Allen die reageren lijken niet door te hebben dat in de SV de geestelijke zaken (laten we het de theologische achtergrond noemen) duidelijker, inclusief de(bevindelijke) kanttekeningen anders zijn dan in de HSV. Zou ik de SV inruilen voor de HSV, dan zou dat als een verkopen van de erve der vaderen voelen. En dus echt niet om de oude taal, maar om de zuiver bevindelijke weergave, wat ook weer in de kanttekeningen naar voren komt. Hier kijken we de vertalers als het ware in hun hart. En je ziet de tere ongeveinsde godsvreze.eilander schreef:Ik stel voor om hier niet verder op door te gaan. Voor een inhoudelijke gedachtenwisseling over HSV/SV zijn er andere topics. Als DIA hier nog wil reageren, kan dat nog, maar daar houden we het dan wel bij.
Dus 1. om de afgezwakte zaken, met name op bevindelijk gebeid en het ontbreken van de kanttekeningen. Verder ook, 2. omdat de SV in alle formulieren wordt geciteerd. Als we aan het vernieuwen gaan ontkom je ook niet aan vernieuwing van het Avondmaalsformulier enz. Ook de Heidelberger Catechismus sluit aan bij de theologische visie van de SV. Als je de HSV zou gebruiken kan ik goed voorstellen dat je bij de verklaren (gereformeerde verklaring) van de HC op problemen gaat stuiten.
Het is een vertaling, ik weet het, maar wel de vertaling die de Woorden van God op zijn nauwkeurigst weergeeft. Dat mag je toch niet (enkel omwille van de taal, die met wat studie best te lezen is, ook door jongeren, als ze echt door de bevindelijke waarheid worden getrokken) inruilen voor iets wat minder is en zelfs op punten verkeerd is.
De SV is altijd de binding geweest tussen het droevig verscheurde kerken. Helaas is hier de scheur door de HSV alleen maar groter geworden. Men krijgt meer en meer onbegrip, omdat men niet beseft wat het is, en zegt: Het is maar een vertaling. Op zich waar. Maar ik geloof dat ik toch duidelijk genoeg ben. Ik voel zelf in ieder geval de droeve scheur zeer pijnlijk.
Zoals we hebben gezien met de tijdredes, hoe de RPF als eerste een scheur in de reformatorische gelederen maakte, zie ik dat doorgaan. Er blijft een Kerk met een hoofdletter, die getrouw blijft tot het einde. De vraag is persoonlijk: Zal ik het zijn, zult u het zijn? En... zal het in Nederland zijn?
