orgaandonatie - orgaan ontvangen
orgaandonatie - orgaan ontvangen
Veel discussie over Orgaandonatie laatste tijd. Het gaat vaak over de vraag of men orgaandonor wil zijn of niet, of dat verantwoord is etc. Dat is me eigenlijk net wat te makkelijk. We willen eigenlijk nog geeneens nadenken over ons overlijden, laat staan wat er met onze organen moet gebeuren. Nee, ik wil het even hebben over hoe we tegenover orgaandonatie staan redenerend vanuit de ontvangende partij. Dat kunnen jij en ik binnenkort ook zijn. Wat niet te hopen is maar goed, er over nadenken kan misschien geen kwaad.
Stel, je hebt een nier, lever. long, etc. nodig. Vind je dat je dan een orgaan van een ander (persoon, laten we het even niet over xenotransplantatie hebben) mag ontvangen om daarmee te genezen? Of moet je dan het hoofd buigen en erkennen dat de tijd van het levenseinde daar is?
Hoe kijken we hier tegenaan?
Stel, je hebt een nier, lever. long, etc. nodig. Vind je dat je dan een orgaan van een ander (persoon, laten we het even niet over xenotransplantatie hebben) mag ontvangen om daarmee te genezen? Of moet je dan het hoofd buigen en erkennen dat de tijd van het levenseinde daar is?
Hoe kijken we hier tegenaan?
Dat laatste vind ik wel een erg fatalistische visie ... Sommige conservatieve moslimideologen hanteren die visie, en ook in het Tibetaanse boeddhisme wordt dat idee wel uitgedragen. Lijkt me niet erg Bijbels.Oorspronkelijk gepost door limosa
Of moet je dan het hoofd buigen en erkennen dat de tijd van het levenseinde daar is?
Het leven is een goddelijk geschenk, en we zullen zelf ook ons best moeten doen om dat geschenk zo goed mogelijk te besteden. Wat niet wil zeggen dat we eindeloos moeten blijven rekken. Het ís een keertje afgelopen natuurlijk.
Voor mij zou het afhankelijk zijn welk orgaan ik nodig zou hebben. Stel, hypothetisch geval, dat mijn nier niet zou werken en ik zou ik weet niet hoeveel keer in een week moeten spoelen. In dat geval zou ik denk ik wel voor transplantatie kiezen. Maar wanneer je ernstig ziek bent en je menselijkerwijs niet lang meer te leven hebt en een transplantatie ook niet heel veel levensverlengend is, zou ik niet snel voor transplantatie kiezen, denk ik. Maar nogmaals het is wel errug hypothetisch. 'k Zou er ook niet voor zijn om alle mogelijk organen te transplanteren...
Eeuwig duurt het langst...
ff concreet, mag een patient nou die lever (afkomstig van orgaandoantie) ontvangen of niet?Oorspronkelijk gepost door Bar Yamino
Dat laatste vind ik wel een erg fatalistische visie ... Sommige conservatieve moslimideologen hanteren die visie, en ook in het Tibetaanse boeddhisme wordt dat idee wel uitgedragen. Lijkt me niet erg Bijbels.
Het leven is een goddelijk geschenk, en we zullen zelf ook ons best moeten doen om dat geschenk zo goed mogelijk te besteden. Wat niet wil zeggen dat we eindeloos moeten blijven rekken. Het ís een keertje afgelopen natuurlijk.
eindeloos rekken is iets anders, valt buiten het kader van deze topic
En dan kun je toch het hoofd buigen en erkennen dat het levenseinde daar is? Laten we God nog wel God zijn, door alle medische kunstgrepen? Kunnen mensen die ziek zijn er nog gewoon voor 'kiezen' om te sterven?Oorspronkelijk gepost door Bar YaminoDat laatste vind ik wel een erg fatalistische visie ... Sommige conservatieve moslimideologen hanteren die visie, en ook in het Tibetaanse boeddhisme wordt dat idee wel uitgedragen. Lijkt me niet erg Bijbels.Oorspronkelijk gepost door limosa
Of moet je dan het hoofd buigen en erkennen dat de tijd van het levenseinde daar is?
Het leven is een goddelijk geschenk, en we zullen zelf ook ons best moeten doen om dat geschenk zo goed mogelijk te besteden. Wat niet wil zeggen dat we eindeloos moeten blijven rekken. Het ís een keertje afgelopen natuurlijk.
