Statelijke en standelijke vrijspraak

[Zeeuw]

Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleefd 'hoeft' te worden.

Ik denk dat velen wel, door de prediking die ze horen, zeer op zoek zijn naar dat 'beleven'.

[Ad Anker]

Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleefd 'hoeft' te worden.

Ik denk dat velen wel, door de prediking die ze horen, zeer op zoek zijn naar dat 'beleven'.

Dan raad ik hen aan de preken van Hellenbroek te lezen, zoals ik ze hier plaatste. Die wijst een uitnemende weg.

[Zeeuw]

Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleefd 'hoeft' te worden.

Ik denk dat velen wel, door de prediking die ze horen, zeer op zoek zijn naar dat 'beleven'.

Dan raad ik hen aan de preken van Hellenbroek te lezen, zoals ik ze hier plaatste. Die wijst een uitnemende weg.

Helemaal eens Ad.

[-DIA-]

Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleefd 'hoeft' te worden.

Nee dat kan niet. Wij moeten aan deze kant van dood en graf gerechtvaardigd worden. En vrijgesproken van schuld en straf. Na de dood wordt de Rechter wel ontmoet, maar dan is er geen genade meer. Wel wordt er gezegd, weet niet of de term verstaan wordt "gerechtvaardigd in de poort". Dan is het voor ons niet openbaar gekomen. Ik weet wel, dat er wellicht meer mensen zijn die weten wat er moet gebeuren. Die mensen zullen het niet ruim hebben vanbinnen. Maar anderzijds, ze willen en kunnen niet anders dan zalig worden, zoals al Gods volk wordt geleerd en geleidt.
Hun bede zal dan ook wel kunnen zijn: Speekt tot mijn ziel: Ik ben uw heil.
Ik wil een voorbeeld geven uit de praktijk. Misschien wordt ik nu te persoonlijk, maar ik zal het doen omdat mijn beide ouders en alle ooms en tantes al overleden zijn.
Mijn moeder is onder de prediking van ds. Lamain veranderd. Ze durfde niet te zeggen dat ze bekeerd was. Maar dan moeten we kijken hoe was haar leven? Waar ging haar hart naar uit? Ze was heel schuchter om iets goeds van haarzelf te denken of te zeggen. Wat ze verfoeide was als mensen haar de handen op legden. Dat kon ze niet hebben. Toch gebeurde dat wel, en dat was in feite een niet juiste pastorale begeleiding als ik dat zo mag zeggen. Een mens kan dan toch een mens niet helpen, ook niet met de beste bedoelingen. Dan is er maar Één die dat kan. Dat was haar uitzien: Zeg Gij tot mijn ziel: Ik ben ben uw heil. Eerder kón ze niet rusten. Het is ook wel vervuld, ze bad eens of dat tot haar gezegd mocht worden. Ze pakte een blad van de tafel, en daar las ze het: Ik ben uw heil.
Nu werd dat weer bestreden. Je hebt het niet uit Gods Woord maar uit een krantje. Zou dat niet een bestrijding zijn? Op haar ziekbed, dat haar sterfbed zou worden werd de strijd hierover opnieuw hevig. Ook al kon ze niet meer praten, er speelde zich wel iets af tussen haar ziel en God. Na een hevige worsteling werd ze plotseling rustig. Ze was bij vol bewustzijn maar kan niet praten en bewegen. Een van Gods volk, die haar op haar sterfbed geestelijk begeleide heeft me later na haar dood wel eens gezegd: Ik heb wel eens de gedachte dat toen je moeder zo rustig werd, de prikkel uit de dood voor haar is weggenomen. Dat noemde ds. in de rouwdienst toen ook, dat sommigen in de poort gerechtvaardigd worden. Verder moeten wij dat laten liggen. Het is maar als een voorbeeld.

[Ad Anker]

Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleefd 'hoeft' te worden.

