Maatregelen kerk ivm coronavirus

[pierre27]

Bij ons kan de gehele gemeente komen in drie diensten. Dus drie keer het HA, waarbij aan de tafel voldoende afstand was. Over veel mensen in de kerk gesproken, kerk bij ons in de buurt laat nu weer ongeveer 600 man per dienst toe, redelijk optimistisch.

Goed te horen dit. Tenminste ik neem aan dat de voorzorgsmaatregelen genomen zijn.

[Valcke]

In Schotland loopt er op dit moment nog een rechtszaak van diverse kerkelijke gemeenten tegen de staat met betrekking tot de verplichte sluiting van kerken in afgelopen maanden (behoudens online uitzendingen). Een uitspraak wordt binnenkort verwacht. In dat verband is de toelichting op de website van een FCC (Free Church Continuting) gemeente in Glasgow m.i. lezenswaardig:

Church Closure – Under Protest
January 8, 2021

The Scottish Government, because of the rampant spreading of the Coronavirus, brought out a law banning public worship from Tuesday 5th January 2021 until the end of March and in fact making it now a criminal offence to leave your home for the purpose of worshipping God. In doing this the Government has infringed the liberties of the church as an independent institution under the rule of Christ. As Andrew Melville stated to King James VI in the Sixteenth Century, “There are two kings and two kingdoms in Scotland: there is King James the head of this commonwealth, and there is Christ Jesus the King of the church, whose subject James the sixth is, and of whose kingdom he is not a king, nor a lord, nor a head, but a member”. The Covenanter Struggles of the Seventeenth Century and the Disruption of the Nineteenth Century were about the independence of the church. If the Government had produced evidence of the virus spreading in churches and had asked the churches to close that would be acceptable. However by demanding that the churches close we believe they have overstepped their powers. The kirk session met and decided to close the church to normal public worship but only under protest.

Our minister has written to our MSP to protest at what had happened. The MSP had in answer to previous correspondence said there was no intention to close the churches in Scotland. Our minister has also signed a letter from Scottish church leaders addressed to Scotland’s First Minister stating among other things that “Christian worship is an essential public service, and especially vital to our nation in a time of crisis”, and also that “we strongly disagree with the decision to prevent the gathering of the Church at this time, which we believe is profoundly unhelpful and may be unlawful”. Also our minister is involved in the action of a group of ministers in Scotland who are supported by Christian Concern. This group has met with a view to seeking a judicial review of the Scottish Government’s action. Members of the Kirk Session indicated their support for the minister’s actions.

The Scottish Government do however allow church services to be broadcast from churches. A very small group of church members will be involved in this and it is hoped that the services will be broadcast as usual online and via the telephone.

[Klavart]

CIO stelt Covid-routekaart voor kerken vast
https://www.cioweb.nl/

[Bourdon16]

Bij ons heeft de kerkenraad besloten dat alle aanwezige gemeenteleden weer mogen zingen.

Voorheen hadden we speciale "zingbanken". Daar mocht je gaan zitten als je wilde zingen en de overige gemeenteleden werd gevraagd te luisteren.

[Valcke]

Gisbertus Voetius en de bediening van het Avondmaal tijdens besmettelijke ziekten (door dr. W.J. Op 't Hof)

Verband
Na de bespreking van de pest[1], gaat Gisbertus Voetius (1589–1676) over op het onderwerp van een andere besmettelijke ziekte, namelijk de melaatsheid of “lazarije”. Hiermee bedoelt hij niet de melaatsheid uit het Oude Testament, maar de schurft. Dat zijn twee verschillende besmettelijke ziekten. Wie aan schurft lijdt, kan veelal zijn werk doen en kan er ook van genezen. Wie aan schurft lijdt, hoeft niet buiten de maatschappij gesloten te worden: schurft is niet zo besmettelijk als de oudtestamentische melaatsheid. Aparte preekruimten voor schurftlijders ziet Voetius dan ook helemaal niet zitten. Zij kunnen achteraan of terzijde in het kerkgebouw zitten.