Eeuwig duurt het langst...
ik moet het wat concreter maken denk ikOorspronkelijk gepost door limosa
Veel discussie over Orgaandonatie laatste tijd. Het gaat vaak over de vraag of men orgaandonor wil zijn of niet, of dat verantwoord is etc. Dat is me eigenlijk net wat te makkelijk. We willen eigenlijk nog geeneens nadenken over ons overlijden, laat staan wat er met onze organen moet gebeuren. Nee, ik wil het even hebben over hoe we tegenover orgaandonatie staan redenerend vanuit de ontvangende partij. Dat kunnen jij en ik binnenkort ook zijn. Wat niet te hopen is maar goed, er over nadenken kan misschien geen kwaad.
Stel, je hebt een nier, lever. long, etc. nodig. Vind je dat je dan een orgaan van een ander (persoon, laten we het even niet over xenotransplantatie hebben) mag ontvangen om daarmee te genezen? Of moet je dan het hoofd buigen en erkennen dat de tijd van het levenseinde daar is?
Hoe kijken we hier tegenaan?
Een frisch, verder gezond, jongmens heeft een leveraandoening. Mag die nu een lever van een ander (orgaandonor) ontvangen of niet. Met die lever kan hij wijze van spreken gezond oud worden. Zonder die lever komt hij of zij naar verwachting spoedig te overlijden.
Mag je in die situatie een orgaan ontvangen of niet?
[Aangepast op 3/3/05 door limosa]
Uiteraard ... Anders zou ik zelf niet zo'n fervent voorstander van donatie zijn. Niet omdat dát de reden zou moeten zijn om te geven, maar als ik principieel voor geven ben, kan ik natuurlijk niet tegen ontvangen zijn.Oorspronkelijk gepost door limosaff concreet, mag een patient nou die lever (afkomstig van orgaandoantie) ontvangen of niet?Oorspronkelijk gepost door Bar Yamino
Dat laatste vind ik wel een erg fatalistische visie ... Sommige conservatieve moslimideologen hanteren die visie, en ook in het Tibetaanse boeddhisme wordt dat idee wel uitgedragen. Lijkt me niet erg Bijbels.
Het leven is een goddelijk geschenk, en we zullen zelf ook ons best moeten doen om dat geschenk zo goed mogelijk te besteden. Wat niet wil zeggen dat we eindeloos moeten blijven rekken. Het ís een keertje afgelopen natuurlijk.
eindeloos rekken is iets anders, valt buiten het kader van deze topic
Maar zoals ik zei binnen bepaalde grenzen: als ik oud en krakkemikkig ben, mag die lever naar iemand die er meer aan heeft. Het houdt een keer op.
Zou hij zonder lever verder kunnen leven? ('k weet 't ;kben geen medisch wonder) En hoe staat zo iemand in het leven? Zouden voor mij wel vragen zijn die een rol spelen...Een frisch, verder gezond, jongmens heeft een leveraandoening. Mag die nu een lever van een ander (orgaandonor) ontvangen of niet. Met die lever kan hij wijze van spreken gezond oud worden.
Eeuwig duurt het langst...
-
- Berichten: 1276
- Lid geworden op: 10 mar 2004, 11:54
Ja. Als er op dat moment een lever beschikbaar zou zijn, dan is dat zo'n geweldige kans. Die word je gegeven. Dat kan niet anders als je nagaat dat er een kans van 1 op VEEL is dat er bij jou op het juiste moment een passend orgaan word gevonden. Dat kan geen toeval zijn.Oorspronkelijk gepost door limosaik moet het wat concreter maken denk ikOorspronkelijk gepost door limosa
Veel discussie over Orgaandonatie laatste tijd. Het gaat vaak over de vraag of men orgaandonor wil zijn of niet, of dat verantwoord is etc. Dat is me eigenlijk net wat te makkelijk. We willen eigenlijk nog geeneens nadenken over ons overlijden, laat staan wat er met onze organen moet gebeuren. Nee, ik wil het even hebben over hoe we tegenover orgaandonatie staan redenerend vanuit de ontvangende partij. Dat kunnen jij en ik binnenkort ook zijn. Wat niet te hopen is maar goed, er over nadenken kan misschien geen kwaad.
Stel, je hebt een nier, lever. long, etc. nodig. Vind je dat je dan een orgaan van een ander (persoon, laten we het even niet over xenotransplantatie hebben) mag ontvangen om daarmee te genezen? Of moet je dan het hoofd buigen en erkennen dat de tijd van het levenseinde daar is?
Hoe kijken we hier tegenaan?
Een frisch, verder gezond, jongmens heeft een leveraandoening. Mag die nu een lever van een ander (orgaandonor) ontvangen of niet. Met die lever kan hij wijze van spreken gezond oud worden.