Nee dat kan niet. Wij moeten aan deze kant van dood en graf gerechtvaardigd worden. En vrijgesproken van schuld en straf. Na de dood wordt de Rechter wel ontmoet, maar dan is er geen genade meer. Wel wordt er gezegd, weet niet of de term verstaan wordt "gerechtvaardigd in de poort". Dan is het voor ons niet openbaar gekomen. Ik weet wel, dat er wellicht meer mensen zijn die weten wat er moet gebeuren. Die mensen zullen het niet ruim hebben vanbinnen. Maar anderzijds, ze willen en kunnen niet anders dan zalig worden, zoals al Gods volk wordt geleerd en geleidt.
Hun bede zal dan ook wel kunnen zijn: Speekt tot mijn ziel: Ik ben uw heil.
Ik wil een voorbeeld geven uit de praktijk. Misschien wordt ik nu te persoonlijk, maar ik zal het doen omdat mijn beide ouders en alle ooms en tantes al overleden zijn.
Mijn moeder is onder de prediking van ds. Lamain veranderd. Ze durfde niet te zeggen dat ze bekeerd was. Maar dan moeten we kijken hoe was haar leven? Waar ging haar hart naar uit? Ze was heel schuchter om iets goeds van haarzelf te denken of te zeggen. Wat ze verfoeide was als mensen haar de handen op legden. Dat kon ze niet hebben. Toch gebeurde dat wel, en dat was in feite een niet juiste pastorale begeleiding als ik dat zo mag zeggen. Een mens kan dan toch een mens helpen, ook niet met de beste bedoelingen. Dan is er maar Één die dat kan. Dat was haar uitzien: Zeg Gij tot mijn ziel: Ik ben ben uw heil. Eerder kón ze niet rusten. Het is ook wel vervuld, ze bad eens of dat tot haar gezegd mocht worden. Ze pakte een blad van de tafel, en daar las ze het: Ik ben uw heil.
Nu werd dat weer bestreden. Je hebt het niet uit Gods Woord maar uit een krantje. Zou dat niet een bestrijding zijn? Op haar ziekbed, dat haar sterfbed zou worden werd de strijd hierover opnieuw hevig. Ook al kon ze niet meer praten, er speelde zich wel iets af tussen haar ziel en God. Na een hevige worsteling werd ze plotseling rustig. Ze was bij vol bewustzijn maar kan niet praten en bewegen. Een van Gods volk, die haar op haar sterfbed geestelijk begeleide heeft me later na haar dood wel eens gezegd: Ik heb wel eens de gedachte dat toen je moeder zo rustig werd, de prikkel uit de dood voor haar is weggenomen. Dat noemde ds. in de rouwdienst toen ook, dat sommigen in de poort gerechtvaardigd worden. Verder moeten wij dat laten liggen. Het is maar als een voorbeeld.

Ontroerend mooi DIA.

Ik vraag me wel af of het een leven lang wachten op die weldaad naar de Schrift is. Ik wil dan ook op de preken van Hellenbroek wijzen. Dat het voorkomt weet ik zeker. God zal alle duisternissen oplossen voor Zijn kinderen, ook al zijn ze door opvoeding en prediking in het donker gehouden. Ik geloof ook dat dát ook voorkomt en dat daar zelfs een schuld ligt voor de kerk.

[-DIA-]

Ontroerend mooi DIA.

Ik vraag me wel af of het een leven lang wachten op die weldaad naar de Schrift is. Ik wil dan ook op de preken van Hellenbroek wijzen. Dat het voorkomt weet ik zeker. God zal alle duisternissen oplossen voor Zijn kinderen, ook al zijn ze door opvoeding en prediking in het donker gehouden. Ik geloof ook dat dát ook voorkomt en dat daar zelfs een schuld ligt voor de kerk.

Daarom moeten wij het laten liggen. Dat gebeurde ook in de rouwdienst.

[Van Ewijk]

Gisteren een preek, waarin benoemd werd dat er verschil is tussen statelijke vrijspraak en standelijke vrijspraak.

Dit was onderdeel van de vierschaar der consciëntie. Overigens vond ik deze keer de uitleg van de vierschaar best redelijk, niet zo mysterieus.

Maar goed, ik zou graag willen weten wat het verschil is tussen statelijke en standelijke vrijspraak.

De predikant zou HC zondag 23 proberen kort en duidelijk uit te leggen. Maar dat is toch niet helemaal gelukt.

Is het vreemd dat ik dit niet weet? Oftewel hoort dit tot de "basiskennis", of is dit een specifiek GerGem dingetje of dogmatisch dingetje?

Ik heb in ieder geval van alle twee nog nooit gehoord en ik schaam me niet om dat eerlijk te zeggen.
Kan iemand mij de basisprincipes uitleggen? In lekentaal?

[HersteldHervormd]

Echt waar, er wordt niet geleerd dat men niet gerechtvaardigd behoeft te zijn. Er wordt wel geleerd dat die bewuste beleving, die nadere weldaad, niet beleefd 'hoeft' te worden.