Avondmaal
Na de bespreking van de schurft, voert Voetius het Avondmaal op. Het probleem hierbij is dat hij niet duidelijk maakt of wat hij daarover zegt, alleen de schurftlijders of ook de pestlijders betreft. Omdat het zowel bij de pest als bij de schurft om besmettelijke ziekten gaat, valt er iets voor te zeggen om ervan uit te gaan dat hij beide ziekten op het oog heeft als hij het besmettingsgevaar bij een Avondmaalsbediening ter sprake brengt. In het geval van pest heeft hij dan het oog op personen die uit een besmet huis komen, maar zelf (nog) niet aan de ziekte lijden. In het geval van de schurft gaat het om schurftlijders zelf.

Tweezijdigheid bij Voetius
In de vorige aflevering hebben we kunnen lezen dat Voetius enerzijds stelt dat men zich niet nodeloos in (besmettings)gevaar mag begeven, maar dat er anderzijds een zeer soepel quarantainebeleid gevoerd dient te worden. De vraag dringt zich dan als vanzelf op: Wat voor consequenties heeft deze tweezijdigheid bij Voetius voor de Avondmaalsbediening? De Utrechtse hoogleraar onderscheidt twee mogelijkheden. Als er veel potentieel door de pest besmette mensen of schurftlijders aan het Avondmaal deelnemen, wijst hij de uitweg van een laatste en aparte tafel. Als het maar een enkeling of weinige personen betreft, ziet hij blijkbaar zo’n aparte laatste tafel niet zitten en stelt hij voor dat dan wordt gedronken “uyt een eygen besonder glas of beker”.

Onterecht beroep op Voetius
Alleen wie oppervlakkig leest en het verband negeert, kan Voetius woordvoerder maken van een praktijk waarbij in de huidige coronaviruscrisis bij een Avondmaalsbediening gebruik wordt gemaakt van aparte bekertjes. Voetius zelf zou zich daar nooit in herkennen. Het beroep is dus onterecht.

Er zijn twee argumenten voor deze conclusie. Het eerste en afdoende argument is dat de kerken nu geen personen in de kerk toelaten die zelf besmettelijk zijn of die uit een gezin met besmette personen komen. Laat staan dat zo’n besmettelijk persoon toegelaten wordt tot de dis des verbonds. Voetius wilde deze besmette personen om Bijbelse redenen juist niet weren. Als men Voetius dan maakt tot een voorstander van het drinken uit aparte bekertjes, zoals bij huidige Avondmaalsbedieningen, dan doet men aan geschiedvervalsing. Hoewel men zich dat waarschijnlijk niet bewust is. Een tweede argument is dat die aparte bekertjes voor Voetius pas een mogelijkheid vormen als een laatste en aparte tafel praktisch gezien geen zin heeft. Men mag Voetius daarom niet in het algemeen afschilderen als een voorstander van die aparte bekertjes. Hij was dat pas in tweede instantie.

Oproep tot goed onderzoek
Ook in de rechterflank van de gereformeerde gezindte heerst momenteel een angstcultuur. Die zorgt er helaas voor dat leidslieden niet alleen de Schrift, maar ook de oudvaders laten buikspreken. Daarom tot slot de welgemeende en dringende oproep: Laat niemand in deze coronacrisis argumenten aan de Schrift of oudvaders ontlenen, tenzij dan dat hij goed onderzoek heeft gedaan naar de verbanden waarin die ‘bewijsplaatsen’ staan.

W.J. op ’t Hof

[1] Zie voor een artikel hierover: W.J. op ’t Hof, ‘Gisbertus Voetius en zijn visie op de pest’, Gereformeerd Venster, Nr. 10 – Maandag 8 maart 2021

[Herman]

Gisbertus Voetius en de bediening van het Avondmaal tijdens besmettelijke ziekten (door dr. W.J. Op 't Hof)
Onterecht beroep op Voetius
Alleen wie oppervlakkig leest en het verband negeert, kan Voetius woordvoerder maken van een praktijk waarbij in de huidige coronaviruscrisis bij een Avondmaalsbediening gebruik wordt gemaakt van aparte bekertjes. Voetius zelf zou zich daar nooit in herkennen. Het beroep is dus onterecht.

Ik vind het een vrij ridicule manier van redeneren waarin we oudvaders alleen mogen bevragen op hun letterlijke bewoordingen en niet op de verhouding van wat zij wel of niet tolereren. Het betoog over Voetius zou pas werkelijk spannend zijn geweest als hij géén aparte beker zou willen hanteren.

