Boekje ds. Hoogerland

[DDD]

De verschillen zijn niet zozeer groter, maar de linkerflank GG is bovengemiddeld ootmoedig. Daar mag dus ook de hele breedte van het kerkverband komen. De minder ootmoedige types zijn grosso modo allang vertrokken.

Aldus niet in de rechterflank, daar is een voortdurende instroom van niet-ootmoedige mensen uit andere kerkverbanden. Deels wordt deze import ook predikant. Dat zijn gemiddeld genomen ook niet de ootmoedigste mensen. Dat zorgt naar mijn idee voor een systeemonevenwichtigheid. En daar mag ook zeker de linkerflank niet preken, de ootmoedige uitzonderingen daargelaten, die er óók zijn. Denk aan de GG in Opheusden, die heus tot de rechterflank behoort maar daar is niets optochtelijks of zelfingenomens aan.

Ik begrijp niet waarom je nu specifiek Opheusden noemt. Ds. Mouw mag op zondag nog altijd geen derde dienst vervullen.

Enkele voorbeelden die ik zou willen noemen zijn het feit dat ds. Tuinier enige tijd geleden is voorgegaan in Genemuiden en dat in de gemeente van Scherpenzeel er een preekregelaar is, die zeer breed uitnodigt, van ds. IJsselstein tot ds. Beens.

Dat heeft niets met ootmoedig te maken, maar met de zondagsrust.

[Jantje]

Is de internetstoring in Zeeland voorbij?

Geen idee. Ik heb er in ieder geval een hele dag geen last van gehad.

[-DIA-]

Misschien een gedachte die zeker niet vaak is uitgesproken of bedacht: Ligt het niet nader tot elkaar komen niet meer bij de prediking van ds Kok dan bij de afgeleide breuk van 1953? Want ik geloof dat de 'zaak ds. R. Kok' mede de oorzaak was van de geslagen breuk. Of zie ik dat niet goed?

[Johann Gottfried Walther]

Misschien een gedachte die zeker niet vaak is uitgesproken of bedacht: Ligt het niet nader tot elkaar komen niet meer bij de prediking van ds Kok dan bij de afgeleide breuk van 1953? Want ik geloof dat de 'zaak ds. R. Kok' mede de oorzaak was van de geslagen breuk. Of zie ik dat niet goed?

Misschien het boek van Ds. Golverdingen een keertje lezen?

[-DIA-]

Misschien een gedachte die zeker niet vaak is uitgesproken of bedacht: Ligt het niet nader tot elkaar komen niet meer bij de prediking van ds Kok dan bij de afgeleide breuk van 1953? Want ik geloof dat de 'zaak ds. R. Kok' mede de oorzaak was van de geslagen breuk. Of zie ik dat niet goed?

Misschien het boek van Ds. Golverdingen een keertje lezen?

Zou ik wel willen als ik die had. Want we hebben in onze gemeente nooit iets over deze troubles geleerd zowel op de catechisatie als in de prediking is daar nooit op ingegaan. Wel weet ik dat de predikers die toentertijd hier met de afgescheidenen meegingen het goed met elkaar konden vinden, ja zelfs hartsvrienden waren als een Jonathan en een David.
Dan doel ik met name op wat ik weet over ds. van Haaren en ds. M. Blok. Hier voltrok zich de scheiding ook niet in 1953, maar al veel eerder. Het is hier eigenlijk nooit een kwestie geweest.

[Jantje]

Het is wel degelijk een kwestie geweest. Ds. Lamain preekte in zijn Rijssense tijd op zondag 4 keer. 2 keer in Rijssen-Esch (nu GGiN) en 2 keer in Rijssen-Wal. Dat heeft hem veel verdriet gedaan.

[Simon0612]

Volgens mij is van beide kanten in de huidige situatie nog steeds een heikel punt hoe men moet aanzien tegen verbondsbeloften versus evangeliebeloften. Van beide zijden zijn hier uitspraken over gedaan. Dan zal toch nader onderzocht moeten worden waar dit onderscheid vandaan komt en wat ermee beoogd wordt.

Vanuit de GGiN is het standpunt vanuit dit verband helder uiteengezet in het boekje Wet en Evangelie. Het onderscheid in beloften (evangelie of verbonds) kent men niet in de GGiN.

Leerstellig misschien niet, maar praktikaal wel. Hoe is in dit boekje de relatie tussen aanbod van genade en de beloften trouwens geformuleerd?

