Boekje ds. Hoogerland

[Hollander]

Kortom, de onheilige verdeeldheid blijft zoals het was. Tot in lengte van jaren. En als niet op wordt gepast, wordt deze verdeeldheid aanstonds nog groter en groter.

Ja, maar nu rekent u menselijk. Wat bij ons onmogelijk is dat is (alleen) mogelijk bij God.

Waarom zou de Heere God mensen in Zijn dienst gebruiken?

Geen mensen die het in eigen kracht denken te kunnen redden.

Dát is zeker waar. Alleen ambtsdragers werken wél onder de volmacht van Christus in Zijn (wereldwijde) kerk. Zij hebben de verantwoordelijkheid van God ontvangen om de gemeente(n) te leiden. Dan kan je zeggen dat ik menselijk reken, maar dan schat je het m.i. niet op waarde. Gideon kreeg in het OT al de opdracht: "Toen keerde zich de HEERE tot hem, en zeide: Ga heen in deze uw kracht, en gij zult Israël uit der Midianieten hand verlossen; heb Ik u niet gezonden?"
Die opdracht geldt voor iedere geroepen ambtsdrager in de gemeente van God. En vanuit de door de Heere Jezus Zelf uitgedeelde volmacht, kan het niet anders dat Gods knechten zijn geroepen de noodzakelijke stappen te zetten naar eenheid en verbinding. Ja, dan ben ik het met je eens dat mensenwerk niet hecht, maar het in standhouden van verdeeldheid is óók mensenwerk dat niet hecht. De Heere werkt doorgaans niet op extraordinaire wijze, dan moeten we dat dus ook niet met betrekking tot kerkelijke eenheid verwachten. Dan roep ik niet dat we vanaf a.s. zondag alleen maar in één organisatorische eenheid moeten plaatsnemen, maar het is wel de opdracht te komen tot eenheid in de gemeente van Christus. En anders zijn het veel mooie woorden, maar zonder daden blijft hooguit een vage wens over. En dat laatste heeft, als ik zo in het boekje van ds. Hoogerland wat lees, ook hij niet voor ogen.

Daarom staat het ons ook tegen dat onze overheid het corona-virus in eigen kracht denkt te bestrijden: Samen... Maar laat God erbuiten. Dat kan niet lukken, althans niet in Gods gunst.

Helemaal eens, maar daar gaat het nu niet over en heeft er zelfs in de verste verte niets mee te maken.

[Thea]

Zolang ds. Roos blijft benadrukken, dat er een leerverschil is met de GG, zal er geen eenheid komen. Hij benoemt dat in het artikel, dat het verschil in visie op beloften en algemene/bijzondere genade, wat tot scheuring leidde in 1953, nog steeds bestaat. Daar is pas ook een boekje binnen GGiN over verschenen. Zo lang beide kerkverbanden op hun eigen standpunten blijven staan, zal er geen eenheid komen. Hoewel ik denk dat het vooral een theoretisch verschil is.

[Simon0612]

Zolang ds. Roos blijft benadrukken, dat er een leerverschil is met de GG, zal er geen eenheid komen. Hij benoemt dat in het artikel, dat het verschil in visie op beloften en algemene/bijzondere genade, wat tot scheuring leidde in 1953, nog steeds bestaat. Daar is pas ook een boekje binnen GGiN over verschenen. Zo lang beide kerkverbanden op hun eigen standpunten blijven staan, zal er geen eenheid komen. Hoewel ik denk dat het vooral een theoretisch verschil is.

Voor zover ik weet is de visie op de beloften waar ds. Roos op doelt afkomstig van een boekje wat geschreven is door ds. Harinck en wat vervolgens door de synode is geaccepteerd als leeruitspraak. Dat kan dus niet tot de scheuring van 1953 hebben geleid. Het boekje wat uitgekomen is gaat ook niet over de scheuring maar over de prediking binnen de GGiN, als je doelt op Wet en Evangelie.