[Valcke]

Gisbertus Voetius en de bediening van het Avondmaal tijdens besmettelijke ziekten (door dr. W.J. Op 't Hof)
Onterecht beroep op Voetius
Alleen wie oppervlakkig leest en het verband negeert, kan Voetius woordvoerder maken van een praktijk waarbij in de huidige coronaviruscrisis bij een Avondmaalsbediening gebruik wordt gemaakt van aparte bekertjes. Voetius zelf zou zich daar nooit in herkennen. Het beroep is dus onterecht.

Ik vind het een vrij ridicule manier van redeneren waarin we oudvaders alleen mogen bevragen op hun letterlijke bewoordingen en niet op de verhouding van wat zij wel of niet tolereren. Het betoog over Voetius zou pas werkelijk spannend zijn geweest als hij géén aparte beker zou willen hanteren.

Ik denk dat de strekking van het artikel is dat we oudvaders niet eenzijdig mogen citeren, maar passages in hun verband dienen te lezen. Ik zie niet in dat dit 'ridicuul' genoemd zou moeten worden.

Bovendien is het betoog van dr. Op 't Hof inderdaad dat Voetius in beginsel geen aparte beker wilde voor één persoon. Hij prefereerde dan een afzonderlijke tafel voor de ziektelijders. Terecht merkt dr. Op 't Hof op dat de huidige situatie geheel verschillend is omdat besmette personen en hun huisgenoten niet eens tot het kerkgebouw toegelaten worden, in tegenstelling tot de situatie bij Voetius.

[Herman]

Ik denk dat de strekking van het artikel is dat we oudvaders niet eenzijdig mogen citeren, maar passages in hun verband dienen te lezen. Ik zie niet in dat dit 'ridicuul' genoemd zou moeten worden.

Dat lijkt me niet Prof. dr. W.J. op 't Hof is zelf gepreoccupeerd met bepaalde gedachten over een angstcultuur en dergelijke en probeert daar de 'dappere' Voetius iets tegenin te laten brengen. Maar het is overduidelijk dat Voetius (onder voor ons niet bekende maatschappelijke opinie) het in bijzondere gevallen toestond om een aparte beker te gebruiken.

Het draait dan om de vraag of wij zelf ook onze bijzonderheid mogen definiëren.

Overigens zie ik in het woord 'buikspreken' veel breder als 'niet eenzijdig citeren'.

[Valcke]

Ik denk dat de strekking van het artikel is dat we oudvaders niet eenzijdig mogen citeren, maar passages in hun verband dienen te lezen. Ik zie niet in dat dit 'ridicuul' genoemd zou moeten worden.

Dat lijkt me niet Prof. dr. W.J. op 't Hof is zelf gepreoccupeerd met bepaalde gedachten over een angstcultuur en dergelijke en probeert daar de 'dappere' Voetius iets tegenin te laten brengen. Maar het is overduidelijk dat Voetius (onder voor ons niet bekende maatschappelijke opinie) het in bijzondere gevallen toestond om een aparte beker te gebruiken.

Het draait dan om de vraag of wij zelf ook onze bijzonderheid mogen definiëren.

Overigens zie ik in het woord 'buikspreken' veel breder als 'niet eenzijdig citeren'.

Toch blijven er grote verschillen: de aparte beker werd in Voetius’ tijd alleen in uitzonderingsgevallen gebruikt voor lijders, niet voor ogenschijnlijk gezonden.

[Herman]

Toch blijven er grote verschillen: de aparte beker werd in Voetius’ tijd alleen in uitzonderingsgevallen gebruikt voor lijders, niet voor ogenschijnlijk gezonden.

Het is de vraag of men in die tijd al wist hoe men besmet werd. Blijkbaar voelde men wel een onderscheid aan tussen zieken en niet zieken. Maar was dat op basis van adequate kennis, of er toen eigenlijk ook sprake van angst liever niet met zieken in aanraking te komen?

[Valcke]

Toch blijven er grote verschillen: de aparte beker werd in Voetius’ tijd alleen in uitzonderingsgevallen gebruikt voor lijders, niet voor ogenschijnlijk gezonden.

Het is de vraag of men in die tijd al wist hoe men besmet werd. Blijkbaar voelde men wel een onderscheid aan tussen zieken en niet zieken. Maar was dat op basis van adequate kennis, of er toen eigenlijk ook sprake van angst liever niet met zieken in aanraking te komen?