Het boekje sluit af met een hoofdstuk genaamd: ‘Enkele misvattingen weersproken’. En ik zal er hier twee plaatsen, voor de duidelijkheid draai ik ze om en plaats eerst de tweede en dan de eerste misvatting:

- ‘In de GGiN is geen aanbod van genade’
Het is waar dat de uitdrukking aanbod van genade vanwege de in het verleden ontstane verwarring weinig gebruikt wordt, en er een voorkeur is voor het woord ‘prediking’ of ‘verkondiging’. Maar de genade Gods in Christus (de aanbieding van Christus in het evangelie, het aanbod van genade) wordt aan alle hoorders verkondigd.

- ‘In de GGiN worden de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt’
De beloften Gods tot zaligheid worden gedaan aan Gods kinderen, degenen die zich van harte bekeren en tot het ware geloof komen. Dat zijn de genadeweldaden die alleen de uitverkorenen ontvangen. Die weldaden vloeien voort uit het eeuwige verbond der genade. Dit moet ook in de prediking verklaard worden.
Maar dit betekend niet dat de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt worden. Wie uitverkoren zijn is een verborgenheid. De beloften worden aan allen gepredikt, zoals de Dordtse Leerregels zeggen, maar wel ‘met bevel van bekering en geloof’. Er wordt dus in de prediking van de beloften aan allen verkondigd, dat alleen zij die zich bekeren en geloven, de beloofde weldaden zullen ontvangen.

Uiteraard is dit in eerdere hoofdstukken uitvoeriger beschreven en met bronnen onderbouwd.

[-DIA-]

Het is wel degelijk een kwestie geweest. Ds. Lamain preekte in zijn Rijssense tijd op zondag 4 keer. 2 keer in Rijssen-Esch (nu GGiN) en 2 keer in Rijssen-Wal. Dat heeft hem veel verdriet gedaan.

De scheiding dateerde al uit begin 20e eeuw, en misschien wel eind 19e eeuw. Toen scheidde zich de Eskerk (Eschkerk) af van de Walkerk. In 1933 trad de Walkerk toe tot de Gereformeerde Gemeenten (was Zelfstandige Vrije Oud Gereformeerde Gemeente). De Eschkerk (nu Eskerk) heedft altijd haar best gedaan om de Walkerk buiten de Gereformeerde Gemeenten te houden. Na de toetrweding tot het verband bleef de Eskerk een zelfstandige gemeente, te vergelijken met de verzelfstandigde gemeenten van Rijssen-Noord, Zuid en West. Na 1953 ging de Eschkerk (Eskerk) mee met dr. Steenblok. De Walkerk (voorloper van wat nu Noord, Zuid en West is) bleef nu de enige Gereformeerde Gemeente in Rijssen. De verwikkelingen tussen de Eskerk en de Walkerk waren niet op een leergechil terug te voeren maar op persoonlijke kwesties, tussen mensen. Toen ds. Lamain intrede in Rijssen deed had hij goede moed om beide kerken te verenigen maar dat is niet gelukt. Ds. Lamain beschouwde zelf beide kerken als één gemeente, en preekte, hoewel daar niet beroepen, toch ook in de Eskerk (die dus in 1953 de meeging met dr. Steenblok).
Overigens was de intredetekst van ds. Lamain al gericht op het samenvoegen van beide gemeenten, waar hij als intredetekst sprak over de stok Liefelijkheid en Samenbinders.

[Hollander]

O.k. Hollander, dank je wel voor deze verdere toelichting.
Ik heb overigens nog eens goed het stukje van ds. Harinck op Refoweb gelezen.

Daarin zie ik dat hij met name focust op het onderscheid absolute beloften (aan de uitverkorenen dan wel aan hen die Christus reeds ingelijfd zijn) en de voorwaardelijke beloften in het Evangelie (aan hen die Christus nog niet toebehoren). Op die manier verklaard, kan ik ook begrip hebben voor het gemaakte onderscheid. Dat sluit dan feitelijk aan op het onderscheid in recht van bezit en recht van toegang, zoals gemaakt door de Erskine's / Marrow men.

Exact, wat je in de laatste alinea zegt is m.i. precies waar ds. Harinck op aansluit.

Echter, wat dan voor mij wel overblijft, is dat ik niet begrijp hoe dit verschilt van ds. Kok. Deze leerde hierover m.i. niet anders. Ook hij maakte het onderscheid tussen recht van bezit en recht van toegang tot de beloften. En dan wordt het voor mij duister wat de onderscheiding tussen verbondsbeloften en evangeliebeloften beoogt. Want het beoogt wel degelijk een soort stellingname tegenover ds. Kok.

