Evangelisatieactiviteiten. Do's en Don'ts

[WimA]

Volgens mij zijn de discipelen in Jeruzalem begonnen, maar gingen ze er daar vandaan opuit. En dat is precies de opdracht die de Heere Jezus geeft. Heen gaan, en verkondigen aan alle mensen. Niemand uitgezonderd. Dat is niet in de je eigen kerkje gaan zitten wachten tot er iemand komt, maar gewoon beginnen bij je buren, en zo verder de wereld in.

Dit lijkt inderdaad mij ook. Inderdaad gewoon beginnen bij de buren. Thuis en op het werk. Maar hoe wordt dat aangepakt? Ik heb er toch wel een tweetal vragen over. Want dat het Evangelie een "blijde boodschap" is is evident, tegelijkertijd is het een woord wat niet is naar de mens.
En het is - iig voor mij - moeilijk om anderen te vertellen dat er schatten te vinden zijn in het Woord waarbij vergeleken elk aards goud en geluk verbleken zoals de zon een kaars overschaduwd.

Verder is het - als we het hebben over evangelisatie - niet de bedoeling er een kwis over evangelisatie van te maken waarbij een ieder kan melden wie wat doet en hoe men dat beoordeeld. Evangelisatie is geen test hoe onze zuilenkennis m.b.t. evangelisatie is. Terecht merkte @eilander al op dat evangelisatie door personen wordt gedaan, niet door organisatie's.

[Mara]

Ik denk dat je als eerste naast de mensen moet gaan staan. Ik heb wel eens gevangenispredikanten gehoord over hun werk. Hoe ze zichzelf bleven, maar toch met bewogenheid naast de gevangenen gingen staan.
Ik denk dat het voorleven belangrijker is dan het preken, en dat laatste al helemaal niet met moeilijke termen en dogma's.
Maar het uitstralen van die blijdschap, die alle verstand te boven gaat.
M.a.w. wat je niet bezit, kun je niet geven. Iemand die evangeliseert zal toch iets van die Godsvreze moeten kennen?
En geduld en naastenliefde moeten bezitten, want van de 100 deuren waar je aanbelt, of van de 100 mensen die je aanspreekt, zullen de meesten de deur dichtsmijten.

Valt wel mee met dat dicht smijten van deuren hoor. Als je bereid bent naar degene tegenover je te luisteren, ontstaat al een hele andere situatie dan weer je begint te preken. Wij moeten eerst leren te luisteren. Naar de Heere, naar Zijn Woord, naar onze naaste. Dan pas ontstaat er ruimte om het evangelie te verkondigen.

Ik heb een aantal jaren voor actie Kerkbalans gelopen. Deze mensen zijn dan al wel lid, maar komen niet meer in de kerk.
Ik kreeg amper de kans om mijn verhaal te beginnen, als ze het vignet zagen.
Zoveel haat en vijandschap moest ik soms aanhoren. Werkelijk schokkend hoe mensen, die tegenspoed ondervinden, de schuld op de kerk en God schuiven.
Toen ik, op verzoek, er aan begon, was ik nog zo naief om te denken dat mensen verblijd zouden zijn als ze een vertegenwoordiger van hun gemeente zouden zien.
Je ziet vrijwel nooit zelfreflectie, maar het is de schuld van....... dat ze nooit meer naar de kerk gaan. Altijd menselijke overwegingen en ergernissen.
Wat moet je dan zeggen? Maar meneer, u staat hier zo gezond bij de deur, is dat al geen Zegen op zich?
Wat je dan te horen krijgt is niet geschikt voor het forum.
Dus misschien kun je beter beginnen met mensen die helemaal van niets weten. Daar kunnen de velden wellicht wit worden.

[DDD]

Dat is de ene kant. Aan de andere kant mag het ook wel leiden tot zelfonderzoek. Ik weet verschillende mensen die door onoordeelkundig of onfatsoenlijk optreden van een kerkenraad zijn vertrokken. Soms denk ik echt: hoe dom kun je zijn. Het lijkt me wel goed om dat ook ronduit te erkennen in gesprekken met ex-kerkelijken. Dat hoort onlosmakelijk bij de zelfverloochening die de vrucht is van het ontdekkende werk van de heilige Geest. Hoewel ik toegeef dat het gemakkelijker is andermans knulligheid te erkennen dan je eigen beperkingen te melden.

@WimA:

Misschien had je dan de eerste bijdrage in dit draadje wat anders moeten formuleren. Daarin gaat het toch echt wel om concrete voorbeelden en wat daarvan te leren is.

[WimA]

Ik blijft toch zo benieuwd naar de antwoorden van o.a. @Simon en @Wilhelm. Zoveel commentaar op activiteiten. Zoveel suggesties wat allemaal anders zou moeten. Zoveel kennis van wie men nu waarvoor moet raadplegen. Zoveel vingertjes naar anderen. Die doet het fout en die doet niks. Maar praktisch advies hoe nu de buren - thuis en op het werk - te benaderen en voor Christus te winnen heb ik nog niet echt gezien. Helaas.

