Homoseksualiteit

[Hollander]

Dat jij mensen die misstanden aan het licht brengen nest bevuilers noemt, zegt voldoende. En NRC heeft hoor en wederhoor toegepast, maar de Gomarus wilde niet reageren.

Onwaar.
Dhr. Flikweert namens CvB schreef:
"Een aantal weken geleden zijn we benaderd door een onderzoeksjournalist van de NRC. Zij was bezig met een reportage over veiligheid op school. Zij heeft daarbij een aantal oud-leerlingen gesproken die goede en minder goede ervaringen met de Gomarus hebben. Deze journalist heeft ook met ons gesproken. (...)"

Dat is niet je eerste keer dat kritiek op de refowereld door jou niet onderbouwd wordt met de feiten maar met verkeerde aannames.
Last van blinde vlekken, ambtenaar?

[Herman]

Zelfs als mensen niet willen meewerken, zijn journalisten er meestal nog op uit om een eerlijk beeld te schetsen.

Dat lijkt me onmogelijk, aangezien het beeld van de werkelijkheid door christelijke mensen doorgaans heel anders beleefd wordt dan door seculiere media.
Ik zit net een bericht te lezen waarin een kerkenraadslid of koster uit Krimpen 'kerkdienaar' wordt genoemd. Door een niet herkenbare woordkeus neemt de afstand natuurlijk alleen maar toe.

[Ambtenaar]

Dhr. Flikweert namens CvB schreef:
"Een aantal weken geleden zijn we benaderd door een onderzoeksjournalist van de NRC. Zij was bezig met een reportage over veiligheid op school. Zij heeft daarbij een aantal oud-leerlingen gesproken die goede en minder goede ervaringen met de Gomarus hebben. Deze journalist heeft ook met ons gesproken. (...)"

Dat is niet je eerste keer dat kritiek op de refowereld door jou niet onderbouwd wordt met de feiten maar met verkeerde aannames.
Last van blinde vlekken, ambtenaar?

Je hebt gelijk. NRC heeft een directeur en bestuurder gesproken.

[Hollander]

Je hebt gelijk. NRC heeft een directeur en bestuurder gesproken.

En oud-leerlingen met goede ervaringen, die zeer summiere aandacht krijgen in deze NRC reportage over veiligheid op school.

[merel]

Ik zag op de twitter van Roel Bisschop dat hij het aangekondigde onderzoek van de onderwijsinspectie toejuicht. Logisch: daar zal uitkomen dat de school prima protocollen heeft die in lijn zijn met wat school verder communiceert over haar uitgangspunten.
Of zo'n incident als beschreven ook onderzocht kan worden, vraag ik me af. De onderwijsinspectie is geen recherche.

In de situatie dat twee meisjes tongzoenend door de school gaan, de hele school op de hoogte is van hun relatie en ze daarop niet wensen te worden aangesproken; als leerling ook nog op andere gebieden een problematische leerling is en de boel uit de hand lijkt te lopen en ouders op school worden uitgenodigd: ja, dan kan ik me voorstellen dat tegen het kind wordt gezegd dat ook die lesbische relatie aan de orde moet komen. Die vormt immers een onderdeel van de totale problematiek en maakt ook dat de situatie als onhoudbaar wordt gezien. Kind zegt: 'dan ga ik nu weg'. Ouders staan intussen al beneden en moeten opgepikt worden. Dan doe je even die deur dicht: 'jij blijft hier'. Allemaal niet goed, maar ik kan me voorstellen dat het gebeurt als het allemaal uit de hand loopt. Nogmaals: het is niet goed om vertrouwelijke informatie van de leerling te delen en het is niet goed dat kind werd opgesloten.
Het plaatje is anders wanneer de leerling in stilte weet dat ze lesbisch is, dat besproken heeft met een vertrouwenspersoon, en die opeens zegt: 'En nu ga je het ook delen met je ouders. En als jij het niet doet, ga ik dat doen. Hier en nu.'

.

Even zeggen 'jij blijft hier' is wat anders dan de deur op slot doen. Uiteraard zal er meer spelen. De aanpak van de school in deze problematiek is ondermaats. Daarbij verbood de school ook zaken waar zij totaal geen bemoeienis mee zouden mogen hebben, zoals wie je ophaalt van school. In de huidige tijd zal je des te meer het gesprek aan moeten gaan met tieners om hen niet kwijt te raken. Als ik lees dat de betreffende leerling zo al wel een tiental oudleerlingen tegenkomt op grindr, vind ik dat meer verontrustend. Dan heb je als ouder en als school wel wat communicatieafslagen gemist. Ik heb in mijn omgeving ook meerdere mensen met deze geaardheid, maar niemand zit op grindr.