Waarop baseer je dat ds. Harinck een soort stellingname tegenover ds. Kok beoogt?

[Valcke]

O.k. Hollander, dank je wel voor deze verdere toelichting.
Ik heb overigens nog eens goed het stukje van ds. Harinck op Refoweb gelezen.

Daarin zie ik dat hij met name focust op het onderscheid absolute beloften (aan de uitverkorenen dan wel aan hen die Christus reeds ingelijfd zijn) en de voorwaardelijke beloften in het Evangelie (aan hen die Christus nog niet toebehoren). Op die manier verklaard, kan ik ook begrip hebben voor het gemaakte onderscheid. Dat sluit dan feitelijk aan op het onderscheid in recht van bezit en recht van toegang, zoals gemaakt door de Erskine's / Marrow men.

Exact, wat je in de laatste alinea zegt is m.i. precies waar ds. Harinck op aansluit.

Echter, wat dan voor mij wel overblijft, is dat ik niet begrijp hoe dit verschilt van ds. Kok. Deze leerde hierover m.i. niet anders. Ook hij maakte het onderscheid tussen recht van bezit en recht van toegang tot de beloften. En dan wordt het voor mij duister wat de onderscheiding tussen verbondsbeloften en evangeliebeloften beoogt. Want het beoogt wel degelijk een soort stellingname tegenover ds. Kok.

Waarop baseer je dat ds. Harinck een soort stellingname tegenover ds. Kok beoogt?

O, kennelijk was ik opnieuw niet duidelijk. Nee, ik zeg niet dat ds. Harinck dit beoogt. Ik denk eerlijk gezegd dat ds. Harinck op dit punt juist zeer dicht bij ds. R. Kok staat.

Wat ik bedoelde is dat de leeruitspraak zelf over het onderscheid van verbondsbeloften en evangeliebeloften er binnen de GG gekomen is om achteraf duidelijk te maken waarin men verschilde van ds. R. Kok. En ook ds. Moerkerken gebruikt dit onderscheid in zijn stellingname tegenover ds. Kok. Ik weet echter te weinig van de geschiedenis achter het ontstaan van deze leeruitspraak af om dit precies te duiden.

[Hollander]

O, kennelijk was ik opnieuw niet duidelijk. Nee, ik zeg niet dat ds. Harinck dit beoogt. Ik denk eerlijk gezegd dat ds. Harinck op dit punt juist zeer dicht bij ds. R. Kok staat.

Dat ben ik helemaal met jou eens. Ds. Harinck kiest echter voor een meer verduidelijkende route. Daar waar het geschil rond ds. Kok ook werd beïnvloed door spraak- en begripsverwarring, formuleert ds. Harinck de bedoeling van zijn woorden helder.

Wat ik bedoelde is dat (...) precies te duiden.

Helder.

[Ad Anker]

Volgens mij is van beide kanten in de huidige situatie nog steeds een heikel punt hoe men moet aanzien tegen verbondsbeloften versus evangeliebeloften. Van beide zijden zijn hier uitspraken over gedaan. Dan zal toch nader onderzocht moeten worden waar dit onderscheid vandaan komt en wat ermee beoogd wordt.

Vanuit de GGiN is het standpunt vanuit dit verband helder uiteengezet in het boekje Wet en Evangelie. Het onderscheid in beloften (evangelie of verbonds) kent men niet in de GGiN.

Leerstellig misschien niet, maar praktikaal wel. Hoe is in dit boekje de relatie tussen aanbod van genade en de beloften trouwens geformuleerd?

Het boekje sluit af met een hoofdstuk genaamd: ‘Enkele misvattingen weersproken’. En ik zal er hier twee plaatsen, voor de duidelijkheid draai ik ze om en plaats eerst de tweede en dan de eerste misvatting:

- ‘In de GGiN is geen aanbod van genade’
Het is waar dat de uitdrukking aanbod van genade vanwege de in het verleden ontstane verwarring weinig gebruikt wordt, en er een voorkeur is voor het woord ‘prediking’ of ‘verkondiging’. Maar de genade Gods in Christus (de aanbieding van Christus in het evangelie, het aanbod van genade) wordt aan alle hoorders verkondigd.

- ‘In de GGiN worden de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt’
De beloften Gods tot zaligheid worden gedaan aan Gods kinderen, degenen die zich van harte bekeren en tot het ware geloof komen. Dat zijn de genadeweldaden die alleen de uitverkorenen ontvangen. Die weldaden vloeien voort uit het eeuwige verbond der genade. Dit moet ook in de prediking verklaard worden.
Maar dit betekend niet dat de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt worden. Wie uitverkoren zijn is een verborgenheid. De beloften worden aan allen gepredikt, zoals de Dordtse Leerregels zeggen, maar wel ‘met bevel van bekering en geloof’. Er wordt dus in de prediking van de beloften aan allen verkondigd, dat alleen zij die zich bekeren en geloven, de beloofde weldaden zullen ontvangen.