Wel gaan we een - redelijk - openbaar forum als dit mijden ten faveure van een ons kent ons kringetje op facebook. Als de-evangelisatie een woord zou zijn zouden daarvoor meer activiteiten worden ontplooit dan voor evangelisatie.

[GJdeBruijn]

@GjdeBruijn Zoveel commentaar op activiteiten. Zoveel suggesties wat allemaal anders zou moeten.

[WimA]

.

[Simon]

Ik blijft toch zo benieuwd naar de antwoorden van o.a. @Simon, naar @GjdeBruijn en @Wilhelm. Zoveel commentaar op activiteiten. Zoveel suggesties wat allemaal anders zou moeten. Zoveel kennis van wie men nu waarvoor moet raadplegen. Zoveel vingertjes naar anderen. Die doet het fout en die doet niks. Maar praktisch advies hoe nu de buren - thuis en op het werk - te benaderen en voor Christus te winnen heb ik nog niet echt gezien. Helaas.

Dat is tegenwoordig niet makkelijk nee,
als ik kennissen het een en ander uitleg en verduidelijk tot we op het punt komen dat ik zeg, dat een mens gered moet worden, zeiden ze unaniem: ''maar wij hebben helemaal geen redding nodig''...

[refo]

Ik denk dat je als eerste naast de mensen moet gaan staan. Ik heb wel eens gevangenispredikanten gehoord over hun werk. Hoe ze zichzelf bleven, maar toch met bewogenheid naast de gevangenen gingen staan.
Ik denk dat het voorleven belangrijker is dan het preken, en dat laatste al helemaal niet met moeilijke termen en dogma's.
Maar het uitstralen van die blijdschap, die alle verstand te boven gaat.
M.a.w. wat je niet bezit, kun je niet geven. Iemand die evangeliseert zal toch iets van die Godsvreze moeten kennen?
En geduld en naastenliefde moeten bezitten, want van de 100 deuren waar je aanbelt, of van de 100 mensen die je aanspreekt, zullen de meesten de deur dichtsmijten.

Valt wel mee met dat dicht smijten van deuren hoor. Als je bereid bent naar degene tegenover je te luisteren, ontstaat al een hele andere situatie dan weer je begint te preken. Wij moeten eerst leren te luisteren. Naar de Heere, naar Zijn Woord, naar onze naaste. Dan pas ontstaat er ruimte om het evangelie te verkondigen.

Ik heb een aantal jaren voor actie Kerkbalans gelopen. Deze mensen zijn dan al wel lid, maar komen niet meer in de kerk.
Ik kreeg amper de kans om mijn verhaal te beginnen, als ze het vignet zagen.
Zoveel haat en vijandschap moest ik soms aanhoren. Werkelijk schokkend hoe mensen, die tegenspoed ondervinden, de schuld op de kerk en God schuiven.
Toen ik, op verzoek, er aan begon, was ik nog zo naief om te denken dat mensen verblijd zouden zijn als ze een vertegenwoordiger van hun gemeente zouden zien.
Je ziet vrijwel nooit zelfreflectie, maar het is de schuld van....... dat ze nooit meer naar de kerk gaan. Altijd menselijke overwegingen en ergernissen.
Wat moet je dan zeggen? Maar meneer, u staat hier zo gezond bij de deur, is dat al geen Zegen op zich?
Wat je dan te horen krijgt is niet geschikt voor het forum.
Dus misschien kun je beter beginnen met mensen die helemaal van niets weten. Daar kunnen de velden wellicht wit worden.

Dat is ook wel een beetje bizar.
Komen die mensen niet meer in de kerk.
Kómt er eens iemand van de kerk, komt die over geld.
Kan dat ook niet wat slimmer aangepakt worden?

[sirdanilot]

Er zou al veel gewonnen zijn als we nu eens binnen onze gemeenten een cursus 'Evangeliseren in het dagelijks leven' zouden geven. Met daarin punten als:

- Hoe leg ik het Evangelie in een halve minuut uit zonder onbegrijpelijke tale Kanaäns?
- Hoe praat ik over de standpunten waar men het meest moeite mee heeft, waarbij valt te denken aan: des mensen ellende, iedereen is zondig, onvoorwaardelijke genade
- Hoe om te gaan met vragen over misstanden (bv. kruistochten of pedofilie in de RK-kerk; de buitenwereld schaart alle christenen over één kam !)
- Dit alles te doen zonder mede-christenen af te vallen (ook uit andere gezindtes)

En verder, vooral:
Liefde tonen in het dagelijks leven: mensen helpen, altijd een glimlach !

