Zijn de meesten van Gods kinderen bekommerden? (uit: Gereformeerde Gemeenten)

[KDD]

Als je wat zoekt (wat natuurlijk makkelijk kan met pdf documenten) dan vind je wat.

Nog een keer van Smijtegelt en dan stop ik ermee:

Waaraan zou u kunnen zien en kennen, dat gij geen bekeerde zijt?
Ten eerste. Zo een heeft er niet veel kommer over. Hij is zelfs een vijand van bekommerende gedachten; hij is zo gerust als of hij reeds zalig was. Hebt u geen bekommering; gij zijt niet bekeerd als gij geen bekommering hebt, en als die niet blijkt uit uw zuchten en schreien tot God.
Ten tweede. Zo een kent de bekering niet; hij heeft er zolang en zo klaar over horen spreken; maar als gij er hem naar vraagt, hij zal zeggen: Wat is de bekering? Maar die ze bezit, die kent ze wel.

[Forummer]

Luister, ik beweer niet dat er géén bekommerden zijn!

Ik betwijfel echter oprecht of gezegd mag worden dat de meesten van Gods kinderen bekommerd zijn, en geen zekerheid kennen.

In het geloof zelf zit al zekerheid. Immers, God kán niet liegen! Als God persoonlijk zegt, door enkel genade, zonder dat iets van mij daaraan bijdraagt, dat Hij om Christus wil mijn zonden wil vergeven, waarom zou ik daar dan aan twijfelen? Waarom zou het vreemd zijn dat ik het zeker weet, als God Zélf dat gezegd heeft?

Ik wordt daar oprecht verdrietig van, dat het hebben van zekerheid verdacht gemaakt wordt, en dat we dat nog normaal vinden ook. Dat is toch niet tot Gods eer?

[Forummer]

@ Ad, nee ik heb de predikant niet gesproken. Maar ik ben wel benieuwd naar zijn uitleg. Daarom vind ik het ook jammer dat hij niet per mail bereikbaar is.

Ik vind het ronduit vervelend dat je insinueert dat het me niet interesseert. Ik heb sterk de indruk dat je me niet begrijpt. Dat kan, dat is ook niet erg. Maar door dit soort opmerkingen krijg ik het idee dat je me ook niet wílt begrijpen...

[refo]

@Ad, voor een schoolmeester is je d- en t-gebruik abominabel.

Maar dat terzijde.

Ik schrijf het woord duidt fout. Dat is er één. Verder maak ik zeer weinig d en t fouten toevallig.

En ontkend.

[DDD]

@TSD:
Het is wel grappig dat je uitgerekend Smytegelt citeert. Hij was volgens mij een tamelijk uitzonderlijk voorbeeld op dit punt.

[DDD]

@Ad, voor een schoolmeester is je d- en t-gebruik abominabel.

Maar dat terzijde.

Ik schrijf het woord duidt fout. Dat is er één. Verder maak ik zeer weinig d en t fouten toevallig.

Welnee. In de laatste drie berichten van meer dan één regel maak je in elk bericht ten minste een d/t fout.

http://www.jufmelis.nl is de oplossing.

Maar het is inderdaad wel gek, dat ben ik met Posthoorn eens.

[KDD]

@TSD:
Het is wel grappig dat je uitgerekend Smytegelt citeert. Hij was volgens mij een tamelijk uitzonderlijk voorbeeld op dit punt.

Je zal wel mij bedoelen denk ik. Ik weet niet wat er grappig aan is maar ik dacht dat hij wel door meeste hier gewaardeerd is.

[DDD]

Excuses. Inderdaad.

Dat klopt. En verguisd.

[TSD]

Er valt me wel iets op. Je lijkt eerst met een open vraag te komen, maar naderhand lijk je er helemaal niet open in te staan en heb je er zelf al een vrij sterke mening over.

Het komt op mij nu over dat je vooral bevestiging zoekt van je eigen gedachten hierover.

Ik denk de het vruchtbaarder is om in je vragen voor jezelf échteen open houding aan te nemen en niet in gedachten al voor te sorteren. Al beginnende met voor jezelf uit te sluiten dat je de betreffende predikant niet goed hebt begrepen of wellicht tot een door hem niet bedoelde conclusie komt.

Ik heb er inderdaad een mening over, maar mijn vraag is waar het idee vandaan komt, en of dit Bijbels te onderbouwen is. Tijdens de discussie komt inderdaad mijn mening naar boven, maar dat doet aan mijn vraag niets af.

Overigens schrijf ik (volgens mij) best zinnige dingen, waar eigenlijk niemand op in gaat.

En nogmaals, ik heb de predikant heel goed begrepen, ik heb meegeschreven, dit is gewoon echt wat er gezegd is. Waarom wil men dat niet gewoon aannemen?

Nogmaals, ik geloof dat het voor jezelf vruchtbaardiger is om met een écht open houding naar je vraag te kijken. Want ook op de vraag of het Bijbels te onderbouwen heb je feitelijk al een behoorlijke mening, je hebt namelijk zelf tal van argumenten waarom het niet zou kloppen, ik kan me niet voorstellen dat dit tegelijk op kan gaan met een open houding hoe dit zit.

