Gelezen, gedacht, gehoord...

[Valcke]

Eerlijk antwoord. Ik ben daarentegen erg blij met het onderwijs dat ik in deze lijn ontvangen heb.

Ik ook. Enerzijds de vrije soevereine genade van God en de diepe val en het onvermogen van de mens. Anderzijds het Evangelie waarin de beloften alle hoorders worden voorgesteld en aangeboden. Thomas Boston en de Erskine's leren al deze zaken en zij mogen hierin wel tot voorbeeld dienen voor de prediking van onze tijd.

[Jantje]

Hoor jij vaak over de beloften als recht om te geloven voor iedere hoorder?

Als je het hebt over de Evangeliebeloften, dan is mijn antwoord: 'Regelmatig'. Overigens zou ik het woordje 'recht' liever vervangen door 'pleitgrond'. Zo spreekt ook Psalm 25 erover.

Een zondaar heeft namelijk van nature geen enkel recht en alleen rechtelozen en goddelozen worden met God verzoend.

Overigens ontvang ik graag nog een terugkoppeling op mijn vorige post.

[eilander]

Hoor jij vaak over de beloften als recht om te geloven voor iedere hoorder?

Als je het hebt over de Evangeliebeloften, dan is mijn antwoord: 'Regelmatig'. Overigens zou ik het woordje 'recht' liever vervangen door 'pleitgrond'. Zo spreekt ook Psalm 25 erover.

Een zondaar heeft namelijk van nature geen enkel recht en alleen rechtelozen en goddelozen worden met God verzoend.

Ik ervaar dit weer als een ontkrachting van wat er staat. De vraag is glashelder, maar nu begin je het toch weer ingewikkeld te maken. Dat recht legt Erskine natuurlijk niet in de mens, maar in de belovende God! En dan mag je wonderlijk genoeg spreken over een recht, jawel! Ga daar toch niet aan zitten morrelen.

Overigens ontvang ik graag nog een terugkoppeling op mijn vorige post.

Ik weet niet precies wat je nu van mij vraagt. Het citaat van ds. Harinck heb ik niet gelezen. Hoe ik erin sta, weet je nu inmiddels wel.

[Jantje]

Dat recht legt Erskine natuurlijk niet in de mens, maar in de belovende God! En dan mag je wonderlijk genoeg spreken over een recht, jawel! Ga daar toch niet aan zitten morrelen.

Hoe moet ik dat dan zien? Want dat begrijp ik niet helemaal.

Ik weet niet precies wat je nu van mij vraagt. Het citaat van ds. Harinck heb ik niet gelezen. Hoe ik erin sta, weet je nu inmiddels wel.

Toch niet helemaal. Je zegt dat je het niet eens bent met @Orchidee, maar je leest weer niet een citaat van ds. Harinck wat ik deel. Vervolgens deel je ook weer niet mijn bezwaren, en ga je niet in op het feit dat ik schrijft dat ik geen verwaterde Evangelieprediking ervaar, ondanks mijn bezwaren tegen het laatste citaat van Erskine.

Maar ik zal het citaat van ds. Harinck speciaal voor jou nog een keertje herhalen: De reikwijdte van de verzoening heeft twee kanten. Het is een tekort aan kennis van de gereformeerde leer om dit niet te zien. Er is veel gestreden met de Arminianen over de reikwijdte van de verzoening. De eindconclusie aan gereformeerde zijde is geworden: Christus’ offer en bloed is effectief voor de uitverkorenen. Effectief is: werkelijk en krachtig. Christus’ offer en bloed is algenoegzaam voor allen. Algenoegzaam is: voldoende. Jezus’ offer zal krachtig zijn om alle uitverkorenen, voor wie Jezus Borg werd, te verzoenen met God. Dat biedt zekerheid dat het vrucht zal dragen. Jezus’ offer heeft algenoegzame kracht om allen te verzoenen. Dat biedt hoop voor de grootste van de zondaren.

