Gelezen (geloofsopbouwend)

[J.C. Philpot]

Kent u de duisternis van zonde en schuld, van blindheid en dwaling, van angst en vrees voor Gods heilig recht? O, vraagt om er mee bekend gemaakt te worden, want anders wacht u een eeuwige nacht!
Zucht u over uw wandelen in duisternis?
Ziet u geen licht? – Vlucht tot de Heere Jezus Christus.
Hij, Hij alleen is het Licht der wereld.
In de donkere dagen voor Kerstmis wordt tot uw vertroosting gepredikt: ‘Het volk, dat in duisternis wandelt, zal een groot Licht zien’.
Was u eertijds duisternis, maar bent u nu licht in de Heere? – Wandelt als kinderen des lichts.
Vliedt de duisternis.
Zoekt het Licht.
U wacht een toekomst van eeuwig licht. Is het zo gedurig donker door uw zonden, door aanvechting, door twijfel, door bezorgdheid, door murmurering over uw kruis?
Smart u dat wel eens?
Is ’t dan niet heerlijk een Kerstfeest tegemoet te gaan, dat herinnert aan dit Evangelie: ‘Het volk, dat in duisternis wandelt, zal een groot Licht zien?’ AMEN.

[John Galt]

Op de webiste van Wycliffe Bijbelvertalers las ik het volgende:

'Een wiegje?'
Kribbe of wieg, maakt zo’n klein woord verschil? Wel bij het vertalen van de Bijbel. Door kribbe verkeerd te vertalen, hadden Mbe-vertalers uit Nigeria het idee dat Jezus in een heerlijk bedje was gelegd.
Toen ze beseften dat Hij Zijn leven begon in een smerige oude dierenvoerbak werd hun ontzag voor Hem nog groter: ‘Ineens snapten we Jezus’ liefde beter. Hij had er alles voor over om ons te bereiken!’

lees het hele verhaal: https://wycliffe.nl/actie/wiegje2/?utm_ ... iling2020A

[J.C. Philpot]

Een christen heeft zijn schat in de hemel gelegd in de schoot van God.
Hij zegt: Lieve Heere, ik weet dat U nog meer hebt dan U ooit zou kunnen weggeven.
In U zal mij niets ontbreken, want als het nodig zou zijn, dan zouden er nog guldens uit de hemel regenen.
Weest U toch mijn proviandkist, mijn kelder en voorraadschuur.
In u heb ik alle schatten. Als ik U maar heb, heb ik genoeg.

[samanthi]

1 Korintiërs 2

1 En ik, broeders, als ik tot u ben gekomen, ben niet gekomen met uitnemendheid van woorden, of van wijsheid, u verkondigende de getuigenis van God. 2 Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus, en Dien gekruisigd. 13 Dewelke wij ook spreken, niet met woorden, die de menselijke wijsheid leert, maar met woorden, die de Heilige Geest leert, geestelijke dingen met geestelijke samenvoegende. 14 Maar de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen, die des Geestes Gods zijn; want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden. 15 Doch de geestelijke mens onderscheidt wel alle dingen, maar hij zelf wordt van niemand onderscheiden. 16 Want wie heeft den zin des Heeren gekend, die Hem zou onderrichten? Maar wij hebben den zin van Christus.

[J.C. Philpot]

God is Liefde

Spreek vriendelijk met Jerusalem en predik haar: Dat haar strijd voorbij is. Want haar misdaad is vergeven, want zij heeft van de hand des HEEREN dubbel ontvangen voor al haar zonden.
JESAJA 40:2

Bij ons is toch niets dan enkel zonde, waarvoor Hij ons Zijn liefde en vergeving schenkt. Dat is dubbele genade: liefde én vergeving.
Nu is deze liefde en vergeving veel groter, overvloediger en machtiger dan alle zonden op aarde. Zodat van geen mens of van alle mensen bij elkaar, toch de onwaardigheid en de welverdiende, eeuwige toorn en verdoemenis zó groot niet kan zijn – dat de grootte van deze liefde en genade of vergeving, deze niet in hoogte, diepte en breedte en wijdte, in en op alle manieren, ver overtreft en te boven gaat, ja als met een vloedgolf [van liefde] overstroomt en overspoelt.