Ik heb deze 'discussie' ook gevoerd bij de aanmelding van onze oudste op zijn middelbare school. Op zijn school zijn meerdere leerlingen met een homoseksuele geaardheid en ook meerdere met homoseksuele relaties. Ook is een transgender op school. De school promoot het niet en vraagt ook of deze leerlingen dit op school niet willen promoten, maar wil vooral met deze jongeren in gesprek en in contact blijven, waarbij ze open spreken over geaardheid en bijbel, maar waarbij de jongere ook een andere visie mag hebben. De school gaf namelijk ook aan dat er ook diverse jongeren zijn die al lang afscheid genomen hebben van het geloof ed. Ook met hen wil de school een lijntje houden door gesprekken te voeren in de hoop dat er ergens een zaadje geplant wordt.

[Tiberius]

En NRC heeft hoor en wederhoor toegepast, maar de Gomarus wilde niet reageren.

Chris Flikweert heeft toch gereageerd?
Ik dacht nog wel: vanwege AVG kan hij maar weinig zeggen. Zelfs al zou er min of meer een reden zijn geweest voor het handelen van de school, dan nog kun je er nauwelijks iets over loslaten.

Eens dat hij er niet over mag spreken in het openbaar, maar de AVG gaat daar niet over.

[Tiberius]

We kunnen en mogen toch wel zeggen dat dit handelen geen schoonheidsprijs verdient?

Ik snap je argument over vertrouwelijkheid.

Ik leef me echter ook in, in de ouders. Blijkbaar waten deze ook voor de ouders zeer ingrijpende zaken bekend bij de leerlingen en bij de school, maar niet bij de ouders. Dat is voor hen ontzettend ingrijpend als ze er geruime tijd later achter komen dat iedereen het wist, behalve zei als ouders. Terwijl zei daar als eerste van op de hoogte zouden moeten zijn.

Het gezag over en de verantwoording voor het kind ligt bij de ouder (5e gebod). Die moeten daar ook voor God rekenschap voor afleggen. Dan vraag ik mij oprecht af hoe je het kunt verantwoorden hen essentiele informatie over hun kind te onthouden.

Ik zou als ouder woedend zijn als er op school zaken met mijn kinderen zouden spelen, en men zou mij er buiten houden (terwijl ik wel een gesprek op school had gehad over diverse andere problemen die er speelden). Naast het feit dat het wel heel naief is om op school waar dat not done is, dit bekend te maken, en er dan vanuit te gaan dat de ouders het niet op 1 of andere wijze te horen krijgen.

Nogmaals, ik begrijp je opmerking over vertrouwelijkheid. Maar ik vind dat er ook andere kanten aan zitten. Zo eenvoudig is het wat mij betreft allemaal niet. Ik spreek daarom geen oordeel uit over de school over het feit opzichzelf dat ze deze informatie deelden. Hoogstens over de wijze waarop dit is gegaan.

En zoals ik eerder al heb aangegeven is er heel veel misgegaan. Vooral de liefdeloosheid. Heel veel zaken verdienen geen schoonheisprijs. Maar daar was ik al duidelijk over.

Ik kan je woede voorstellen, Philpot, ik zou me als ouder ook behoorlijk ongelukkig voelen, maar het gaat hier niet over kinderen die nog op de basisschool zitten, maar die (bijna) volwassen zijn.
Ik denk dat de ouder-kind-relatie tamelijk slecht is als bovenstaande speelt.
Maar ik zou het nog erger vinden als het vertrouwen dat mijn kind in zo'n vertrouwensfiguur had op die wijze geschaad zou worden. Het respect voor je leerlingen is dan ver zoek.
Ik zou eerder zeggen: wees blij, dat je kind iemand heeft gevonden die hij/zij in vertrouwen durft te nemen. Dat is mogelijk de eerste stap richting herstel, ga dat vertrouwen dan niet beschamen door het alsnog rond te bazuinen.

[Maanenschijn]

Laat ik er dit van zeggen, als oud-leerling en vader van kinderen op deze school:

Statistisch gezien heeft deze school tientallen kinderen als lhbti in haar midden. Veel van deze kinderen ervaren de Gomarus niet als bedreigend. Sommigen hebben er een slechte tijd, niet in het minst door de medeleerlingen.