Uiteraard is dit in eerdere hoofdstukken uitvoeriger beschreven en met bronnen onderbouwd.

@Valcke, hoe beschouw je deze citaten? Ik ben benieuwd!

[Hollander]

Het boekje sluit af met een hoofdstuk genaamd: ‘Enkele misvattingen weersproken’. En ik zal er hier twee plaatsen, voor de duidelijkheid draai ik ze om en plaats eerst de tweede en dan de eerste misvatting:

- ‘In de GGiN is geen aanbod van genade’
Het is waar dat de uitdrukking aanbod van genade vanwege de in het verleden ontstane verwarring weinig gebruikt wordt, en er een voorkeur is voor het woord ‘prediking’ of ‘verkondiging’. Maar de genade Gods in Christus (de aanbieding van Christus in het evangelie, het aanbod van genade) wordt aan alle hoorders verkondigd.

- ‘In de GGiN worden de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt’
De beloften Gods tot zaligheid worden gedaan aan Gods kinderen, degenen die zich van harte bekeren en tot het ware geloof komen. Dat zijn de genadeweldaden die alleen de uitverkorenen ontvangen. Die weldaden vloeien voort uit het eeuwige verbond der genade. Dit moet ook in de prediking verklaard worden.
Maar dit betekend niet dat de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt worden. Wie uitverkoren zijn is een verborgenheid. De beloften worden aan allen gepredikt, zoals de Dordtse Leerregels zeggen, maar wel ‘met bevel van bekering en geloof’. Er wordt dus in de prediking van de beloften aan allen verkondigd, dat alleen zij die zich bekeren en geloven, de beloofde weldaden zullen ontvangen.

Uiteraard is dit in eerdere hoofdstukken uitvoeriger beschreven en met bronnen onderbouwd.

@Valcke, hoe beschouw je deze citaten? Ik ben benieuwd!

De beloften worden in de GGiN wel aan allen verkondigd (je kan immers moeilijk de niet-uitverkorenen buiten de deur zetten), maar niet allen mogen met de beloften werkzaam zijn. Dat is een wezenlijk verschil. De niet-uitverkorenen kunnen zodoende geen enkele hoop of werkzaamheid halen uit de beloften die in de Bijbel staan. Zelfs niet met de Evangeliebeloften (of: voorwaardelijke beloften). Maar omdat de verkiezing een verborgenheid is, mogen we daar niet de verkeerde kant mee uitgaan. De voorwaardelijke beloften gelden voor iedereen die ze hoort of leest, onder bevel van bekering en geloof kan en mag een ieder daarmee werkzaam zijn.

Dat de weldaden van Christus die uit de beloften voortvloeien alleen eeuwigheidswaarde hebben voor de uitverkorenen, staat in geen enkel reformatorisch kerkverband ter discussie.

[Simon0612]

Het boekje sluit af met een hoofdstuk genaamd: ‘Enkele misvattingen weersproken’. En ik zal er hier twee plaatsen, voor de duidelijkheid draai ik ze om en plaats eerst de tweede en dan de eerste misvatting:

- ‘In de GGiN is geen aanbod van genade’
Het is waar dat de uitdrukking aanbod van genade vanwege de in het verleden ontstane verwarring weinig gebruikt wordt, en er een voorkeur is voor het woord ‘prediking’ of ‘verkondiging’. Maar de genade Gods in Christus (de aanbieding van Christus in het evangelie, het aanbod van genade) wordt aan alle hoorders verkondigd.

- ‘In de GGiN worden de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt’
De beloften Gods tot zaligheid worden gedaan aan Gods kinderen, degenen die zich van harte bekeren en tot het ware geloof komen. Dat zijn de genadeweldaden die alleen de uitverkorenen ontvangen. Die weldaden vloeien voort uit het eeuwige verbond der genade. Dit moet ook in de prediking verklaard worden.
Maar dit betekend niet dat de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt worden. Wie uitverkoren zijn is een verborgenheid. De beloften worden aan allen gepredikt, zoals de Dordtse Leerregels zeggen, maar wel ‘met bevel van bekering en geloof’. Er wordt dus in de prediking van de beloften aan allen verkondigd, dat alleen zij die zich bekeren en geloven, de beloofde weldaden zullen ontvangen.

