Nee, ik heb nooit gezegd dat het olie is waar Amerika op uit is. Het is echter wel een gevolg van een oorlog dat Amerika de enorme voorraad olie in handen krijgt. Maar daar gaat het nu even niet om. Waar het wel om gaat is mij nu even minder duidelijk in dit stukje. Mag Irak geen vliegtuigen bezitten? Mag Irak geen raketten bezitten? De raketten die Irak bezit, komen echt niet zo ver dat ze Amerika bedreigen. Daarnaast zou het een aktie van opperste stupiditeit zijn om dat te doen, mochten ze die raketten wel hebben. Sluit ik mijn ogen voor de werkelijkheid als ik zeg dat het relatief simpel is om een atoombom te maken als de grondstoffen er zijn. Die grondstoffen zijn goed gedocumenteerd.Je sluit echt je ogen voor de werkelijkheid. Olie is macht, waar volgens jou en vele anderen de VS op uit zijn. (BTW: Frankrijk en Rusland zijn er niet op om hun oliebelangen te consolideren!?) Zou deze olie andersom door Irak niet aangewend kunnen worden om grondstoffen te bemachtigen? Irak heeft meer dan 100 operationele vliegtuigen! (= een feit!!) Raketten verdwijnen spontaan. Het is al heel lang geleden dat ik gestopt ben met geloven in sprookjes…
Maar zelfs als die grondstoffen vrij toegankelijkheid zouden zijn, dan sluit jij (samen met Amerika) je ogen als je denkt dat een oorlog dan elke dreiging wegneemt. De geleerden + grondstoffen gaan gewoon de grens over en zijn onbereikbaar voor Amerika. Een mogelijke dreiging neemt niet af met het eindeloos platbombarderen van een land.
Dan vraag ik jou welk land op de meest corrupte manieren andere landen probeert te beínvloeden. VN-leden worden afgeluisterd, landen worden omgekocht (Turkije dat 30(!!) miljard krijgt als het meewerkt, Angola dat verdere steun uit Amerika kan vergeten als het niet voor stemt) Laat ik mijn claim dat de VS niet geloofwaardig is onderbouwen met het linken naar een artikel uit de trouw. Hierin staat het volgende (heb het hele artikel overgezet):Wie heeft de resolutie opgesteld? Volgens mij nog steeds de VN. Ik ben er voor de volle 100% van overtuigt dat de VS niet aanvallen als Irak volledig meewerkt aan de ontwapening. (Hiermee geloof ik de VS op hun woord, dat kan ik van Irak niet eens zeggen want SH heeft nooit toegezegd volledig mee te werken en te willen ontwapenen) SH heeft echt zijn eigen lot in handen...
Grappig om te weten dat Rumsfeld zo'n grote rol speelde in de betrekkingen met Irak vroeger en nu juist veel oorlogstaal uitkraamt. Grappig om te weten dat Amerika Irak juist veel wapens heeft geleverd, de 'agressor' steunde, anthrax leverden aan Irak. En nu is Amerika het land dat Irak daarom wil platbombarderen?Wapenleveranties / Onze vriend Saddam
door Eric Brassem
2003-02-24
'Saddam aarzelt niet om massavernietigingswapens in te zetten, zelfs tegen zijn eigen bevolking', is een favoriet Amerikaans argument vóór oorlog tegen het Iraakse bewind. Maar toen Saddam Hoessein zijn gif over Iraanse soldaten en de Koerdische bevolking strooide, wist hij de VS aan zijn zijde. Tientallen militaire experts stonden hem bij, zo onthulden Amerikaanse kranten recentelijk. Maar ook andere landen hebben fors boter op hun hoofd.
Vorige week begon het Internationale Gerechtshof in Den Haag aan de behandeling van een zaak die de Amerikaanse regering slecht uitkomt, in deze dagen van oorlogsvoorbereidingen tegen Irak. Iran eist van de VS schadevergoeding voor het vernielen van drie olieplatforms in de Perzische Golf in 1987 en 1988. De VS voeren aan dat de Amerikaanse marine de platforms heeft bestookt als antwoord op Iraanse aanvallen op Amerikaanse schepen.
