refo schreef:Als ik het dus goed begrijp geeft God 3 soorten:
1) Depressies
2) Algemene overtuigingen
3) Echte overtuigingen

Blijkbaar is de kunst erachter te komen welke variant bij jezelf aan de orde is.


Maar volgens mij spreekt de bijbel over deze zaken een heel andere taal.

Nee toch? Kun je uit de grond van je hart blij zijn zonder te weten uit welke diepe
ellende je verlost bent? Ik weet dat er velen zijn die dit denken, maar er blijkt dan
geen enkele kennis te zijn van de grondeloze diepte van onze verlorenheid.
Dat je verloren gaat. Dat wateren tot de ziel gekomen zijn.
Een roepen uit de diepte. Lees dergelijke voorbeelde in het Boek der Psalmen
waar je een blik krijgt in het hart en leven van Gods volk.
En zoals ik hieronder schreef: God is een God van orde. Wat Hij begint zal Hij
zeker voleindigen. Hij zal nooit laten varen het werk dat Zijn hand begon.

Maar hoe onderken je nu het verschil tussen de door God geschonken blijdschap en een opgewekt karakter van huis uit?
Zoals je ook mensen hebt met aanleg voor depressiviteit, heb je ook mensen die altijd opgewekt en optimisch kunnen blijven.
Maar de door God geschonken blijdschap, "wat blijdschap smaakt mijn ziel, wanneer ik voor U kniel."
Kun je die blijdschap zelf pakken?

Natuurlijk niet, blijdschap is een gevoel, dat kan je nooit pakken.
En door de oorzaak van de blijdschap weet je het verschil tussen de door God geschonken blijdschap en een opgewekt karakter van huis uit. Ik bedoel, iemand die van nature opgewekt is zal niet uitgesproken blij worden als hij voor God neerknielt, tenzij de liefde van God in zijn hart geschonken is.

Ik zou eerder zeggen: blijdschap brengt gevoel met zich mee. Dat is toch wel iets anders dan dat het een gevoel is.
Paulus kan niet oproepen om een gevoel te hebben. Hij kan wel oproepen tot een houding: "Verblijdt u te allen tijd."

En misschien kunnen we dan wel zeggen dat optimistische mensen hier van nature dichterbij zijn. Dat klinkt natuurlijk wat eigenaardig, maar is dat niet op heel veel gebieden zo? Dat het karakter op het ene moment een verhindering is om God te dienen, maar op het andere moment ook een gave?
We hoeven dat niet tegenover elkaar te zetten, alsof als iets door het karakter komt het dan ook niet meer van God kan zijn. Ieder heeft zijn eigen zonden, maar ook zijn eigen (karakter)genadegaven. Voor de een zal het 'van nature' meer bij zijn persoonlijkheid aansluiten om zich nederig en klein te voelen, voor een ander zal de oproep om zich altijd te verblijden meer bij het karakter passen.

We hebben allemaal op geheel eigen wijze het werk van de Heilige Geest nodig, die bekeert waar nodig. En ook onze positieve karaktereigenschappen zullen geheiligd moeten worden door Hem.

Jongere schreef:Ik zou eerder zeggen: blijdschap brengt gevoel met zich mee. Dat is toch wel iets anders dan dat het een gevoel is.
Paulus kan niet oproepen om een gevoel te hebben. Hij kan wel oproepen tot een houding: "Verblijdt u te allen tijd."

En misschien kunnen we dan wel zeggen dat optimistische mensen hier van nature dichterbij zijn. Dat klinkt natuurlijk wat eigenaardig, maar is dat niet op heel veel gebieden zo? Dat het karakter op het ene moment een verhindering is om God te dienen, maar op het andere moment ook een gave?
We hoeven dat niet tegenover elkaar te zetten, alsof als iets door het karakter komt het dan ook niet meer van God kan zijn. Ieder heeft zijn eigen zonden, maar ook zijn eigen (karakter)genadegaven. Voor de een zal het 'van nature' meer bij zijn persoonlijkheid aansluiten om zich nederig en klein te voelen, voor een ander zal de oproep om zich altijd te verblijden meer bij het karakter passen.

We hebben allemaal op geheel eigen wijze het werk van de Heilige Geest nodig, die bekeert waar nodig. En ook onze positieve karaktereigenschappen zullen geheiligd moeten worden door Hem.

Het karakter van de mens blijft altijd wel een rol spelen, dat is zeker. Denk ook aan Thomas. Die komt in wat we van hem lezen over als een man met een wat zwaarmoedig karakter.

Verder moeten we natuurlijk wel verstaan worden dat blijdschap in God
van een heel andere orde is als de blijdschap die de wereld kent.
Wie iets van nabij meemaakte van wat we lezen in de psalmen zal er wel iets van voelen.
Maar het vrome volk in U verheugd zal huppelen van zielenvreugde,
daar zij hun wens verkrijgen.
Hun blijdschap zal dan onbepaald
van het licht dat van Zijn aanzicht straalt,
ten hoogste toppunt stijgen.

