En daartegenover toch nog een zondig bestaan hebben, een tweemens zijn - en dan toch in het wit gaan? Dat snap ik niet...
Beste mensen, ik ga doordeweeks gewoon gekleed, niet perse in donkere kleding.
Het Avondmaal is een bijzondere aangelegenheid, waarbij ook de gewoonten in de gemeente waartoe we behoren meespelen.
Maar de lading kritiek waarmee we in dit topic overgoten werden was buiten alle proporties. Ik vond dat een reactie daarop niet uit mocht blijven.

Je heb helemaal gelijk! Maar daarnaast kunnen er ook mensen zijn die er lang niet altijd zeker van zijn. Bij deze mensen kan dan de onzekerheid de kop op steken en dat geeft een zwaar gevoel. Men mist een zekerheid en is daaronder bedrukt. Er zijn tijden dat men dicht bij God leeft en ook tijden dat men ver bij God vandaan is.
Deze mensen mogen van mij gerust in het zwart gaan maar dan hoop ik wel dat er bij hun ruimte is voor mensen die dingen anders ervaren.
Mensen die veel meer geloofszekerheid hebben en daardoor dichter bij God leven.

Kortom: men mag zeker in het zwart gaan maar laat dan wel ruimte over voor mensen die het anders ervaren of iets anders tegenaan kijken.

Oorspronkelijk gepost door anemoon

probeer dan wel aan te geven waarom

zie daarvoor mijn daaropvolgende posting

Ik was inderdaad een beetje te snel met mijn betoog. Probeer voortaan wel graag de twee reacties in 1 posting te stoppen, dan voorkom je gezeur van mijn kant
Voor de reactie op je posting sluit ik me helemaal bij Kridje aan.

Oorspronkelijk gepost door anemoon

twee reacties in 1 posting

nee, want ik reageer op 2 verschillende mensen
en hoe langer een posting hoe slechter hij wordt gelezen...

Is goed en dan blijf ik bij mijn mening over de oneliners. (waar ik nu trouwens ook flink mee aan het meedoen ben ) [/off-topic]

Allereerst deze discussie is vreemd voor mij. Ik heb niet het idee dat bij ons deze vragen spelen rond het avondmaal. In die zin wil ik ook niet meer zeggen beoordeel qua kleding alleen jezelf, en als je vragen hebt over iemand anders stel ze dan aan die persoon. (Dit is niet tegen Niek gezegd, maar meer in het algemeen), laat alsjeblieft niemand afblijven omdat ze moeite hebben met andere avondmaalgangers zonder het met deze personen zelf besproken te hebben. Om eerlijk te zijn denk ik dat er meer mensen zijn zoals ik, die bij het avondmaal niet in andere kleren gaan dan naar een andere samenkomst van de gemeente. Gewoon omdat het niet in ze op is gekomen om hierbij ook nog eens extra aan de kleren te denken.

Parsifal, natuurlijk speelt op dit moment voor mij niet de vraag of ik af zou blijven, maar om de vraag hoe onze houding ten opzichte van het Avondmaal is. Ik schreef ook al dat dit veelal cultuurbepaald is. Hoe moet dan onze houding zijn in deze? Zoals Paulus schrijft ‘Maar die twijfelt, indien hij eet, is veroordeeld, omdat hij niet uit het geloof eet. En al wat uit het geloof niet is, dat is zonde.’

Nu inhoudelijk op Niek's post. Ooit vertelde je me dat je dacht dat het hooglied in de eerste plaats geestelijk moest worden opgevat. Toch lees ik in dit hooglied niet dat de bruid zich kleed alsof ze in de rouw is. De vreugde en liefde lijkt te overheersen. Natuurlijk is er nog steeds het zwart zijn. Maar dit bepaald op geen moment de stemming. Zo heb ik dat idee bij Paulus ook. Er is het besef van zonde, maar dit bepaalt niet de toon van de brieven. Althans niet de toon waarop zijn verhouding nu tot God wordt aangehaald.

Zelf denk ik nu Parsifal dat Salomo het Hooglied heeft geschreven met het oog op zijn liefde met de dochter van Farao. Toch staat dat een geestelijke uitleg niet in de weg, integendeel want het was toch Gods Geest die deze woorden heeft laten op tekenen. Zo is dat ook met bv. Ruth. Allereerst zien we daar de geschiedenis van Ruth en Boaz, maar ik zie ook een geestelijke Boaz die Ruth trouwt. Als we eerst spreken over een letterlijke betekenis en daarna over geestelijke lessen, dan bewaart dat ons voor een vergeestelijking of allegorie die niet in de tekst te lezen of te vinden is.

Als de gemeente in het wit het Avondmaal zou vieren om daarmee aan te geven haar verlost zijn in Christus Jezus, zou ik daar misschien geen moeite mee hebben. Met nadruk zeg ik misschien, want ook Paulus schrijft zijn ‘lied’ altijd met de wetenschap zijn ‘zondaar’ zijn.

goed, je betreurt het dus dat ik het heilig avondmaal vier
want ik schreef duidelijk dat ik dat het liefst doe in zo wit mogelijke kleding
besef je eigenlijk wel waarmee je bezig bent door zulke dingen te schrijven?

wacht, ik zal alvast het antwoord voor je geven: nee, je beseft er geen sikkepitje van

Anemoon je bent typisch een voorbeeld van een ‘hap / snap’ lezer. Lees nu eens wat ik schreef! Ik schreef dat ik het zou betreuren, gezien mijn huidige cultuur dat het Avondmaal zou worden gevierd in lichte kleding.

Dat het voor jouw onzin is Anemoon, dat laat ik zo, ik hoop in elk geval wel dat je de intentie onderschrijft. [dat we zondaar zijn en blijven].

Je andere reactie was tegen RJ.

Groeten,

Hoorde gisteren een leespreek over het thema: ganse dag in het zwart. 't Was van een reeds lang geleden overleden predikant.
ZIjn stelling: het juichend christendom neemt maar aan, maar kent niet het (ware) zuchten. De ware zuchters hebben nl de 'schuldbrief' thuisgehad.

Het wonderlijke in heel die preek was dat ook mensen die de 'schuldbrief' ontvingen maar nog geen vergeving kenden, tot Gods volk behoren. Zo blijf je natuurlijk de ganse dag in het zwart! Geen vergeving=geen verlossing=voor eigen rekening rondlopen. De Bijbel roept op te geloven. Deze predikant roept op om de schuldbrief te vragen. In de GerGez mag dat dan synoniem zijn, volgens mij is dat iets heel anders.

Doordat de vergeving op de achtergrond is gekomen als echte 'proef van het ware', zijn we maar overgeschakeld op achterhoedegevechten over hoedjes, rokken, snorren, lichte of donkere kleding. Wat moet je als je maar één paar kleding hebt? En het is een spijkerbroek en een rode trui?

Doe dat zo dikwijl gij dat doet in het zwart en tot Mijn gedachtenis. De discipelen waren voorbereid op de OT-manier: rein volgens de wet en de voeten (uiteindelijk toch nog) gewassen. Meer voorschriften waren er niet. Aäron ging in het blauw-rood-wit aan. Zou onze dominee eens moeten proberen. Zonden? Zwart? Als Aäron op de grote verzoendag het heilige der heiligen betreedt is hij in het wit.

Welke predikant, welke preek?
(Ik ben benieuwd of jij hem wel gesnapt hebt.)