Ik krijg juist de indruk dat bij Voetius en ook Koelman (die de pestlijders bezocht en voor hen wilde preken) angst juist helemaal geen rol speelde, terwijl men echt wel wist dat pest een erg besmettelijke ziekte was. Hoe dan ook: ik vind dat je nogal heftig reageert op het geplaatste artikel; dat zal wel zijn redenen hebben, maar mi heeft dr Op ‘t Hof gewoon op een goede manier de context van toen en een aantal belangrijke verschillen met nu naar voren gebracht.

[Herman]

Ik krijg juist de indruk dat bij Voetius en ook Koelman (die de pestlijders bezocht en voor hen wilde preken) angst juist helemaal geen rol speelde, terwijl men echt wel wist dat pest een erg besmettelijke ziekte was. Hoe dan ook: ik vind dat je nogal heftig reageert op het geplaatste artikel; dat zal wel zijn redenen hebben, maar mi heeft dr Op ‘t Hof gewoon op een goede manier de context van toen en een aantal belangrijke verschillen met nu naar voren gebracht.

Dat Voetius er persoonlijk anders in stond zal ongetwijfeld juist zijn.

De vraag waarom Voetius een aparte beker toestond blijft onbesproken. Je kunt dan niet beweren dat jij (WJoH) de enige juiste visie hebt op de interpretatie van Voetius en verwijt aan anderen dat zij hem laten buikspreken. M.i. moet je dat niet los zien van het totaal aan opvattingen die dr. W.J. op 't Hof heeft. De duiding zegt evenzeer iets over de duider.

Daarom lijkt me mijn conclusie juist, dat het citaat niet verder komt dan een letterlijke interpretatie van Voetius opvatting en dat is het dan.

En met die heftigheid valt het wel mee. Als je de woorden buikspreken, angstcultuur en dergelijk in de mond neemt, dan mag ik daar ook best een stevige kwalificatie neerzetten.

[Valcke]

Toch ben je mi geraakt en dat zal zijn redenen hebben. Overigens ben ik het met het gebruik van het woord ‘angstcultuur’ van harte eens; denk bv ook eens aan het zingen dat nog steeds gemeden wordt zonder dat er überhaupt een relatie met besmettingsrisico vaststaat. Idem ben ik het met hem eens dat citaten van oudvaders dikwijls buiten hun context geplaatst worden en daarmee misbruikt.

[Herman]

Nee, ik ben niet geraakt, overigens ben ik wel ernstig teleurgesteld in de mate waarin de nieuwsbrief voldoet aan haar eigen normen.

Verder. De redenering deugd gewoon niet. Het is fraai onder woorden gebracht door dr. W.J. op 't Hof zelf:

Men mag Voetius daarom niet in het algemeen afschilderen als een voorstander van die aparte bekertjes. Hij was dat pas in tweede instantie.

Wanneer dus sprake is van ambivalentie, moet met een duidelijke betoog komen die verder ziet dan datgene wat er letterlijk staat. Voetius is blijkens zijn eigen woorden, gewoon voorstander voor het gebruik van eigen bekertjes. Hoewel de professor zich op de vlakte houdt, merk je aan alles dat hij daar zelf geen voorstander van is. Objectief gezien kan je van Voetius dus geen tegenstander maken, ook al werp je tientallen onderscheidingen op in een eerste of tweede instantie.
Je moet namelijk jezelf ook afvragen wat voor argumentatie hieronder ligt. En dat is het gezagsargument. Binnen die manier van argumentatie staat of valt het bewijs vaak met een ja of een nee. het antwoord is dus ja, daar kan je dan geen nee van maken. De conclusies is dus. Ook kerkenraden zijn in 2020/2021 geen voorstander van aparte bekertjes, maar in tweede instantie zijn ze dat wel. Of Voetius dat nu wel of niet als gezaghebbend figuur ook is, doet dan niet ter zake. Er wordt een zelfstandig oordeel ontzegt.

[Valcke]

Voetius is blijkens zijn eigen woorden, gewoon voorstander voor het gebruik van eigen bekertjes.

Vreemde redenering om wat toen gebeurde met 'lijders' (besmettelijke zieken!) te vergelijken met gezonde mensen nu. De zieken komen nu niet aan het Avondmaal, Voetius wilde dat juist wél toelaten.

Verder kan ik best wel volgen dat men nu zelf een afweging mag/moet maken. Maar misbruik dan niet wat de oudvaders schrijven.