Paulus zegt het ook: ‘Waar nu de zonde overvloedig is geweest, daar is de genade nog veel overvloediger geworden’ (Romeinen 5:20). Of zoals Psalm 103 (v.11) het zegt: ‘Zo hoog de hemel is boven de aarde, zo ver neemt Hij al onze zonde van ons.’ Want wat kan er anders nog dan vergeving van zonden voor jou zijn, als Hij de wereld al zó heeft liefgehad, toen ze nog neerlag in al haar zonden, gruwelen en lasteringen? (zie Romeinen 5:8)

Kan Hij de wereld, die Zijn vijandin en lasteraarster is, zó veel en zó hoog liefhebben, ja, Zich Zelf voor haar overgeven – hoe kan Hij dan met jou (als je Zijn genade zoekt en begeert) nog twisten en toornen, of jouw zonden niet willen vergeven?

[Eine ander Predigt über das Evangelium am Pfingstmontag (1522), EA(2) 12, 357 ff]

Aan- en afmelden: Bij voorkeur via e-mail:
info@maartenluther-citaten.nl of via de homepage van www.maartenluther.com

[J.C. Philpot]

Schrijf de Heere niet voor hoe Hij u leiden zal. Maar weet, naarmate u getrouwer de middelen gebruikt, regelmatiger Zijn verborgen omgang zoekt, aanhoudender op Zijn heil hoopt, Hij ook meer en meer het getuigenis van de Geest, dat u Zijn kind bent, in uw hart zal werken. (…) Wie graag de zekerheid begeert, beseffe, dat deze nooit anders ons deel wordt dan in de weg van de geloofsvereniging met de Heere Jezus. Maak dan dit stuk van de zekerheid niet los van zijn wortel, het gelovig omhelzen van Christus. (…) Uw verzekering zal er één van het geloof moeten zijn. Anders moet ze waardeloos worden geacht. Wie dus de verzekering wenst te bezitten, bewandele deze weg. Er zij veel verootmoediging voor God. Er worde gegraven en verdiept. Er zij hartelijk gelovig vluchten tot en omhelzen van de Heere Jezus als de énige en volkomen Borg en Zaligmaker. Zó zal de zekerheid ontstaan en toenemen. In de mate dat u gelooft, bent u verzekerd.

Bron: RD

[J.C. Philpot]

Men kan niet altijd blij zijn, men kan ook niet altijd treuren. De rechte middelmaat te houden is een werk van grote wijsheid. Heel gemakkelijk gaat iemand hierin de palen te buiten. Een kind van God kan tot zo grote droefenis vervallen, dat hij schijnt van droefheid te zullen vergaan. (...)

De treurigheid moet gematigd zijn. Wij moeten zó niet treuren dat wij schade lijden in ons verstand. Wij moeten zó niet treuren dat al onze lust en blijdschap in de Heere en Zijn dienst verga. Wij moeten zó niet treuren dat wij ons lichaam uitmergelen, ons beroep laten varen en met Achab als ziek te bed gaan liggen, zonder brood te willen eten. Als dat geschiedt, dan druipt de ziel geheel en al weg van treurigheid. (...)

Een wanhopend treuren is even verwerpelijk als een zorgeloos lachen; dit strijdt tegen Gods heiligheid en het andere tegen Zijn barmhartigheid, beide tegen Gods volmaakte wil. Alles op zijn tijd; alles in zijn orde en mate. De Heere is met geen zuur en stuurs gelaat gediend, Hij wil met vrolijkheid des harten gediend worden.

[J.C. Philpot]

Ziet, een maagd zal zwanger worden, en zij zal een Zoon baren, en Zijn naam IMMANUEL heten. (Jesaja 7:14).

Immanuël zegt in onze taal: ‘God met ons’. Immanuël zegt ons dus dat wij op de Middelaar mogen zien.

Het is toch wonderbaar hoe God en mensen tezamen komen. Van Gods kant is er toorn en vloek, van de kant van de mens de dood naar het rechtvaardig oordeel van God. Deze verborgenheid ligt in één Naam, die ik voor uw oren en harten blijmoedig verkondig; deze Naam is: Immanuël. Niemand kan met het hart de Heere Jezus zijn Immanuël noemen, liefhebben en loven, tenzij het hem van boven gegeven is. Wie het van de Vader leert en hoort, die noemt Hem zo met deze Naam, en ziet daarin zijn hele zaligheid, en heeft daarin een rust en een vrede die hij voor de schatten van een hele wereld niet prijsgeeft; want daarin is al zijn troost en zielenheil. De heilige en rechtvaardige God is met de zondaar één geworden. Hij is met Zijn volk, hoe goddeloos, hoe zondig en onrein ook in zichzelf, tevreden. Het is alles van Gods kant gekomen. Hij heeft Zichzelf verheerlijkt. Dat was Zijn vrijmachtig welbehagen in mensen. Zo God voor ons is, wanneer wij vergiffenis van zonden hebben, wie zal tegen ons zijn?