En wat betreft je laatste punt, volgens mij begrijp je me niet. Je hebt ongetwijfeld goed gehoord wat de predikant zei, daar twijfel ik niet aan. Maar of je ook begrepen hebt wat hij bedoelde, dat vraag ik me af. Niets ten nadele van jou, maar veel verkeerde conclusies die mensen trekken uit de preek (ik betrek mezelf daar ook bij, ook tot mijn schade en schande achter gekomen) liggen ook vaak aan de luisteraar. Niet omdat je iets anders hoorde wat een predikant zei, maar omdat je simpelweg niet begreep wat en hoe hij dit bedoelde.

Daarmee praat ik niks goed van wat er gezegd is, maar als je oprecht antwoord zoekt om je vraag moet je gewoon bij de betreffende predikant zijn. Van alle predikanten is het adres bekend, en in het kerkelijk jaarboek staat ook van vrijwel iedere predikant een telefoonnummer. Dus als een brief schrijven je te lastig is, bel hem dan op, desnoods met eerst de vraag dat je hem wil spreken over een gezegde uit zijn preek en of hij daar een keer tijd voor heeft.

Natuurlijk spreekt HC Zondag 1 over die zekerheid, het gaat er immers over de enige troost? Maar als je daarmee de conclusie wil trekken dat al Gods kinderen, of nagenoeg allemaal 24/7 die troost op zak hebben en die zekerheid kennen, dat kan ik niet volgen. Net zo min als ik geloof dat als een predikant zegt dat de meesten van Gods kinderen bekommerd zijn, dat hij dan zou bedoelen dat diegenen geheel niets van deze troost zouden kennen of helemaal niets van die rust zouden kennen waar de Heere Jezus het over heeft in het door jou geciteerde Bijbelvers.

[windorgel]

@ Ad, nee ik heb de predikant niet gesproken. Maar ik ben wel benieuwd naar zijn uitleg. Daarom vind ik het ook jammer dat hij niet per mail bereikbaar is.

Ik vind het ronduit vervelend dat je insinueert dat het me niet interesseert. Ik heb sterk de indruk dat je me niet begrijpt. Dat kan, dat is ook niet erg. Maar door dit soort opmerkingen krijg ik het idee dat je me ook niet wílt begrijpen...

Je kan hem toch bellen? Hij zal je vriendelijk te woord staan, dat kan ik je verzekeren.

[GerefGemeente-lid]

Inderdaad. Hij is zeer beminnelijk in de omgang.

[refo]

Nogmaals, ik geloof dat het voor jezelf vruchtbaardiger is om met een écht open houding naar je vraag te kijken. Want ook op de vraag of het Bijbels te onderbouwen heb je feitelijk al een behoorlijke mening, je hebt namelijk zelf tal van argumenten waarom het niet zou kloppen, ik kan me niet voorstellen dat dit tegelijk op kan gaan met een open houding hoe dit zit.

En wat betreft je laatste punt, volgens mij begrijp je me niet. Je hebt ongetwijfeld goed gehoord wat de predikant zei, daar twijfel ik niet aan. Maar of je ook begrepen hebt wat hij bedoelde, dat vraag ik me af. Niets ten nadele van jou, maar veel verkeerde conclusies die mensen trekken uit de preek (ik betrek mezelf daar ook bij, ook tot mijn schade en schande achter gekomen) liggen ook vaak aan de luisteraar. Niet omdat je iets anders hoorde wat een predikant zei, maar omdat je simpelweg niet begreep wat en hoe hij dit bedoelde.

Daarmee praat ik niks goed van wat er gezegd is, maar als je oprecht antwoord zoekt om je vraag moet je gewoon bij de betreffende predikant zijn. Van alle predikanten is het adres bekend, en in het kerkelijk jaarboek staat ook van vrijwel iedere predikant een telefoonnummer. Dus als een brief schrijven je te lastig is, bel hem dan op, desnoods met eerst de vraag dat je hem wil spreken over een gezegde uit zijn preek en of hij daar een keer tijd voor heeft.

Natuurlijk spreekt HC Zondag 1 over die zekerheid, het gaat er immers over de enige troost? Maar als je daarmee de conclusie wil trekken dat al Gods kinderen, of nagenoeg allemaal 24/7 die troost op zak hebben en die zekerheid kennen, dat kan ik niet volgen. Net zo min als ik geloof dat als een predikant zegt dat de meesten van Gods kinderen bekommerd zijn, dat hij dan zou bedoelen dat diegenen geheel niets van deze troost zouden kennen of helemaal niets van die rust zouden kennen waar de Heere Jezus het over heeft in het door jou geciteerde Bijbelvers.

Maar hier ontbreken ook de bijbelse onderbouwingen. Het is wel een gangbare opvatting, dat wel. Maar dat niet genoeg.

[KDD]

Petrus Immens in zijn boek over de avondmaal spreekt ook vaak naar de bekommerden:

… En aan de andere kant, om Gods volk, dat dikwijls zo bekommerd is of hun geloof wel oprecht is, te bemoedigen en op te beuren.

