Het vereist moed en gezag/overtuigingskracht om een bepaald patroon te doorbreken. Vooral in een politieke constellatie van tegengestelde overtuigingen. Niemand zit te wachten op ‘gedoe’. Vaak zijn er andere prioriteiten, publiek gevoelige onderwerpen. De waan van de dag bepaald de prioriteit. En ik denk dat het gebrek aan kennis in de top (ambtelijk en politiek) van de uitwerking van beleid op ‘maaiveldniveau’ (een breed probleem) een grote bijdrage levert aan het niet op waarde schatten van de excessen. Je krijgt dat een beetje het ‘ wir haben es nicht gewusst’ effect. De eerste vraag is dan: ontsla je dat van je verantwoordelijkheid?, de tweede vraag is: kun je er in jouw positie nog wat aan doen? Als het eerste antwoord nee, het tweede ja is, blijf dan aan in je positie en ga als de wiedeweerga aan de gang om problemen op te lossen. Als alle vragen nee zijn, dan lost aftreden het probleem niet op, maar wordt in ieder geval niet de suggestie gewekt dat onbehoorlijk bestuur geen gevolgen heeft.Herman schreef:Ergens vind ik het enorm raar dat iedereen wegkeek. Ik kan me niet geheel in het beeld van de overheid, bewindslieden en dergelijke verplaatsen, dat zij de boel de boel maar hebben willen laten. De crux van het verhaal zit toch ergens op de grens van de hogere ambtenaren. Vooral bijvoorbeeld het feit dat Wiebes nu zijn eigen rol kwalificeert als heel raar, idioot en nog twee superlatieven. Waarom heeft hij dat inzicht nu wel en toen niet? Gaat het om de omvang, of is er gewoon sprake van een gekeerd sentiment?Maanenschijn schreef:Heb je verhoren een beetje gevolgd? Politici hoeven wat mij bereft niet afgerekend worden op fouten waarvoor verantwoordelijkheid is genomen tijdens de uitvoering van het beleid.
Belastingdienst is een uitvoerende instantie die signalen heeft afgegeven aan de top en het kabinet.
Uit de verhoren komt een ander beeld: we wisten het, maar keken de andere kant op. Dat is wat mij betreft van een andere orde, van een ander niveau dan de afrekening van de ouders, op last van die top.
Ik ben voor aftreden, als zijnde het grootst mogelijke gebaar van ootmoed. Natuurlijk weet ik wel dat de zelfde personen als lijstrekker of minister/staatssecretaris terug komen. Het zelf reinigend vermogen in partijen is niet zo heel groot. Maar het is dan aan de kiezer om daar eventueel rekening mee te houden.
Ik ben echt niet zo van de afrekening van politici. Fouten mogen gemaakt worden. Ik vind het van een andere orde als politici de misstanden kennen,de andere kant op kijken en niks doen. Dat lijkt mij hier overduidelijk aan de orde. De kamerleden Leijten en Omzigt hebben in dit dossier dat zeker niet gedaan.
Voor de aanpak van de coronacrisis lijkt me demissionair zijn geen probleem. Het enigste kan zijn dat het door het kabinet als excuus kan worden gebruikt om maatregelen wel of niet te treffen. ‘Wij zijn tenslotte demissionair’ .
Aftreden is wat mij betreft ook wegwezen. Laat dan maar een nieuwe ploeg aantreden in Den Haag om het land te regeren.
Het lijkt mij voor de kiezer wel belangrijk te weten of bewindspersonen weer terug komen. Het is bijvoorbeeld niet het enige dossier waar Wiebes brokken achterlaat.
Ik heb de wijsheid niet in pacht, maar dit dossier van het begin af volgend heb ben ik van verbazing in verontwaardiging gerold.