‘Immanuël’: God met ons. Is er nog nood, hebt gij nog te vrezen bij deze Naam, o, alle gij treurigen van Sion, gij volk, in welks harten de gebaande wegen zijn? Maar u klaagt dat daarbinnen in het hart alles overhoop ligt, dat in het hart alles vernield, woest, doods en leeg is, dat niets dan zonden en dood in het hart zitten, niets dan duisternis. U, die in duisternis en schaduw des doods gezeten bent, zie omhoog, Hij is het licht des levens! Hier is de oorzaak om u te verblijden. Is Hij u niet genoeg? Dat Hij met u tevreden is, wilt u het niet zijn met Hem? Op Hem gezien! Moedig de sprong gewaagd in de zee van vrije genade. Er is geen gevaar; daar zinkt men in de armen van eeuwige ontferming en grote barmhartigheid.

‘Immanuël’, God geopenbaard in het vlees. God en mens in één Persoon. De gerechtigheid Gods vordert dat de menselijke natuur, die gezondigd heeft, voor de zonden betale, en wij konden niet voor onszelf betalen. Hier echter is Immanuël. Hij heeft de eeuwige straf voor ons gedragen, de gerechtigheid, die door de Wet geëist werd, voor ons verworven. Hij bracht ons in Zijn dood weer tot God. ‘Immanuël’, dat is de hemelladder van Jakob. ‘Immanuël’, Deze is de Borg en Middelaar van het verbond dat God opgericht heeft met Zijn volk. In Hem is de hemel neergekomen op de aarde, en staat hier Zijn genadetroon opgericht, zonder voorhangsel; er is vrije toegang.

God met ons! Welk een Leidsman op onze pelgrimstocht! De grond ligt niet in mijn, maar in Zijn doen.

‘Immanuël’, dat zij ons wachtwoord in het leven! Immanuël, dat zij onze grond tegen het beschuldigende geweten! Wees niet bevreesd, o mijn ziel; wat zijt gij zo onrustig in mij! – zo spreke eenieder die deze Naam met zijn hart noemt. Immanuël zal het voorzien. Terwijl wij slapen, waakt Hij over ons. Als wij wakker zijn, regeert Hij ons door Zijn Geest tot alle goed. In lijden droogt Hij de tranen af van onze wangen. Immanuël overal waar wij ons bevinden, en zoals wij ons bevinden. Hij ziet geen zonden in Jakob en geen verkeerdheid in Israël. Hij reinigt altijd in Zijn bloed. Immanuël is onze vrede, onze vreugde, ons leven.

Immanuël van de moederschoot af aan, Immanuël in de ouderdom, Immanuël in het leven, Immanuël in de dood. Eeuwig, eeuwig zullen wij in Zijn zalig licht, eeuwig voor Zijn aangezicht Zijn Naam noemen: Immanuël.

Auteur: Dr. H.F.Kohlbrugge (1803-1875).
Titel: Troost Mijn Volk, pg. 41-49.
Uitg.: Den Hertog
ISBN: 9033119897

Bron: Schatgraven GG Terneuzen

[J.C. Philpot]

En God gedacht aan Noach, en aan al het gedierte, en aan al het vee, dat met hem in de ark was; en God deed een wind over de aarde doorgaan, en de wateren werden stil. Genesis 8 : 1

Hoewel hij de belofte die hij eenmaal aangenomen had, tot het uiterste toe heeft vastgehouden,
moet men toch geloven dat hij ernstig door verschillende beproevingen geslingerd is geworden.
God heeft zo, zonder twijfel, zijn geloof en lijdzaamheid geoefend.