[Panny]

Het is een illusie dat je binnen een kerkverband allemaal hetzelfde over alles zou kunnen denken.
Wat mij betreft hoeft dat ook niet. Als je maar dezelfde grondslag kan onderschrijven.
Het lijkt er nu op dat ze wachten tot er (bijna) geen verschillen meer zijn tussen de GG en GGiN. En dan worden er dingen genoemd als het uitnodingsbeleid van predikanten vanuit de lokale gemeentes, tempo van zingen, kleding (in de GG is de kleding iets kleurrijker), etc.
Deze verschillen zijn er al tussen de lokale gemeentes binnen de GG en daar is niets mis mee.
Je hoeft toch niet alles 'centraal' te regelen in een kerkverband maar kunt bepaalde zaken overlaten aan de lokale gemeentes/kerkenraden.
Ik vind zelf de lokale gemeente belangrijker dan het landelijke kerkverband.

[Ad Anker]

Een kerkscheuring zoals 1953 worden veroorzaakt door persoonlijke, sociale, emotionele dus menselijke factoren. Daarna wordt vaak een leergeschil in het leven geroepen om een scheuring te rechtvaardigen. Als dat onderkend wordt, is eenwording een eitje.

Je ziet ook na zo'n scheuring dat je heftige aanhangers krijgt van predikanten. Pro of anti ds. Steenblok, pro of anti ds. Verhagen bijvoorbeeld. Ik ben erg anti-Verhagen opgevoed. Ik heb daar nog last van. Als er van hem een preek gelezen wordt, denk ik: o die...

Het leerverschil van 1953 (wat daar voor moet doorgaan) is in beide verbanden nog springlevend. Een algemeen onvoorwaardelijk aanbod van genade wordt in beide verbanden niet geleerd of juist wel. Het is maar hoe je het bekijkt. Veel predikanten uit de GGiN zijn ruimer dan veel predikanten in de GG. Er wordt wel eens ruim gepreekt, maar helaas vaak met een bijsluiter waarin benadrukt wordt dat de mens echt niks zelf kan, dat het een eenzijdig Godswerk is. Natuurlijk allemaal waar. En daarom voel ik me soms meer thuis bij de prediking in de GGiN. Daar zijn ze eerlijk over hoe ze er over denken. In de GG wordt gedaan dat er een algemeen onvoorwaardelijk aanbod van genade is, maar preken ze er niet naar. En zijn er allemaal kunstgrepen (het door ds. Roos gewraakte onderscheid van de beloften) om het toch nog wat kloppend te maken. (Jaja, ik weet, dat ligt verschillend, ik chargeer.)

Jezus stuurde in Joh. 8:11 de vrouw weg: Ga heen en zondig niet meer. Hij zei er niet bij: vraag er maar veel om, vanuit je zelf wordt het nooit wat.

[Valcke]

Een kerkscheuring zoals 1953 worden veroorzaakt door persoonlijke, sociale, emotionele dus menselijke factoren. Daarna wordt vaak een leergeschil in het leven geroepen om een scheuring te rechtvaardigen. Als dat onderkend wordt, is eenwording een eitje.

Je ziet ook na zo'n scheuring dat je heftige aanhangers krijgt van predikanten. Pro of anti ds. Steenblok, pro of anti ds. Verhagen bijvoorbeeld. Ik ben erg anti-Verhagen opgevoed. Ik heb daar nog last van. Als er van hem een preek gelezen wordt, denk ik: o die...

Het leerverschil van 1953 (wat daar voor moet doorgaan) is in beide verbanden nog springlevend. Een algemeen onvoorwaardelijk aanbod van genade wordt in beide verbanden niet geleerd of juist wel. Het is maar hoe je het bekijkt. Veel predikanten uit de GGiN zijn ruimer dan veel predikanten in de GG. Er wordt wel eens ruim gepreekt, maar helaas vaak met een bijsluiter waarin benadrukt wordt dat de mens echt niks zelf kan, dat het een eenzijdig Godswerk is. Natuurlijk allemaal waar. En daarom voel ik me soms meer thuis bij de prediking in de GGiN. Daar zijn ze eerlijk over hoe ze er over denken. In de GG wordt gedaan dat er een algemeen onvoorwaardelijk aanbod van genade is, maar preken ze er niet naar. En zijn er allemaal kunstgrepen (het door ds. Roos gewraakte onderscheid van de beloften) om het toch nog wat kloppend te maken. (Jaja, ik weet, dat ligt verschillend, ik chargeer.)

Jezus stuurde in Joh. 8:11 de vrouw weg: Ga heen en zondig niet meer. Hij zei er niet bij: vraag er maar veel om, vanuit je zelf wordt het nooit wat.