Je zult zien dat mensen vanzélf naar je toe komen met vragen. Want ze weten heus wel dat je christen bent (tenzij je dit angstvallig verzweeg wat uiteraard niet de bedoeling is). Oh zo vaak was ik de enige christen in een discussie, en als het er dan op aan kwam kwam er steeds wel iemand met, 'en, <mijn naam>, wat vind jij daar nou van, als christen?'. Dan kom je soms tot ontdekkingen. Zo weten zelfs heel veel hoogopgeleiden niet wat het Evangelie ook maar globaal inhoudt met betrekking tot het aanbod van genade. Meestal denken ze dat je zonder zonden moet proberen te leven of zo. Dit zijn de velden die klaar zijn om in te zaaien !

Ik zeg zeker niet dat ik perfect ben (zo zou ik mijzelf nu niet direct als 'aardig' omschrijven, zker 's ochtends ) maar zelfs maar met het kleinste beetje kan de Heilige Geest al heel veel bewerkstelligen. Zo is er een dame uit mijn kennisenkring die nogal vaak vloekt, maar ze zegt: 'als jij erbij staat dan kán ik niet eens vloeken !'. Nooit heb ik er wat van gezegd, dat kwam zomaar.....

[GJdeBruijn]

@GjdeBruijn Zoveel commentaar op activiteiten. Zoveel suggesties wat allemaal anders zou moeten.

Maar suggestie's en/of info hierover hoe e.e.a. georganiseerd kan worden zie ik graag tegemoet! Mischien hier eens een ander topic voor openen?

Suggestie 1: Samenwerken met evangelisten GG
Suggestie 2: Werkwijze overnemen van evangelisten GG
Suggestie 3 en 4: als boven maar dan HHK
Suggestie 5 en 6: als boven maar dan CGK
Suggestie 7 en 8: als boven maar dan ....
enz.
Volgorde willekeurig

Een antwoord op een vraag geven is wat anders dan commentaar op activiteiten en suggesties wat anders zou moeten. Goed lezen Wim!

[DDD]

Ik denk dat het hele begrip 'activiteiten' nog maar eens goed bekeken moet worden. Een evangeliserende levenswandel lijkt me beter. Een goede pr is het begin van alles.

[WimA]

Ik denk dat het hele begrip 'activiteiten' nog maar eens goed bekeken moet worden. Een evangeliserende levenswandel lijkt me beter. Een goede pr is het begin van alles.

Dat is m.i. een zeer zinvolle uitspraak. Hierover doorspreken zal het gesprek inderdaad een andere wending geven. Maar wat is dan een evangeliserende levenswandel? Want mijn buren hebben geen levenswandel die - behalve uiterlijke dingen zoals zondagsbesteding, tv kijken, etc - voor het oog zoveel anders is als de mijne. Hebben mijn seculiere buren nu een christelijke levenswandel of heb ik dan een heidense levenswandel?
Wat onderscheidt christenen in het dagelijkse leven en op het werk?

[JolandaOudshoorn]

Ik denk dat het hele begrip 'activiteiten' nog maar eens goed bekeken moet worden. Een evangeliserende levenswandel lijkt me beter. Een goede pr is het begin van alles.

Dat is m.i. een zeer zinvolle uitspraak. Hierover doorspreken zal het gesprek inderdaad een andere wending geven. Maar wat is dan een evangeliserende levenswandel? Want mijn buren hebben geen levenswandel die - behalve uiterlijke dingen zoals zondagsbesteding, tv kijken, etc - voor het oog zoveel anders is als de mijne. Hebben mijn seculiere buren nu een christelijke levenswandel of heb ik dan een heidense levenswandel?
Wat onderscheidt christenen in het dagelijkse leven en op het werk?

Dan heb jij een heidense levenswandel. Ooit is hier de brief aan Diognetus hier gepost. Daarbij kwam naar voren dat christenen zich niet uiterlijk onderscheiden, maar wel in de handel en wandel.

[JolandaOudshoorn]

Hierbij nogmaals de brief:
Het geheim van het christendom

"De christenen onderscheiden zich niet van andere mensen door taal, vaderland of kledij. Zij wonen immers nergens in eigen steden, gebruiken geen afwijkend dialect en leven geen uitzonderlijk leven. Hun leer is niet uitgevonden door de vindingrijkheid of het overleg van mensen die zich met nutteloze problemen bezighouden en zij zijn niet, zoals sommigen, de verdedigers van een menselijke leer. Zij wonen in steden van Grieken en barbaren, zoals aan ieder het lot beschoren was en zij leven volgens de zeden van het land, wat betreft kledij, voeding en andere levensomstandigheden, en geven zo blijk van een verwonderlijk en naar aller mening paradoxaal burgerschap.