[J.C. Philpot]

Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouder; en men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst. Jesaja 9:5

Vertaling van Luther: En Hij heet Pele, Jogetz, El, Gibbor, Abigad, Sar Shalom.*
Abigad, Altijd-Vader

De vijfde en zesde naam laten duidelijk het loon en het goed zien dat degenen zullen hebben die in het Rijk van Christus zijn. Ik had de vijfde naam graag als ‘eeuwige Vader’ vertaald en dat zou ook passend geweest zijn. Maar we zijn het nu gewend dat God de Vader, en niet Christus, daarmee bedoeld wordt. En deze God de Vader wordt ‘eeuwige Vader’ genoemd, omdat Hij vanwege Zijn Persoon en Zijn Wezen eeuwig is en eeuwig leeft. Maar deze Koning moet ‘eeuwige Vader’ genoemd worden, omdat Hij eeuwig van en voor ons is. Zoals ik gezegd heb dat deze zes namen allemaal omwille van ons en vanwege Zijn ambt en niet vanwege Zijn Persoon aan Hem toegekend worden. Christus moet dus eeuwige Vader genoemd worden in Zijn Rijk, omdat Hij Zich altijd en eeuwig vaderlijk jegens ons gedraagt en ons kinderlijk voedt en opvoedt. Daarom wist ik niet hoe ik het beter kon vertalen dan met ‘Altijd-Vader’, als Die Zich altijd en eeuwig vaderlijk gedraagt. Hoewel Hij ook voor Zichzelf eeuwig moet leven om Zich altijd en eeuwig vaderlijk jegens ons te kunnen gedragen. Want wat een aardse vader betreft, hoewel hij zich ook vaderlijk jegens ons gedraagt, kan hij het toch niet lang doen. Hij moet toch sterven en zijn kinderen achterlaten en aan anderen opdragen. Daarom kan hij geen altijd-vader zijn of genoemd worden. Hij kan beter ‘een ogenblik-vader’ genoemd worden, want hij is niet meer dan een ogenblik van de tijd zeker van zijn leven.

Maar deze Koning sterft nimmermeer en laat ook Zijn kinderen niet achter. Hij bewaart ze allemaal voor Zichzelf en ze zullen ook eeuwig met Hem leven. Dat Hij nu Vader heet, toont aan dat Hij de Zijnen niet alleen verwekt, maar ook voedt, kleedt, onderwijst, tuchtigt, verzorgt en de erfenis voor hen bewaart. En als zij zondigen, straft Hij hen vaderlijk, maar doet hen niet weg. Zoals een aardse vader zijn kind opvoedt, straft, verzorgt, liefheeft, vasthoudt en niet wegdoet, ook al is het vies, schurftig of anderszins zwak, zo handelt Christus veelmeer met de Zijnen. Dat is eeuwig hier begonnen in het geloof en ginds is het in de openbaring. (…)
En in het bijzonder is deze naam troostvol in de laatste nood, als wij moeten sterven, zodat we niet wanhopen, maar weten waar wij heengaan. Want de herberg is bereid en wij reizen uit dit leven naar de handen van de Vader, ja, naar de schoot van de Vader. Want wij hoeven niet bang te zijn om in de strikken van de beul of duivel te vallen; Christus is daar als een eeuwige Vader en wacht op ons om ons te ontvangen. Wie is er nu bang voor zijn lieve Vader, Die zo vriendelijk op ons wacht? Er moet één zekere sprong gedaan worden van dit leven in het andere leven. O, hoe zalig zouden wij zijn, als wij dat geloofden, want het is buiten twijfel.

[J.C. Philpot]

Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouder; en men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst. Jesaja 9:5

Vertaling van Luther: En Hij heet Pele, Jogetz, El, Gibbor, Abigad, Sar Shalom.*
Sar Shalom, Vredevorst

Niet zoals de wereld vrede geeft, anders zouden de andere namen niets zijn, waar Hij ‘Wonderlijk, Raad en Kracht’ heet, maar voor God in het geweten. Deze vrede neemt toe en wordt sterker naarmate het lijden groter en meer is. Want de vrede komt daarvandaan, dat wij ons kinderen voelen en de eeuwige Vader kennen, opdat wij zeker zijn van Zijn genade en een troostvolle toegang hebben als tot onze lieve Vader. En hoe mooi volgen de zes namen elkaar op! Ten eerste, hoe Christus ons in het lijden regeert voor onszelf en tegen onszelf, laten de eerste drie namen zien. Ten tweede, hoe Hij ons regeert door met kracht tegen anderen te strijden, laat de vierde naam zien. Maar de twee laatste namen laten zien, hoe Hij ons tegen onszelf regeert. In het eerste stuk is louter moeite, in het tweede louter arbeid. Maar in het derde is louter rust, vrede en vreugde. Want wie lijdt, die heeft moeite. Wie strijdt, die moet inspanning leveren. Maar wie rust, die heeft vrede. Dat is de ware Salomo en Vrederijke, die ons niet met tijdelijk goed of tijdelijke vrede, maar met de geestelijke en eeuwige vrede ook te midden van de onvrede rijk maakt. Want deze zes namen met hun werk bevinden zich tegelijkertijd met elkaar in een christen en staan niet los van elkaar.