Als het zo ligt, dan zou de prediking van de Erskine's en Boston heilzaam kunnen werken. In hun prediking bestond ook het verschil niet tussen 'evangeliebeloften' en 'verbondsbeloften'; alle beloften van het verbond waren volgens hun prediking ook de beloften van het Evangelie. En alle beloften werden door hen in hun prediking de hoorders aangeboden; maar alleen IN CHRISTUS, aangenomen door het geloof, worden de beloften aan de zondaar toegeëigend. Door hun geschriften te lezen en te bestuderen, kunnen we bewaard worden voor de grote verwarring die op dit vlak zijn intrede in de GG's (beide denominaties) gedaan heeft.

[Thea]

De puriteinen leerden ook dat er voorwaardelijke en onvoorwaardelijke beloften zijn. Dat is volgens mij het zelfde als evangelie- en verbondsbeloften. Ik denk niet dat de GG iets nieuws hiermee leren.

[Valcke]

De puriteinen leerden ook dat er voorwaardelijke en onvoorwaardelijke beloften zijn. Dat is volgens mij het zelfde als evangelie- en verbondsbeloften. Ik denk niet dat de GG iets nieuws hiermee leren.

Wat nieuw in de GG is, dat de verbondsbeloften / onvoorwaardelijke beloften niet in het Evangelie zouden worden aangeboden. Deze beloften worden namelijk wél aangeboden: Christus wordt aangeboden mét alle beloften die in Christus zijn en door Christus worden verkregen. Dus ook de belofte van het eeuwige leven, om er slechts één te noemen. De puriteinen hebben nooit de onvoorwaardelijke beloften buiten de aanbieding van het Evangelie geplaatst.

[Hollander]

Wat nieuw in de GG is, dat de onvoorwaardelijke beloften niet in het Evangelie zouden worden aangeboden. Deze beloften worden namelijk wél aangeboden: Christus wordt aangeboden mét alle beloften die in Christus zijn. Dus ook de belofte van het eeuwige leven, om er slechts één te noemen. De puriteinen hebben nooit de onvoorwaardelijke beloften buiten de aanbiedingsprijs van het Evangelie geplaatst.

Waar baseer jij je uitspraken over de GG op? Leeruitspraken of...?

[Valcke]

Wat nieuw in de GG is, dat de onvoorwaardelijke beloften niet in het Evangelie zouden worden aangeboden. Deze beloften worden namelijk wél aangeboden: Christus wordt aangeboden mét alle beloften die in Christus zijn. Dus ook de belofte van het eeuwige leven, om er slechts één te noemen. De puriteinen hebben nooit de onvoorwaardelijke beloften buiten de aanbieding van het Evangelie geplaatst.

Waar baseer jij je uitspraken over de GG op? Leeruitspraken of...?

Ik heb de leeruitspraken er niet bij gehad. Maar dit is wel het vrij duidelijke beeld dat ik gekregen heb op basis van het boek van ds. Harinck over 1948-1953 (Om het hart van het Evangelie, meen ik) en artikelen van ds. Moerkerken over dit onderwerp.

Wanneer de GG zou leren dat in het aanbod van genade ook de verbondsbeloften in en mét Christus aangeboden worden, zou dat veel duidelijkheid verschaffen. Maar dit heb ik nog nimmer vernomen en m.i. wordt dit bewust zo niet geleerd. Wel lees ik het bij de Erskine's. Het kan ook niet anders. Want Christus gaat altijd vergezeld van Zijn weldaden en de beloften in Hem. Wordt Christus aangeboden, dan ook alle beloften in en mét Hem.

[Thea]

Bedankt voor uw reactie @Valcke. Ik zal nog even nalezen of het zo is, zoals u het uitlegt.

[GGotK]

De Synode van de GG (2020) heeft zich hierover uitgesproken.

In het rapport wordt uitgesproken dat met de verbondsbeloften niets anders bedoeld wordt dan de onvoorwaardelijke beloften, terwijl met de evangeliebeloften de voorwaardelijke beloften bedoeld worden.

Ds C. Harinck onderschrijft deze uitspraak ook, getuige zijn antwoord op Refoweb:

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/27 ... -beloften/

[Valcke]

Bedankt voor uw reactie @Valcke. Ik zal nog even nalezen of het zo is, zoals u het uitlegt.

Als ik het mis heb, hoor ik het ook heel graag. Ik zal zeker niet ontkennen dat er een interpretatie van mijn kant in ligt.

