Gereformeerde Gemeenten

[Johann Gottfried Walther]

Dia dwaalt mijns inziens niet. Er is zeker een gave des onderscheids. Als het ware geloof toegepast wordt aan het hart door de Heilige Geest zal er zeker een opluisteren gaan komen die daarvoor nooit geweest is. Ik denk dat het vaak 'een voetje te hoog zit'

Maar kan een ongelovige, dus een vijand van God die gave des onderscheids hebben?

[Maanenschijn]

Als bevinding doorklinkt in een preek, kunnen Gods kinderen (in de mate die de Heilige Geest geeft) hun eigen zieleroerselen herkennen in datgene wat de predikant aangeeft. Dat zal ook heel verschillend kunnen zijn, want de wegen die de Heere God gaat met de Zijnen is verschillend en kent geen vaststaande blauwdruk. Daarom kan de ene gelovige soms ook veel meer hebben aan een preek dan de andere. Vaak niet in de laatste plaats door een hart wat door ongeloof en eigen schuld doof is voor de woorden van God.

Waar voor mij de discrepantie zit is de bewering dat men de bevinding wel kan horen, maar aangeeft die vooral als klank te herkennen, maar niet als weerklank in de ziel. Dat is geen bevinding, je bevind namelijk niks. Dat is op basis van een klank en zinsstructuur de conclusie trekken dat de predikant bevindelijk heeft gepreekt. Theoretisch kan het zelfs zo zijn dat het de Heilige Geest heeft belieft die preek in het hart van van Gods kinderen niet te ontsluiten. En als er geen bevinding is geweest, is er ook niet bevindelijk gepreekt.

Bevinding heeft uitwerking in harten en is niet af te meten aan mooie volzinnen. Ik wil de stelling wel aan: Een onbekeerd mens kan bevinding niet meemaken, iemand die bevinding wel kan meemaken mag dat met verwondering doen in het zaligmakend geloof dat de Heere God dat heeft gewerkt.

En tot troost voor hen die de bevinding opmerken maar van zichzelf niks durven vinden: De Heere komt altijd terug op Zijn werk, hij maakt af wat Hij is begonnen. Mogelijk mag dit ook tot troost zijn voor @DIA en wil hem in zijn postings ook niet hard vallen.

[Maanenschijn]

Overigens @moderator: zou het niet goed zijn om de reacties over bevinding te verplaatsen naar he topic ‘Wat is bevinding?’.

Dit heeft niet zo veel meer met (exclusief) de Gereformeerde Gemeenten te maken.

[Posthoorn]

Wie Christus niet kent is blind en geestelijk dood. Dan is het volstrekt onmogelijk om de gave van onderscheid te hebben. Dat is een gave van de Heilige Geest en die wordt niet uitgedeeld aan vijanden van God.

Dat is te kort door de bocht. Je verwart 'gaven van de Geest' met 'vruchten van de Geest'. Ook een onbekeerde kan de gaven van de Geest krijgen. Denk aan de mensen die in Jezus' Naam duivelen hebben uitgeworpen, maar tegen wie toch gezegd zal worden: "Ik heb u niet gekend." Zie ook Hebr. 6:4.

[Guy]

De gave des onderscheids is een pastorale gave voor ambtsdragers. Ambtsdragers die deze gave hebben ontvangen mogen deze uitsluitend gebruiken om dwalende gelovigen of schijngelovigen tot bekering te vermanen. Dus niet om een oordeel te vellen om het oordeel zelf. Het is een gave bedoeld om te gebruiken om zondaars tot Christus te leiden.

[Ditbenik]

Wie Christus niet kent is blind en geestelijk dood. Dan is het volstrekt onmogelijk om de gave van onderscheid te hebben. Dat is een gave van de Heilige Geest en die wordt niet uitgedeeld aan vijanden van God.

Dat is te kort door de bocht. Je verwart 'gaven van de Geest' met 'vruchten van de Geest'. Ook een onbekeerde kan de gaven van de Geest krijgen. Denk aan de mensen die in Jezus' Naam duivelen hebben uitgeworpen, maar tegen wie toch gezegd zal worden: "Ik heb u niet gekend." Zie ook Hebr. 6:4.

Je begint nu over iets anders. Ik sprak over de gave van onderscheid. Het is onmogelijk om buiten Christus te zijn en tegelijk een hartenkenner te zijn. Ik vind het vreselijk dat mensen buiten Christus menen te kunnen beoordelen wat Gods werk is en wat niet.