En Hij wordt niet slechts zoals Salomo ‘Vrederijk’ genoemd, maar ‘Vredevorst’, Sar Shalom. Zo is de vrede in Zijn macht als een Vorst en Heer Die zoveel macht heeft over de vrede in Zijn Rijk, dat Hij deze geeft aan al de Zijnen. Zo kan niemand hem breken of wegnemen, maar hebben we de allerbeste, zekerste geleide tegen de duivel, dood, zonde en alle poorten van de hel. Zo kan de zonde ons niet verschrikken voor God, kunnen Zijn toorn en gericht ons niet treffen, de duivel en de dood ons niet grijpen. Dat is een ware Vredeheer of Vredevorst. Wereldlijke vorsten zorgen ook voor geleide en vrede. Maar ze schieten vaak tekort, want ze kunnen niet overal tegelijk zijn of elk moment de verdediging ter hand nemen. Daarom kunnen ze misschien vrederijk genoemd worden. Vredevorst kunnen ze echter niet zijn, niet in de uiterlijke regering voor de mensen, om maar te zwijgen van de geestelijke regering voor God. Want ze hebben de vrede helemaal niet zo in de hand. Hij wordt soms verbroken en weggenomen, hoe streng de regering ook is. Maar onze Heere is op alle plaatsen en waakt elk ogenblik en kan de vrede op machtige wijze bewaren. Zo staat het ook in Psalm 121:4: ‘Zie, Hij slaapt noch sluimert niet, Die Israël behoedt’, enzovoorts. En samengevat: het Koninkrijk van Christus is louter vrede. Want God geeft hun al het goede en doet hun geen leed aan en zo benadelen zij elkaar onderling ook niet, maar zoeken het goede voor elkaar. Zo kunnen de vijanden hun geen schade berokkenen, want de christenen verdragen het graag. Zo bewaart Christus overal en door en door op machtige wijze de vrede.

[samanthi]

1 Korintiërs 7

29 Maar dit zeg ik, broeders, dat de tijd voorts kort is; opdat ook die vrouwen hebben, zouden zijn als niet hebbende; 30 En die wenen, als niet wenende; en die blijde zijn, als niet blijde zijnde; en die kopen, als niet bezittende; 31 En die deze wereld gebruiken, als niet misbruikende; want de gedaante dezer wereld gaat voorbij.

[J.C. Philpot]

En zij kwamen met haast en vonden Maria en Jozef, en het Kindeke liggende in de kribbe. Lukas 2 : 16