Het verschil is ook te lezen in de christen en christinnereis.
Ik zag ook een duidelijk verschil in het geloofsleven van mijn vader en mijn moeder, daar zij verschilden in karakter, maar ook in christelijke opvoeding!
Opa en oma van moeder's kant waren opgewekte mensen, terwijl opa en oma van vader's kant bekommerde zielen waren.
Ik denk dat je dit ook meeneemt.
En de volksaard? Iemand die opgegroeid is op het platteland van Groningen staat anders in het leven dan iemand die 3 hoog achter in Rotterdam is geboren, denk ik.
En wat kreeg je als kind mee over genieten.

Jongere schreef:Ik zou eerder zeggen: blijdschap brengt gevoel met zich mee. Dat is toch wel iets anders dan dat het een gevoel is.
Paulus kan niet oproepen om een gevoel te hebben. Hij kan wel oproepen tot een houding: "Verblijdt u te allen tijd."

En misschien kunnen we dan wel zeggen dat optimistische mensen hier van nature dichterbij zijn. Dat klinkt natuurlijk wat eigenaardig, maar is dat niet op heel veel gebieden zo? Dat het karakter op het ene moment een verhindering is om God te dienen, maar op het andere moment ook een gave?
We hoeven dat niet tegenover elkaar te zetten, alsof als iets door het karakter komt het dan ook niet meer van God kan zijn. Ieder heeft zijn eigen zonden, maar ook zijn eigen (karakter)genadegaven. Voor de een zal het 'van nature' meer bij zijn persoonlijkheid aansluiten om zich nederig en klein te voelen, voor een ander zal de oproep om zich altijd te verblijden meer bij het karakter passen.

We hebben allemaal op geheel eigen wijze het werk van de Heilige Geest nodig, die bekeert waar nodig. En ook onze positieve karaktereigenschappen zullen geheiligd moeten worden door Hem.

De taak van de Heilige Geest is niet de bekering, volgens mij.
De Heilige Geest kan alleen maar Zijn komen in de gelovige, die zich bekeerd heeft.
De gave van de Heilige Geest is er voor hen die zich gedoopt en bekeerd hebben in Hand 2:38.
De toepassing wordt beschreven in het vervolg , vers 41-47.

Simon schreef:
De taak van de Heilige Geest is niet de bekering, volgens mij.
De Heilige Geest kan alleen maar Zijn komen in de gelovige, die zich bekeerd heeft.
De gave van de Heilige Geest is er voor hen die zich gedoopt en bekeerd hebben in Hand 2:38.
De toepassing wordt beschreven in het vervolg , vers 41-47.

Hm interessant Simon.
Hoewel off topic.
Als kind kon ik me weinig voorstellen bij het werk van de Heilige Geest. Ik vroeg er op cathechisatie eens naar. Een meisje flapte gelijk uit: de Heilige Geest past het toe.
Daar kwam ik niet verder mee, want wat is nou toepassen. Maar verder vragen durfde ik niet, bang om dom over te komen.

Jij zegt: de Heilige Geest is voor de bekeerden, zoals ook de Pinkstergeest werd uitgestort over hen die zich bekeerden.
Vaak heb ik anders gehoord.
De Heilige Geest maakt plaats voor Christus. Is dat Bijbels? Ik weet niet, zo veel termen die je altijd gehoord hebt blijken niet Bijbels te zijn. Ik heb helaas niet zoveel Bijbelteksten paraat.
Misschien dat iemand meer weet?
Maar misschien is het beter als dit afgesplitst wordt, omdat het niet meer direct met genieten van het leven te maken heeft.

Chrisje72 schreef:

Simon schreef:
De taak van de Heilige Geest is niet de bekering, volgens mij.
De Heilige Geest kan alleen maar Zijn komen in de gelovige, die zich bekeerd heeft.
De gave van de Heilige Geest is er voor hen die zich gedoopt en bekeerd hebben in Hand 2:38.
De toepassing wordt beschreven in het vervolg , vers 41-47.

Hm interessant Simon.
Hoewel off topic.
Als kind kon ik me weinig voorstellen bij het werk van de Heilige Geest. Ik vroeg er op cathechisatie eens naar. Een meisje flapte gelijk uit: de Heilige Geest past het toe.
Daar kwam ik niet verder mee, want wat is nou toepassen. Maar verder vragen durfde ik niet, bang om dom over te komen.

Jij zegt: de Heilige Geest is voor de bekeerden, zoals ook de Pinkstergeest werd uitgestort over hen die zich bekeerden.
Vaak heb ik anders gehoord.
De Heilige Geest maakt plaats voor Christus. Is dat Bijbels? Ik weet niet, zo veel termen die je altijd gehoord hebt blijken niet Bijbels te zijn. Ik heb helaas niet zoveel Bijbelteksten paraat.
Misschien dat iemand meer weet?
Maar misschien is het beter als dit afgesplitst wordt, omdat het niet meer direct met genieten van het leven te maken heeft.