Voor mij blijft staan dat een vertrouwenspersoon niet ‘uit de school mag klappen’. Maar zoals ook Zita aan geeft kan er een sprake zijn van een meer complexe situatie of provocerend gedrag. Hoe dat is gelopen weten wij niet. Daarom vind ik het een goede zaak als de inspectie onderzoek doet.

Ik signaleer overigens nog wel twee aanvullende dingen:
- Lhbti uit refokringen, die afstand genomen hebben van de bijbels lijn zijn niet zelden rancuneus of minachtend naar hen die geen afstand willen nemen van de bijbelse lijn. Nestbevuiling op dit onderwerp is echt niet uniek.

- Wij als refo’s met onze achterhaalde ideeën (in de ogen van de seculiere maatschappij) zijn in de minderheid, en we verstaan niet de kunst om daar in klare taal over te spreken. We bijven hangen in ons eigen spraakgebruik en trekken ons terug in ons bastion. Dat is niet verstandig.

[Herman]

Wat ik wel zou weten is of die vertrouwenspersoon daar vanwege zijn/haar functie als vertrouwenspersoon zat of dat hij was aanwezen om de de betreffende leerling aan te spreken op haar gedrag.

Verder volledig begrip voor datgene dat JC Philpot aandraagt.

[Maanenschijn]

Hoe verhoud zich de positie van de vertrouwenspersoon zich ten opzichte van de positie van de ouders? Dat is een vraag die doordenken vereist.

Is de positie van ouders dermate (conform de Bijbel) dat de vertrouwenspersoon belangrijke en vertrouwelijke informatie moet kenbaar maken aan de ouders?

Dus kortom: staat het begrip ‘vertrouwenspersoon’ op gespannen voet met het 5e gebod?

[J.C. Philpot]

Hoe verhoud zich de positie van de vertrouwenspersoon zich ten opzichte van de positie van de ouders? Dat is een vraag die doordenken vereist.

Is de positie van ouders dermate (conform de Bijbel) dat de vertrouwenspersoon belangrijke en vertrouwelijke informatie moet kenbaar maken aan de ouders?

Dus kortom: staat het begrip ‘vertrouwenspersoon’ op gespannen voet met het 5e gebod?

Deze concrete situatie is niet een vertrouwelijk gesprek dat openbaar word gemaakt, maar gedragingen waar de hele school al weet van had. Dat maakt dat ik in deze concrete situatie vind dat het beroep op vertrouwelijkheid niet van toepassing is.

Wat je vraag omtrend het 5e gebod betreft: ik vind het heel moeilijk om daar een simpele stelregel voor de maken. Het 5e gebod is voor mij echt relevant hierin, alsook het feit dat het begrip "vertrouwenspersoon" een seculier begrip is dat niet in de bijbel voorkomt. Verder zijn zaken die relevant zijn: de leeftijd van het kind (Maar in hoeverre is de seculiere volwassenheidsgrens van 18 jaar bijbels gezien leidend? Ik durf het niet te zeggen.), de aard en de omgang van de situatie, de thuissituatie, het samenhangende geheel van de problematiek, het (geestelijke, sociale, lichamelijke) welzijn van het kind.

Toch wil ik ook recht doen aan de noodzaak van vertrouwelijkheid. Maar niet als waarheid die boven alles gaat. Er zijn situaties dat het welzijn van het kind prevaleert boven geheimhouding.

[Tiberius]

Ik ben het daar niet mee eens. Ik onderschrijf (uiteraard) het 5e gebod, maar dat betekent niet dat informatie altijd 100% doorgespeeld moet worden. En een vertrouwenspersoon is een vertrouwenspersoon. Bij hem of haar moet datgene wat een jongere vertelt, veilig zijn. Punt.
Het kan ook zijn dat een leerling misbruik of geweld (of vul zelf maar in) in de thuissituatie bespreekt. Dan moet er echt geen schijn van kans zijn, dat dit uitlekt naar anderen, zelfs niet (of in dit geval: zeker niet) naar de ouders.

In deze casus is er sprake van 'gedragingen waar de hele school vanaf weet.' Prima dat dat door de schoolleiding met de ouders gecommuniceerd wordt, maar nooit door de vertrouwenspersoon. Sterker nog: het draadje tussen de schoolleiding en de vertrouwenspersoon dient minimaal te zijn.

In kerken (en organisaties) is ook sprake van vertrouwenspersonen. Deze mensen moeten tamelijk losjes van de kerkenraad opereren, omdat er ook geklaagd moet kunnen worden over wangedragingen van kerkenraadsleden.
In die verhouding zie ik de vertrouwenspersoon op school ook.