Dit keert steeds terug in de Dordtse Leerregels. Het is uit onkunde dat men iemand die zegt dat de kracht van Jezus’ óffer zodanig is, dat er genoeg in Jezus’ bloed is voor allen, een arminiaan noemt. In de zogeheten leeruitspraken van 1931 van onze Gereformeerde Gemeenten wordt dit onderscheid ook beleden. Nadat krachtig beleden is dat het genadeverbond alleen in Christus met de uitverkorenen is opgericht, wordt gesproken over het onderscheid tussen wezen en bediening van het verbond. De bediening strekt zich uit tot meerderen dan de uitverkorenen. In die bediening van het verbond, dat is de prediking van het Evangelie, gaat het over de algenoegzaamheid van Jezus’ offer en niet over: voor wie is Jezus gestorven. Dat is ons ook onbekend. De dienaar predikt een algenoegzame Zaligmaker. De leeruitspraken besluiten dan: “In het het bijzonder wordt de verantwoordelijkheid groter door de ernstige aanbieding van Christus en de verbondsweldaden in het Evangelie.”

Het is heel belangrijk om het onderscheid tussen effectiviteit en algenoegzaamheid van Christus’ offer en bloed in de prediking te handhaven. Dat bewaart voor eenzijdigheid.

Als ik teruglees wat @Orchidee allemaal beweert, dan is dat toch echt gevaarlijk en komt dat heel dicht in de buurt van de algemene verzoeningsleer. En mijns inziens wijst ds. Harinck hier toch ook richting de eerste optie. Misschien valt daaraan nog toe te voegen dat de offerande van Christus' verdienste voldoende is voor de verzoening van de zonden van het ganse menselijke geslacht (zoals ook de Dordtse Leerregels schrijven). Maar dat doet niets af dat Hij alleen de zonden van Zijn uitverkoren Kerk heeft uitgeboet. Ik kan het echt niet anders zien.

[eilander]

@Jantje, wat ik schrijf, gaat vooral over de vraag van iemand die onder de prediking zit en vraagt: mag ik wel tot Christus gaan?
Dat is een andere vraag dan die over reikwijdte van de verzoening.
Dus in zekere zin praten we langs elkaar heen. Maar ik was erg benieuwd naar de manier waarop de beloften functioneren in de prediking die jij hoort. Vandaar dat ik mijn vragen stelde.

[Simon0612]

Mooie citaten van de Erskines. Echter zijn het inderdaad gekozen citaten uit het boek. Erskine schrijft namelijk ook in hetzelfde boek het volgende:

De Geest Gods, als een Geest der dienstbaarheid, moest uw geweten en de bedreiging van de wet tesamen binden, vóór u enig belang zult hebben, om kinderen der belofte te worden. Indien u God, als een bedreigend God, niet kent, zo zult u ook nooit recht bekommerd zijn, om Hem te kennen, als een belovend God. Vóór dat een ziel daartoe gebracht wordt, om uit te roepen: “0! de bedreiging van de hel en van de verdoemenis is hetgeen mij rechtvaardig toekomt; en ik ben een kind des toorns", zo zal zij nooit het voorrecht, van een kind der belofte te zijn, recht waarderen. Welke mate van overtuiging en van wettische verootmoediging er nodig is, bepaal ik niet. Maar, indien u niet enigermate uzelf bevindt onder het vonnis der wet, hoe kunt u dan ooit de belofte dierbaar achten en uw nood daaromtrent zien? Maar, indien u uw nood daarvan gezien hebt, zo ziet ook:

Vervolgens volgen (een aantal) punten die ik in het eerdere citaat voorbij zie komen. Geeft mij toch een andere context dan de eerdere losse citaten.

[Bertiel]

Klopt dat Erskine dit ook zegt. Maar daar staan de citaten van Eilander dan ook voluit naast.
En dat gaat vaak mis. Of het één of het ander.
En niet de combinatie

[Valcke]

De (prediking van) de wet gaat niet ten koste van (de prediking van) het Evangelie en andersom ook niet. Helaas zien we dat velen het een wel in mindering brengen op het ander. Dat leidt dan of tot een verkapt remonstrantisme óf tot een inperking van het Evangelie. Juist daarom zijn de Erskine’s zo te waarderen: wet en Evangelie worden beide zonder enige terughouding en in hun volle kracht gepredikt.

[Jantje]

De (prediking van) de wet gaat niet ten koste van (de prediking van) het Evangelie en andersom ook niet. Helaas zien we dat velen het een wel in mindering brengen op het ander. Dat leidt dan of tot een verkapt remonstrantisme óf tot een inperking van het Evangelie. Juist daarom zijn de Erskine’s zo te waarderen: wet en Evangelie worden beide zonder enige terughouding en in hun volle kracht gepredikt.