De zaak richt de schijnwerpers op de Amerikaanse steun aan het regime van Saddam Hoessein, toen Irak (1980-1988) verwikkeld was in oorlog met Iran. ,,Wat een ironie'', betoogde de Iraanse delegatieleider maandag in Den Haag. ,,De VS steunden Irak, de agressor.'' En hij beschuldigde de VS er ook van dat het destijds ,,Irak heeft geholpen met chemische en biologische wapens.''
Het staat vast dat Irak in die oorlog de agressor was, en dat de VS Irak niettemin steunden. De reden: in 1979 was de voornaamste Amerikaanse bondgenoot in de Golf, de sjah, afgezet door de zeloten van ayatollah Khomeini. Die dreigde zijn islamitische revolutie uit te breiden naar de buurlanden. In Irak was hij een eind op weg: het Iraakse offensief was afgeslagen, en Iran stond in 1982 al op Iraaks grondgebied klaar om op te stomen naar Bagdad.
Dat laatste tot schrik van de Amerikaanse regering- en van Israël, Saoedi-Arabië en de Golfstaten. De Amerikaanse president Ronald Reagan schrapte Irak van de zwarte lijst met landen die terroristische organisaties steunden, en verordonneerde dat Irak geholpen moest worden met hoogwaardige satellietfoto's van posities van het Iraanse leger. De huidige Amerikaanse minister van defensie, Donald Rumsfeld, reisde enige keren af naar Bagdad.
Rumsfeld, nu een van de felste haviken in de regering van president Bush, was toen door Reagan aangewezen als gezant om de diplomatieke betrekkingen nieuw leven in te blazen en met Saddam te overleggen over de Amerikaanse hulp. Dankzij de hulp kon Irak langzaamaan weer het initiatief tegen Iran naar zich toetrekken, wat in 1988 zou uitmonden in een einde aan de oorlog.
Washington steunde Irak met goedkope kredieten voor aankoop van Amerikaans graan, maar leverde ook vrachtwagens en zeventig 'civiele' helikopters die aan het front hard nodig waren.
Bovendien stonden meer dan zestig Amerikaanse officieren van de militaire veiligheidsdienst DIA Irak dagelijks terzijde met militaire informatie en adviezen. Dat Irak mosterd- en zenuwgas gebruikte tegen Iran wist Washington vanaf 1983, maar de steun leed daar niet onder. Tot tweemaal toe lapte Reagan resoluties van het Congres, die pleitten voor sancties tegen Irak, aan zijn laars, en onder Bush senior ging het geheime adviesprogramma door tot het bittere eind van de oorlog.
Tegen alle exportbeperkingen in hielp een Amerikaans bedrijf Irak aan hoogwaardige munitie als clusterbommen, en zelfs aan complete wapenfabrieken. De leveranties verliepen via een Chileens bedrijf, hoogstwaarschijnlijk met medeweten van de CIA. Ook spoorden de VS bondgenoten als Frankrijk en Engeland aan tot wapenleveranties aan Irak.
Vaststaat dat in de jaren tachtig, tot eind 1989, het Amerikaanse ministerie van handel vergunningen heeft verleend aan Amerikaanse bedrijven om insecticides naar Irak te exporteren die geschikt zijn voor chemische wapens. Ook leverden Amerikaanse bedrijven antrax-, pest- en andere bacillen, klaar voor gebruik in biologische wapens. Een senaatscommissie oordeelde in 1994 dat ,,die micro-organismes die werden geëxporteerd door de VS identiek waren aan de organismes die de VN-inspecteurs vonden en verwijderden uit het programma voor biologische oorlogvoering in Irak.''
Het valt te betwijfelen of een rechter op basis van het beschikbare bewijsmateriaal zou oordelen dat de VS destijds Saddam ook bewust aan zijn chemische en biologische wapens hebben geholpen, zoals de Iraanse vertegenwoordiger in Den Haag maandag beweerde. Bewijs maar eens dat de Amerikaanse leveranties bewust waren bedoeld om Irak aan die wapens te helpen. Maar medeplichtig zijn de VS zeker.
,,Een vreselijke vergissing'', noemt ex-CIA'er Kenneth Pollack de Amerikaanse politiek jegens Saddam in de jaren tachtig, die hij in een boek kritisch beschreef. ,,Maar nu zitten we goed'', vindt hij.