Zij wonen in hun eigen vaderland, maar als vreemdeling;
zij kwijten zich van hun burgerplichten en verdragen als vreemdeling alles.
Ieder vreemd land is hun vaderland en ieder vaderland is een vreemd land.
Zij trouwen als ieder ander maar leggen hun kinderen niet te vondeling.
Zij delen hun tafel maar niet hun bed.
Zij leven in het vlees maar niet naar het vlees.
Zij wonen op aarde maar zijn thuis in de hemel.
Zij gehoorzamen de heersende wetten maar overtreffen ze in hun eigen leven.
Zij hebben iedereen lief en worden door iedereen vervolgd.
Zij worden miskend en veroordeeld; ze worden gedood en ten leven gewekt.
Zij zijn arm als bedelaars maar maken velen rijk.
Zij hebben aan alles gebrek maar leven in overvloed.
Zij worden veracht maar ze worden verheerlijkt door de verachting.
Ze worden belasterd maar worden gerechtvaardigd door de laster.
Zij worden bespot en ze zegenen. Ze worden beledigd en bewijzen eer aan zij die hen beledigen.
Hoewel zij goed doen, worden ze gestraft als misdadigers.
Zij die hen haten kunnen geen reden opgeven voor hun haat."

De ziel van de wereld

"In één woord, wat de ziel is voor het lichaam, dat zijn de christenen in de wereld. De ziel is verspreid over alle delen van het lichaam en de christenen over alle steden van de wereld. De ziel verblijft in het lichaam, maar is niet van het lichaam. Christenen zijn in de wereld maar niet van de wereld."

(Anoniem, Brief aan Diognetus, ong. 150 na Christus)

[DDD]

Dat kun je toch zo niet stellen? Hoe durf je zo'n oordeel te geven. Dan heb ik het niet over de brief maar over de conclusie daaruit.

Sommige mensen zijn geen christen, maar leven ook voorbeeldig.

Het zit hem wat mij betreft in kleine dingen. Zwerfafval oprapen, sneeuwschuiven ook voor de buren die asielzoeker zijn, een hartelijk woord voor andere mensen, ook als je ze op zondag tegenkomt. Vanwege een verbouwing bij de kerk parkeren deze weken wat meer mensen in een andere straat. Een buurtbewoner vroeg wat er aan de hand was. Dan kun je gelijk een praatje maken. En als het te pas komt kun je ze tussen neus en lippen door uitnodigen ook eens langs te komen. Hoewel ik persoonlijk vind dat de Gereformeerde Gemeenten niet geschikt zijn voor buitenstaanders. Vrienden neem ik wel mee, maar mensen die nog nauwelijks iets van christenen weten kunnen naar mijn idee beter ergens anders gaan kijken. Maar dat is persoonlijk. Dan kun je ze beter meenemen naar een cantatedienst of een gematigde protestantse gemeente.

Aan tafel op kantoor praten over dankdag is ook een mooie gelegenheid. Het zit hem in kleine dingen, die anderen nieuwsgierig kunnen maken naar de toegevoegde waarde van het christelijk geloof. En die zit hem voor mensen in onze cultuur niet in redding. Dat kan duizend maal de kern zijn van het evangelie, maar die sluit niet aan bij de belangstellingswereld van de gemiddelde Nederlander.

Er zijn zoveel dingen die een aanleiding kunnen zijn. Ik nodig mijn hulp soms tussen de middag uit om mee te eten, en dan lees ik een stukje uit de bijbel. Dat gebeurt ook niet bij iedereen, en zo is er nog zoveel meer te bedenken.

Als ik op zondag jarig ben nodig ik onchristelijke vrienden uit om mee te gaan naar de kerk. Omdat ik nu eenmaal op zondag altijd twee keer naar de kerk ga vinden ze dat niet raar. De zondag staat bij mij voor een belangrijk deel in het teken van de kerkdiensten. Dat weten ze, en het is leuk om te zien dat zij dan de moeite doen om ook te komen, zelfs als ze 'twee preken voor de prijs van één krijgen', waar ik zelf ook een ontzettende hekel aan heb trouwens.

Belangrijk is ook dat je als je een bestuurlijke functie hebt binnen de reformatorische gezindte dat je dan ook tenminste één bestuurlijke functie daarbuiten bekleedt. In een gemeenteraad, of in een plaatselijk bestuur van het Rode Kruis of weet ik wat. Zodat mensen die uiteindelijk de dienst uitmaken in Nederland allemaal enkele christenen persoonlijk kennen. Hoe is het toch mogelijk dat zo weinig christenen lid zijn van de Rotary of dergelijke clubs? Maar het bestuur van de zaterdagvoetbalclub is net zo belangrijk. Al was het maar als er gesproken wordt over de wedstrijdtijden. Tot zover enkele bespiegelingen. Ik ben benieuwd naar wat de ervaringen van anderen zijn.