… En eindelijk een woord spreken tot ware gelovigen, maar bekommerden over hun staat, opdat zij met vrucht en zegen het Avondmaal mogen gebruiken.

… dat wij Gods volk, dat zo bekommerd en verlegen is, vooral tegen de tijd van het Avondmaal, zouden opwekken en bemoedigen.

[Erskinees]

Inderdaad. Hij is zeer beminnelijk in de omgang.

"Beminnelijk in de omgang"?!

[KDD]

Hier ben ik toch nog weer eens, met een voor mij dringende vraag.

Waar komt het idee vandaan dat ik gisteren vanaf onze kansel hoorde verkondigen, dat de meesten van Gods kinderen bekommerden zijn, dat slechts enkelen bevestigden zijn en dat die zelfs meestal geen zicht hebben op de bevestiging.

En is dit Bijbels te onderbouwen?

Terug naar je eerste post hierover. Wat gevonden van Petrus Immens die deze vraag behandelt.


5. Is er nu zoveel zoetheid in een welgegronde verzekering, hoe is het dan en waar komt het vandaan, dat er zo weinig bemoedigde en verzekerde christenen in onze dagen gevonden worden? Dat is ons vijfde stuk, dat we nu moeten onderzoeken.
En hiervan kunnen redenen gegeven worden en aan de zijde van God, en aan de zijde van de gelovigen zelf.
1. Aan de zijde van God:
a. Het behaagt de Heere om Zijn vrijmacht te tonen in het bedelen van de genade.
Het behaagt Hem deze met veel licht en blijdschap te leiden, en een ander door veel duisterheid en naarheid, zonder dat Hij reden geeft voor al Zijn daden. En hier moet men Zijn weg aanbidden, zonder daarover te twisten.
b. God wil Zijn volk hierdoor nederig en klein houden, opdat het zich niet op de ontvangen genade zal verheffen. Want hoewel de verzekering in haar eigen aard de hoogmoed niet werkt, maar het tegendeel, zo gebeurt het nochtans door de inwonende zonden en listen van de satan, dat ze een verkeerde uitwerking heeft. Omdat God nu lust heeft tot nederigheid, wil Hij die door de weg van duisterheid in hen bevorderen.
c. De Heere doet het om van de goddelozen wil, om te tonen, dat men zo gemakkelijk niet zalig wordt, dat de poort eng en de weg nauw is, die ten leven leidt; opdat zij zullen denken: Hebben zulken het zo bang, die naar de hemel gaan, wat heb ik dan te wachten? Worden de rechtvaardigen maar nauwelijks zalig, waar zal dan de goddeloze en de zondaar verschijnen?

2. Maar heeft God zulke wijze en heilige redenen, daar zijn er ook aan de zijde van Gods volk. Zij zijn dikwijls zelf de oorzaak van hun twijfelmoedigheid.
a. Omdat zij zich niet genoeg oefenen in de kennis van de waarheden, waardoor ze geen rechte bevatting hebben van het geloof, van de natuur van de verzekering en andere waarheden. En daardoor geraken zij in slingeringen, terwijl zij zichzelf uit veel zwarigheden zouden kunnen redden indien zij meer kennis hadden.
b. Velen geven zich er in toe; die worden het klagen gewoon. Zij houden zich bijna met niets anders op, alsof het tot het wezen van het christendom behoort. Ontneemt men hun een zwarigheid, zij hebben er weer veel andere; en in zulken is het als een ziekte geworden.
c. Velen leven niet ernstig, niet teder, noch nauwgezet genoeg in het eenzame voor God. Zij houden zich niet genoeg bezig in heilige meditatiën en ernstige gebeden. Men bidt wel, maar niet met die aanklacht, met die ernst, met inspanning van alle krachten. Men berust dikwijls in de gedane plicht, en dan is er die heilige ontevredenheid niet als men de Heere niet vindt. Daarom komt er dan een verwijdering tussen hen en de Heere, daar Deze Zijn licht intrekt.
d. Velen leven niet zorgvuldig, niet waakzaam en teer genoeg omtrent de wereld, om met wijsheid en voorzichtigheid te verkeren in het midden van een krom en verdraaid geslacht. Men maakt zich de wereld te veel gelijkvormig in woorden en daden, men komt niet vrijmoedig, noch hartelijk genoeg voor God en Zijn zaak uit. Wanneer zulken dan bedaard tot zichzelf komen, worden zij bekommerd. Dan is het: Waarin ben ik onderscheiden van de wereld? Waar blijkt het uit, dat in mij iets anders is dan in de wereld? Dan verwerpt men zijn staat en blijft in bekommering en duisterheid leven. En o, hier moet ik zeggen: Kinderen van God, schaamt u er over voor de Heere; vernedert u, dat gij door uw gedrag de wereld niet alleen tot aanstoot zijt, maar dat u uzelf de zoetheid en troost van het christendom beneemt. Want de heiligheid is de weg om tot zekerheid te komen. Als men teer omtrent 'God is, beantwoordt God zulks door Zijn genoegen aan de ziel weer te tonen. En hoewel uw wangedrag u niet buiten de hemel zal houden, het maakt evenwel de weg voor u nauw.