Irak heeft overigens al heel veel biologische wapens vernietigd. Zij hebben Blix inmiddels papieren overhandigd en plekken laten zien waar biologische wapens (anthrax) vernietigd is. Blix was er over te spreken en ook naar aanleiding van het meewerken van Irak aan het vernietigen van de Al Salmoud raketten heeft hij belooft zijn voorlopige (en uitgelekte) rapport aan te zullen passen. Kofi Annan heeft Irak geprezen om zijn bereidwilligheid. En Amerika? "We laten ons niet misleiden door Irak" zei Bush. Saddam Hussein is immers een schurk en elke aanwijzing dat hij mee zou kunnen werken aan de ontwapening moet daarom wel nep zijn, toch?
Als reactie daarop zei Amer al-Saadi"
(voorgaande info afkomstig van de CBS News site - een van de meer onafhankelijke nieuwszenders in Amerika en waar ook de andere kant wordt bericht. Dit in tegenstelling tot CNN, dat tijdens de eerste Golfoorlog 12 minuten (!!) heeft besteed aan het niet berichten van Amerika's kant)If it turns out at an early stage during this month that America is not going to a legal way, then why should we continue?"
Oftewel wat ik al langer zei: waarom zou Irak verder ontwapenen, waarom zouden ze die incentive hebben, als Amerika op het punt staat buiten de VN om Irak aan te vallen? Dat ze op het punt staan hoef ik hopelijk niet verder te onderbouwen, dit blijk wel uit het feit dat ze op dit moment bezig zijn met het opstellen van een oorlogs-resolutie.
Canada had trouwens een prachtig plan: de wapenvernietiging door Irak zou gebenchmarkt moeten worden. Zo kan er in plaats van vage beschrijvingen van wat Irak moet doen, concrete doelen gesteld worden welke Irak binnen een bepaalde tijd bereikt moet hebben. Dit mooie plan werd afgeschoten door Amerika : The time of talking is over
Welke rapporten verwijs je naar? De CIA is toch de adviseur van Amerika als het gaat om dit soort dingen?Ik hoop het met jou, maar relativeer dit rapport alleen aan eerdere en andere rapporten die verschenen zijn.
Ik snap niet hoe mensen zo makkelijk kunnen stappen naar zo'n gruwelijk middel als oorlog. Dit stuk is geschreven door een veteraan en komt van de 2vandaag site:
Een oorlog betekent dat er de meest gruwelijke slachtingen zullen plaatsvinden in Irak. Iraakse soldaten, mannen met vrouwen en kinderen, worden aangevallen door een vijand die ze niet kunnen zien. Op het allerlaatste moment zullen ze wat horen aankomen en even later wordt alles in de omgeving door een precies bommentapijt vernietigd. Wist je trouwens al dat Amerika de afgelopen jaren al wekelijks bombardementen uitvoert in Irak. Dat ze de afgelopen 60 dagen alleen al 30 bombardementen hebben uitgevoerd in Irak. Eigenlijk is er dus van een oorlog: van een laffe oorlog zelfs."Het was een slachting"
James Moore heeft zelfmoordneigingen, is agressief tegenover zijn gezin en is opgenomen geweest in een kliniek voor psychiatrische patienten.
De nu 37-jarige veteraan wil Irak vergeten, speciaal zijn ‘highway of hell’ , maar hij kan het niet. Moore is ziek van schuldgevoel.
Zoals zoveel soldaten uit het Britse leger is doelverkenner James Moore trots op zijn baan en trots op de 7e pantserbrigade , waar hij deel van uitmaakt, wanneer deze oprukt door de woestijn van Koeweit. Zijn taak: het aangeven van doelen voor de luchtstrijdkrachten van de geallieerden. Moore, jong, luid en ambiteus is extreem fit en hij heeft er zin in. Zijn visie op het voeren van oorlog is simpel: "allles is een automatisme. Je hoort een vliegtuig, je trekt een beschermend pak aan, Je kijkt wat jouw mannen doen. Pas achteraf denk je na over de dingen die je gedaan hebt". Zijn beeld van de vijand is ook simpel: "ze kwamen wat mij betreft van een andere planeet, het waren geen mensen".