Nee dat kan niet. Wij moeten aan deze kant van dood en graf gerechtvaardigd worden. En vrijgesproken van schuld en straf. Na de dood wordt de Rechter wel ontmoet, maar dan is er geen genade meer. Wel wordt er gezegd, weet niet of de term verstaan wordt "gerechtvaardigd in de poort". Dan is het voor ons niet openbaar gekomen. Ik weet wel, dat er wellicht meer mensen zijn die weten wat er moet gebeuren. Die mensen zullen het niet ruim hebben vanbinnen. Maar anderzijds, ze willen en kunnen niet anders dan zalig worden, zoals al Gods volk wordt geleerd en geleidt.
Hun bede zal dan ook wel kunnen zijn: Speekt tot mijn ziel: Ik ben uw heil.
Ik wil een voorbeeld geven uit de praktijk. Misschien wordt ik nu te persoonlijk, maar ik zal het doen omdat mijn beide ouders en alle ooms en tantes al overleden zijn.
Mijn moeder is onder de prediking van ds. Lamain veranderd. Ze durfde niet te zeggen dat ze bekeerd was. Maar dan moeten we kijken hoe was haar leven? Waar ging haar hart naar uit? Ze was heel schuchter om iets goeds van haarzelf te denken of te zeggen. Wat ze verfoeide was als mensen haar de handen op legden. Dat kon ze niet hebben. Toch gebeurde dat wel, en dat was in feite een niet juiste pastorale begeleiding als ik dat zo mag zeggen. Een mens kan dan toch een mens niet helpen, ook niet met de beste bedoelingen. Dan is er maar Één die dat kan. Dat was haar uitzien: Zeg Gij tot mijn ziel: Ik ben ben uw heil. Eerder kón ze niet rusten. Het is ook wel vervuld, ze bad eens of dat tot haar gezegd mocht worden. Ze pakte een blad van de tafel, en daar las ze het: Ik ben uw heil.
Nu werd dat weer bestreden. Je hebt het niet uit Gods Woord maar uit een krantje. Zou dat niet een bestrijding zijn? Op haar ziekbed, dat haar sterfbed zou worden werd de strijd hierover opnieuw hevig. Ook al kon ze niet meer praten, er speelde zich wel iets af tussen haar ziel en God. Na een hevige worsteling werd ze plotseling rustig. Ze was bij vol bewustzijn maar kan niet praten en bewegen. Een van Gods volk, die haar op haar sterfbed geestelijk begeleide heeft me later na haar dood wel eens gezegd: Ik heb wel eens de gedachte dat toen je moeder zo rustig werd, de prikkel uit de dood voor haar is weggenomen. Dat noemde ds. in de rouwdienst toen ook, dat sommigen in de poort gerechtvaardigd worden. Verder moeten wij dat laten liggen. Het is maar als een voorbeeld.

Mooi verhaal DIA. En mooi dat er eigenlijk toch hoop is!

[Susanna]

Gisteren een preek, waarin benoemd werd dat er verschil is tussen statelijke vrijspraak en standelijke vrijspraak.

Dit was onderdeel van de vierschaar der consciëntie. Overigens vond ik deze keer de uitleg van de vierschaar best redelijk, niet zo mysterieus.

Maar goed, ik zou graag willen weten wat het verschil is tussen statelijke en standelijke vrijspraak.

De predikant zou HC zondag 23 proberen kort en duidelijk uit te leggen. Maar dat is toch niet helemaal gelukt.

Is het vreemd dat ik dit niet weet? Oftewel hoort dit tot de "basiskennis", of is dit een specifiek GerGem dingetje of dogmatisch dingetje?

Ik heb in ieder geval van alle twee nog nooit gehoord en ik schaam me niet om dat eerlijk te zeggen.
Kan iemand mij de basisprincipes uitleggen? In lekentaal?

Wat de Bijbel erover zegt is essentieel. Rechtvaardigmaking is met de vernieuwing of wedergeboorte een gevolg van de vereniging met Jezus Christus. De Kerk van Christus geleerd heeft altijd geleerd dat de rechtvaardiging een vrucht is van het zaligmakend geloof! Net als Paulus zegt in het begin van Romeinen 5: “Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus.”

De rest, dat van statelijk en standelijk, is iets dat er aan toegevoegd is.

[Vervolgde]

Dat het geloof en de rechtvaardigmaking op elkaar betrokken zijn zal ik niet tegenspreken. Wel zie ik op dit punt vaak een ernstige eenzijdigheid. Alle nadruk komt te liggen op het geloven door de mens, waaruit die mens gerechtvaardigd wordt. Zo wordt de rechtvaardigheid Gods buiten beeld gespeeld.