Uiteraard is dit in eerdere hoofdstukken uitvoeriger beschreven en met bronnen onderbouwd.

@Valcke, hoe beschouw je deze citaten? Ik ben benieuwd!

De beloften worden in de GGiN wel aan allen verkondigd (je kan immers moeilijk de niet-uitverkorenen buiten de deur zetten), maar niet allen mogen met de beloften werkzaam zijn. Dat is een wezenlijk verschil. De niet-uitverkorenen kunnen zodoende geen enkele hoop of werkzaamheid halen uit de beloften die in de Bijbel staan. Zelfs niet met de Evangeliebeloften (of: voorwaardelijke beloften). Maar omdat de verkiezing een verborgenheid is, mogen we daar niet de verkeerde kant mee uitgaan. De voorwaardelijke beloften gelden voor iedereen die ze hoort of leest, onder bevel van bekering en geloof kan en mag een ieder daarmee werkzaam zijn.

Dat de weldaden van Christus die uit de beloften voortvloeien alleen eeuwigheidswaarde hebben voor de uitverkorenen, staat in geen enkel reformatorisch kerkverband ter discussie.

Ik zou zeggen: lees het boekje, in hoofdstuk 6 wordt het helemaal uitgewerkt. Maar dat is te veel om even samen te vatten, en een samenvatting doet afbraak van het geheel.

[Valcke]

Vanuit de GGiN is het standpunt vanuit dit verband helder uiteengezet in het boekje Wet en Evangelie. Het onderscheid in beloften (evangelie of verbonds) kent men niet in de GGiN.

Leerstellig misschien niet, maar praktikaal wel. Hoe is in dit boekje de relatie tussen aanbod van genade en de beloften trouwens geformuleerd?

Het boekje sluit af met een hoofdstuk genaamd: ‘Enkele misvattingen weersproken’. En ik zal er hier twee plaatsen, voor de duidelijkheid draai ik ze om en plaats eerst de tweede en dan de eerste misvatting:

- ‘In de GGiN is geen aanbod van genade’
Het is waar dat de uitdrukking aanbod van genade vanwege de in het verleden ontstane verwarring weinig gebruikt wordt, en er een voorkeur is voor het woord ‘prediking’ of ‘verkondiging’. Maar de genade Gods in Christus (de aanbieding van Christus in het evangelie, het aanbod van genade) wordt aan alle hoorders verkondigd.

- ‘In de GGiN worden de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt’
De beloften Gods tot zaligheid worden gedaan aan Gods kinderen, degenen die zich van harte bekeren en tot het ware geloof komen. Dat zijn de genadeweldaden die alleen de uitverkorenen ontvangen. Die weldaden vloeien voort uit het eeuwige verbond der genade. Dit moet ook in de prediking verklaard worden.
Maar dit betekend niet dat de beloften alleen aan de uitverkorenen gepredikt worden. Wie uitverkoren zijn is een verborgenheid. De beloften worden aan allen gepredikt, zoals de Dordtse Leerregels zeggen, maar wel ‘met bevel van bekering en geloof’. Er wordt dus in de prediking van de beloften aan allen verkondigd, dat alleen zij die zich bekeren en geloven, de beloofde weldaden zullen ontvangen.

Uiteraard is dit in eerdere hoofdstukken uitvoeriger beschreven en met bronnen onderbouwd.

@Valcke, hoe beschouw je deze citaten? Ik ben benieuwd!

Uit deze citaten wordt niet duidelijk of men zonder meer onderschrijft dat Christus mét Zijn weldaden en beloften aan alle hoorders van het Evangelie aangeboden wordt. Dit op grond van de algenoegzaamheid van Christus. Het moet niet alleen blijven bij voorstellen en verkondigen, maar ook bij het nabij brengen van Christus en Zijn weldaden en het nodigen van de hoorders - zonder onderscheid - tot het heil.

Ik heb er dus wel hetzelfde gevoel over als Hollander. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik niet van binnenuit weet hoe e.e.a. tegenwoordig geleerd wordt binnen de GGiN. Ik heb de indruk dat er een richting is die wél meer aansluit op een ruime Evangelieverkondiging en nodiging tot het heil aan alle hoorders (in lijn met de puriteinen en Schotten). De verwoording die hierboven gegeven is, sluit m.i. echter meer aan bij de oorspronkelijke zienswijze van dr. Steenblok en ds. Mallan; zij leerden een beperkt aanbod (dr. Steenblok zegt ergens dat het aanbod alleen gedaan wordt aan wedergeborenen).