Soldaten moeten tijdens het vechten niet al te veel denken, doe je werk en je overleeft het misschien. Doe je het niet dan kun je gewond raken of sterven. Met deze mentaliteit gaat Moore aan de slag. Zijn regiment trekt voort door de woestijn, zijn ogen volgen de contouren van het landschap. Moore doet zijn werk: het opsporen en vernietigen van Irakese doelen. En hij doet zijn werk goed: "we keken goed uit naar doelen en soms luisterde je. Als je wist dat op die locatie Irakese troepen waren dan belde je voor luchtsteun. Je zag de bommen inslaan op die posities. Het was een slachting".
Moore zag voor zijn ogen hoe hele Irakese legeronderdelen werden vernietigd in een regen van bommen. Moore zag de inslagen aan de horizon: "Iets in mij schreeuwde ‘STOP’, dit is niet wat ik wil".
De snelweg naar Basra. ‘Snelweg van de hel’. Moore loopt rond tussen de smeulende resten van een Irakees convooi. Het konvooi bestond uit vluchtende Irakese soldaten en burgers. Hun buit uit Koeweit opgestapeld op auto’s en trucks. Het moeten er volgens Moore duizenden zijn geweest, maar nu zijn ze dood. "Vliegtuigen bombardeerden eerst de ene kant van het convooi en toen de andere kant, het was een bottleneck, niemand kon wegkomen uit het inferno". Op dat moment brak er iets in Moore. Zijn idee van oorlog voeren was niet wat hij hier zag. "duizenden verbrande lichamen, mannen,vrouwen en kinderen. Ze waren op de verkeerde tijd en op de verkeerde plaats. Ik voelde me een slecht persoon".
Moore neemt zijn schuldgevoel mee naar huis, hij is bang en hij heeft verschrikkelijke nachtmerries. Nachtmerries waarin de doden weer tot leven lijken te komen, dromen van de geur van verbrand mensenvlees het geluid van zoemende vliegen . Hij begint te drinken. Erg veel. Gewoon om de oorlog te vergeten.
Nachtmerries en zijn drank misbruik kosten hem zijn huwelijk. " Ik viel mijn vrouw en kind aan, als zijn mij kietelden. Ik schrok verschrikkelijk en ik viel ze aan". Moore wordt thuis snel boos en is suicidaal. Hij wordt opgenomen in een inrichting met cellen met matras wanden. "Daar kon ik mijzelf en anderen niet beschadigen". Moore wordt na verloop van tijd uit deze inrichting ontslagen en krijgt van de de overheid een lege flat. Hij slaapt op de vloer totdat hulpverleners hem helpen zijn leven op orde te krijgen. Moore voelt zich in de steek gelaten door de Britse regering. Zij hadden hem meer hulp moeten bieden toen hij getraumatiseerd terug kwam uit de Golf.
James Moore kijkt met zorg naar de dreigende oorlog in Irak. Want hij kent het gevoel, de adrenaline door je aderen, het geluid van oorlog en de trots die je met je meeneemt aan het front. "Je wist dat dit het grootste was dat je ooit hebt meegemaakt in je leven, de paar maanden voor dat de oorlog begint… fantastisch". Maar James Moore kent ook de andere kant van de medaille, de donkere kant. "Ik ben zo bezorgd dat over een jaar of tien al die jonge mensen die nu zo tros zijn, straks ziek rondlopen".
Moore doet zijn verhaal, hij herhaalt en herhaalt. Hij vertelt zijn verhaal omdat anderen moeten weten wat hij heeft meegemaakt. Maar ook omdat hij dan misschien even zijn schuldgevoel kan verdringen.
