de vroege Kerk is wel heel duidelijk. Ik dacht dat het bij Cyprianus was, waar zelfs gesproken werd over het brood geschikt maken voor de kinderen die nog geen vast voedsel kunnen verwerken (en dit keer wordt dat heel letterlijk bedoeld).

Waarom mag men Numeri 9:13 niet doortrekken naar het avondmaal. (En onthoud hierbij wat je argumenten zijn voor kinderdoop).

Vaya con Dios,

parsifal

Parsifal,

Ik verwijs je eerst even naar mijn posting gepost op 17/3/03 op 18:51.

Verder is het zo dat kinderen tot de gemeente behoren. Ze zijn in het verbond begrepen, ze zijn het eigendom van God, Zijn Naam is betekend en verzegeld aan hun voorhoofden. Maar deel te hebben aan de goederen van het genadeverbond kan enkel door de toe-eigening door het geloof.
Er zijn daarom twee-erlei kinderen van het verbond: ongelovige en gelovige, en alleen de gelovige kinderen, die zichzelf kunnen beproeven of ze wel deel hebben aan Christus, of ze wel in het geloof zijn en daar bevestigend op kunnen antwoorden hebben recht om aan te gaan.