[Adje]

Ik zou als ouder woedend zijn als er op school zaken met mijn kinderen zouden spelen, en men zou mij er buiten houden (terwijl ik wel een gesprek op school had gehad over diverse andere problemen die er speelden). Naast het feit dat het wel heel naief is om op school waar dat not done is hand in hand te gaan lopen, en er dan vanuit te gaan dat de ouders het niet op 1 of andere wijze te horen krijgen.

Als ouder zou ik woedend zijn als mijn kind zo behandeld zou worden door school. De vertrouwenspersoon schendt het vertrouwen, er is sprake van vrijheidsberoving, en kinderen worden tegen hun wil gedwongen te spreken over zeer persoonlijke zaken.

Eerlijk gezegd heb ik er niet zo fijn van geslapen. Alles van jaren geleden komt weer naar boven!

Onze zoon was voor zijn coming out ook de gezelligste niet moet ik zeggen. Hij studeerde, kwam de weekenden wel naar huis. Dat hij eerst anderen in vertrouwen nam over zijn homoseksuele gevoelens heb ik hem niet kwalijk genomen. Dat heb ik mijzelf wel heel kwalijk genomen! Dat ik blijkbaar geen oog en oor en hart had voor zijn problemen, moeiten en zorgen! In ieder geval zodanig, dat hij die niet met ons als ouders durfde te delen. Want ik ving als ouder zeker wel signalen op, maar ik wilde er gewoon niet aan! Dan moet ik de fout in deze niet bij mijn zoon zoeken maar enkel en alleen bij mijzelf!

De meisjes en hun ouders ken ik niet, het Gomarus ken ook ik niet! Persoonlijk denk ik dat het negatieve gedrag (enkel op school?) van de meisjes voortkwam uit hun worsteling met de eigen seksuele identiteit. Want laten we eerlijk zijn; staan wij nu als ouder, docent en kerk nu werkelijk zo open voor onze anders geaarde medemens?
Voelt ons kind, onze leerling, ons gemeentelid zich werkelijk zo geborgen en veilig dat zij met deze problemen bij ons aan durven te kloppen? En luisteren we dan ook echt naar hun moeiten en zorgen, ook richting de toekomst, of staan we gelijk klaar met de mededeling dat een relatie met iemand van hetzelfde geslacht niet kan en mag! Ik pleit er voor om allereerst in liefde en met bewogenheid om zo iemand heen te staan!

Persoonlijk zou ik echt niet blij zijn als ik, als ouder, op de manier overvallen zou zijn zoals in het artikel beschreven wordt. Als ik van de schrik, emotie en verwerking bekomen zou zijn, zou ik inderdaad evenals @Ambtenaar, woedend zijn! In dit geval kan ik maar één ding bedenken: “wat een nood, wat een ellende en wat een pijn,” voor het kind en voor de ouders.
Want ik blijf er bij, hoe lastig een leerling ook is, een gedwongen coming out op deze manier kan en mag absoluut niet! Zo’n kind loopt voor haar hele leven (psychische) beschadiging op.

Nogmaals, wat er werkelijk op school heeft plaats gevonden weet ik niet. Wel lees ik dat één van de bewuste leerlingen een brief heeft geschreven naar school. Dat er een financiële tegemoetkoming door de school is gegeven!

Misschien een wat emotionele reactie, maar dit moest mij van het hart!

De bestuursvoorzitter kwam overigens bij mij aangeslagen over. Hopelijk kan men alsnog op een bewogen manier het gesprek met deze leerlingen en hun ouders aangaan.

[windorgel]

De zorgcoördinator was er ook bij betrokken. Er was veel meer aan de hand, zoals Flikweert ook schrijft.

[Maanenschijn]

@J.C. Philpot,

Ik kan je zeker volgen. Ook in de nu besproken casus zal de geaardheid niet een opzichzelfstaand gegeven zijn geweest.
De reden dat ik de vraag stel is dat we moeten constateren dat vertrouwenspersonen noodzakelijk zijn. Ook op refo-scholen is er blijkbaar behoefte. In een goede ouder-kind relatie zou dit niet nodig moeten zijn. En hoe verhoud zich dat met ouders die als wettig gezag over de kinderen zijn gesteld? Wat doen wij als ouders dan verkeerd, vraag ik mij als vader af?

Hoe komt het toch dat ouders voor kinderen niet vanzelfsprekend het eerste adres is om ‘uit de kast te komen’? Natuurlijk zijn er ook andere voorbeelden, gelukkig. En ik heb het antwoord niet, maar het zijn vragen die mij wel eens bezig houden.