Afgewezen schreef:Klavier schreef:Afgewezen schreef:Klavier, je antwoord bevestigt wat ik al eerder aangaf: wij verstaan onder de 'openbaring van Christus aan de ziel' beiden iets anders.
Je bedoelt dat je geen stijd kent, ook niet na deze openbaring van Christus? Maak het eens concreet!
Hoe vaak ben jij met je vrouw getrouwd?
Welk huwelijk kent geen momenten dat je jezelf teveel op de voorgrond zet en je vrouw tekort doet?
Afgewezen, wat denk je van deze tekst:
Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.
Dit is gericht aan de gelovigen, aangesproken met uitverkorenen. Waarom wordt hier een struikelen als mogelijkheid verondersteld?
Het kan niet, dat het een dodelijk struikelen is, de verkiezing ligt vast. Maar de oude mens moet tot de dood bestreden worden.
En als we niet dicht genoeg bij Gods Woord leven, dan kan het duister worden, dan kan er gedwaald worden, dan kan er struikelen zijn. Het is niet en nooit vanzelfsprekend als het altijd even glad ligt.
Dat is niet afhankelijk van de openbaring van Christus, maar wat wij als zondige mensen aan zondigheid er tussen zetten!
En dat deugt niet, maar evenwel is het hart, ook na te hebben geloofd, nog steeds geneigd tot het kwade op zo'n wijze dat Paulus het uitroept van "Ik ellendig mens". Het roemen van Paulus mag er altijd zijn, maar is niet altijd mogelijk als de zonde gevoeld wordt!
Een strijdloos geloof kan enkel zonder zonden, en is pas na dit leven te beërven. Als dit het verschil maakt, zij het zo, maar dat ligt niet aan de definitie van de openbaring van Christus aan de ziel, maar de strijd tegen de wereld, de zonde en eigen vlees, die juist na de openbaring van Christus in alle hevigheid losbarst. Dan is de kleinste zonde de grootste oorzaak om te treuren. Omdat dat de nagels in de handen en voeten van de Zaligmaker drijft die ik lief heb. En dan weet ik dat Zijn weldaden alle in geloof mogen omhelst worden, maar dat is er dan niet altijd bij. Strijd om in te gaan!
Dat is ook wat Gods Woord openbaart. Dezelfde Meester Die Zichzelf openbaart, leert ook Hem na te volgen. Dat kost moeite, beproeving, strijd. En dat geeft tegelijkertijd weer blijdschap, want ziende op Hem dan kan die strijd gestreden worden. Ondanks ik.