Mag je in die situatie een orgaan ontvangen of niet?
Met je gedachten ergens anders, ben je altijd overal.
Als je een slagaderlijke bloeding hebt, laat je dat toch ook niet lopen omdat God alles bestuurt ...?Oorspronkelijk gepost door zwartwitEn dan kun je toch het hoofd buigen en erkennen dat het levenseinde daar is? Laten we God nog wel God zijn, door alle medische kunstgrepen?Oorspronkelijk gepost door Bar YaminoDat laatste vind ik wel een erg fatalistische visie ... Sommige conservatieve moslimideologen hanteren die visie, en ook in het Tibetaanse boeddhisme wordt dat idee wel uitgedragen. Lijkt me niet erg Bijbels.Oorspronkelijk gepost door limosa
Of moet je dan het hoofd buigen en erkennen dat de tijd van het levenseinde daar is?
Het leven is een goddelijk geschenk, en we zullen zelf ook ons best moeten doen om dat geschenk zo goed mogelijk te besteden. Wat niet wil zeggen dat we eindeloos moeten blijven rekken. Het ís een keertje afgelopen natuurlijk.
in dit hypothetische geval niet, het is overlijden of met nieuwe lever gezond levenOorspronkelijk gepost door zwartwitZou hij zonder lever verder kunnen leven? ('k weet 't ;kben geen medisch wonder) En hoe staat zo iemand in het leven? Zouden voor mij wel vragen zijn die een rol spelen...Een frisch, verder gezond, jongmens heeft een leveraandoening. Mag die nu een lever van een ander (orgaandonor) ontvangen of niet. Met die lever kan hij wijze van spreken gezond oud worden.
anders komen we er nooit uit
'k Vind het nogal een verschil of je het over een bloeding hebt of over een chronische ziekte oid. En de situatie waar ik op doel is met name oudere mensen die bijvoorbeeld zeggen voor een operatie: als is fout gaat, hoef je me niet te reanimeren. Of die er voor kiezen om niet meer geopereerd te worden.Oorspronkelijk gepost door Bar YaminoAls je een slagaderlijke bloeding hebt, laat je dat toch ook niet lopen omdat God alles bestuurt ...?Oorspronkelijk gepost door zwartwitEn dan kun je toch het hoofd buigen en erkennen dat het levenseinde daar is? Laten we God nog wel God zijn, door alle medische kunstgrepen?Oorspronkelijk gepost door Bar YaminoDat laatste vind ik wel een erg fatalistische visie ... Sommige conservatieve moslimideologen hanteren die visie, en ook in het Tibetaanse boeddhisme wordt dat idee wel uitgedragen. Lijkt me niet erg Bijbels.Oorspronkelijk gepost door limosa
Of moet je dan het hoofd buigen en erkennen dat de tijd van het levenseinde daar is?
Het leven is een goddelijk geschenk, en we zullen zelf ook ons best moeten doen om dat geschenk zo goed mogelijk te besteden. Wat niet wil zeggen dat we eindeloos moeten blijven rekken. Het ís een keertje afgelopen natuurlijk.
Eeuwig duurt het langst...
duidelijk, je bent ervoor, als je oud en krakkemikkig ben kun de noodzakelijke operatie niet ondergaan, dus dat speelt verder nietOorspronkelijk gepost door Bar YaminoUiteraard ... Anders zou ik zelf niet zo'n fervent voorstander van donatie zijn. Niet omdat dát de reden zou moeten zijn om te geven, maar als ik principieel voor geven ben, kan ik natuurlijk niet tegen ontvangen zijn.Oorspronkelijk gepost door limosa
ff concreet, mag een patient nou die lever (afkomstig van orgaandoantie) ontvangen of niet?
eindeloos rekken is iets anders, valt buiten het kader van deze topic
Maar zoals ik zei binnen bepaalde grenzen: als ik oud en krakkemikkig ben, mag die lever naar iemand die er meer aan heeft. Het houdt een keer op.
Ik denk dat je deze vraag niet goed beantwoordt als je niet de herkomst van het orgaan meeneemt in z'n redenering.Oorspronkelijk gepost door limosa
de vraag is: overlijden zonder orgaan of gezond verder leven met orgaan: mag je een orgaan ontvangen?
is daar op grond van de Bijbel iets van te zeggen?
B.v. mag je een orgaan ontvangen van iemand, die geld wil hebben voor dat orgaan. Ik kan me voorstellen dat arme mensen wel een oog zouden willen afstaan voor veel geld.