[Zeeuw]

Dia dwaalt mijns inziens niet. Er is zeker een gave des onderscheids. Als het ware geloof toegepast wordt aan het hart door de Heilige Geest zal er zeker een opluisteren gaan komen die daarvoor nooit geweest is. Ik denk dat het vaak 'een voetje te hoog zit'

Het woord opluisteren betekent versieren, niet luisteren, maar dat terzijde.

Zeker is het waar dat iemand met een levend geloof anders luistert dan iemand zonder waar geloof. Maar die zal ook de arglistigheid van het eigen hart kennen en daarmee niet makkelijk een oordeel over een ander uitspreken, als die spreekt naar Schrift en belijdenis.

Dat laatste is zeker zoals het zou moeten zijn. Juist als we ons zelf in het Licht van Gods Heiligheid hebben leren kennen, zouden we bijzonder voorzichtig moeten zijn met het vellen van een oordeel over een ander.

[Posthoorn]

Je begint nu over iets anders. Ik sprak over de gave van onderscheid. Het is onmogelijk om buiten Christus te zijn en tegelijk een hartenkenner te zijn. Ik vind het vreselijk dat mensen buiten Christus menen te kunnen beoordelen wat Gods werk is en wat niet.

Het gaat mij om dit zinnetje: "Dat is een gave van de Heilige Geest en die wordt niet uitgedeeld aan vijanden van God." Hierin lees ik dat de gaven van de Heilige Geest per definitie niet aan ongelovigen zouden kunnen worden uitgedeeld. Dat bestrijd ik. Dat dit voor de gave des onderscheids wél geldt, ben ik met je eens.

[Zeeuw]

Wie Christus niet kent is blind en geestelijk dood. Dan is het volstrekt onmogelijk om de gave van onderscheid te hebben. Dat is een gave van de Heilige Geest en die wordt niet uitgedeeld aan vijanden van God.

Dat is te kort door de bocht. Je verwart 'gaven van de Geest' met 'vruchten van de Geest'. Ook een onbekeerde kan de gaven van de Geest krijgen. Denk aan de mensen die in Jezus' Naam duivelen hebben uitgeworpen, maar tegen wie toch gezegd zal worden: "Ik heb u niet gekend." Zie ook Hebr. 6:4.

Je begint nu over iets anders. Ik sprak over de gave van onderscheid. Het is onmogelijk om buiten Christus te zijn en tegelijk een hartenkenner te zijn. Ik vind het vreselijk dat mensen buiten Christus menen te kunnen beoordelen wat Gods werk is en wat niet.

Ik denk dat het eveneens vreselijk is wanneer mensen 'binnen Christus' dit wel denken te kunnen beoordelen toch?

[Mistig]

Volgens mij moeten we hier heel erg mee oppassen.. We zijn geen hartenkenners.
Eli ging daarmee al in de fout bij Hanna.
Laten we maar eerlijk, oprecht, mild en voorzichtig zijn. (https://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Downl ... nline=True)

Verder een duidelijk antwoord van Ds. C. Harinck op een vraag hierover:
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/28 ... enkenners/

Het is zo aantrekkelijk voor onze predikanten om zulke oordelen te geven, blijkbaar.
Ik hoor daar vaker verhalen over. Het gebeurt ook nog steeds. En we mogen er niet aan wennen.

[J.C. Philpot]

We hebben het hier met name over het gevaar dat iemand die wel een kind Gods is, word afgekeurd of veroordeeld.

Een gevaar wat ik hier niet teruglees, is dat iemand die geen ware gelovige is, door omstanders de handen op word gelegd. Die persoon kan het zo goed vertellen, en is zo onverdacht, dat men iemand op handen gaat dragen als een waar kind Gods.

Zo iemand word door zijn omstanders bevestigd in zijn dwaalweg. Overigens ben ik wel voor het oordeel der liefde, maar dat is wat anders als iemand gaan bevestigen en vereren op de wijze van "dat is nu een echt kind van God".

Ter relativering voor aangevochten gelovigen, die lijden onder het keuren van anderen (want ik ben er van overtuigd dat die er zijn!):

• Stel al zouden alle kinderen van God, gemeenteleden en ambtsdragers je de handen opleggen, maar je bekering is niet uit God, dan heb je niets aan alle goedkeuring van de mensen.
• Stel al zouden alle kinderen van God, gemeenteleden en ambtsdragers je afkeuren, maar de Heere weet van je af, dan ligt je staat toch vast in Hem.

Het komt er dus op aan van de Heere te weten dat je zonden vergeven zijn, en in de staat der genade overgegaan te zijn. Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op prinsen te vertrouwen.