Doel je nu op mijn bijdragen?

@Jantje, wat ik schrijf, gaat vooral over de vraag van iemand die onder de prediking zit en vraagt: mag ik wel tot Christus gaan?
Dat is een andere vraag dan die over reikwijdte van de verzoening.
Dus in zekere zin praten we langs elkaar heen. Maar ik was erg benieuwd naar de manier waarop de beloften functioneren in de prediking die jij hoort. Vandaar dat ik mijn vragen stelde.

Wat betreft dat laatste: heb je daar nu een antwoord op gekregen?

[Posthoorn]

Dat recht legt Erskine natuurlijk niet in de mens, maar in de belovende God! En dan mag je wonderlijk genoeg spreken over een recht, jawel! Ga daar toch niet aan zitten morrelen.

Hoe moet ik dat dan zien? Want dat begrijp ik niet helemaal.

Als ik een bedelaar geld aanbied, heeft hij het 'recht' om dat aan te pakken. Het feit namelijk dat ik hem dat aanbied, geeft hem het recht om het aan te pakken. Dat zegt dus niets over de hoedanigheid van de bedelaar.

[GGotK]

Nee, hij zegt dat God 'het' niet aan ons allemaal belooft. Maar dat komt in dit verband in mijn beleving op hetzelfde neer. Los daarvan heb ik een dooptoespraak gehoord, en die was even onrechtzinnig.

Het gaat om een misverstand. Ds. Verschuure en veel predikanten in de GG zien 'belofte' als een onvoorwaardelijke toezegging. Terwijl de reformatorische opvatting van 'belofte' altijd de voorwaarde van het geloof veronderstelt. Zie bijv. Hebr. 4:1,2: Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn. Want ook ons is het Evangelie verkondigd, gelijk als hun; maar het woord der prediking deed hun geen nut, dewijl het met het geloof niet gemengd was in degenen die het gehoord hebben.

Je mist het onderscheid tussen beloften van het genadeverbond en evangeliebeloften.

Dat onderscheid is een verzinsel van ds. Harinck waar de GG jaar(en) over nagedacht heeft en het toen iets wat verduidelijkt. Eigenlijk aan de kant gezet want de verduidelijking betrof niet anders dan de toelichting dat het voorwaardelijke en onvoorwaardelijke beloften zouden zijn.

Met het woord verzinsel doe je ds Harinck erg tekort. Je hoeft het niet (altijd) met deze dominee te zijn, maar laten we hem wel eerlijk behandelen.

[Jantje]

Dat recht legt Erskine natuurlijk niet in de mens, maar in de belovende God! En dan mag je wonderlijk genoeg spreken over een recht, jawel! Ga daar toch niet aan zitten morrelen.

Hoe moet ik dat dan zien? Want dat begrijp ik niet helemaal.

Als ik een bedelaar geld aanbied, heeft hij het 'recht' om dat aan te pakken. Het feit namelijk dat ik hem dat aanbied, geeft hem het recht om het aan te pakken. Dat zegt dus niets over de hoedanigheid van de bedelaar.

Volgens mij pakt een geestelijke bedelaar niets, maar wordt het hem gegeven. Dat is in de grond van de zaak iets heel anders.

[DDD]

Daar dacht jouw oud-predikant ds. H. Paul toch heel anders over. Die zei dat bedelaars zich niet op hun hand van het geloof behoeven te beroemen, maar dat die hand wel nodig is om het geschenk aan te pakken. En zo is het.

[Jantje]

Daar dacht jouw oud-predikant ds. H. Paul toch heel anders over. Die zei dat bedelaars zich niet op hun hand van het geloof behoeven te beroemen, maar dat die hand wel nodig is om het geschenk aan te pakken. En zo is het.

Het geloof is een gave van God. Paulus schrijft in Filippenzen 2: 13: Want het is God Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.

Gods volk komt tot Christus met afgekapte voeten en neemt Hem aan met afgekapte handen. Die uitdrukking heb ik ds. Huijser eens horen uitspreken. Volgens mij was het een uitspraak van wijlen ds. Lamain, maar dat weet ik niet zeker.

[DDD]

Het is allemaal beeldspraak, dus het kan allebei waar zijn. Maar ik lees in de Bijbel nergens van afgekapte handen, dus dat lijkt me een ongelukkige uitspraak.