Onderweg ontmoette ik een ontwaakte zondaar die het leven van zijn hand had verloren, hij zei: Ik zal sterven. Hij liep langzaam, want zijn zondenpak drukte hem zeer, maar ik hield mijn hand onder zijn pak en nam hem mee naar Bethlehem, want ik wist dat hij daar verlichting zou vinden en leven.
Ik kan niet meer, zo sprak de man, of nee, het was een jongen….een meisje.
Bent u het, mijn lezer, die ik meeneem naar Bethlehem, wordt u meegetrokken?
Ik denk aan het gesprek onderweg: als ik onbekeerd blijf, zal alles eeuwig tegen mij getuigen. Ik heb tegen licht en beter weten in gezondigd. Ik heb Jezus smaadheid aangedaan. Meermalen wilde hij of zij teruggaan: het kan toch niet voor mij zijn!
Waarom niet?, vroeg ik weer. Zou het toch voor mij kunnen, zou ik gered kunnen worden? En voor wij het wisten, stonden wij bij de kribbe.
Ik kon niet nalaten, terwijl mijn ziel wegzonk in het heil in dat Kindeke, even terzijde te zien naar mijn reisgenoot. Tranen liepen over de wangen. De liefde had de ziel geraakt, de liefde van Jezus, de liefde van dit Kindeke. En ik hoor stamelen: Hoe beminnelijk is Hij….ik kan nog zalig worden.
En op mijn vraag of het zondenpak nog drukt, is het antwoord: Ik weet niet wat er is gebeurd, maar de druk is weg. En staande bij de kribbe van het Kindeke, denk ik hardop dat de Heere zegt: ‘Ik heb de vermoeide ziel dronken gemaakt, en Ik heb alle treurige ziel vervuld’.
Daar tref ik de bevende boetvaardige zondaar aan. En ik hoor van dit Kindeke de lieflijke nodiging uitgaan: ‘Kom herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven’. En ik hoor wenend spreken, vol ontroering en hoor: Deze zal mijn ziel troosten, Deze zal voor mij instaan bij God. Bent u dat, mijn lezer, die dit zegt? Kom, komt u ook hierbij staan! Daar is er nog één met wie ik even een woord moet wisselen. Hier bij de kribbe zeg ik hem heden vol ontroering: ‘Mijn zoon, word gesterkt in de genade, die in Christus Jezus is’.
Zo staan wij dan rondom de kribbe van Bethlehem en de één zegt: Gerechtigheid is uit de aarde gesproten; de vrucht der aarde zal tot voortreffelijkheid zijn.
De ander merkt op: Genade en waarheid hebben elkander ontmoet; de vrede wordt met een kus van het recht gegroet.
Hoor weer een ander: De innerlijke barmhartigheid van God, waarmee ons bezocht heeft de Opgang uit de hoogte.
Ik staar op dit Kindeke: ‘Dit was in den beginne bij God’…
Wij knielen zonder woorden neer en stamelen: ‘Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke Gave’.
En tenslotte slaan wij een blik naar boven. Daar zullen wij komen omdat U hier bent gekomen. Hij, Die zulk een lage plaats innam op aarde, zal in de hemel verheerlijkt zijn en wij met Hem.

[Jeremiah]

En zij kwamen met haast en vonden Maria en Jozef, en het Kindeke liggende in de kribbe. Lukas 2 : 16

Onderweg ontmoette ik een ontwaakte zondaar die het leven van zijn hand had verloren, hij zei: Ik zal sterven. Hij liep langzaam, want zijn zondenpak drukte hem zeer, maar ik hield mijn hand onder zijn pak en nam hem mee naar Bethlehem, want ik wist dat hij daar verlichting zou vinden en leven.
Ik kan niet meer, zo sprak de man, of nee, het was een jongen….een meisje.
Bent u het, mijn lezer, die ik meeneem naar Bethlehem, wordt u meegetrokken?
Ik denk aan het gesprek onderweg: als ik onbekeerd blijf, zal alles eeuwig tegen mij getuigen. Ik heb tegen licht en beter weten in gezondigd. Ik heb Jezus smaadheid aangedaan. Meermalen wilde hij of zij teruggaan: het kan toch niet voor mij zijn!
Waarom niet?, vroeg ik weer. Zou het toch voor mij kunnen, zou ik gered kunnen worden? En voor wij het wisten, stonden wij bij de kribbe.
Ik kon niet nalaten, terwijl mijn ziel wegzonk in het heil in dat Kindeke, even terzijde te zien naar mijn reisgenoot. Tranen liepen over de wangen. De liefde had de ziel geraakt, de liefde van Jezus, de liefde van dit Kindeke. En ik hoor stamelen: Hoe beminnelijk is Hij….ik kan nog zalig worden.
En op mijn vraag of het zondenpak nog drukt, is het antwoord: Ik weet niet wat er is gebeurd, maar de druk is weg. En staande bij de kribbe van het Kindeke, denk ik hardop dat de Heere zegt: ‘Ik heb de vermoeide ziel dronken gemaakt, en Ik heb alle treurige ziel vervuld’.
Daar tref ik de bevende boetvaardige zondaar aan. En ik hoor van dit Kindeke de lieflijke nodiging uitgaan: ‘Kom herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven’. En ik hoor wenend spreken, vol ontroering en hoor: Deze zal mijn ziel troosten, Deze zal voor mij instaan bij God. Bent u dat, mijn lezer, die dit zegt? Kom, komt u ook hierbij staan! Daar is er nog één met wie ik even een woord moet wisselen. Hier bij de kribbe zeg ik hem heden vol ontroering: ‘Mijn zoon, word gesterkt in de genade, die in Christus Jezus is’.
Zo staan wij dan rondom de kribbe van Bethlehem en de één zegt: Gerechtigheid is uit de aarde gesproten; de vrucht der aarde zal tot voortreffelijkheid zijn.
De ander merkt op: Genade en waarheid hebben elkander ontmoet; de vrede wordt met een kus van het recht gegroet.
Hoor weer een ander: De innerlijke barmhartigheid van God, waarmee ons bezocht heeft de Opgang uit de hoogte.
Ik staar op dit Kindeke: ‘Dit was in den beginne bij God’…
Wij knielen zonder woorden neer en stamelen: ‘Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke Gave’.
En tenslotte slaan wij een blik naar boven. Daar zullen wij komen omdat U hier bent gekomen. Hij, Die zulk een lage plaats innam op aarde, zal in de hemel verheerlijkt zijn en wij met Hem.

