Het voertuig is het geloof. Dat geloof is een gave. Zoals dat 'toepassen' geleerd wordt, is het een kwestie van 'het gebeurt' (genade) of 'het gebeurt niet' (geen genade of pech). Zo is er geen ruimte voor eigen verantwoordelijkheid. In plaats dat God nodigend het voertuig openzet en je verzoekt in te stappen, moet je ontvoerd worden en in het voertuig gezet, zonder dat je wilt. Dat zal best wel eens gebeuren (paulus), maar is dat de maat die we elkaar moeten nemen?Oorspronkelijk gepost door mementoNee, dat is en blijft nu de schijnbare tegenstelling in de gereformeerde leer. Ikzelf ben verantwoordelijk, maar zalig worden is en blijft genade, wat alleen Gods Geest mij kan geven.Oorspronkelijk gepost door refo
De verantwoordlijkheid wordt wel een stuk minder.
Ik merk dat, ook onder refo's, er altijd weerstand is tegen de leer die zegt dat God uiteindelijk degene is die beslist of ik zalig wordt, dat God ons niets verplicht is, dat zalig worden 100% genade is. Laten we er echter maar wel aan vasthouden. Het is 100% bijbels. Nét zo bijbels als de oproep tot geloof en bekering! Laten we toch asjeblieft beiden laten staan..
Als iedere zondag gepreekt wordt dat je in mag stappen, waarom zeggen anderen dan altijd dat je dat gegeven moet worden? Het is wel waar, maar verhindert tegelijk het instappen.
Ik zou liever zeggen: stap allemaal in. En eenmaal allemaal ingestapt zijnde, zeg dan: dit was genade.