Het is toch opvallend dat in de vorenstaande citaten van Hellenbroek de meest duidelijke vragen over dit onderwerp worden weggelaten? De vraag: Wat is de rechtvaardigmaking? lijkt me toch heel relevant. Alsook de vraag: Wie is het die rechtvaardigt? Juist vanuit deze vragen is goed helder te maken dat het gaat om Gods recht en om een vonnis. Dat wijst juist om de menselijke onmacht en de eenzijdigheid van het genadewerk.

De vraag naar wat de rechtvaardigmaking is, is zeker van buitengewoon groot belang.
Dat neemt niet weg dat het antwoord op die vraag nimmer gegeven kan worden, zonder tevens het geloof te noemen.

En toch is dat nu net wat Hellenbroek in zijn vragenboekje wel doet. Hij stelt de vraag en beantwoord de vraag zonder het geloof te noemen. Rechtvaardigmaking moet niet vermengd worden met geloof. Daaruit krijg je van die vreemde gedachten over nadere weldaden. Rechtvaardigmaking is een persoonlijk ontvangen vrijspraak van God als Rechter.
Velen lijken te geloven in een Jezus als Verlosser, maar niet in een God als Rechter. Dan valt de rechtvaardigmaking er als het ware tussenuit en het zicht op het verlossingswerk van Jezus is niet helder. Want waarvan heeft Jezus verlost? Velen zullen zeggen van de zonde. En het juiste antwoord is van de toorn en het oordeel Gods. Daarin alleen komen rechtvaardigmaking en geloof bij elkaar en zijn ze ook niet te scheiden.

[Susanna]

Dat het geloof en de rechtvaardigmaking op elkaar betrokken zijn zal ik niet tegenspreken. Wel zie ik op dit punt vaak een ernstige eenzijdigheid. Alle nadruk komt te liggen op het geloven door de mens, waaruit die mens gerechtvaardigd wordt. Zo wordt de rechtvaardigheid Gods buiten beeld gespeeld.

Het is toch opvallend dat in de vorenstaande citaten van Hellenbroek de meest duidelijke vragen over dit onderwerp worden weggelaten? De vraag: Wat is de rechtvaardigmaking? lijkt me toch heel relevant. Alsook de vraag: Wie is het die rechtvaardigt? Juist vanuit deze vragen is goed helder te maken dat het gaat om Gods recht en om een vonnis. Dat wijst juist om de menselijke onmacht en de eenzijdigheid van het genadewerk.

De vraag naar wat de rechtvaardigmaking is, is zeker van buitengewoon groot belang.
Dat neemt niet weg dat het antwoord op die vraag nimmer gegeven kan worden, zonder tevens het geloof te noemen.

En toch is dat nu net wat Hellenbroek in zijn vragenboekje wel doet. Hij stelt de vraag en beantwoord de vraag zonder het geloof te noemen. Rechtvaardigmaking moet niet vermengd worden met geloof. Daaruit krijg je van die vreemde gedachten over nadere weldaden. Rechtvaardigmaking is een persoonlijk ontvangen vrijspraak van God als Rechter.
Velen lijken te geloven in een Jezus als Verlosser, maar niet in een God als Rechter. Dan valt de rechtvaardigmaking er als het ware tussenuit en het zicht op het verlossingswerk van Jezus is niet helder. Want waarvan heeft Jezus verlost? Velen zullen zeggen van de zonde. En het juiste antwoord is van de toorn en het oordeel Gods. Daarin alleen komen rechtvaardigmaking en geloof bij elkaar en zijn ze ook niet te scheiden.

De rechtvaardiging is onlosmakelijk verbonden met het geloof. Het is niet wijs om de rechtvaardiging vanuit de beleving te belichten. Dan ligt het accent op wat we meemaken voordat we gerechtvaardigd zijn (of er zeker van zijn) en raakt de band die er is tussen rechtvaardiging en geloof los. De Schrift doet dat niet.

[samanthi]

Dat het geloof en de rechtvaardigmaking op elkaar betrokken zijn zal ik niet tegenspreken. Wel zie ik op dit punt vaak een ernstige eenzijdigheid. Alle nadruk komt te liggen op het geloven door de mens, waaruit die mens gerechtvaardigd wordt. Zo wordt de rechtvaardigheid Gods buiten beeld gespeeld.