Dank voor het delen. Zijn schrijfstijl is uniek.

[J.C. Philpot]

En buiten alle twijfel: de verborgenheid der Godzaligheid is groot: God geopenbaard in het vlees, is gerechtvaardigd in den Geest, is gezien van de engelen, is gepredikt onder de heidenen, is geloofd in de wereld, is opgenomen in heerlijkheid.
God geopenbaard in het vlees.

Wie zou hier niet duizelen en in aanbidding neder zinken? Deze is de waarachtige God en het eeuwige leven!
Kent gij Hem zo mijne lezers?
Hij heeft troon en kroon verlaten en behield ze toch beide.
Geen wonder, dat deze wonderen dwaasheid zijn voor de natuurlijke rede. Gelijk ook de prediking van het evangelie dwaasheid wordt geacht. Hij heeft Zichzelf vernietigd, de gestaltenis van een dienstknecht aangenomen hebben.
God is geopenbaard in het vlees, is verschenen in het vlees en toch…..
Door het vlees verborg Hij Zijn Godheid.
Christus, de Gezalfde Messias, is het middelpunt der Goddelijke waarheid.
Op het feit van Bethlehem moet de volle nadruk vallen.
God is geopenbaard in het vlees.
Met het vlees is hier bedoeld: de menselijke natuur, maar dan verbonden met de gedachte van haar zwakheid en broosheid. Die natuur lag onder de vloek. In de natuur had Adam gezondigd.
Zo brengt ons God geopenbaard in het vlees naar het paradijs, naar onze val. Daar hebben wij onze natuur gebracht onder het oordeel en de vloek.
Daar is ons vonnis geveld. God houdt Zijn toorn nog in zodat hij nog niet ten volle losbarst, maar zelfs bij Zijn ingehouden toorn, wordt de mensheid verteerd door Zijn vloek.
O, geweldige ervaring wanneer God de Heilige Geest ons ontdekt aan de vloek, die rust op onze natuur.
Wij vergaan door Uw toorn en door Uw grimmigheid worden wij verschrikt. Wie kent de sterkte Uws toorns en Uwer verbolgenheid, naar dat Gij te vrezen zijt? Indien de Almachtige de openbaring van Zijn toorn ons hart treft, dan moeten wij vergaan.
God is geopenbaard in het vlees. De Zone Gods nam de menselijke natuur aan en stelde Zich onder de vloek Zijns volks. De Vader heeft de vloek op Hem gelegd. Hun aller ongerechtigheid heeft Hij op Hem doen aanlopen.
Welk een ere heeft Hij onze natuur aangedaan, want waarlijk Hij neemt de engelen niet aan, maar Hij neemt het zaad van Abraham aan. In die natuur wilde Hij verschijnen om te lijden en te sterven.
Zie Bethlehem in dat licht.
Is daar een lezer, die het leven zijner hand verliest?
Die buigt onder vloek en doem?
Hier is de weg des behouds!
Hier komt God niet tekort als Hij de zondaar redt van de vloek en hem vrede geeft.
Zie het Lam Gods dat de zonde der wereld wegdraagt! De vinger des geloofs wijst u naar de kribbe en het kruis. Zo worden de Zijnen kinderen Gods, omdat Hij wilde worden de Zoon des mensen. Hij is God en mens.