Geestelijk leven tegelijk met de eerste daad des geloofs?
Wat gaat voor? Het geestelijk leven of de daad van het geloof?
Hierbij kom ik voor mezelf bij een zeer moeilijk vraagstuk terecht. Het kan niet zijn dat een mens wederom geboren is en niet gelooft. Het kan ook niet zijn dat een mens gelooft zonder door de Heilige Geest vernieuwd te zijn, want dat is remonstrants en ten diepste vijandig tegen de leer van de vrije genade Gods. Ik houd het hierbij: De Heilige Geest buigt de wil zo om dat deze mens metterdaad gaat geloven. Ik houd het op een oneigenlijke tegenstelling. Het een kan niet zonder het ander. En het is allebei een eenzijdig Gods werk, niet alleen de wedergeboorte, maar ook het geloven (daad) zelf.
Gemeenschappelijk
Jij en ik stellen geloof en wedergeboorte in de tijd gelijk en laten de wedergeboorte (ombuiging van onze boze wil) voorgaan in orde.
Verschillend
Jij zegt dat tussen de habitus van het geloof en de actus van het geloof een tijd kan liggen. Ik erken het bestaan van de habitus en de actus van het geloof, maar zeg dat de wedergeboorte en de actus van het geloof in tijd gelijk opgaan. Dat kan ik onder andere bewijzen uit de tekst "maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden" (Markus 16).
Hieruit concludeer ik dat men niet wederom geboren / zalig kan zijn zonder dat men het geloof heeft beoefend. Want wie niet geloofd zal hebben (duidt op de daad van het geloof, het vertrouwen op Christus geheel en al) zal verdoemd worden.
Zoals A Brakel het zegt: "Het eerste beginseltje des levens ontvangt hij met de eerste daad des geloofs"
lijkt het alsof eerst de daad van de mens komt en dan pas het geestelijke leven. De Dordtse Leerregels zeggen dat er eerst de wedergeboorte is en dan direct het geloof.
Wel dan kan het natuurlijk een verklaring zijn die jij geeft: "in zijn bewustzijn ontvangt de zondaar het leven als hij het geloof beoefent", maar dat kan ik er echt niet uit afleiden, ook niet als je zegt dat Brakel zegt:
Tijdstip van de wedergeboorte
"dat je bij de eerste overtuiging waarschijnlijk te vroeg, maar bij de eerste bewuste geloofsoefening zeker te laat bent"
Ik wil niet zeurderig zijn, maar jij wil de nadruk leggen dat je bij de bewuste geloofsoefening ZEKER te laat bent en bij de eerste heftige overtuiging WAARSCHIJNLIJK te vroeg bent om te kunnen spreken van wedergeboorte.
Ik citeer nog een keer Brakel:
"Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren"
Brakel zegt het dus evenwichtiger. Maargoed, dat punt doet er niet zo toe meen ik. Het is in elk geval geen bewijs om te stellen dat er een wedergeboren mens is die niet het geloof beoefend heeft.
Het is wel een bewijs om te stellen dat een wedergeboren mens niet voor eigen bewustzijn het geloof beoefent heeft namelijk in deze zin:
"Een gelovige heeft reden en grond, om zich altijd ontwijfelbaar verzekerd te houden, en hij moest het ook doen, omdat de onfeilbare beloften Gods op hem zijn; maar 't is zijn zwakheid, dat hij 't niet altijd is, niet omdat hij twijfelt aan de waarheid der beloften Gods, maar omdat hij dikwijls duister is in zijne genade te kennen."
Ofwel: iemand kan de daad van het geloof oefenen zonder het voor geloof te houden en dat is hetzelfde als onbewust geloven! Dat het zo zwak is dat ze het zelf niet voor geloof durven te houden, terwijl ze niet kunnen ontkennen dat ze niets kennen van de Heere Jezus.
Goed, als de doorsnee GG-prediker net zo preekt als de CGK en Herv. Geref. rechterflank, dan is het dus bewijs dat je niet perse de levendmaking ver voor de kennis van Christus hoeft te zetten. Nee, een prediker moet het plaatsmakende werk prediken, zodat men duidelijk laat zien dat het ware geloof enkel in een verbroken en verslagen hart huist. Maar een verbroken hart zonder geloof op zichzelf is niet zaligmakend, hoewel het zaligmakende werk van de Heilige Geest daar wel mee begint! Wat God begint maakt Hij af!Laat ik voorzichtig, maar tegelijk duidelijk zijn door hier slechts een wedervraag te stellen. Vind jij dat in bedoelde ‘rechterflank’ het ontdekkende, afbrekende en armmakende werk van de Heilige Geest, noodzakelijk wil Christus in het leven ooit waarde krijgen, altijd voldoende aandacht krijgt? Zeker zal dat bij verschillenden het geval zijn, maar dat lijken me nu juist de predikanten die zich in hun prediking nauwelijks onderscheiden van een doorsnee GG-prediker.
Er bestaan geen levendgemaakten zonder Christus. Er bestaan wel bekommerden of overtuigden of ontwaakte zondaren die Christus niet kennen. Je mag best en je moet zelfs hen vertroosten met het feit dat God van hen afweet, zodat ze des te meer worden aangespoord de Heere Jezus te zoeken, want voor zulken bestaan er in het bijzonder beloften. Echter men moet pas rusten als die beloften vervuld zijn door het geloof.Wat jij eigenlijk zegt is dat je vanwege het gevaar van rusten buiten Christus (waarvoor ik denk ik net zo bang ben als jij!) maar geen kenmerken meer moeten noemen van levendgemaakten die Christus nog niet kennen.
"Maar zaligmakende overtuigingen leiden tot de zaligheid OMDAT...ja OMDAT deze leidt tot het geloof in Christus, als deze leiden tot de geloofsvereniging met Hem, als deze leiden tot het leven met Hem."
"Ik zou jouw tekst wat willen aanpassen om het ermee eens te kunnen zijn. Je krijgt dan:
“Maar zaligmakende overtuigingen leiden tot de zaligheid OMDAT...ja OMDAT deze voortvloeien uit de vereniging met Christus in de levendmaking en DAAROM zullen deze leiden tot het geloof in Christus, dus vanuit de geloofsvereniging met Hemâ€