Het is toch opvallend dat in de vorenstaande citaten van Hellenbroek de meest duidelijke vragen over dit onderwerp worden weggelaten? De vraag: Wat is de rechtvaardigmaking? lijkt me toch heel relevant. Alsook de vraag: Wie is het die rechtvaardigt? Juist vanuit deze vragen is goed helder te maken dat het gaat om Gods recht en om een vonnis. Dat wijst juist om de menselijke onmacht en de eenzijdigheid van het genadewerk.

De vraag naar wat de rechtvaardigmaking is, is zeker van buitengewoon groot belang.
Dat neemt niet weg dat het antwoord op die vraag nimmer gegeven kan worden, zonder tevens het geloof te noemen.

En toch is dat nu net wat Hellenbroek in zijn vragenboekje wel doet. Hij stelt de vraag en beantwoord de vraag zonder het geloof te noemen. Rechtvaardigmaking moet niet vermengd worden met geloof. Daaruit krijg je van die vreemde gedachten over nadere weldaden. Rechtvaardigmaking is een persoonlijk ontvangen vrijspraak van God als Rechter.
Velen lijken te geloven in een Jezus als Verlosser, maar niet in een God als Rechter. Dan valt de rechtvaardigmaking er als het ware tussenuit en het zicht op het verlossingswerk van Jezus is niet helder. Want waarvan heeft Jezus verlost? Velen zullen zeggen van de zonde. En het juiste antwoord is van de toorn en het oordeel Gods. Daarin alleen komen rechtvaardigmaking en geloof bij elkaar en zijn ze ook niet te scheiden.

Kan je dit vanuit de Bijbel onderbouwen? Ik zie namelijk beiden.
1 Johannes 3

5 En gij weet, dat Hij geopenbaard is, opdat Hij onze zonden zou wegnemen; en geen zonde is in Hem.

Hebreeën 2

17 Waarom Hij in alles den broederen moest gelijk worden, opdat Hij een barmhartig en een getrouw Hogepriester zou zijn, in de dingen, die bij God te doen waren, om de zonden des volks te verzoenen.

Jesaja 53

5 Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld; de straf, die ons den vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden.

[Valcke]

Dat het geloof en de rechtvaardigmaking op elkaar betrokken zijn zal ik niet tegenspreken. Wel zie ik op dit punt vaak een ernstige eenzijdigheid. Alle nadruk komt te liggen op het geloven door de mens, waaruit die mens gerechtvaardigd wordt. Zo wordt de rechtvaardigheid Gods buiten beeld gespeeld.

Het is toch opvallend dat in de vorenstaande citaten van Hellenbroek de meest duidelijke vragen over dit onderwerp worden weggelaten? De vraag: Wat is de rechtvaardigmaking? lijkt me toch heel relevant. Alsook de vraag: Wie is het die rechtvaardigt? Juist vanuit deze vragen is goed helder te maken dat het gaat om Gods recht en om een vonnis. Dat wijst juist om de menselijke onmacht en de eenzijdigheid van het genadewerk.

De vraag naar wat de rechtvaardigmaking is, is zeker van buitengewoon groot belang.
Dat neemt niet weg dat het antwoord op die vraag nimmer gegeven kan worden, zonder tevens het geloof te noemen.
Daarbij dient voluit in rekening te worden gebracht dat het geloof een gave Gods is.
Op die manier behandelt de Heidelbergse Catechismus ook de rechtvaardigmaking in zondag 23.

En toch is dat nu net wat Hellenbroek in zijn vragenboekje wel doet. Hij stelt de vraag en beantwoord de vraag zonder het geloof te noemen. Rechtvaardigmaking moet niet vermengd worden met geloof. Daaruit krijg je van die vreemde gedachten over nadere weldaden. Rechtvaardigmaking is een persoonlijk ontvangen vrijspraak van God als Rechter.
Velen lijken te geloven in een Jezus als Verlosser, maar niet in een God als Rechter. Dan valt de rechtvaardigmaking er als het ware tussenuit en het zicht op het verlossingswerk van Jezus is niet helder. Want waarvan heeft Jezus verlost? Velen zullen zeggen van de zonde. En het juiste antwoord is van de toorn en het oordeel Gods. Daarin alleen komen rechtvaardigmaking en geloof bij elkaar en zijn ze ook niet te scheiden.