De oorlog zal ook grote gevolgen hebben voor het milieu. Amerika, verantwoordelijk voor een kwart van alle CO2 uitstoot in de wereld, is niet zo milieubewust en ik denk dat er (terecht) geen rekening wordt gehouden bij het overwegen van een oorlog. Maar de effecten zullen natuurlijk er wel zijn. Naar aanleiding van de eerste golfoorlog en het smerige soort van munitie dat Amerika daar gebuikt heeft (met uranium verrijkt) sterven er nu ook nog mensen. Daarnaast heeft het niet positieve gevolgen voor de dieren die er wonen. De vele bommen die afgeworpen zijn tijdens de golfoorlog en de jaren erna hebben ervoor gezorgd dat de enkele vruchtbare gedeeltes verwoest zijn. De vele blindgangers zorgen voor een tikkende tijdbom die de komende decennia doortikt. Een nieuwe oorlog zal nog harder gevoerd worden. Als laatste de gevolgen van een oorlog: Irak zal naar verwachting de oliebronnen in de fik steken. Dat dit, naast grote gevolgen voor de wereldeconomie, ook gevolgen voor het milieu hebben lijkt mij duidelijk.
De soldaten die er gestationeerd worden zullen grote gezondheidsproblemen krijgen. Kijk eens rond op de 2vandaag site, waar ze diverse veteranen hebben geinterviewd. Het schijnt dat er na de golfoorlog duizenden soldaten last hebben gekregen van ziektes als MS en andere dodelijke ziektes. Velen zijn er al aan gestorven of staan op sterven.
De economische gevolgen zijn ook niet te onderschatten. Een worst-case scenario, waar Irak als gevolg van het binnenvallen van Amerika haar oliebronnen opblaast en ook de bronnen in Iran en SA aanvalt, kan ervoor zorgen dat de olieprijs wordt opgedreven tot 100 dollar per vat. Feit is dat de OPEC nu al moeite heeft met het produceren van voldoende olie (Venezuele crisis) en dat het wegvallen van Irak de prijs in ieder geval zal opdrijven. Er wordt ook al gesproken over een eventuele oliecrisis om Amerika te dwingen Irak niet binnen te vallen. Dit is echter onwaarschijnlijk door de geldelijke steun dir verschillende landen krijgen voor hun steun in een oorlog.
Een oorlog zorgt ervoor dat er grote schade wordt toegebracht aan de vele archeologische schatten die Irak heeft. Als bakermat van de beschaving heeft Irak een half miljoen archeologische plekken waar er opgravingen gepleegd kunnen worden. Een oorlog zou vele schatten voorgoed vernietigen.
Een oorlog zorgt voor grotere instabiliteit in de regio. De anti-Amerikaanse sentimenten zullen in de hele Islamitische wereld verder oplaaien en er zullen meer fanaten gekweekt worden die aanslagen zoals 11/9 kunnen plegen.
Wat levert een oorlog op? Wanneer SH is verdreven is het nog lang niet zeker dat er dus een democratie komt in Irak. Er zijn namelijk genoeg mensen die zijn plaats over willen nemen. Maar neem nu aan dat Amerika er een tijdje blijft. Amerika zal een coalitie van nationale eenheid willen vormen, zoals in Afghanistan. Leuk en grappig, maar maakt Irak dat een democratie? Volgens een artikel van CNNhttp://edition.cnn.com/2002/US/09/30/sp ... sequences/ is het wishful thinking. Irak kent namelijk een geschiedenis van grote politieke instabiliteit, die te wijten is aan het koloniaal handjeklap dat de staat Irak vormde in de vorige eeuw: verschillende groepen die niets met elkaar hadden werden samengevoegd onder de noemer Irak.
De dreiging voor Amerika neemt niet af volgens mij. Amerika neemt aan dat als ze alle mogelijke bedreigingen oppakt en alle internationale verdragen overtreedt door ze, net als de vermeende Al Qaida-leden, ergens op een eiland te dumpen zonder enige vorm van rechtspraak. Dit is volgens mij onterecht. Ten eerste omdat de 'gevangenen' ook weer vrij moeten worden gelaten (je kunt ze niet hun hele leven zonder rechtspraak vasthouden) Deze mensen zullen aardig pissed off zijn omdat ze onterecht zijn vastgehouden en kunnen een mogelijke bedreiging vormen.
Ten tweede doordat extremisme in andere landen verder toe zal nemen. Zelfs in Afghanistan, dat volgens Amerika heel dankbaar is voor haar bevrijding, laait het anti-Amerikanisme hoog op.
Ik denk nog steeds niet dat de zogezegde baten, die verre van zeker zijn, opwegen tegen de hoge kosten, waarvan wel bekend is dat ze in het best-case scenario al heel hoog zullen zijn.