[SanderL]

Ik heb niet alles van deze discussie helemaal gevolgd, maar ik las wel meerdere keren het woordje 'veroordelen'. Ik heb misschien niks te zoeken of te zeggen in deze discussie en de lat ligt voor mij nog best hoog in deze discussie, maar gaat er hier nu werkelijk een discussie over het wel of niet veroordelen van anderen? Zou ik erg triest vinden.

[Tiberius]

De gave des onderscheids is een pastorale gave voor ambtsdragers. Ambtsdragers die deze gave hebben ontvangen mogen deze uitsluitend gebruiken om dwalende gelovigen of schijngelovigen tot bekering te vermanen. Dus niet om een oordeel te vellen om het oordeel zelf. Het is een gave bedoeld om te gebruiken om zondaars tot Christus te leiden.

Je geeft hier een mooie definitie, maar toch is die denk ik niet helemaal juist.
Ambtsdragers (en ook niet-ambtsdragers) dienen naar Gods Woord te spreken en te luisteren. En als je dan onjuiste dingen hoort, bijvoorbeeld bij een avondmaalsgang, dan mag en moet je daar de Bijbel naast leggen in het pastorale gesprek en gebed.
Maar nooit het etiket 'schijngelovige' plakken; hooguit 'dwalende gelovige', maar daar moet je nog erg mee oppassen.

Ook ik als ambtsdrager kan het mis hebben; daarvan lezen we voorbeelden genoeg in de Bijbel.

[Ad Anker]

We hebben het hier met name over het gevaar dat iemand die wel een kind Gods is, word afgekeurd of veroordeeld.

Een gevaar wat ik hier niet teruglees, is dat iemand die geen ware gelovige is, door omstanders de handen op word gelegd. Die persoon kan het zo goed vertellen, en is zo onverdacht, dat men iemand op handen gaat dragen als een waar kind Gods.

Zo iemand word door zijn omstanders bevestigd in zijn dwaalweg. Overigens ben ik wel voor het oordeel der liefde, maar dat is wat anders als iemand gaan bevestigen en vereren op de wijze van "dat is nu een echt kind van God".

Ter relativering voor aangevochten gelovigen, die lijden onder het keuren van anderen (want ik ben er van overtuigd dat die er zijn!):

• Stel al zouden alle kinderen van God, gemeenteleden en ambtsdragers je de handen opleggen, maar je bekering is niet uit God, dan heb je niets aan alle goedkeuring van de mensen.
• Stel al zouden alle kinderen van God, gemeenteleden en ambtsdragers je afkeuren, maar de Heere weet van je af, dan ligt je staat toch vast in Hem.

Het komt er dus op aan van de Heere te weten dat je zonden vergeven zijn, en in de staat der genade overgegaan te zijn. Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op prinsen te vertrouwen.

Eens.

Voorts, van diegenen die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld der apostelen het beste oordelen en spreken; want het binnenste des harten is ons onbekend.

En dat wordt wel eens vergeten. De gereformeerde gezindte wordt deels geregeerd op basis van wantrouwen.

[Muurbloem]

We hebben het hier met name over het gevaar dat iemand die wel een kind Gods is, word afgekeurd of veroordeeld.

Een gevaar wat ik hier niet teruglees, is dat iemand die geen ware gelovige is, door omstanders de handen op word gelegd. Die persoon kan het zo goed vertellen, en is zo onverdacht, dat men iemand op handen gaat dragen als een waar kind Gods.

Zo iemand word door zijn omstanders bevestigd in zijn dwaalweg. Overigens ben ik wel voor het oordeel der liefde, maar dat is wat anders als iemand gaan bevestigen en vereren op de wijze van "dat is nu een echt kind van God".

Ter relativering voor aangevochten gelovigen, die lijden onder het keuren van anderen (want ik ben er van overtuigd dat die er zijn!):

• Stel al zouden alle kinderen van God, gemeenteleden en ambtsdragers je de handen opleggen, maar je bekering is niet uit God, dan heb je niets aan alle goedkeuring van de mensen.
• Stel al zouden alle kinderen van God, gemeenteleden en ambtsdragers je afkeuren, maar de Heere weet van je af, dan ligt je staat toch vast in Hem.

Het komt er dus op aan van de Heere te weten dat je zonden vergeven zijn, en in de staat der genade overgegaan te zijn. Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op prinsen te vertrouwen.

Bedankt voor deze evenwichtige woorden. We moeten, denk ik, ook in deze moeilijke dingen veel voor elkaar bidden.