Dat meisje had nooit iets mogen zeggen tijdens de samenkomst .Christus moest eerst opvaren ten hemel, omdat de Heilige Geest, die uit Hem is, anders niet kon komen.
Christus zei: “Als Ik niet weg ga dan kan de Heilige Geest niet komen”.
Maar ik denk dat het een samengaan is van de mens én de Heilige Geest.
nooit 100% mens, hoewel bepaalde joden wel werd verweten dat de de Heilige Geest hadden weerstaan.
Geen makkelijk onderwerp.

Maar de Heilige Geest was er ook al vóór de Heere Jezus geboren werd. De Heere Jezus is juist ook weer uit de Heilige Geest.

Chrisje72 schreef:Maar de Heilige Geest was er ook al vóór de Heere Jezus geboren werd. De Heere Jezus is juist ook weer uit de Heilige Geest.

Want dit is wat Jezus zei in Johannes 7:37, daar staat: En op de laatste, de
grote dag van het feest, stond Jezus en riep, zeggende: Indien iemand dorst
heeft, hij kome tot Mij en drinke! 38 Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt,
stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien. 39 Dit zei Hij van de
Geest, - dat gaat over de Heilige Geest - welke zij, die tot geloof in Hem
kwamen, ontvangen zouden; want de Geest was er nog niet, omdat Jezus nog
niet verheerlijkt was. Hier spreekt Jezus dus over de bediening van de Heilige
Geest en zegt: ‘als de Heilige Geest komt dan zal het als een rivier van levend
water zijn die uit je stroomt’. Niet maar een klein druppeltje of een miezerig
stroompje. Geen put waar je het uit moet pompen of scheppen. Maar als een
Artesische bron,
die gewoon door je heen stróómt.(zoals het water in de woestijn als een rivier stroomde , toen Mozes de petra, rots doorkliefde, ook pas na zijn verheerlijking met de glans op zijn gezicht!)



En hij sprak over de Heilige
Geest, en dan staat er dat de Heilige Geest nog niet was gekomen omdat Jezus
nog niet verheerlijkt was. Dat spreekt over ná Zijn opstanding. Toen Hij
verheerlijkt werd met dezelfde glorie die Hij had bij de Vader voordat Hij naar
deze aarde kwam.
Vandaar ook de vergelijking van de koperen slang die Mozes omhoog hield, in de woestijn?

Ik snap het, de Heilige Geest was nog niet in de mensen gekomen. Maar de Heilige Geest was er al wel, want

Luk 1,35

En de engel, antwoordende, zeide tot haar: De Heilige Geest zal over u komen, en de kracht des Allerhoogsten zal u overschaduwen; daarom ook, dat Heilige, Dat uit u geboren zal worden, zal Gods Zoon genaamd worden.


Gelijk zie ik ook de volgende tekst:
Luk 2,25

En ziet, er was een mens te Jeruzalem, wiens naam was Simeon; en deze mens was rechtvaardig en godvrezende; verwachtende de vertroosting Israëls, en de Heilige Geest was op hem.

Dan verwart me toch weer de tekst die jij aanhaalt, Simon. Wat betekent hier: de Heilige Geest was nog niet?

Chrisje72 schreef:Ik snap het, de Heilige Geest was nog niet in de mensen gekomen. Maar de Heilige Geest was er al wel, want

Luk 1,35

En de engel, antwoordende, zeide tot haar: De Heilige Geest zal over u komen, en de kracht des Allerhoogsten zal u overschaduwen; daarom ook, dat Heilige, Dat uit u geboren zal worden, zal Gods Zoon genaamd worden.


Gelijk zie ik ook de volgende tekst:
Luk 2,25

En ziet, er was een mens te Jeruzalem, wiens naam was Simeon; en deze mens was rechtvaardig en godvrezende; verwachtende de vertroosting Israëls, en de Heilige Geest was op hem.

Dan verwart me toch weer de tekst die jij aanhaalt, Simon. Wat betekent hier: de Heilige Geest was nog niet?

Lukas handelt nog in de tijd vóór de vervulling van het Pinksteren (Shavuot)
Daar begint de gemeente, een geestelijk huis dat gebouwd zal gaan worden, waarvan Christus de hoeksteen is.
In 1 Cor 6;19 lezen we dan dat ons lichaam de tempel van de Heilige Geest is geworden.
Daarom zei Jezus dat Hij eerst moest opvaren ten hemel, alvorens de Heilige Geest, de Trooster kon komen!
(Joh 16:7)
Zelfs de profeten hadden al geprofeteerd dat de Heilige Geest, nadat Jezus was opgevaren, zou worden uitgestort: “het is al lang geleden door de profeet Joël voorspeld: God zal aan het einde van de tijd Zijn Geest over alle mensen uitstorten. Uw zonen en dochters zullen Gods woorden spreken.
Ook Johannes de Doper voorzegde dat een doop met water vervangen zou worden door een betere, hogere doop met de Heilige Geest en vuur.

Volgens mij is dit het topic: genieten van het leven en dat gaat toch niet over de Heilige Geest