Evenwel, voor mij is het een aangelegen punt dat duidelijk geleerd wordt dat mét Christus alle beloften in het Evangelie aangeboden worden, óók de zogenoemde verbondsbeloften. Waar Christus aangeboden wordt, wordt álles in en met Hem aangeboden, het gehele verbond! Waar dit bewust niet zo uitgesproken wordt, ligt er een sluier over de Evangelieprediking.

[Valcke]

De Synode van de GG (2020) heeft zich hierover uitgesproken.

In het rapport wordt uitgesproken dat met de verbondsbeloften niets anders bedoeld wordt dan de onvoorwaardelijke beloften, terwijl met de evangeliebeloften de voorwaardelijke beloften bedoeld worden.

Ds C. Harinck onderschrijft deze uitspraak ook, getuige zijn antwoord op Refoweb:

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/27 ... -beloften/

De vraag is vervolgens waartoe dit onderscheid dient als het gaat om het aanbod van genade. M.i. wordt toch duidelijk met dit onderscheid beoogd om te zeggen dat niet alle beloften in het Evangelie aangeboden worden.

[Hollander]

Ik heb de leeruitspraken er niet bij gehad. Maar dit is wel het vrij duidelijke beeld dat ik gekregen heb op basis van het boek van ds. Harinck over 1948-1953 (Om het hart van het Evangelie, meen ik) en artikelen van ds. Moerkerken over dit onderwerp.

Wanneer de GG zou leren dat in het aanbod van genade ook de verbondsbeloften in en mét Christus aangeboden worden, zou dat veel duidelijkheid verschaffen. Maar dit heb ik nog nimmer vernomen en m.i. wordt dit bewust zo niet geleerd. Wel lees ik het bij de Erskine's. Het kan ook niet anders. Want Christus gaat altijd vergezeld van Zijn weldaden en de beloften in Hem. Wordt Christus aangeboden, dan ook alle beloften in en mét Hem.

Bedankt voor je antwoord. Het door jou genoemde boekje van ds. Harinck heb ik niet in mijn bezit, wel zijn nieuwere werk aangaande deze vragen: 'Gods beloften in het persoonlijk leven'. Misschien mis ik een onderdeel van jouw bedoeling, maar in het onderstaande citaat van ds. Harinck wordt toch niet geleerd wat jij als 'verwarring' typeert?

In de alinea die handelt over "Christus en ons recht op de beloften van God" noemt ds. Harinck het volgende:
"De leer dat de beloften in Christus aan zondaren zijn gedaan, bevat een sterke oproep tot het geloof in Jezus Christus. We kunnen niet zeggen dat iemand de van God beloofde zegen van vergeving, heiliging, bewaring en het eeuwige leven bezit, alvorens hij of zij gelooft. De beloften van God zijn ja en amen, maar ze zijn dit alleen in Christus Jezus. Ze zijn op zichzelf waarachtig en betrouwbaar. Ze zijn ook vol genade en komen uit de bron van Gods oneindige goedheid. Maar hoeveel goede en troostvolle dingen we ook van Gods beloften kunnen en mogen zeggen, zonder een waar geloof in Christus kunnen we de beloofde zegen niet ontvangen. De enige manier om deelgenoot te worden van de zegeningen waarvan Gods beloften spreken, is het geloof in Jezus Christus. Zo heeft Abraham de beloofde zegen ontvangen en zo moeten wij Christus en Zijn zegeningen ontvangen. 'En is geworden een erfgenaam der rechtvaardigheid die naar het geloof is' (Hebr. 11:7). We kunnen de beloofde zegen niet los van en niet buiten Christus om ontvangen. De slotconclusie is dat het geloof in Christus het recht geeft op de zegen, die God in Zijn beloften belooft."

Dit citaat wordt vervolgens onderstreept met een citaat van Boston uit het boek 'Het verbond der genade':
"Zou u gaarne willen weten hoe de grote en dierbare beloften de uwe mogen worden? Wel, al die beloften zijn van Christus. Zij zijn alle aan Hem gedaan. Neem Hem en ze zijn de uwe."

Vervolgens gaat ds. Harinck in zijn boek verder met een uitwerking van het onderwerp "Recht van gebruik en recht van bezit". Hier citeert en onderstreept hij de vragen 81 t/m 84 uit het boek 'Het verbond der genade', afkomstig van E. Erskine, R. Erskine en J. Fisher.