Ik ben het er geheel mee eens dat geloof en rechtvaardiging qua begrippen niet vermengd mogen worden.
Wanneer we de rechtvaardigmaking heel beknopt beschrijven dan is dit een vrijspraak in het oordeel van God, door toerekening van de gerechtigheid van Christus en de vergeving van de zonden.
Echter, wanneer het er om gaat hoe een zondaar gerechtvaardigd wordt, dan is het onmisbaar om de relatie met het geloof naar voren te brengen. Het geloof komt hier als een instrument te pas.

Ik begrijp heel goed jouw bezwaren tegen een oppervlakkige beschouwing waarin de rechtvaardigmaking als het ware een verlengstuk wordt van het geloof. En dat is het zeker niet: God rechtvaardigt - spreekt de zondaar vrij - niet om het geloof, maar uit vrije genade om de gerechtigheid van de Heere Jezus Christus. Het geloof is alleen de hand of het middel/instrument waardoor deze gerechtigheid ontvangen wordt.

Wat Hellenbroek doet, is het leerstuk van de rechtvaardigmaking in deelvragen opsplitsen. En dan is het prima dat afzonderlijk gevraagd wordt naar wat de rechtvaardigmaking is, wie rechtvaardigt, enzovoort. Maar ook Hellenbroek leert dat geen mens aan de rechtvaardiging deel krijgt voor of zonder het geloof. En dat doet hij niet slechts in het hoofdstuk over het geloof, maar ook in het hoofdstuk over de rechtvaardigmaking.

Wanneer je beziet hoe de diverse belijdenisgeschriften en theologen de rechtvaardiging omschrijven, dan doen zij dit altijd op een wijze waarbij ook het geloof genoemd wordt. Nogmaals: alleen als het instrument waardoor de gerechtigheid van Christus aangenomen wordt, en dus volstrekt niet als verdienstelijke of bewerkende oorzaak. Maar zonder de gerechtigheid van Christus, toegerekend door God en aangenomen door het geloof, is er geen rechtvaardigmaking. Dat wil ik toch graag benadrukken.

Hieronder de beschrijving / definitie van de rechtvaardigmaking door de Leidse professoren:

De rechtvaardigmaking van een zondig mens in het goddelijk gericht is dan:
De uitspraak van God waardoor Hij iemand die goddeloos en een zondaar in zichzelf is en onderworpen aan Zijn toorn,
uit Zijn loutere genade en barmhartigheid,
wegens de volmaakte gehoorzaamheid en gerechtigheid van Christus voor ons voldaan,
en door het geloof aangenomen,
rechtvaardig spreekt, dat is vrijspreekt van zonde en vervloeking, en de gerechtigheid van Zijn Zoon toerekent,
en zo hem het eeuwige leven toewijst,
tot heil van de gelovige mens,
en tot eer van de barmhartige en rechtvaardige God.
Bijna deze gehele definitie omvat de apostel in Rom. 3:24-26.

P.S. overigens opmerkelijk dat mijn opmerking over de verbinding van geloof en rechtvaardigmaking in de Heidelbergse Catechismus zondag 23 door jou is weggehaald bij het quoten. Dat lijkt mij wel van belang! Ik heb het daarom toch maar weer toegevoegd in de quote hierboven (en nu onderstreept)! Idem de weggehaalde regel dat het geloof een gave Gods is.

[Van Ewijk]

Wat de Bijbel erover zegt is essentieel. Rechtvaardigmaking is met de vernieuwing of wedergeboorte een gevolg van de vereniging met Jezus Christus. De Kerk van Christus geleerd heeft altijd geleerd dat de rechtvaardiging een vrucht is van het zaligmakend geloof! Net als Paulus zegt in het begin van Romeinen 5: “Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus.”

De rest, dat van statelijk en standelijk, is iets dat er aan toegevoegd is.

Menselijke inzettingen dus.

[Valcke]

Wat de Bijbel erover zegt is essentieel. Rechtvaardigmaking is met de vernieuwing of wedergeboorte een gevolg van de vereniging met Jezus Christus. De Kerk van Christus geleerd heeft altijd geleerd dat de rechtvaardiging een vrucht is van het zaligmakend geloof! Net als Paulus zegt in het begin van Romeinen 5: “Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus.”

De rest, dat van statelijk en standelijk, is iets dat er aan toegevoegd is.

De rechtvaardigmaking is een verandering van staat en niet van stand.
De rechtvaardigmaking is een overzetting uit de staat van de ellende en de verdorvenheid in de staat van de genade en inlijving in Christus.